Παλιά ιστορία ο «κοινωνικός διάλογος», οι θιασώτες του οποίου τολμούν ακόμη και να εμφανίσουν αυτή τη διαδικασία ταξικής συνεργασίας σαν κατάκτηση της εργατικής τάξης, την ώρα που το αποτέλεσμά του είναι προαποφασισμένο και ο μόνος και μόνιμα χαμένος στο τέλος είναι ο εργαζόμενος (σελίδα 6)

Εργαζόμενοι, αγρότες, βιοτέχνες και επαγγελματίες προχωρούν αποφασιστικά για την πανελλαδική απεργία στις 17 Μάη, ενώ απέναντί τους υψώνεται ένας πολυπλόκαμος προπαγανδιστικός μηχανισμός, από διαφορετικά κέντρα, μα με τον ίδιο πάντα άμεσο στόχο: Να μπει φρένο στις κινητοποιήσεις, να συρθούν τα συνδικάτα σε ένα διάλογο, που εκ των προτέρων οι εργαζόμενοι θα έχουν μόνο να χάσουν (σελίδα 7)

Είναι γεγονός ότι στην καθημερινή προπαγάνδα για το μέτωπο της Κοινωνικής Ασφάλισης κυριάρχησε η αντιπαράθεση γύρω από το ένα βασικό σκέλος του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, το συνταξιοδοτικό, αλλά αυτό δεν πρέπει να αφαιρεί την αναγκαιότητα οι στόχοι πάλης και οι διεκδικήσεις των λαϊκών δυνάμεων να συμπεριλαμβάνουν ενιαία και τα άλλα σκέλη - της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης (Υγεία) και της παροχής των προνοιακών υπηρεσιών (σελίδα 8)

Μόνο τον περασμένο χρόνο 2.793 αγρότες προσέφυγαν στις τριμελείς επιτροπές των νομαρχιών για να εξασφαλίσουν το βιβλιάριο νοσηλείας, γιατί αδυνατούν να καταβάλουν τις εισφορές που προβλέπει ο νόμος 2458/97 για την «Κύρια Ασφάλιση των αγροτών» (σελίδες 10-11)

Σημαντικός αριθμός από μικρούς ΕΒΕ και αυτοαπασχολούμενους πήρε μέρος στις προηγούμενες εργατικές κινητοποιήσεις για το Ασφαλιστικό, στην Αθήνα και τις άλλες πόλεις, γιατί τα πρόσφατα μέτρα επιχειρούν να υποβαθμίσουν παραπέρα και το δικό τους ασφαλιστικό σύστημα, ήδη χειρότερο από αυτό των εργαζόμενων (σελίδες 10-11)

Πιστή η ελληνική κυβέρνηση στις απαιτήσεις του κεφαλαίου, έχει ετοιμάσει στον οικονομικό τομέα την επίθεσή της κατά των λαϊκών κατακτήσεων, σε τρία τουλάχιστον επίπεδα, στην ανατροπή του κοινωνικο-ασφαλιστικού συστήματος, στη φορολογική μεταρρύθμιση και το πετσόκομμα των κρατικών κοινωνικών δαπανών (σελίδα 14)

Πρόσφατη η επίσκεψη του πάπα Ιωάννη - Παύλου Β` στην Ελλάδα, που αναζωπύρωσε την πολύ πλούσια τον τελευταίο καιρό φιλολογία και παραφιλολογία, σχετικά με τα ζητήματα της θρησκείας, των Εκκλησιών, των σχέσεών τους, όπως αυτές διαμορφώθηκαν για αιώνες (σελίδα 20)

Η απόφαση της κυβέρνησης να προωθήσει το «εκπαιδευτικό Μάαστριχτ» με τη δήθεν ανωτατοποίηση των Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων (ΤΕΙ) μοιραία οδηγούσε στη σύγκρουση. Από τότε που ο υπουργός Παιδείας ανακοίνωσε την απόφαση για την «ανωτατοποίηση», η κυβέρνηση επιχείρησε να βάλει σφήνα μεταξύ των ανώτατων και των τεχνολογικών ιδρυμάτων, για να πετύχει με το «διαίρει και βασίλευε» την επιβολή της πολιτικής της.

Η παραίτηση του πρύτανη και του αντιπρύτανη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, την περασμένη Δευτέρα, ήταν το έναυσμα για ανάλογες εξελίξεις σε όλα σχεδόν τα πανεπιστήμια της χώρας. Η ερχόμενη βδομάδα είναι πολύ κρίσιμη, καθώς είναι σοβαρό το ενδεχόμενο, η πανεπιστημιακή κοινότητα να αποφασίσει «λουκέτο» για όλα τα ιδρύματα.

Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης, ανεξαρτήτως των όποιων επιμέρους αλλαγών προωθεί, αποτελεί μια βασική απαίτηση του κεφαλαίου και στοχεύει στη δημιουργία μιας μάζας φτηνού, μισοκαταρτισμένου εργατικού δυναμικού και μιας μικρής ελίτ πραγματικών επιστημόνων. Αυτό γίνεται με τη διάσπαση των σπουδών σε μικρής διάρκειας προπτυχιακές σπουδές, που θα αντιστοιχούν σε μια μέσου τύπου επαγγελματική εκπαίδευση, υποταγμένη στις άμεσες ανάγκες της καπιταλιστικής αγοράς και τη μετατόπιση σε ένα επόμενο επίπεδο της ουσιαστικής επιστημονικής γνώσης, σε μεταπτυχιακά και το διδακτορικό με υψηλά δίδακτρα, από όπου θα βγαίνει και η μικρότερη σε μέγεθος επιστημονική ελίτ, που απαιτεί σήμερα η καπιταλιστική παραγωγή.

Επιστρατεύει όλα τα μέσα η κυβέρνηση για να κάμψει την αντίδραση των εργαζομένων για τα αντιασφαλιστικά της σχέδια. Εχοντας, τώρα, ως πρώτο στόχο τη ρυμούλκηση της διοίκησης της ΓΣΕΕ στο διάλογο - απάτη, ο πρωθυπουργός και τα άλλα κυβερνητικά στελέχη επιχειρούν να εμφανιστούν διαλλακτικοί και έτοιμοι για μια συζήτηση από «μηδενική βάση» και «χωρίς προαπαιτούμενα». Είναι προφανές ότι κάποιοι από τη διοίκηση της ΓΣΕΕ έχουν αποφασίσει ήδη τη συμμετοχή τους στο «διάλογο», απλώς αναζητούν τα προσχήματα για να το πράξουν. Αυτά τα «προσχήματα» φαίνεται ότι προσφέρει η κυβέρνηση με τις δηλώσεις περί χρηματοδότησης του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης. Φυσικά, ούτε οι δηλώσεις του πρωθυπουργού από το Βερολίνο, ούτε και οι διευκρινίσεις από άλλα κυβερνητικά στελέχη, ούτε και οι μεταμφιέσεις του κ. Σημίτη σε «σοσιαλιστή» και «τιμωρό της Δεξιάς», αλλάζουν σε τίποτα τους αρχικούς σχεδιασμούς για την κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Ομως, για τα σχέδια της κυβέρνησης και των επίδοξων συνομιλητών της υπάρχει ένας ακόμη παράγων που μπορεί να αποβεί καθοριστικός. Είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Δεν είναι τυχαίο ότι το σύνολο των μέσων ενημέρωσης προβλέπει την έναρξη του «διαλόγου» μετά την απεργία της 17ης Μάη. Προφανώς, κάποιοι φοβούνται την ετυμηγορία των εργαζομένων. Ετσι, η επιτυχία αυτής της απεργίας θα είναι η απάντηση στα σχέδια της κυβέρνησης, σχέδια που αυτή τη βδομάδα είχαν και την πλήρη υποστήριξη του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών.