Και φέτος το «παρών» έδωσαν παιδιά από όλες σχεδόν τις περιοχές της Ελλάδας. Ξεχωριστή ήταν η παρουσία των παιδιών από τους νομούς της Θεσσαλίας, που άλλωστε ήταν και οι οικοδεσπότες, αλλά και από τις γειτονιές της Αττικής και της Θεσσαλονίκης μέχρι την Κρήτη, την Ικαρία, το Αγρίνιο και την Πελοπόννησο. Οι πιο «παλιοί» της μεγάλης οικογένειας του «κόκκινου Αερόστατου» διηγούνταν εντυπώσεις και αναμνήσεις από τα προηγούμενα Διήμερα στους «καινούργιους» και οι πιο μικροί ανυπομονούσαν να ζήσουν και αυτοί μοναδικές στιγμές!

Φέτος και η παιδική κατασκήνωση, όπως και το σύνολο του Διημέρου, είχε σχεδιαστεί με όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας. Τα παιδιά φτάνοντας στο χώρο είχαν χωριστεί σε ολιγομελείς ομάδες, στις οποίες έδωσαν για ακόμα μια χρονιά ευφάνταστα ονόματα, και μαζί με τους ομαδάρχες τους εγκαταστάθηκαν στις ευρύχωρες σκηνές τους. Ολες τις μέρες απολάμβαναν ειδικά φροντισμένα γεύματα, φρόντιζαν τον εαυτό τους τηρώντας τους κανόνες προσωπικής υγιεινής και καθαριότητας του χώρου τους.

Ηταν τρεις μέρες γεμάτες δραστηριότητες ειδικά φροντισμένες γι' αυτές τις ηλικίες. Μάλιστα, φέτος για να αποφευχθεί ο συνωστισμός πραγματοποιήθηκαν καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας ποικίλες δραστηριότητες σε κυλιόμενο πρόγραμμα.

Οπως ήταν φυσικό, το μπάνιο στη θάλασσα κέρδισε αμέσως την καρδιά των μικρών κατασκηνωτών. Υπό την επίβλεψη γυμναστών τα παιδιά έπαιξαν στην άμμο και το νερό, συνδυάζοντας το γέλιο με το ομαδικό δημιουργικό παιχνίδι, που άλλωστε βρίσκεται στην καρδιά όλης τους της δραστηριότητας.

Στο χώρο έξω από τις σκηνές στήθηκαν φροντισμένες δραστηριότητες. Εκεί, κάτω από την πλούσια σκιά μπορούσαν να προμηθευτούν και να διαβάσουν το αγαπημένο τους περιοδικό, «κόκκινο Αερόστατο», να απασχοληθούν ζωγραφίζοντας με διάφορες τεχνοτροπίες, να φτιάχνουν το δικό τους «κάστρο» και να μπουγελώνουν το κάστρο της «αντίπαλης» ομάδας, να γράφουν πάνω σε μπαλόνια νερού αυτό που θεωρούν άδικο στον κόσμο που τους περιβάλλει και στη συνέχεια να το σπάνε και τόσα άλλα...

Σε ξεχωριστό χώρο πραγματοποιούνταν και οι αθλητικές δραστηριότητες με παιχνίδια διαδρομών. Οι ομάδες έπαιρναν θέσεις και συναγωνίζονταν μεταξύ τους. Μεγάλο ήταν το ενδιαφέρον και για τη γνωριμία με τις πολεμικές τέχνες και ιδιαίτερα την αξία της πυγμαχίας.

Κάθε πρωτοβουλία, κάθε δραστηριότητα γινόταν αφορμή για να ανοίξει η συζήτηση. Κάθε προβληματισμός γινόταν τραγούδι. Τα παιδιά μάθαιναν καινούργια πράγματα και καλούνταν να απαντήσουν σε καινούργιες απορίες που τους δημιουργούνταν.

Αξίζει να αναφέρουμε την πρωτοβουλία μιας «Κοινότητας» της Αττικής, που για να καταλάβουν τα παιδιά το λόγο για τον οποίο επιλέχθηκε για φέτος η ευρύτερη περιοχή της Λάρισας για το Διήμερο, συζήτησαν στο πούλμαν, καθώς πήγαιναν, μαρτυρίες από παιδιά που ζουν σε περιοχές του Αφγανιστάν που πλήττονται από βομβαρδισμούς από μη επανδρωμένα αεροσκάφη. «Τώρα το ΝΑΤΟ και οι Αμερικάνοι θέλουν να παρκάρουν αυτές τις φονικές μηχανές στην περιοχή μας. Δεν θα τους το επιτρέψουμε!». Το αποτέλεσμα αυτής της συζήτησης ήταν, όταν τα παιδιά επισκέφθηκαν οργανωμένα την έκθεση του Διημέρου, να μπορούν να αναγνωρίσουν τι έβλεπαν, να απλωθεί η συζήτηση καλύτερα.

«Γιατί γίνεται πόλεμος», ήταν μια ερώτηση που απασχόλησε ιδιαίτερα πολλές από τις ομάδες των παιδιών. Τη συζήτηση βοήθησαν να ξεδιπλωθεί η συλλογική ανάγνωση σελίδων από διήγημα που έχει γράψει μια φίλη του «κόκκινου Αερόστατου», με τίτλο «Το ημερολόγιο της Αντέλ», ενός κοριτσιού - πρόσφυγα από τη Συρία, και το παιχνίδι γρίφων και περιγραφής που ακολούθησε. «Εμείς πώς μπορούμε να βοηθήσουμε;» ήταν το πρώτο που ακουγόταν από τα παιδιά. Και έβρισκαν και τα ίδια την απάντηση: «Να τους δώσουμε ρούχα και φαγητά», «να τους κάνουμε να περάσουν ωραία στη χώρα μας», «να αγωνιζόμαστε με πορείες», «να παλέψουμε για έναν κόσμο όπου δεν θα υπάρχουν πόλεμοι και αδικία, όπου το κάθε παιδί θα μπορεί να ζει με τους γονείς του στη χώρα του»...

Ξεχωριστή στιγμή ήταν όταν ομάδες παιδιών γνώρισαν και πήραν συνέντευξη από μεγαλύτερους μαθητές της περιοχής τους, που συμμετείχαν τα προηγούμενα χρόνια στις παιδικές κατασκηνώσεις. Στη συζήτηση τους μετέφεραν ιδέες και σκέψεις που είχαν υλοποιήσει οι ίδιοι ως φίλοι του «κόκκινου Αερόστατου», αλλά κυρίως τους μίλησαν για το πώς είναι το «μεγάλο σχολείο», το Γυμνάσιο, τη δράση τους εκεί ως μέλη της ΚΝΕ.

Το ενδιαφέρον των μικρών κατασκηνωτών κέντρισε και το βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής», με τις ειδικές προσφορές που υπήρχαν γι' αυτές τις ηλικίες. «Η φλογερή καρδιά του Ντάνκο» του Μ. Γκόρκι, «Τα παιδιά της Αθήνας» του Δ. Ραβάνη - Ρεντή, «Το σχολείο» του Αρ. Γκαϊντάρ ήταν ανάμεσα στα βιβλία που προμηθεύτηκαν τα παιδιά, για να διαβάσουν το καλοκαίρι.

Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά τον διαγωνισμό για το τραγούδι της κατασκήνωσης κέρδισε η «Κοινότητα» της Κεντρικής Μακεδονίας, φυσικά με μεγάλο ανταγωνισμό, αφού συμμετείχαν άλλες έξι άξιες ομάδες. Οι ομάδες και οι κοινότητες προετοίμασαν πυρετωδώς τα τραγούδια τους από τα πούλμαν ακόμα, αποτυπώνοντας στις ευφάνταστες παραλλαγές γνωστών τραγουδιών την εμπειρία της συμμετοχής τους στο 29ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ.

«Καλοκαιρινά ραντεβού, με τη γροθιά ψηλά,

καλοκαιρινά Διήμερα μαχητικά.

Είμαστε με την ΚΝΕ

τα παιδιά που λεν το μέγα ΝΑΙ.

Εχουμε φωνή και παντού θα ακουστεί!».

• Το ραντεβού για τις ομάδες του «κόκκινου Αερόστατου» ανανεώνεται στα μεγάλα Φεστιβάλ των πόλεων και των περιοχών.