Τα παραπάνω τονίζει η «Λαϊκή Συσπείρωση» Ηλιούπολης, σε ανακοίνωσή της για το ρόλο του ΣΠΑΥ και των δημάρχων της περιοχής στο ζήτημα της προστασίας του Υμηττού και με αφορμή το νέο ΠΔ για την προστασία του βουνού, που έχει τεθεί σε διαβούλευση. Συγκεκριμένα, στην ανακοίνωσή της η «Λαϊκή Συσπείρωση» Ηλιούπολης αναφέρει ανάμεσα σε άλλα:

«Ο Σύνδεσμος Προστασίας και Ανάπτυξης Υμηττού ιδρύθηκε το 1992, με σκοπό, όπως αναφέρει το ιδρυτικό του πλαίσιο, την "προστασία του οικοσυστήματος του Υμηττού και την ανάπτυξή του ως πνεύμονα πρασίνου" και απαρτίζεται από 11 όμορους δήμους που βρίσκονται γύρω από τον Υμηττό. Παρά τους σκοπούς που υποτίθεται ότι ήρθε να υπηρετήσει ως Σύνδεσμος, όλα αυτά τα χρόνια, δεν κατάφερε να αποτρέψει τη σκληρή πραγματικότητα για τον Υμηττό. Αντίθετα, τα χρόνια ύπαρξης του ΣΠΑΥ πάνε χέρι χέρι με τις πιο καταστροφικές πυρκαγιές στον Υμηττό και ο ΣΠΑΥ παρεμβαίνει ή ακούγεται μετά τα καταστροφικά αποτελέσματά τους. Το έργο του δηλαδή είναι σχεδόν πάντα κατόπιν εορτής και μέχρι την επόμενη πυρκαγιά.

Είναι δε χαρακτηριστικό ότι στο διάστημα της ύπαρξής του, ο ΣΠΑΥ δεν τάραξε ούτε τρίχα από τα λιμνάζοντα συμφέροντα που απειλούν και λυμαίνονται τον Υμηττό, ούτε διανοήθηκε ποτέ να παίξει έναν ουσιαστικό ρόλο ενάντιά τους, παρότι είναι σε όλους γνωστό ότι ο Υμηττός πολιορκείται συστηματικά και διαχρονικά από καταπατητές και διεκδικητές παντός είδους! Γι' αυτές τις μόνιμες πληγές, που κυοφορούν την επόμενη καταστροφή του Υμηττού, ο ΣΠΑΥ και οι δήμαρχοι που τον συναποτελούν δεν βρήκαν ποτέ την ευκαιρία να πουν μια κουβέντα, ούτε μπήκαν στον πειρασμό να συγκρουστούν μαζί τους, να τους αποκαλύψουν, να τους αποβάλουν από το κορμί του Υμηττού, με αποτέλεσμα η επόμενη πυρκαγιά να είναι μια βεβαιότητα για όλους και απλά δεν ξέραμε το χρόνο και τον τόπο που θα εκφραστεί το έγκλημα κάθε φορά».

Στη συνέχεια η «Λαϊκή Συσπείρωση» αναφέρει: «Οι δημοτικές αρχές που συγκροτούν τη διοίκηση και οι αντίστοιχοι πρόεδροι στον ΣΠΑΥ δρουν συμπληρωματικά στις αντιπεριβαλλοντικές πολιτικές που προωθούν διαδοχικά οι εκάστοτε κυβερνήσεις και ο Υμηττός αναδείχνεται ως το "διαθέσιμο" απόθεμα γης στην Αττική όπου ανθούν οι λογής μικροπολιτικοί σχεδιασμοί και τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Τη δεκαετία του '90 ξεκινάνε οι μεγάλες αντιδραστικές ανατροπές στην Τοπική Διοίκηση, διαμορφώνοντας και το αντίστοιχο πολιτικό προσωπικό στους δήμους. Ετσι, ο ΣΠΑΥ δεν επιβεβαίωσε το ρόλο του "ως συνδέσμου προστασίας του Υμηττού" και κύρια λειτούργησε ως δραγουμάνος των κυβερνητικών πολιτικών και των λογής χρηματοδοτικών προγραμμάτων που αναπτύσσονται με φόντο το πληγωμένο κορμί του Υμηττού και που κατέληγαν κατά το μεγαλύτερο μέρος τους στα χέρια των εργολάβων.

Το 2011 βγαίνει ένα ακόμη Προεδρικό Διάταγμα για την προστασία του Υμηττού, όμως ο ΣΠΑΥ παραμένει απών και σιωπηρός σαν τάφος. Το έργο της αμφισβήτησης του Προεδρικού Διατάγματος το αναλαμβάνουν σειρά από δήμοι, οι οποίοι φυσικά και δεν ενεργούν με την έγνοια της συνολικής προστασίας του Υμηττού. Αυτές τις μέρες έχουμε την αναγγελία ενός νέου Προεδρικού Διατάγματος και τη δημοσιοποίηση της Στρατηγικής Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ) που προδικάζει τον αντιπεριβαλλοντικό χαρακτήρα του, αφού ενσωματώνει την ψυχή και τη φιλοσοφία του αντιπεριβαλλοντικού νόμου που πρόσφατα ψήφισε η κυβέρνηση της ΝΔ και μαζί τις επιπρόσθετες αντιδραστικές χωροθετήσεις για την πόλη μας (το υπεραυξημένο ΚΥΤ και το Διαδημοτικό Νεκροταφείο που σήμαναν τον πόλεμο μεταξύ των δημάρχων της περιοχής), αλλά ο ΣΠΑΥ και πάλι δεν έχει βγάλει άχνα!!!

Ο Υμηττός ως επιχειρηματικό παίγνιο γης από κυβερνήσεις και δημάρχους είναι έργο διαχρονικό, πόσο μάλλον σήμερα που φουντώνουν οι αστικοί σχεδιασμοί που θέλουν την Αττική ως τουριστικό και διαμετακομιστικό κέντρο της νέας φάσης της καπιταλιστικής ανάπτυξης! Στη βάση αυτών των αντιλαϊκών σχεδιασμών ο Υμηττός ετοιμάζεται να λειτουργήσει ως "μπαλκόνι" της επένδυσης στο Ελληνικό και της "Αθηναϊκής Ριβιέρας" με τις ευλογίες και τις πρωτοβουλίες του ΣΠΑΥ και των δημάρχων της περιοχής.

Τα στημένα πολιτικάντικα παιχνίδια και οι ανταγωνισμοί μεταξύ των δημάρχων της περιοχής καμία σχέση δεν έχουν με τις ανάγκες και τις αγωνίες του λαού στην ευρύτερη περιοχή. Δεν πρέπει να ξεγελάσουν ούτε να καταλαγιάσουν τη λαϊκή κινητοποίηση ενάντια στην απαράδεκτη ΣΜΠΕ και το ΠΔ που φέρνει κατακαλόκαιρο η κυβέρνηση. Την προστασία του Υμηττού μόνο η λαϊκή παρέμβαση και κινητοποίηση μπορεί και πρέπει να την κρίνει θετικά. Δεν περνάει από τον ΣΠΑΥ ούτε από τις διαβουλεύσεις στους κυβερνητικούς διαδρόμους και τις αντιπαραθέσεις των δημάρχων αλλά σε σύγκρουση με τη στάση και την πολιτική τους».

Eurokinissi

«Η λειτουργία του λιμανιού και όλου του παραλιακού μετώπου με βάση τα κριτήρια και τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων βάζει φραγμούς στις λαϊκές ανάγκες μετακίνησης, πρόσβασης στη θάλασσα, ανθρώπινων συνθηκών εργασίας και ζωής», σημειώνει το Εργατικό Κέντρο. Οπως επισημαίνει, την ίδια στιγμή που αυξάνονταν τα κέρδη του ΟΛΗΓ ΑΕ και των επιχειρηματικών ομίλων, τα δικαιώματα των εργαζομένων τσακίζονται, ενώ στο χώρο του λιμανιού δεν υπάρχει «ούτε ένας σταθμός πρώτων βοηθειών».

Στην ανακοίνωσή του το Εργατικό Κέντρο επισημαίνει ανάμεσα σε άλλα: «Στα σχέδιά τους είναι να αναδειχτεί το λιμάνι ως Δυτική Πύλη των Βαλκανίων για μεταφορά επιβατών και εμπορευμάτων. Να γίνει το λιμάνι και το παραλιακό μέτωπο "μοχλός" ώθησης και για άλλους κλάδους της οικονομίας όπως ο τουρισμός, η εφοδιαστική αλυσίδα, το εμπόριο. Τα σχέδια αυτά έρχονται να "δέσουν" και με τους επικινδύνους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς που εξελίσσονται συνολικά στην ευρύτερη περιοχή και στους οποίους με ευθύνη των κυβερνήσεων η χώρα μας έχει "χωθεί" μέχρι το λαιμό. Ας μην ξεχνάμε ότι το λιμάνι αξιοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου κατά της Γιουγκοσλαβίας και πρόσφατα για να μεταφερθεί αρμάδα στρατιωτικών οχημάτων στην Ιταλία.

(...) Την ίδια στιγμή που αυξάνονταν τα κέρδη του ΟΛΗΓ ΑΕ και των επιχειρηματικών ομίλων, οι εργαζόμενοι στα καράβια, στο λιμάνι και σε άλλους κλάδους είδαν να τσακίζονται τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματά τους, με τη διάλυση των ΣΣΕ, με μεροκάματα και τα επιδόματα πείνας, με την εντατικοποίηση και τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας, με ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, με την έλλειψη μέτρων υγείας και ασφάλειας. Ούτε ένας σταθμός πρώτων βοηθειών δεν υπάρχει στο χώρο του λιμανιού. Ολα τα παραπάνω επιβεβαιώνουν πόσο απατηλό όνειρο είναι ότι οι επενδύσεις και η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων θα φέρουν και τη λαϊκή ευημερία. Επιβεβαιώνεται λοιπόν η θέση του εργατικού ταξικού κινήματος και του Εργατικού Κέντρου Θεσπρωτίας ότι η λειτουργία του λιμανιού και όλου του παραλιακού μετώπου με βάση τα κριτήρια και τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων βάζει φραγμούς στις λαϊκές ανάγκες μετακίνησης, πρόσβασης στη θάλασσα, ανθρώπινων συνθηκών εργασίας και ζωής.

Γίνεται σαφές ότι οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από την υλοποίηση των σχεδίων που δρομολογούνται για την παράδοση του λιμανιού και κομματιών του παραλιακού μετώπου σε επιχειρηματικούς ομίλους και τη λειτουργία τους με τα κριτήρια που επιβάλλουν τα συμφέροντά τους. Ηρθε η ώρα να εμπιστευτούμε τις δυνάμεις μας, να μην εγκλωβιστούμε σε ψευτοαντιπαραθέσεις που έχουν ξεσπάσει μεταξύ των αστικών κομμάτων, σε αποσπασματικές προσεγγίσεις. Να πεισμώσουμε και να εντείνουμε τις προσπάθειές μας για να οργανωθεί μαζικός αγώνας ενάντια στην παράδοση του λιμανιού και κομματιών του παραλιακού μετώπου σε επιχειρηματικούς ομίλους. Ενάντια στους επιχειρηματικούς σχεδιασμούς που επιβαρύνουν την περιοχή της Ηγουμενίτσας και οδηγούν σε νέους κινδύνους για την υγεία, τη ζωή, την εργασία και τα δικαιώματά μας. Ενάντια στην πολιτική της ΕΕ για την "απελευθέρωση" των λιμενικών υπηρεσιών. Ενάντια στα σχέδια που απειλούν μια παραλιακή πόλη ουσιαστικά να μην έχει πρόσβαση στη θάλασσα».