H υπογραφή συμφωνιών εξομάλυνσης των σχέσεων των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ) και του Μπαχρέιν με το Ισραήλ, στις 15 Σεπτέμβρη στον Λευκό Οίκο και όσα προετοιμάζονται, εντάσσονται σε ένα ευρύτερο ιμπεριαλιστικό σχέδιο των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, που περιλαμβάνει και το Παλαιστινιακό, ως βασικό ζήτημα.

ΗΠΑ, ισχυρές χώρες της ΕΕ, ο Αραβικός Σύνδεσμος και το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου δείχνουν να σιγοντάρουν τις προσπάθειες νέου παζαριού στο Παλαιστινιακό στη βάση «τετελεσμένων» που δημιουργεί η ομαλοποίηση των σχέσεων ορισμένων αραβικών και μουσουλμανικών χωρών με το Ισραήλ.

Η εξέλιξη αυτή προκάλεσε την αντίδραση της Παλαιστινιακής Αρχής που στα μέσα της βδομάδας παρέδωσε την προεδρία στο Συμβούλιο των ΥΠΕΞ του Αραβικού Συνδέσμου, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την απόφαση του τελευταίου να μην καταδικάσει τις εν λόγω συμφωνίες.

ΗΑΕ και Μπαχρέιν είναι οι πρώτες που σέρνουν το χορό αναγνώρισης του Ισραήλ και ανάπτυξης σχέσεων μαζί του σε κάθε επίπεδο. Είναι σίγουρο πως θα ακολουθήσουν και άλλες χώρες του Αραβικού Συνδέσμου ή του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου, όπως «προέβλεψε» στις 23/9 η Αμερικανίδα πρέσβειρα στον ΟΗΕ, Κέλι Κραφτ. Οι φήμες έφερναν πρώτο στη λίστα το Σουδάν, που έχει βγει αποδυναμωμένο από πολυετή δικτατορία, εμφύλιες συγκρούσεις και διεθνή απομόνωση. Δίχως βέβαια να αποκλείεται να παραλάβουν τη «σκυτάλη» άλλες χώρες, όπως η Μαυριτανία ή το σουλτανάτο του Ομάν.

Σε κάθε περίπτωση, τα νέα δεδομένα αντικειμενικά ασκούν πιέσεις στην Παλαιστινιακή Αρχή και στην ηγεσία των μεγαλύτερων παλαιστινιακών κομμάτων και οργανώσεων.

Δεν πρέπει συνεπώς να προκαλεί κατάπληξη η συνάντηση του Παλαιστίνιου Προέδρου, Μαχμούντ Αμπάς, με μέλη της ΚΕ του κόμματός του, «Φατάχ», αλλά και με στελέχη της ισλαμικής «Χαμάς» του Ισμαήλ Χανίγια και την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) λίγο μετά την ανακοίνωση ΗΑΕ και Ισραήλ, στις 13 Αυγούστου, περί συμφωνίας ομαλοποίησης σχέσεων.

Μετά από αυτό οι ενδοπαλαιστινιακές διεργασίες και ζυμώσεις πήραν «φωτιά». Η σημαντικότερη πρόοδος φαίνεται πως επήλθε κατά τις εντατικές διαβουλεύσεις υψηλόβαθμων στελεχών παλαιστινιακών οργανώσεων στο προξενείο της Παλαιστίνης στην Κωνσταντινούπολη. Το αποτέλεσμα ανακοινώθηκε την Πέμπτη, 24 Σεπτέμβρη, και αφορούσε την κοινή απόφαση ηγετικών στελεχών της «Χαμάς» και της «Φατάχ» για τη διοργάνωση και διεξαγωγή (μετά από 14 χρόνια!) βουλευτικών και προεδρικών εκλογών σε έξι μήνες, και στη Λωρίδα της Γάζας και στη Δυτική Οχθη, με το σύστημα της αναλογικής εκπροσώπησης. Η απόφαση αρχικά φαινόταν να αφορά και την κατεχόμενη Ανατολική Ιερουσαλήμ. Σε δηλώσεις, εντούτοις, που έκανε ο γενικός γραμματέας της «Φατάχ», Τζιμπρίλ Ρατζούμπ, σε δημοσιογράφους στην Κωνσταντινούπολη, διαφάνηκε μια σχετική «ελαστικότητα» καθώς αναφέρθηκε πως όπου δεν μπορούν να γίνουν εκλογές, μπορεί να τεθεί σε λειτουργία ένας τοπικός «μηχανισμός εκπροσώπησης βάσει συναίνεσης».

Ο Τζιμπρίλ Ρατζούμπ εξήγησε πως πρώτα θα διεξαχθούν οι βουλευτικές, μετά οι προεδρικές εκλογές και στη συνέχεια εκείνες για το νέο «Εθνικό Συμβούλιο» της PLO.

Θα πρέπει πάντως να παρατηρήσει κανείς πως και στο παρελθόν είχαν ανακοινωθεί συμφωνίες για τη διεξαγωγή εκλογών (ιδιαίτερα κατά την τελευταία διετία), δίχως να εφαρμοστούν.

Η σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών Ιορδανίας, Αιγύπτου, Γαλλίας και Γερμανίας στο Αμμάν την Πέμπτη έδειξε την σύγκλιση συμφερόντων ανάμεσα στις συγκεκριμένες χώρες που έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα σε λυκοσυμμαχίες όπως της ΕΕ και του Αραβικού Συνδέσμου, για «ξεπάγωμα» των διπλωματικών παζαριών Παλαιστινίων - Ισραηλινών.

Δεν είναι τυχαίο πως και οι τέσσερις υπουργοί (ο Γερμανός Χάικο Μάας συμμετείχε μέσω τηλεδιάσκεψης λόγω καραντίνας) επικρότησαν τις συμφωνίες ΗΑΕ και Μπαχρέιν με το Ισραήλ θεωρώντας πως είναι «απόδειξη ότι η ειρήνη στην περιοχή είναι εφικτή» (όπως είπε χαρακτηριστικά ο Γερμανός υπουργός). Ο Γάλλος ΥΠΕΞ, Ζαν Ιβ Λεντριάν, δήλωσε πως οι τέσσερις χώρες θέλουν μια «μόνιμη δέσμευση» του Ισραήλ πως δεν θα επιχειρήσει μονομερώς προσάρτηση κατεχόμενων παλαιστινιακών εδαφών στη Δυτική Οχθη. Ο Ιορδανός ομόλογός του είπε πως «δεν υπάρχει λύση χωρίς λύση στη βάση των δύο κρατών».

Είναι συνεπώς φανερό πως στο όνομα της ειρήνης και της σταθερότητας ασκούνται ολοφάνερα πιέσεις στους Παλαιστίνιους να αναγκαστούν σε διαπραγμάτευση για κάποια «λύση» στο πλαίσιο των νέων δεδομένων που φέρνουν οι συμφωνίες ομαλοποίησης των σχέσεων αραβικών και μουσουλμανικών χωρών με το Ισραήλ.

Η «λύση» αναμένεται να επιχειρηθεί να επιβληθεί με γνώμονα τα συμφέροντα διεθνών και περιφερειακών δυνάμεων μπροστά στο νέο παζάρι που έχει ανοίξει εδώ και καιρό στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου για ξαναμοίρασμα πηγών, οδών και αγωγών Ενέργειας μεταξύ ισχυρών και ανταγωνιστικών μονοπωλίων.

Ομως, δίκαιη λύση για τα συμφέροντα του Παλαιστινιακού λαού μπορεί να υπάρξει μόνο ως αποτέλεσμα της συνολικής πάλης ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, ενάντια στα σχέδια των αστικών τάξεων.