Κληθείς να σχολιάσει τη συζήτηση για την επέκταση ή όχι των ναυτικών μιλίων από 6 σε 12, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε:

«Καταρχήν να πω ότι έχουν τεράστιες ευθύνες και η κυβέρνηση της ΝΔ και η αξιωματική αντιπολίτευση και τα στελέχη τους, με αυτές τις τοποθετήσεις. Η ΝΔ φτάνει να χαρακτηρίζει ακόμα και εθνικισμό την άσκηση του δικαιώματος που έχει η χώρα (...) Ηταν και απαράδεκτη η κυβερνητική θέση που ειπώθηκε την προηγούμενη εβδομάδα, που καθόρισε ως "κόκκινη γραμμή" τα 6 ναυτικά μίλια των χωρικών υδάτων, γιατί όλα αυτά αφήνουν περιθώρια, δίνουν άλλοθι στις επικίνδυνες κινήσεις του Ερντογάν με το "Ορούτς Ρέις", ιδιαίτερα κοντά στο Καστελόριζο. Ο ΣΥΡΙΖΑ απ' την άλλη μεριά, με μία - κατά την άποψή μας - αμφιλεγόμενη και καιροσκοπική θέση, περί επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια μόνο νότια και ανατολικά της Κρήτης, εδώ και τώρα, τροφοδοτεί την κλιμάκωση της έντασης στην περιοχή αυτή την περίοδο. Εμείς θεωρούμε ότι η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια είναι δικαίωμα που απορρέει από τη Διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας και ισχύει για κάθε χώρα, και για τη χώρα μας. Είναι αναφαίρετο δικαίωμά μας, όμως την ίδια στιγμή τονίζουμε ότι σήμερα δεν είναι απαραίτητο ότι αυτό - παρότι είναι δικαίωμα κατοχυρωμένο από τη Διεθνή Σύμβαση - μπορεί να λειτουργήσει υπέρ των λαϊκών συμφερόντων, υπέρ των συμφερόντων της χώρας, ή να λειτουργήσει για παράδειγμα ως πανάκεια, όπως προβάλλεται, για να δώσει απάντηση δήθεν στην τουρκική επιθετικότητα. Αντίθετα, πιστεύουμε ότι ιδιαίτερα αυτή τη στιγμή μπορεί να περιπλέξει παραπέρα την κατάσταση, να οξύνει ανταγωνισμούς και αντιθέσεις, που βέβαια είναι σε βάρος των λαών όλης της περιοχής».

Σε ερωτήσεις για το ρόλο της ΕΕ αλλά και των ΗΠΑ σε ό,τι αφορά την κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας, τόνισε:

«Η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει ισχυρά οικονομικά, στρατιωτικά, γεωπολιτικά συμφέροντα με την Τουρκία. Τα βασικά κράτη - μέλη της ΕΕ συμμετέχουν στην άλλη ιμπεριαλιστική συμμαχία, του ΝΑΤΟ, και βεβαίως δεν θέλουν να υπάρξει κανένας κλονισμός της συνοχής της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ και θέλουν ξανά να συνεργαστούν μαζί της, γιατί έχουν πάρα πολύ μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, ιδιαίτερα οι ισχυρές χώρες, όπως είναι η Γερμανία και άλλες. Η βασική επιδίωξη του Ερντογάν, απ' ό,τι φαίνεται, είναι η άσκηση πίεσης, η συνεχής αυτή προβολή των απαράδεκτων διεκδικήσεων που έχει. Είναι και μια προσπάθεια εμπέδωσης, και στην Ευρώπη και στη διεθνή κοινή γνώμη και στις κυβερνήσεις, των δικών του αιτημάτων, η κατοχύρωση στους συμμάχους του, στο ΝΑΤΟ, στις ΗΠΑ, στην ΕΕ, των διεκδικήσεων που έχει, και για τα ανταλλάγματα που θεωρεί ότι θα του δώσουν - και αυτός κάτι θα δώσει - και άρα οι εξελίξεις είναι επικίνδυνες (...)»

«Αυτή είναι η ολοφάνερη μεθόδευση της τουρκικής ηγεσίας, να θέσει στο τραπέζι του ελληνοτουρκικού διαλόγου όλη την γκάμα των διεκδικήσεων που κατά καιρούς προβάλλει σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, ακόμα και ζητήματα που άπτονται της κυριαρχίας, των συνόρων. Το επικίνδυνο, ωστόσο, είναι πως αυτή η προσπάθεια βρίσκει "έδαφος", από εκείνα τα συμφέροντα που στη χώρα μας και διεθνώς προτάσσουν τη λεγόμενη "συνεκμετάλλευση", δηλαδή το να βάλουν τα ενεργειακά μεγαθήρια στο χέρι τον ενεργειακό πλούτο της Ανατολικής Μεσογείου, λειτουργώντας ως "οδοστρωτήρας" τόσο για τα κυριαρχικά δικαιώματα, όσο συνολικά για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και των άλλων λαών της περιοχής (...)».

«Εχουν τεράστιες ευθύνες τόσο η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, όσο και η προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ, που έχουν προσδέσει τη χώρα στους επιθετικούς σχεδιασμούς της αστικής τάξης, των συμμάχων της, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, κατά άλλων λαών, καθησυχάζοντας το λαό μας πως τάχα αυτοί οι εμπρηστές των πολέμων και της σφαγής των λαών θα λειτουργήσουν στην περίπτωση των Ελληνοτουρκικών υπέρ των συμφερόντων των δύο λαών. Ποιοι; Αυτοί που χρόνια εξοπλίζουν την Τουρκία και οπλίζουν και πολιτικά την επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης, όταν δεν αναγνωρίζουν σύνορα στα πλαίσια του ΝΑΤΟ (...) Οπότε η απάντησή μας είναι κάτι παραπάνω από σαφής: Οι Ευρωατλαντικοί σύμμαχοι δεν είναι το "φρένο" στην τουρκική επιθετικότητα και στη σύγκρουση, είναι για πολλούς λόγους και διαχρονικά το "γκάζι" της...».

Σε ό,τι αφορά την επίσκεψη Λαβρόφ, επεσήμανε:

«Είναι καλό ότι γίνονται επισκέψεις, ανταλλάσσονται απόψεις, και η επίσκεψη του Λαβρόφ έχει τέτοια σημασία, μετά από πολύ καιρό. Εμείς θα την παρακολουθήσουμε, θα εκτιμήσουμε τα αποτελέσματά της. Παρ' όλα αυτά, δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε ότι τα τελευταία χρόνια και η Ελλάδα έχει ψηφίσει όλες τις αποφάσεις, έχει συμμετάσχει σ' αυτήν την απαράδεκτη και επικίνδυνη στρατιωτική περικύκλωση της Ρωσίας από το ΝΑΤΟ, κάτι το οποίο βέβαια δεν έχει καμία σχέση με τα πραγματικά συμφέροντα ούτε του ελληνικού λαού ως σύνολο, ούτε της Ελλάδας, της χώρας μας».

Για την προσφυγή στη Χάγη ο Δ. Κουτσούμπας σημείωσε:

«Η Χάγη δεν θα λύσει τα προβλήματα, κατά την άποψή μας (...) Για παράδειγμα, θέλει συνυποσχετικό με την Τουρκία. Η Τουρκία θα τα βάλει όλα. Εχουμε χθεσινή δήλωση Τούρκου αξιωματούχου, υπουργού της κυβέρνησης του Ερντογάν, που βάζει όλες τις διεκδικήσεις που έχει. Και φυσικά για την ελληνοαλβανική προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο έχουμε ερωτηματικά. Για παράδειγμα, τι θα περιέχει το συνυποσχετικό συγκεκριμένα μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας; Γιατί για να πας στη Χάγη πρέπει να έχεις υπογράψει το συνυποσχετικό. Για παράδειγμα, ξέρουμε ότι η ελληνική κυβέρνηση έδωσε μειωμένη επήρεια στα διαπόντια νησιά, εκεί γύρω στην Κέρκυρα, στη συμφωνία με την Ιταλία πριν, για την ΑΟΖ κ.λπ. Κι αυτό πλέον αποτελεί προηγούμενο (...) Ηδη, δηλαδή, είχαμε εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στη συμφωνία με την Ιταλία, τουλάχιστον ως προς τα θέματα της αλιείας. Αρα, εδώ είναι ερωτηματικά και από αυτή τη σκοπιά είμαστε ιδιαίτερα ανήσυχοι και για το τι θα περιέχει το συνυποσχετικό μεταξύ Ελλάδας - Αλβανίας και ποια θα είναι η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου, αλλά και συνολικότερα αυτού που ονομάζεται "Χάγη" σήμερα».

«Το διεθνές δικαστήριο της Χάγης, όπως και κάθε δικαστήριο, λειτουργεί μέσα σε ένα συγκεκριμένο διεθνές κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο, έχει εξαρτήσεις από αυτό. Κι αυτό σήμερα, δυστυχώς, είναι το πλαίσιο που έχει "ακρογωνιαίο λίθο" τα γεωπολιτικά και τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα. Το διεθνές δικαστήριο της Χάγης με χίλια νήματα συνδέεται με τέτοια συμφέροντα. Βεβαίως, εκείνοι που ποντάρουν στη λεγόμενη συνεκμετάλλευση δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό για την προσφυγή σε αυτό, γιατί έχουν άλλες προτεραιότητες. Βιάζονται να εξυπηρετήσουν τη γεωπολιτική αναβάθμιση εκείνων που κρατούν τα "κλειδιά" της οικονομίας και της πραγματικής εξουσίας (...) Ας πάρουμε υπόψη μας και μια άλλη πλευρά, γιατί μας παρουσιάζουν το δικαστήριο της Χάγης ως πανάκεια για την ειρήνη και την ασφάλεια του λαού. Ας σκεφτούμε, όμως, πως η Λιβύη - επί Καντάφι - είχε προσφύγει σε αυτό. Την έσωσε μήπως αυτό από τη μετέπειτα εξέλιξη της ιμπεριαλιστικής επέμβασης, του πολέμου και των τραγικών συνεπειών του; Σε καμία περίπτωση! Σε καμία περίπτωση, λοιπόν, το δικαστήριο της Χάγης δεν είναι η λύση για μια ειρηνική διευθέτηση, όπως ισχυρίζονται οι κυβερνήσεις».

Για το ενδεχόμενο θερμού επεισοδίου ανέφερε:

«Η ένταση στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, που σαφώς απασχολεί περισσότερο το λαό μας, δεν μπορεί να αποκοπεί από τις συνολικότερες επικίνδυνες εξελίξεις, όπως είναι η εντεινόμενη παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και οι ανταγωνισμοί αστικών τάξεων και επιχειρηματικών μεγαθηρίων για τις πρώτες ύλες, την Ενέργεια, τους αγωγούς, τις άλλες υποδομές, τα μερίδια των αγορών. Εχουν βγει οι "λεπίδες" των ανταγωνισμών και σε αρκετές περιπτώσεις, στη Συρία, στη Λιβύη, στην Ουκρανία, στην Αρμενία ματώνουν τους λαούς, με διάφορα προσχήματα. Κανείς, λοιπόν, δεν μπορεί από τα πριν να αποκλείσει το ενδεχόμενο ενός θερμού επεισοδίου ή μιας πιο γενικευμένης σύγκρουσης και στην περίπτωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Κι αυτό μπορεί να συμβεί τόσο πριν, όσο και μετά ή και κατά τη διάρκεια των όποιων συνομιλιών. Γι' αυτό είναι πλαστό το δίλημμα που κάποιοι θέτουν στο λαό μας: "Διάλογος ή σύγκρουση;"».

Σε ερώτηση για τις εξελίξεις στο Κυπριακό απάντησε:

«Για χρόνια δουλεύεται το "διαίρει και βασίλευε", κι αυτό ισχύει και για την Κύπρο, που με τη βρετανική - ΝΑΤΟική βάση είναι ένα ακόμη "αβύθιστο αεροπλανοφόρο" του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού. Η τουρκική εισβολή και κατοχή του 40% του νησιού δεν έγινε χωρίς τον ανάλογο σχεδιασμό των ιμπεριαλιστών. Χρόνια τώρα προσπαθούν με κάθε τρόπο να επιβάλουν στο λαό της Κύπρου τη νομιμοποίηση των αποτελεσμάτων της εισβολής, διατηρώντας την άμεση ιμπεριαλιστική ανάμειξη και επικυριαρχία στις υποθέσεις της Κύπρου. Τέτοιο ήταν το "σχέδιο Ανάν", που απέρριψε ο κυπριακός λαός. Ομως τα σχέδια διαμελισμού και γκετοποίησης του λαού της καλά κρατούν. Το Κόμμα μας εκτιμά πως ο λαός της Κύπρου αξίζει και πρέπει να ζει ελεύθερος και νοικοκύρης στον τόπο του, σε ένα και όχι δύο κράτη, με μία ιθαγένεια, μία κυριαρχία και διεθνή προσωπικότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, χωρίς εγγυητές και προστάτες, κοινή πατρίδα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Μπορεί αυτό να φαίνεται σήμερα δύσκολο, στον σημερινό αρνητικό συσχετισμό, αλλά έχουμε εμπειρία και στη χώρα μας πως δεν έχει νόημα να παλεύεις για το "μικρότερο κακό", που φέρνει πάντα ένα μεγαλύτερο. Ο λαός αξίζει να παλεύει πάντα για αυτό που αντιστοιχεί στην εποχή μας και μπορεί, αν δεν υποταχθεί και συμβιβαστεί, να αποτρέψει τα χειρότερα και να δημιουργήσει προϋποθέσεις ώστε να επιβάλει το δίκιο του».

Για τα εξοπλιστικά σημείωσε:

«Οι ίδιοι που ισχυρίζονται πως θα μας "προστατέψουν", οι "ισχυροί σύμμαχοι", είναι οι ίδιοι που ξοδεύουν έναν πακτωλό χρημάτων για εξοπλισμούς από τις πολεμικές βιομηχανίες των "συμμάχων", "για να μην είμαστε μόνοι", όπως λένε. Χρήματα που δεν δίνονται για την Υγεία του λαού, για την Παιδεία, την Κοινωνική Ασφάλιση, στο όνομα της "ενίσχυσης της Αμυνας".

Ποια όμως "άμυνα της χώρας" προφυλάσσουν τα ελληνικά αντιπυραυλικά συστήματα "Πάτριοτ", ένα κατεξοχήν αμυντικό όπλο, στη Σαουδική Αραβία; Καμία, αλλά είναι ενταγμένα στα επιθετικά σχέδια των ΗΠΑ και της Σαουδικής Αραβίας ενάντια στους λαούς του Ιράν και της Υεμένης.

Ποια "άμυνα της χώρας" προφυλάσσουν τα ελληνικά πολεμικά πλοία στον Περσικό Κόλπο ή οι δεκάδες αποστολές μονάδων των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων εκτός συνόρων κάθε χρόνο;

Για ποια "άμυνα της χώρας" μπορούμε να μιλήσουμε σχετικά με τις περιπολίες των ελληνικών μαχητικών αεροπλάνων πάνω από εδάφη άλλων χωρών - Αλβανία, Βόρεια Μακεδονία, Μαυροβούνιο, Βουλγαρία κ.ο.κ. - που στα πλαίσια του ΝΑΤΟ παρέχουμε "δωρεάν"; Από ποιον εχθρό έχει αποφασίσει το ΝΑΤΟ; Σε πόσες μέσες ετήσιες συντάξεις αντιστοιχεί μια ώρα πτήσης δύο "F-16" πάνω από το Μαυροβούνιο;

Τίνος η "άμυνα" επιβάλλει τον εκσυγχρονισμό της βάσης του Ακτίου, ώστε να δεχτεί πυρηνικά όπλα;

Ολα τα παραπάνω εντάσσονται στην επιθετικότητα της ελληνικής αστικής τάξης, μέσω των ευρωατλαντικών συμμαχιών της, σε βάρος άλλων λαών. Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε με πολλά παραδείγματα για να δείξουμε πως όσο η χώρα μας βρίσκεται μέσα στο ΝΑΤΟ, μέσα στη "στρατηγική συμμαχία" με τις ΗΠΑ, ο σχεδιασμός και η υλοποίηση των αμυντικών δαπανών, για τις οποίες ξοδεύεται φανερά το υπέρογκο ποσό των 4,5 δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως, δεν προχωρά με βάση τις ανάγκες της άμυνας, της προστασίας του λαού.

Ας τα σκεφτεί αυτά ένας καλόβουλος κόσμος και θα καταλάβει π.χ. πως όσα ξοδεύουμε τάχα για τις "ανάγκες της άμυνας" αξιοποιούνται στις σημερινές συνθήκες για επιθετικές ενέργειες σε βάρος άλλων λαών και κάθε άλλο παρά εξασφαλίζουν την ειρήνη. Ας πάρουμε για παράδειγμα τη διάλυση της Λιβύης. Μεταξύ άλλων και από ελληνικά πολεμικά αεροδρόμια πετούσαν τα ΝΑΤΟικά αεροπλάνα που τη διέλυσαν, για να ακολουθήσει σήμερα το τουρκολιβυκό σύμφωνο, σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, φέρνοντάς μας πιο κοντά σε μια πολεμική περιπέτεια με την Τουρκία.

Τέλος, ας πάρει υπόψη πως το "νυστέρι" στα χέρια του χειρουργού είναι εργαλείο σωτηρίας, ενώ στα χέρια ενός εγκληματία γίνεται δολοφονικό εργαλείο. Είναι σημαντικό σε ποιανού τα χέρια βρίσκονται οι εξοπλισμοί και πώς θα τους αξιοποιήσει. Πολύ περισσότερο που εδώ μιλάμε για ένα "νυστέρι" που είναι 100% ελεγχόμενο (π.χ. πυρομαχικά, ανταλλακτικά) από τα αλλότρια συμφέροντα που πρεσβεύει το ΝΑΤΟ. Είναι πλάνη να θεωρούμε πως σήμερα η ειρήνη και η ασφάλεια του λαού μας εξαρτώνται από τα εξοπλιστικά προγράμματα».

Για τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ και πώς θα επηρεάσουν τα Ελληνοτουρκικά, τόνισε:

«Ανάμεσα στα κόμματα και στα πρόσωπα που σε κάθε καπιταλιστική χώρα διαχειρίζονται την κυβέρνηση, υπάρχουν διαφορές. Το ίδιο συμβαίνει και στις ΗΠΑ. Υπάρχουν διαφορές συμφερόντων, προτεραιοτήτων ανάμεσα στους δύο υποψηφίους, που όμως δεν αλλάζουν το κύριο, κι αυτό είναι πως και οι δύο εξυπηρετούν τα ταξικά και αντιλαϊκά συμφέροντα. Σε ό,τι αφορά τη διεθνή ατζέντα τους, υπάρχουν διαφορές, αλλά υπάρχει και η λεγόμενη "συνέχεια του κράτους". Θα ήταν αφέλεια π.χ. να πιστέψουμε πως ο Μπάιντεν δεν θα επιδιώξει, όπως και ο Τραμπ, να διατηρήσει την Τουρκία στη "σφαίρα" του ευρωατλαντισμού, ή να διαφυλάξει τη ΝΑΤΟική συνοχή, ή να θέσει εμπόδια στη διείσδυση στην περιοχή συμφερόντων ανταγωνιστικών προς τα αμερικανικά συμφέροντα. Ας μην ξεχνάμε πως η "οικοδόμηση" των "γκρίζων ζωνών", τα Ιμια και το καθεστώς περιορισμένης κυριαρχίας, που επιβλήθηκε από τις ΗΠΑ, "φουσκώνοντας τα πανιά" της τουρκικής επιθετικότητας, έγιναν επί του Προέδρου των Δημοκρατικών, Μπιλ Κλίντον».

Τέλος για το ενδεχόμενο οι εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και στο Κυπριακό να φέρουν ανακατατάξεις και στο πολιτικό σύστημα, σημείωσε:

«Το αστικό σύστημα "γεννοβολά" κόμματα κάθε φορά που εκτιμά πως οι διαχειριστές της εξουσίας έχουν φθαρεί και απαιτείται "λίφτινγκ" σε πρόσωπα και συνθήματα. Η Ιστορία δείχνει πως αφορμή για τέτοιες αλλαγές έχει δοθεί και με τα λεγόμενα "εθνικά ζητήματα". Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει κάτι τέτοιο και στο μέλλον, ειδικά αν οι διεργασίες είναι ραγδαίες και το "μασάζ" της "κοινής γνώμης", δηλαδή η "πλύση εγκεφάλου", κριθεί από τα αστικά επιτελεία ως ανεπαρκέστατη.

Εκείνο, όμως, που έχει αξία να θυμάται κανείς είναι πως τα "εθνικά ζητήματα", δηλαδή τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, είναι "νύχι - κρέας" με την εσωτερική πολιτική. Δεν γίνεται κάποιο κόμμα να έχει φιλολαϊκή πολιτική στα "εθνικά ζητήματα" και στα εσωτερικά ζητήματα να στηρίζει αντιλαϊκές επιλογές. Αλλωστε, η "πυξίδα" που κάθε φορά καθορίζει την πορεία κάθε κόμματος είναι ενιαία: Είτε αυτή θα έχει "δείκτη" της τα συμφέροντα της κερδοφορίας του κεφαλαίου, είτε τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα. Κανείς δεν στέκεται σε δύο βάρκες».

Την παραπέρα εμπλοκή της χώρας στους επικίνδυνους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς στην περιοχή για λογαριασμό των συμφερόντων της αστικής τάξης προδιέγραψε ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Δένδιας, την Κυριακή στη Βουλή, με αφορμή τη συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας για τον υπουργό Οικονομικών.

Οπως είπε, «όσον αφορά τις ΗΠΑ, πέρα από την υπογραφή της Αμυντικής Συμφωνίας, νομίζω η εμβάθυνση με την Ελλάδα είναι προφανής σε όλους σας. Εχω συναντήσει τον κ. Πομπέο 6 φορές και μία τηλεδιάσκεψη, δεν νομίζω ότι στην Ιστορία της Ελλάδας έχει ξαναπαρατηρηθεί το φαινόμενο. Εκκινούμε σχεδόν άμεσα νέο διάλογο για τη διεύρυνση της αμυντικής συμφωνίας ή την υπογραφή μιας νέας εξαρχής συμφωνίας».

Πρόκειται για την «επικαιροποίηση» της προηγούμενης συμφωνίας, από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, την οποία προετοίμασε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και ολοκλήρωσε η ΝΔ, επιτείνοντας τη μετατροπή της χώρας σε ένα απέραντο αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο.

Να σημειωθεί πως η εκ νέου ...επικαιροποίησή της ή η κατάρτιση μιας εξαρχής νέας συμφωνίας, που θα πατά φυσικά στην προηγούμενη, κινείται, κατά πληροφορίες, σε δύο κατευθύνσεις:

-- Από τη μία, επέκταση της χρονικής ισχύος της συμφωνίας (σήμερα ανανεώνεται, για το τυπικό, ετησίως), κατά πάγιο αίτημα των Αμερικανών, ενδεχόμενο που είχε συζητηθεί και σχεδόν καταληχτεί και επί ΣΥΡΙΖΑ, με σκέψεις στο τότε κυβερνητικό στρατόπεδο για μια συμφωνία που θα ανανεώνεται ανά πενταετία, ενώ από το στρατόπεδο του τότε κυβερνητικού εταίρου ΑΝΕΛ φέρεται να είχαν πέσει και προτάσεις ακόμα και για 30ετή ισχύ. Σκεπτικό τους να λυθούν τα χέρια των Αμερικανών, ώστε να προχωρήσουν σε μακροπρόθεσμες «επενδύσεις» στις βάσεις και υποδομές που θα έλεγχαν στη χώρα.

-- Από την άλλη, αντιστοίχιση με τη διεύρυνση του «αποτυπώματος» των Αμερικανών, όπως σημειώνεται ήδη στη χώρα. «Διασφάλιση» και νέων υποδομών που θέτουν σταδιακά υπό την «ομπρέλα» τους, όπως το Νεώριο Σύρου, που έχει πιστοποιηθεί ήδη για επισκευαστήριο των πλοίων του 6ου Στόλου. «Διασφάλιση», επίσης, τοποθεσιών όπως Αλεξανδρούπολη και Καβάλα, που θέλουν να ελέγξουν επιχειρηματικά (κόμβοι Ενέργειας και Διαμετακόμισης), με ταυτόχρονη κατασκευή στην πρώτη έως και ενός «ναυτικού οχυρού» στον ακριτικό λιμένα, που να επιβεβαιώνει το χαρακτήρα του, και του Εβρου, γενικότερα ως «σκάλας» αποβίβασης και διεκπεραίωσης αμερικανοΝΑΤΟικών δυνάμεων βορειότερα προς τα μέτωπα της Ανατολικής Ευρώπης και της Μαύρης Θάλασσας, στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία, με ταυτόχρονη στενή και εκ του σύνεγγυς παρακολούθηση των κινήσεων των Ρώσων στα Δαρδανέλια.

Ο υπουργός Δένδιας αναφέρθηκε και στα Ελληνοτουρκικά, παρουσιάζοντας εκ νέου την ΕΕ ως «ειρηνευτική δύναμη» και εγγυήτρια των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, ενώ στο ίδιο μοτίβο ο υπουργός Αμυνας Ν. Παναγιωτόπουλος, κρύβοντας τον βρώμικο ρόλο των «ισχυρών συμμάχων» της αστικής τάξης, εμφάνισε ως «εθνικό καθήκον» «την ενίσχυση και εμβάθυνση των διεθνών συμμαχιών της χώρας μέσω του ρόλου μας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ», ισχυριζόμενος πως τάχα έτσι «ενισχύεται η εθνική άμυνα» και προσθέτοντας πως η «Ελλάδα (...) αναδεικνύεται σε υπολογίσιμο παίκτη με απόλυτη επιτυχία» στην ευρύτερη περιοχή, για την «αναβάθμιση» της αστικής τάξης.

Αναφέρθηκε, κομπάζοντας σχεδόν, στην εκτίναξη του προϋπολογισμού για τις στρατιωτικές δαπάνες για το 2021 (από τα 530 εκατ. φέτος) στα πάνω από 2 δισ. ευρώ. Δαπάνες, βέβαια, που παρά όσα λένε, περί άμυνας της χώρας, κουμπώνουν πάνω στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, ενώ υπεραμύνθηκε της αύξησης της στρατιωτικής θητείας από 9 σε 12 μήνες.

Ταυτόχρονα, δεν περνά απαρατήρητη η κοκορομαχία, το Σαββατοκύριακο, στη Βουλή μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, για το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, με τους δυο να «απογειώνουν» την υποκρισία, την ώρα που έχουν «κορόνα στο κεφάλι» τους τα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και τους «επώδυνους συμβιβασμούς», που αυτά προωθούν σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.

Η αρχή έγινε με τον υπουργό της κυβέρνησης Μιχ. Χρυσοχοΐδη, που κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι «επιστρατεύει εθνικισμό με τα 12 μίλια», φτάνοντας δηλαδή να χαρακτηρίζει εθνικισμό την άσκηση του δικαιώματος που έχει η χώρα, λίγες μόνο μέρες απ' όταν ο υπουργός Επικρατείας καθόριζε ως «κόκκινη γραμμή» τα 6 ν.μ. των χωρικών υδάτων, δίνοντας επί της ουσίας περιθώρια και άλλοθι στην επιθετικότητα της Τουρκίας.

Η τοποθέτηση έδωσε την πάσα στο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Ραγκούση, που σημείωσε ότι η τοποθέτηση Χρυσοχοΐδη «αντιβαίνει τον πυρήνα, την καρδιά της εθνικής στρατηγικής, των εθνικών συμφερόντων, των απαράγραπτων εθνικών δικαίων», επιχειρώντας να κρύψει ότι η αμφιλεγόμενη και καιροσκοπική θέση του ΣΥΡΙΖΑ περί επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. μόνο νότια και ανατολικά της Κρήτης τροφοδοτεί την κλιμάκωση της έντασης στην περιοχή, γίνεται στο πλαίσιο του ιμπεριαλιστικού παζαριού και κάθε άλλο παρά έρχεται να υπηρετήσει τα λαϊκά συμφέροντα.

Ακολούθησε ένα γαϊτανάκι τέτοιων δηλώσεων από στελέχη αμφότερων πλευρών, με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Στ. Πέτσα να λέει χτες, χαρακτηριστικά, ότι «κάποιοι θέλουν να εμφανιστούν βασιλικότεροι του βασιλέως στην παράταξη που προσχώρησαν εσχάτως και διατυπώνουν μαξιμαλιστικές απόψεις ή απόψεις που δεν λαμβάνουν υπόψη ό,τι θα έπρεπε να έχει λάβει υπόψη ένας πολιτικός, πριν προχωρήσει σε μια δημόσια τοποθέτηση», παραπέμποντας εμμέσως στο εν εξελίξει ιμπεριαλιστικό παζάρι με τη «βούλα» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, όπου τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα μπαίνουν στο κρεβάτι του Προκρούστη.