Από τη συμβολική παρέμβαση έξω από το «Παπανικολάου» στο πλαίσιο της απεργίας στις 26 Νοέμβρη

Ενδεικτική είναι η εικόνα από τα Νοσοκομεία ΑΧΕΠΑ και «Γεννηματάς» που ολοκλήρωσαν την εφημερία τους με μόλις 1 κλίνη ΜΕΘ κενή, ενώ το Νοσοκομείο «Παπαγεωργίου» ξεκίνησε χτες το πρωί την εφημερία με μόνο 3 κλίνες ΜΕΘ κενές, που αναμενόταν να καλυφθούν τις επόμενες ώρες. Στο μεταξύ, επιπλέον προβλήματα ήρθε να προκαλέσει... τηλεφώνημα για τοποθέτηση βόμβας στον τρίτο όροφο του νοσοκομείου, που τελικά αποδείχθηκε φάρσα.

Στο Νοσοκομείο «Παπανικολάου» η διοίκηση συνεχίζει την προσπάθεια ενίσχυσης των κλινικών κορονοϊού, μετακινώντας ό,τι προσωπικό απέμεινε στις άλλες υποστελεχωμένες κλινικές, δημιουργώντας νέες σοβαρές «τρύπες». Στο πλαίσιο αυτό, ζήτησε να βγουν οι βάρδιες στην Παιδοψυχιατρική με μόνο έναν νοσηλευτή, κάτι που είναι αδύνατον να συμβεί λόγω της φύσης του χώρου. Την ίδια ώρα, έχει μετακινήσει εργαζόμενους και για να στελεχώσουν την ιδιωτική κλινική «Σαραφιανός» που δήθεν «επιτάχθηκε» για να νοσηλεύσει ασθενείς με κορονοϊό από τα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης και ακόμη ...ετοιμάζεται.

Στο «Θεαγένειο» Αντικαρκινικό Νοσοκομείο, το Σωματείο Εργαζομένων καταγγέλλει αντίστοιχα την πρακτική των μετακινήσεων - «μπαλωμάτων» και συγκεκριμένα τη μετακίνηση 10 επικουρικών νοσηλευτών, 1 αναισθησιολόγου και 2 καρδιολόγων σε άλλο νοσοκομείο, τη στιγμή που στα 200 οργανικά κενά ήρθαν να προστεθούν και πάνω από 80 εργαζόμενοι που έχουν βρεθεί θετικοί στον κορονοϊό, πολλοί από τους οποίους βρίσκονται ακόμα σε καραντίνα. Επιπλέον, καταγγέλλει ότι ενώ το νοσοκομείο δεν νοσηλεύει περιστατικά Covid και τα χειρουργεία του λειτουργούν, ασθενείς του νοσοκομείου στέλνονται σε ιδιωτική κλινική... με το αζημίωτο. Οπως επισημαίνει, «αυτό γίνεται στο πλαίσιο συνειδητής πολιτικής βούλησης της κυβέρνησης να απαξιώσει τα δημόσια νοσοκομεία υπέρ του ιδιωτικού τομέα, ο οποίος αμείβεται πλέον πλουσιοπάροχα για τις υπηρεσίες που προσφέρει εν μέσω πανδημίας». Το Σωματείο καλεί τον διοικητή της 4ης ΥΠΕ να πάρει πίσω αυτές τις αποφάσεις και να ενισχύσει άμεσα με προσωπικό το μοναδικό ογκολογικό νοσοκομείο της Βόρειας Ελλάδας, που στενάζει από τις ελλείψεις. Ταυτόχρονα, ζητά από την κυβέρνηση να προχωρήσει σε πραγματική επίταξη του ιδιωτικού τομέα.

Στα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης που εξακολουθούν να λειτουργούν σε συνθήκες ασφυξίας, τις τελευταίες μέρες μεταφέρονται και ασθενείς από Δράμα, Κατερίνη και άλλες περιοχές, καθώς τα νοσοκομεία σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα έχουν ξεπεράσει τα όρια των δυνατοτήτων τους και κινδυνεύουν με κατάρρευση.

Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί και το Νοσοκομείο της Κατερίνης, όπου βρέθηκε χτες ο υφυπουργός Υγείας, Β. Κοντοζαμάνης, για να διαπιστώσει το προφανές, ότι δηλαδή «το νοσοκομείο δέχεται δυσανάλογη πίεση των δυνατοτήτων που έχει».

Ενδεικτικό είναι το ότι η προετοιμασία του νοσοκομείου έγινε για τη νοσηλεία 20 ασθενών με κορονοϊό και έχει φτάσει να νοσηλεύει 100 και να έχει γεμάτες όλες τις κλίνες ΜΕΘ και τις 3 που έστησε πρόχειρα στις αίθουσες των χειρουργείων. Αυτή η μάχη δίνεται με τους υγειονομικούς εξαντλημένους και φυσικά με όλες τις άλλες κλινικές σε απόλυτη συρρίκνωση.

Στις διεκδικήσεις του Σωματείου Εργαζομένων για άμεσες μαζικές προσλήψεις και μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων, ώστε να αντεπεξέλθουν στο δυσβάσταχτο βάρος, ο υφυπουργός απάντησε δηλώνοντας ότι το νοσοκομείο θα ενισχυθεί με προσωπικό από άλλες περιοχές, που «δεν είναι τόσο επιβαρυμένες», παρέπεμψε δηλαδή στη γνωστή πρακτική των μετακινήσεων - «μπαλωμάτων», την ώρα που όλα τα νοσοκομεία της Βόρειας Ελλάδας στενάζουν.

Χαρακτηριστικά, στις συναντήσεις που είχε στη συνέχεια και με τον Ιατρικό Σύλλογο, ο Β. Κοντοζαμάνης έγινε δέκτης διαμαρτυριών για την πολιτική μετακινήσεων προσωπικού που στην πραγματικότητα αντί να λύνει, δημιουργεί μεγαλύτερα προβλήματα. Π.χ. τα Κέντρα Υγείας υπολειτουργούν και τα Περιφερειακά Ιατρεία έχουν κλείσει για να ενισχυθεί με προσωπικό το νοσοκομείο. Την ίδια ώρα ετοιμάζονται τα εμβολιαστικά κέντρα, που θα πρέπει να λειτουργήσουν με το προσωπικό που τώρα είναι μετακινημένο στο νοσοκομείο...

Αντίστοιχα, στο Νοσοκομείο Κιλκίς, η αύξηση των κρουσμάτων, το αποδεκατισμένο προσωπικό, οι δεκάδες υγειονομικοί σε καραντίνα, οι ελλείψεις σε βασικές ειδικότητες ιατρών και νοσηλευτών, οι ελλείψεις ακόμη και σε μέσα ατομικής προστασίας, η απουσία κλίνης ΜΕΘ, τα προβλήματα στην παροχή οξυγόνου, η συστέγαση αρνητικών και θετικών στον κορονοϊό νοσηλευομένων, διαμορφώνουν ένα περιβάλλον όπου κανείς εργαζόμενος ή ασθενής του νοσοκομείου δεν μπορεί να νιώθει ασφάλεια.

Τις τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης για την παραπάνω τραγική κατάσταση στις δημόσιες δομές Υγείας και ιδιαίτερα στο νοσοκομείο της περιοχής αναδεικνύει η Τομεακή Επιτροπή Κιλκίς του ΚΚΕ με σχόλιό της.

Οπως αναφέρει, «γι' αυτήν την επικίνδυνη κατάσταση υπόλογη είναι η κυβέρνηση της ΝΔ, που 9 μήνες τώρα δεν προετοίμασε ούτε με τα στοιχειώδη μέσα τη λειτουργία συνολικά του νοσοκομείου, σε ό,τι αφορά τη νοσηλεία ασθενών με κορονοϊό και όχι μόνο. Το συμπέρασμα είναι ότι η πολιτική διαχρονικά των κυβερνήσεων της ΝΔ, του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ άφησε αθωράκιστο το δημόσιο σύστημα Υγείας για να εξυπηρετήσει την κερδοφορία επιχειρηματικών ομίλων».

Απαιτεί εδώ και τώρα να επιταχθεί ο ιδιωτικός τομέας Υγείας, μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στις δημόσιες δομές Υγείας, να χορηγηθούν άμεσα και σε επάρκεια όλα τα απαραίτητα ατομικά μέσα προστασίας κ.ά.

Επιπλέον, αξιοσημείωτη είναι και η συναισθηματική απάθεια που συνοδεύει τον τρόπο που προβάλλεται η τεράστια αύξηση στον αριθμό των κρουσμάτων και των νεκρών, σε σχέση με το πρώτο κύμα, ενδεικτικό και αυτό της εικόνας που προάγεται μέσω των ΜΜΕ.

Τι όμως πραγματικά συμβαίνει πίσω από τη γυάλα των ΜΜΕ, στην καθημερινότητα των ασθενών αλλά και των υγειονομικών που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή; Γιατί εκεί τα νούμερα αντιστοιχούν σε πρόσωπα, ανθρώπους...

Η ιδιαιτερότητα αυτής της νόσου ενέχει το στοιχείο της μοναξιάς. H κατά κανόνα πιο μακρά ενδονοσοκομειακή πορεία σε σχέση με άλλες ασθένειες, η απουσία οικείου προσώπου, το αντικειμενικό στοιχείο της δύσπνοιας, το άγχος στο άκουσμα στοιχείων καθημερινά για ελλείψεις κλινών ΜΕΘ, συνθέτουν μια εικόνα αρκετά σύνθετη και αγωνιώδη για αυτούς τους ασθενείς. Επίσης, κεφαλαιώδους σημασίας είναι και η σχέση υγειονομικού - ασθενούς, μιας και ο τελευταίος αφήνεται κυριολεκτικά στα χέρια του πρώτου. Και σε αυτό το σημείο υπάρχει ιδιαιτερότητα, μιας και η επαφή αυτή βασίζεται μόνο στο ηχόχρωμα της φωνής, στις εκφράσεις, διογκώνοντας την ανασφάλεια των ασθενών.

Ωστόσο και με τη φυγή από την εργασία, δεν σταματάει η ενασχόληση με περιστατικά. Τηλεφωνήματα ενημερωτικά από θετικά περιστατικά που βρίσκονται σε κατ' οίκον καραντίνα, γραφειοκρατική συμπλήρωση λιστών κρουσμάτων λόγω ελλείψεων σε γραμματειακή υποστήριξη.

Ολα τα παραπάνω συμπληρώνονται με την αγωνία των υγειονομικών να διαφυλάξουν την υγεία των οικείων προσώπων τους, αλλά και το άγχος - έγνοια στο τέλος της μέρας για την επιτέλεση του καθήκοντός τους, για την πορεία των ασθενών. Και κάπου ενδιάμεσα τοποθετείται και η προσωπική ζωή...

Την ίδια στιγμή, αντί για πραγματική επίταξη ιδιωτικών δομών Υγείας, διπλασιάζονται τα ποσά μίσθωσης κλινών και επιβάλλονται μετακινήσεις προσωπικού δημόσιων δομών για τη στελέχωσή τους. Αυτή η πραγματικότητα δεν αποτελεί μόνο ελληνικό φαινόμενο, μιας και η εμπορευματοποίηση και ο σχεδιασμός με γνώμονα το κέρδος είναι κοινό χαρακτηριστικό όλων των σημερινών συστημάτων Υγείας - και των «πολυδιαφημισμένων».

Μόνο ένα αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας, που θα υπόκειται σε κεντρικό σχεδιασμό με άξονα την ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών και την αντιστοίχισή τους με την επιστημονική πρόοδο, μπορεί να σταθεί απέναντι σε ορατούς και «αόρατους» εχθρούς, να παράσχει εφόδια στους υγειονομικούς και να τους εξοπλίσει κόντρα στη σημερινή ζοφερή πραγματικότητα.