Βήμα στην ισχυροποίηση του κοινού βηματισμού και του αγώνα των φοιτητών αποτέλεσε η Πανελλαδική Συνάντηση του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ), που έγινε το Σάββατο, στο υπόστεγο της εισόδου της Φιλοσοφικής του ΕΚΠΑ, στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου, με τη συμμετοχή 66 Φοιτητικών Συλλόγων και 27 Επιτροπών Αγώνα φοιτητών από όλη τη χώρα.

Ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει σήμερα ρεπορτάζ από την πλούσια συζήτηση που έγινε στη Συνάντηση, η οποία εξέπεμπε μαχητικότητα και αισιοδοξία, ενώ θα συνεχίσει το ρεπορτάζ και στο φύλλο του Σαββατοκύριακου, παρουσιάζοντας αναλυτικά αποσπάσματα από την εισήγηση στην Πανελλαδική Συνάντηση.

Στη συζήτηση κατά τις εργασίες της Συνάντησης, εκπρόσωποι Συλλόγων και Επιτροπών Αγώνα από όλη τη χώρα, παίρνοντας τον λόγο ο ένας μετά τον άλλο στο βήμα, μετέφεραν πολύτιμη πείρα από τη δράση. Αναφέρθηκαν στις αρχικές αντιδράσεις με το κλείσιμο των σχολών πριν από έναν και πλέον χρόνο, στα πρώτα βήματα ζωντανέματος των Συλλόγων, στις πρωτοβουλίες οργάνωσης της διεκδίκησης και της πάλης. Μίλησαν για τον επίμονο καθημερινό αγώνα όλο αυτό το διάστημα γύρω από κάθε πρόβλημα των σχολών, για τις κατακτήσεις που απέσπασαν σε διάφορες περιπτώσεις, για το «άπλωμα» σε όλη τη χώρα του αιτήματος οι φοιτητές να γυρίσουν στις σχολές τους με όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, για τον αγώνα ενάντια στον νόμο που πέρασε εν μέσω πανδημίας η κυβέρνηση και φέρνει την αστυνομία μέσα στις σχολές, φέρνει διαγραφές φοιτητών και αποψιλώνει από εισακτέους πολλά Ιδρύματα, με τις αλλαγές στη βάση εισαγωγής.

Οι φοιτητές ανέδειξαν την αξία της συλλογικής διεκδίκησης, μέσα από έναν αγώνα με διάρκεια, μίλησαν για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν και από πού προέρχονται αυτές, ανέλυσαν το πού αποσκοπούν οι αναδιαρθρώσεις που προωθούνται στην Ανώτατη Εκπαίδευση.

Αναδείχθηκε ότι η συσσώρευση προβλημάτων στις σχολές και στις σπουδές, τα οποία οξύνονται μέσα στις σημερινές συνθήκες, η υποχρηματοδότηση, οι αναδιαρθρώσεις που προωθεί η κυβέρνηση αποτελούν συνέχεια της αντιλαϊκής πολιτικής και προηγούμενων κυβερνήσεων.

Αναφέρθηκαν περιπτώσεις Συλλόγων που οι κυρίαρχες δυνάμεις στα ΔΣ είναι εξαφανισμένες εδώ και έναν χρόνο και ευθύνονται για την αδράνεια που επικρατεί σε αυτά, και μετέφεραν πείρα για το ξεπέρασμα αυτής της κατάστασης μέσα από τη δημιουργία Επιτροπών Αγώνα, την επικέντρωση στους φοιτητές των πρώτων ετών, οι οποίοι δεν έχουν γνωρίσει καν τις σχολές τους, αλλά και στους τελειόφοιτους, που νιώθουν την πίεση στην καθυστέρηση να λάβουν το πτυχίο τους, να αναγνωριστούν οι πρακτικές τους κ.ο.κ.

Περιέγραψαν τις προσπάθειές τους, αρχικά με διαδικτυακές συσκέψεις και συλλογή υπογραφών, να επικοινωνήσουν με τους συμφοιτητές τους, προσπάθεια μέσα από την οποία αναδείχθηκε και η ανάγκη διά ζώσης επαφής, που πήρε σάρκα και οστά μέσα από Γενικές Συνελεύσεις και κινητοποιήσεις.

Μέσα από αυτήν τη διαδικασία έμπαιναν σε δράση όλο και περισσότεροι φοιτητές, διεκδικώντας τις σπουδές και το μέλλον τους, ενώ παράλληλα ξεδιπλώθηκε και μια διαδικασία ζωντανέματος των Συλλόγων: Παραστάσεις διαμαρτυρίας σε διοικήσεις, κοινές εκδηλώσεις με εργαζόμενους αντίστοιχων κλάδων με το επιστημονικό τους αντικείμενο, συμβολικά διά ζώσης μαθήματα, βιντεοπροβολές, συναυλίες, αθλητικές δραστηριότητες, ήρθαν ως παραδείγματα στη συζήτηση από την πλούσια και πολύμορφη δράση των Συλλόγων που ξεδιπλώνεται για μήνες σε όλη τη χώρα, παράλληλα με τα μαζικότατα συλλαλητήρια των φοιτητών, που έκαναν τη φωνή τους να ακουστεί δυνατά σε κάθε πόλη.

Παράλληλα, δεν ήταν λίγοι οι Σύλλογοι που αξιοποίησαν μέρες και επετείους, όπως η 8η Μάρτη κ.ά., για να βγάλουν ανακοινώσεις και να κάνουν εκδηλώσεις, ενώ ανάλογα με το αντικείμενο σπουδών τους παρενέβαιναν και σε θέματα που βρέθηκαν στην επικαιρότητα, όπως ο «τρομονόμος» στην Τέχνη, η μετατροπή των μουσείων σε ΝΠΔΔ κ.ά.

Ανάμεσα σε άλλους, τον λόγο πήραν εκπρόσωποι του Φυσικού Αθήνας, που διοργάνωσε το πρώτο διά ζώσης μάθημα και συμμετείχε στις αγωνιστικές πρωτοβουλίες των φοιτητικών συλλόγων της Αθήνας όλου αυτού του διαστήματος, του Συλλόγου Ιατρικής Ιωαννίνων, που έκανε την πρώτη διά ζώσης Γενική Συνέλευση πανελλαδικά, του Συλλόγου Αρχιτεκτονικής του ΑΠΘ, όπου οι φοιτητές βρέθηκαν πρόσωπο με πρόσωπο με την καταστολή, αναδεικνύοντας ιδιαίτερα την αλληλεγγύη που δέχτηκαν από σωματεία και φορείς, το πώς στην πράξη οι προσπάθειες καταστολής και τρομοκράτησης δεν βρίσκουν έδαφος, πέφτουν στο κενό, δυναμώνουν την αποφασιστικότητα των φοιτητών.

Ειδικά για την πάλη των φοιτητών ενάντια στην καταστολή και στον νόμο Κεραμέως - Χρυσοχοΐδη μίλησαν πολλοί φοιτητές από διάφορες σχολές της χώρας, επισημαίνοντας ότι οι συλλογικές διαδικασίες και δράσεις βοήθησαν να σπάει ο φόβος στην πράξη, ότι το νομοσχέδιο μπορεί να πέρασε αλλά είναι δικό τους κατόρθωμα το ότι μένει στα χαρτιά, ότι καθυστερεί η εγκατάσταση της αστυνομίας στις σχολές, ενώ έφεραν παραδείγματα από τα οξυμένα αντανακλαστικά που ανέπτυξαν Σύλλογοι και Επιτροπές κόντρα σε οποιαδήποτε προσπάθεια καταπάτησης του ασύλου, έντασης της αστυνομοκρατίας και της καταστολής.

Σημαντική ήταν και η πείρα που μεταφέρθηκε από τη συμπόρευση με τους εργαζόμενους σε κάθε κλάδο, όπως και για τον συντονισμό των προσπαθειών και μάλιστα σε πανελλαδικό επίπεδο.

Φοιτητές από Τμήματα Ιατρικών και Νοσηλευτικών σχολών περιέγραψαν το πώς συμπορεύτηκαν με τους υγειονομικούς και υιοθέτησαν τα αιτήματά τους για τη θωράκιση του συστήματος Υγείας.

Φοιτητές από Συλλόγους Εστιακών μίλησαν για τον αγώνα τους να κρατήσουν τις εστίες ανοιχτές και να μην εκδιωχθούν οι οικότροφοι που είχαν ανάγκη από αυτές, ενώ την εμπειρία τους μετέφεραν και οι εστιακοί φοιτητές της Λάρισας από τις δράσεις τους για την ασφάλεια των φοιτητών μετά τον μεγάλο σεισμό στην πόλη, τις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, αναδεικνύοντας παράλληλα τις διαχρονικές ευθύνες για την κατάσταση των εστιών, για τη διαμονή στις οποίες, μάλιστα, οι φοιτητές καλούνταν να πληρώσουν.

Παράλληλα, πολλοί φοιτητές επεσήμαναν το πρόβλημα αυτών που σπουδάζουν σε άλλη πόλη και είτε αναγκάστηκαν να ξενοικιάσουν τα σπίτια τους είτε συνέχισαν να πληρώνουν για σπίτια όπου δεν μένουν, χωρίς καμία απολύτως βοήθεια ή επιδότηση από την κυβέρνηση.

Φοιτητές των ΤΕΦΑΑ μίλησαν για τον πανελλαδικό συντονισμό τους ανάμεσα σε όλα τα ΤΕΦΑΑ της χώρας και τον συνδυασμένο αγώνα τους με τους εργαζόμενους στον αθλητισμό και ερασιτεχνικά σωματεία, με σύνθημα «Αθλητισμός σημαίνει ζωή». Την εμπειρία επίσης από τον συντονισμό τους μετέφεραν φοιτητές από Καλλιτεχνικά Τμήματα πανεπιστημίων όλης της χώρας και αναφέρθηκαν στο διήμερο δράσεων που διοργάνωσαν με σύνθημα «Τέχνη ζωντανή - Ανοιχτά ΑΕΙ». Πανελλαδικός συντονισμός, με συλλογή υπογραφών και κοινές επιστολές, έγινε και μεταξύ φοιτητών Τμημάτων Ψυχολογίας και φοιτητών Ιατρικών Σχολών.

Πολλοί ήταν αυτοί που μίλησαν για τα προβλήματα της τηλεκπαίδευσης, τα μορφωτικά κενά που μεγαλώνουν και αποτελούν βαρίδια και για την επαγγελματική τους προοπτική, αφού απομακρύνονται όλο και πιο πολύ από το αντικείμενό τους. Από πολλούς επισημάνθηκε η ανάγκη άμεσης επανέναρξης ειδικά των εργαστηρίων, εξειδικεύοντας με παραδείγματα από τις σχολές τους την αναγκαιότητα να γίνουν διά ζώσης, καθώς δεν μπορούν να αντικατασταθούν σε καμία περίπτωση από την τηλεκπαίδευση και είναι σημαντικά όχι μόνο για την ολοκλήρωση των σπουδών τους αλλά και για να μπορέσουν στη συνέχεια να ασκήσουν την επιστήμη τους. Επισημάνθηκε παράλληλα η τρανταχτή αντίφαση, ενώ έναν χρόνο οι φοιτητές δεν έχουν πατήσει σε εργαστήρια, να συνεχίζονται εκεί κανονικά όλα τα ερευνητικά προγράμματα που χρηματοδοτούνται είτε από επιχειρήσεις είτε από την ΕΕ.

Παράλληλα μεταφέρθηκαν προβλήματα που προϋπήρχαν της πανδημίας και που δεν έγινε τίποτα από κυβέρνηση και διοικήσεις όλο αυτό το διάστημα για να λυθούν, όπως οι σοβαρές κτιριακές ελλείψεις (π.χ. στη Νοσηλευτική Τρίπολης, που δεν έχει καν κτίριο και κάνει μαθήματα σε τρεις μικρές αίθουσες δίπλα στο ΙΕΚ), που η αντιμετώπισή τους θα έπρεπε να αποτελεί προτεραιότητα, αφού υπάρχουν οι δυνατότητες για την αξιοποίηση κτιρίων και για την αραίωση των φοιτητών ώστε να μην κλείσουν τα Ιδρύματα λόγω της πανδημίας. Καταδίκασαν έτσι τη συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης, που βλέπει τις σπουδές τους ως κόστος, και το ότι δεν υπάρχει καν σχέδιο προς εφαρμογή για το πώς θα λειτουργήσουν τα Ιδρύματα ακόμα και μετά το καλοκαίρι.

«Συνεχίζουμε τον αγώνα μας, δυναμώνουμε ακόμα περισσότερο την προσπάθεια να γίνουμε ξανά φοιτητές, παλεύουμε για τις σπουδές και τη ζωή που μας αξίζει», ήταν το μήνυμα που έδωσαν οι φοιτητές στο κλείσιμο της συνάντησης.

Οπως φάνηκε από τις τοποθετήσεις τους, τα βήματα συντονισμού που έγιναν το προηγούμενο διάστημα μεταξύ Συλλόγων ανά Ιδρυμα, ανά πόλη ή ανά επιστημονικό αντικείμενο, έδωσαν ώθηση και αυτοπεποίθηση στους φοιτητές για να συνεχίσουν τον αγώνα για τις δίκαιες διεκδικήσεις τους.

Ετσι και η πείρα που συγκεντρώθηκε πανελλαδικά και παρουσιάστηκε στην Πανελλαδική Συνάντηση τους κάνει ακόμα πιο δυνατούς από εδώ και μπρος, αποφασισμένους να κάνουν πράξη την υπόσχεση που έδωσαν «να γίνουν οι σχολές κέντρα αγώνα».

Με τη δύναμη που τους δίνει ο πανελλαδικός συντονισμός, με τη μαχητικότητα, αποφασιστικότητα και αισιοδοξία που εξέπεμπε όλη η συζήτηση στη Συνάντηση, οι φοιτητές δήλωσαν με ένα στόμα ότι συνεχίζουν τον αγώνα, ορίζοντας τον επόμενο αγωνιστικό σταθμό τους, την απεργία της Πρωτομαγιάς στις 6 Μάη.

Με παράσταση διαμαρτυρίας το πρωί της Τρίτης στο υπουργείο Εργασίας, οι φοιτητικοί σύλλογοι της Αθήνας έδωσαν μια πρώτη απάντηση στις προκλητικές δηλώσεις του υπουργού Εργασίας, Κ. Χατζηδάκη, ότι η 10ωρη εργασία θα διευκολύνει τους φοιτητές στην εξεταστική τους, αφού πλέον θα δουλεύουν 40 ώρες σε 4 μέρες για να έχουν την πέμπτη μέρα για να δώσουν τα μαθήματά τους!

Οι φοιτητικοί σύλλογοι ξεδίπλωσαν πανό που ανέγραφε: «Οχι στην καθιέρωση της 10ωρης εργασίας - Πάρτε μέτρα στήριξης για τους εργαζόμενους φοιτητές» και απαίτησαν:

• Να μην υπάρξει σκέψη για την κατάθεση του νέου νομοσχεδίου που φέρνει τις εργασιακές ανατροπές του αιώνα.
• Αμεσα μέτρα στήριξης των εργαζόμενων φοιτητών.
• Η φοιτητική άδεια να είναι με αποδοχές.
• Καμία διαγραφή φοιτητή.
• Δικαίωμα σε όλους τους εργαζόμενους φοιτητές να εγγράφονται στον ΟΑΕΔ και να παίρνουν επίδομα ανεργίας για όσο καιρό μένουν άνεργοι.
• Διευκολύνσεις στο πρόγραμμα της εξεταστικής και των εργαστηρίων.