Η εφημερίδα «Τα Νέα» κατέγραψε την εναρκτήρια εκδήλωση αλλά και την ολοκλήρωση των εργασιών του Συνεδρίου με την εκλογή νέας Κεντρικής Επιτροπής.

Ο γνωστός «Ραν ταν πλαν» των «Νέων» Κανέλλης φαίνεται πως δυσανασχέτησε με την ομόφωνη εκλογή του Δ. Κουτσούμπα στη θέση του ΓΓ της ΚΕ και επιδόθηκε σε ένα από τα συνηθισμένα του αντικομμουνιστικά παραληρήματα για τη «συντήρηση μιας αναχρονιστικής νησίδας που εκμεταλλεύεται τη δημοκρατία απεργαζόμενη την καταστροφή της», μιας «ιδεολογικής σέχτας που στηρίζεται σε μια φαντασιακή εκδοχή του κόσμου» και ενός «μηχανισμού συντήρησης μιας βυζαντινού τύπου εξουσιαστικής μηχανής που συρρικνώνεται». Είναι απορίας άξιο πάντως γιατί ξόδεψε τόσες λέξεις σε εμετικούς σχολιασμούς για ένα κόμμα που θεωρεί «παρωχημένο»...

Σε προηγούμενο φύλλο της ίδιας εφημερίδας, άλλος αρθρογράφος της, έφτασε να κάνει υποδείξεις στο ΚΚΕ για το τι θα γράφει στο Καταστατικό του (!) απαιτώντας να θέσει σε ψηφοφορία στο Συνέδριο την απάλειψη της φράσης ότι «στρατηγικός στόχος του ΚΚΕ είναι η κατάκτηση της επαναστατικής εργατικής εξουσίας, η δικτατορία του προλεταριάτου, για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση». «Απείλησε» μάλιστα ότι αν το ΚΚΕ δεν το κάνει αυτό, «δεν θα πρέπει να εκπλήσσεται που ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας δεν το θεωρεί μέρος του δημοκρατικού τόξου», παίζοντας ρόλο «λαγού» και αποκαλύπτοντας τον μύχιο πόθο του για ένταση της επίθεσης στο Κόμμα.

Η «Εφημερίδα των Συντακτών» φιλοξένησε εκτενές ρεπορτάζ από την εναρκτήρια εκδήλωση στο Κλειστό Ολυμπιακό Στάδιο του Γαλατσίου, όπως και ρεπορτάζ για την ολοκλήρωση του Συνεδρίου, το οποίο διάνθισε με σενάρια για κύκλους όπου - στην καλπάζουσα φαντασία της αρχισυνταξίας της εφημερίδας; - εντάσσονται όσοι εξελέγησαν ή δεν εξελέγησαν στην ΚΕ. Θα μπέρδεψε μάλλον το ΚΚΕ με την «καμαρίλα», τα «φέουδα», των «προεδρικών» και λοιπών «τάσεων» στον ΣΥΡΙΖΑ και στα άλλα αρχηγοκεντρικά κόμματα.

Το «Παρόν», με τίτλο «Αντεπίθεση σε όλα τα μέτωπα από το ΚΚΕ», φιλοξένησε ρεπορτάζ με αναφορές στην ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στο Συνέδριο. Επίσης, άρθρο του Ν. Στραβελάκη, οικονομολόγου στο ΕΚΠΑ, ο οποίος διαπιστώνει ότι «το Συνέδριο κινδυνεύει να περάσει απαρατήρητο και δεν φαίνεται να κεντρίζει το ενδιαφέρον ούτε καν των μελών του Κόμματος».

Κάτι που όπως φαίνεται δεν ισχύει για τον ίδιο, που επέλεξε να αρθρογραφήσει εκτενώς για κάτι που περίπου ...δεν υπήρξε, παρά την πεντάμηνη προσυνεδριακή διαδικασία, τις μαζικές εκδηλώσεις του Κόμματος, τη μεγάλη εναρκτήρια εκδήλωση της περασμένης Πέμπτης και τις δεκάδες δηλώσεις ανθρώπων από όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής που ευχήθηκαν δημόσια καλή επιτυχία στις εργασίες!

Σε άλλο σημείο γράφει πως «η διατήρηση ενός μαζικού κομμουνιστικού κόμματος στη μετα-σοβιετική εποχή είναι σίγουρα μια ιστορικών διαστάσεων πολιτική επιτυχία του ΚΚΕ», για να καταλήξει στο επίδικο της «ανησυχίας» του, που είναι να γίνει «χρήσιμο» το ΚΚΕ, υιοθετώντας «μεταβατικούς στόχους» και συνταγές διαχείρισης εντός των τειχών του συστήματος.

«Πρεμιέρα με επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ» είδε η «Καθημερινή», «Συνέδριο με διμέτωπο κατά ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ» είδε η «Αυγή», «Πανηγυρικό κλίμα "γιατί το Κόμμα άντεξε"» το «Πριν». Ο δε γνωστός ...κομμουνιστοφάγος της «Δημοκρατίας», Λιάκος, έκανε ένα διάλειμμα από τις προσφορές βιβλίων για τους Χίτες για να γράψει διάφορους εξυπνακισμούς περί κόμματος της Ατλαντίδας, επικαλούμενος μέχρι και τον ...Κύρκο.

Ανάμεσα σε αυτούς και ο αρθρογράφος της Εφ.Συν. Τ. Παππάς, που το Σάββατο που μας πέρασε, είπε να κάνει μια ιστορική περιοδολόγηση περί πολιτικών συμμαχιών, για να καταλήξει στο «συμπέρασμα» πως «για να μην καταντήσει λοιπόν πλυντήριο αντιλαϊκών πολιτικών, το ΚΚΕ αρνείται τη συμμετοχή του σε κυβερνήσεις συνεργασίας με προοδευτικό πρόσημο (...) Αυτή η εξαίρεση, επειδή είναι ακίνδυνη για το σύστημα, δεν ταράζει σαν εφιάλτης τον ύπνο των αρχόντων (...) Η Δεξιά στις διάφορες εκδοχές της - και εδώ και αλλού - κυβερνά απερίσπαστη και πολλοί πολίτες επιλέγουν την αποχή, επειδή δε βλέπουν πειστικές και ελκυστικές εναλλακτικές λύσεις».

`Η πάλι μπορεί και να εμπνεύστηκε, πάνω εκεί που έψαχνε στο αρχείο του, από τη συνέντευξη που ο ίδιος είχε πάρει το 2009 από τον Μ. Χρυσοχοΐδη, τότε στέλεχος της «επωαζόμενης» κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ επί Γ. Παπανδρέου, στην οποία ο σημερινός υπουργός της ΝΔ δήλωνε με στόμφο πως «πρέπει επιτέλους όσοι επικαλούνται την πρόοδο σε αυτή τη χώρα να πάρουν θέση και να συνταχθούν σε ένα ευρύτερο μπλοκ προοδευτικών δυνάμεων που επιθυμούν να φέρουν μόνιμες, κοινωνικά δίκαιες και ουσιαστικές αλλαγές στη χώρα. Το ΚΚΕ με τη στάση απόλυτης άρνησης σε αυτό το αίτημα δηλώνει ουσιαστικά ότι επιθυμεί να συνεχίσει να λειτουργεί σαν βασικό ανάχωμα υπέρ της συντήρησης».

Αλλά και η ιστορική πείρα που επικαλείται - με διάφορες ιστορικές λαθροχειρίες -, από τα «λαϊκά μέτωπα» έως τον ευρωκομμουνισμό και τη συμμετοχή των Κομμουνιστικών Κομμάτων σε μια σειρά από χώρες σε αστικές κυβερνήσεις το ακριβώς αντίθετο απ' όσα λέει επιβεβαιώνει. Οχι μόνο στο μακρινό παρελθόν αλλά και στο πολύ πρόσφατο. Γιατί π.χ. μπορεί να μας είπε για τη στήριξη και συμμετοχή Κομμουνιστικών Κομμάτων στις σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις σε Ισπανία και Πορτογαλία τα τελευταία χρόνια, αλλά δεν μας είπε: Ποια ήταν τα θετικά αποτελέσματα για τους λαούς από τη συμμετοχή αυτή; Μπορεί να μας πει έστω κι έναν αντεργατικό νόμο που κατάργησαν οι κυβερνήσεις αυτές; `Η μήπως γιατί και σε αυτές τις χώρες τα «καλά» των εμπορευματοποιημένων συστημάτων Υγείας «φιγουράρουν» μαζί με όλες τις υπόλοιπες της ΕΕ;

Ξέρουμε βέβαια πως οι «άρχοντες» θα κοιμούνταν σαν πουλάκια αν την αναγκαία και επίκαιρη αυτή πρόταση το ΚΚΕ την έβαζε στην άκρη ή την «κρατούσε για τον εαυτό του» και για κάποιο «μακρινό μέλλον», καλλιεργώντας «στο ενδιάμεσο» το «ρεαλισμό» της υποταγής στο σύστημα και τους αρνητικούς συσχετισμούς, κάνοντας τον «νεροκουβαλητή» σε αστικές κυβερνήσεις, παλεύοντας να πείσει τον λαό πως πρέπει σήμερα να «αυτοεξαιρεθεί» από τον αγώνα για τις σύγχρονες ανάγκες του. Αλλά... ας αλλάξουν πλευρό.