ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 24 Μάη 2001
Σελ. /48
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Ενοχλεί η «δημαρχολογία»

Απεγνωσμένες προσπάθειες να ελέγξει το θέμα των υποψηφιοτήτων για το Δήμο της Αθήνας καταβάλλει η Ρηγίλλης, αλλά και να εξουδετερώσει μια εστία εσωκομματικών τριβών και εσωστρέφειας. Η ηγεσία του κόμματος βλέπει με αμηχανία να διαμορφώνεται, μερικές φορές ερήμην της, ένα κλίμα επιβολής ορισμένων υποψηφιοτήτων, το οποίο ουσιαστικά δημιουργεί «τετελεσμένα», προτού καν γίνει η παραμικρή συζήτηση στα κομματικά όργανα.

Μπροστά σ' αυτήν την κατάσταση, ο Κ. Καραμανλής, μέσω συνεργατών του, έστειλε μήνυμα στο εσωτερικό του κόμματός του να σταματήσει η «δημαρχολογία». Συγκεκριμένα, ανέφεραν ότι οποιαδήποτε συζήτηση για τις δημοτικές εκλογές είναι πρόωρη και τόνιζαν ότι «οποιαδήποτε φιλολογία ή δημαρχολογία δεν εξυπηρετεί ούτε το θεσμό, αλλά και ούτε αναδεικνύει τα προβλήματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και του λαού από την πολιτική της κυβέρνησης».

Ηδη, έχουν «εκδηλώσει ενδιαφέρον» για τη δημαρχία, με τον ένα ή άλλο τρόπο, μια σειρά ηγετικά στελέχη (Μπακογιάννη, Πολύδωρας, Βουλγαράκης), ενώ από κάποιες πλευρές προβάλλεται και υποψηφιότητα του Θ. Ρουσόπουλου, η οποία «αιωρείται» χωρίς να διαψεύδεται. Παράλληλα, κορυφαία στελέχη (Εβερτ, Βαρβιτσιώτης) έχουν ταχθεί υπέρ της υποψηφιότητας του Ν. Χατζηνικολάου, η οποία, όπως λένε, θα εξεταστεί όταν έρθει η ώρα μαζί με τις υπόλοιπες.

Το ενδιαφέρον, πάντως, εστιάζεται στις τελικές αποφάσεις της Ντ. Μπακογιάννη, καθώς θεωρείται απίθανο να προβάλει βέτο ο Κ. Καραμανλής, στην περίπτωση που επιλέξει να κατέβει υποψήφια δήμαρχος. Το σίγουρο πάντως είναι ότι και η χθεσινή παρέμβαση της Ρηγίλλης δεν πρόκειται να αποδώσει, γιατί κύκλοι, εντός και εκτός του κόμματος, θα επιμείνουν στην ενίσχυση των υποψηφιοτήτων που στηρίζουν μέχρι να ληφθούν οι οριστικές αποφάσεις, οι οποίες, τουλάχιστον για το Δήμο Αθηναίων, δεν μπορούν να πάνε για το φθινόπωρο, όπως αρχικά σχεδίαζε η ηγεσία του κόμματος.

Ο Δ. Αβραμόπουλος

Από την πλευρά του, ο Δ. Αβραμόπουλος ξεκαθάρισε ότι θα εξαντλήσει τη θητεία του στο δήμο, εκτός εάν, όπως είπε, διεξαχθούν πρόωρες εκλογές. Είναι προφανές ότι το νέο κόμμα έχει ανάγκη από την υποστήριξη του δήμου. Παράλληλα, απάντησε με «κομψό» τρόπο στον Κ. Λαλιώτη, υποστηρίζοντας ότι ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ επιχειρεί να ακυρώσει το έργο του, ενώ έκανε λόγο για πολιτική σχολή που αποσύρεται και «στην αγωνία της να κρατηθεί από την εξουσία που την έχει γοητεύσει, φυσικό είναι να προσφεύγει σε τέτοιες προσφιλείς μεθόδους».

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΠΑΣΟΚ
«Βαλβίδα αποσυμπίεσης» με «αριστερό»(!) προσωπείο

Τη «βαλβίδα αποσυμπίεσης» για το ασφαλιστικό ώστε να υπάρξει κάποια ελπίδα για «ανάταξη» του κλίματος αναζητούν στο ΠΑΣΟΚ, όπως προκύπτει από τις χτεσινές διαδοχικές συναντήσεις που είχε ο πρωθυπουργός με κυβερνητικά και κομματικά στελέχη. Ταυτόχρονα, στους σχεδιασμούς του περιβάλλοντος του πρωθυπουργού και του επικοινωνιακού του επιτελείου είναι - σε μια προσπάθεια αποκατάστασης και της προσωπικής εικόνας του Κ.Σημίτη που έχει υποστεί σοβαρό πλήγμα - να καλλιεργηθεί ένα προφίλ που εκτός από... «θεράποντα ιατρό» θα τον θέλει και «αριστερό»!

Συγκεκριμένα, στις συναντήσεις που είχε χτες ο Κ. Σημίτης με τους Κ. Σκανδαλίδη, Β. Παπανδρέου, Κ. Λαλιώτη και Χρ. Βερελή (ακολούθησε η τριμερής με Τσοχατζόπουλο - Παπαντωνίου), ο πρωθυπουργός δέχτηκε εισηγήσεις, σύμφωνα με τις οποίες πρέπει να εμφανιστεί με «αριστερό λόγο», τόσο στην εισήγησή του στο ΕΓ την ερχόμενη Δευτέρα (ώστε η αποδοχή της να παρουσιαστεί ως «ρεβάνς» για την απόρριψη της προηγούμενης εισήγησής του στο ίδιο όργανο), όσο και στη σχετική συνεδρίαση της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ για το Ασφαλιστικό, που θα πραγματοποιηθεί 1 και 2 του Ιούνη. Φυσικά συνεργάτες του πρωθυπουργού που ρωτήθηκαν σχετικά με τι σημαίνει... «αριστερός Σημίτης», δεν ήταν σε θέση να απαντήσουν, γεγονός που οδηγεί στην εκτίμηση ότι ο «λαλιωτισμός» του τελευταίου διαστήματος και η κάλπικη «αντιδεξιά ρητορεία» θα συνεχιστούν απαρέγκλιτα.

Οσον αφορά την ουσία της υπόθεσης με το Ασφαλιστικό, στις σκέψεις της κυβέρνησης είναι να «παγώσει» το θέμα μέχρι το καλοκαίρι, αφού κάθε επαναφορά του τώρα «πολλαπλασιάζει το πολιτικό κόστος». Μάλιστα, λέγεται ότι η χτεσινή αντίδραση Πολυζωγόπουλου στην πρόταση Γιαννίτση ήταν σε «συμφωνία με την κυβέρνηση», αφού έτσι - κατά συνεργάτες του πρωθυπουργού - κερδίζεται χρόνος. Παράλληλα, στο πλαίσιο της «ανάταξης» του κλίματος που επιθυμεί η κυβέρνηση, δε λείπουν και εκείνα τα κομματικά στελέχη που υπαινίσσονται ανασχηματισμό: «Δεν αποκλείεται ο υπουργός Εργασίας, εφόσον οι συζητήσεις επαναληφθούν το Σεπτέμβρη για το Ασφαλιστικό, να είναι άλλος», έλεγαν με νόημα...

Δείγμα σκεπτόμενου ανθρώπου

Η νίκη του κεντροδεξιού συνασπισμού κομμάτων κατά τη διάρκεια των πρόσφατων εκλογών στη γειτονική Ιταλία - με επικεφαλής το μεγιστάνα των ΜΜΕ, Μπερλουσκόνι - και η απώλεια της κυβερνητικής εξουσίας από το συνασπισμό των κεντροαριστερών κομμάτων, προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις και σχόλια σε διάφορες χώρες του κόσμου και την Ελλάδα. Εμείς, θα σταθούμε στο προχτεσινό άρθρο του δημοσιογράφου - αρθρογράφου του «συγκροτήματος» Ριχάρδου Σωμερίτη, με τον τίτλο «Η Αριστερά του Παραδόξου», που φιλοξενήθηκε προχτές στην εφημερίδα «Το Βήμα». Το γράμμα και το πνεύμα του αρθρογράφου, συνοψίζεται στο γνωστό αντιδραστικό επιχείρημα ότι «για όλα φταίνε οι κομμουνιστές και οι συνεπείς Αριστεροί»!

Ιδού και τα τεκμήρια: Ο κύριος Ριχάρδος Σωμερίτης, αρχίζει το άρθρο του με την εξής βαρύγδουπη διαπίστωση: «Η δήθεν "συνεπής Αριστερά" ετοιμάζεται τώρα να χτυπήσει στη Γαλλία. Χωρίς αυτό να αθωώνει κανέναν για τα λάθη του, η Αριστερά αυτή, που δεν έμαθε τίποτε, ευθύνεται για την εκλογική νίκη του Μπους στις ΗΠΑ, του Μπερλουσκόνι στην Ιταλία και ως ένα σημείο του Σαρόν στο Ισραήλ. Είναι πιθανό ότι θα αναλάβει και την ευθύνη μιας ενδεχόμενης νίκης της Δεξιάς στις γαλλικές προεδρικές και βουλευτικές εκλογές του 2002. Και δεν αποκλείεται το ίδιο να συμβεί και στη χώρα μας». Και κλείνει το άρθρο του με την εξής επισήμανση: «Ολοι μας είμαστε ευτυχώς ελεύθεροι να γράφουμε και να ψηφίζουμε ό,τι θέλουμε. Αυτό όμως δε θα έπρεπε να μας αποτρέπει και από την ανάγκη να σκεπτόμαστε».

Μάλιστα, παρακαλώ. Ο κύριος Σωμερίτης, μας λέει ότι για την επάνοδο (υφιστάμενη ή επερχόμενη) της «κακής Δεξιάς» στις ΗΠΑ και άλλες χώρες της Ευρώπης ή της Μ. Ανατολής, φταίει «η συνεπής Αριστερά». Δηλαδή οι κομμουνιστές και τα πραγματικά Αριστερά πολιτικά κόμματα, επειδή, όπως ισχυρίζεται, «στην Ιταλία ο Μπερλουσκόνι ο σκοτεινός νίκησε, διότι η "συνεπής Αριστερά" αντέδρασε όπως η δική μας στις αρχές της δεκαετίας του '50, όταν δεν καταλάβαινε τη διαφορά ανάμεσα στον Πλαστήρα και τον Παπάγο»!

Ε όχι, κύριε Σωμερίτη! Δε θα μας τρελάνετε, όσο και αν διεκδικείτε για τον εαυτό σας τον τίτλο του «σκεπτόμενου ανθρώπου» ή ακόμη και του... Αριστερού. Αν είναι κρίμα, για κάποιον να κρίνει το περιτύλιγμα και όχι την ουσία των εφαρμοζόμενων πολιτικών, σίγουρα είναι ΚΑΤΑΝΤΙΑ να παρουσιάζει τις βάρβαρες και αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνώντων σαν «ανθρωπιστικές» ή «φιλολαϊκές», επειδή αυτές τις πολιτικές τις εφαρμόζει ένα κόμμα που αυτοαποκαλείται «Σοσιαλιστικό» ή «Εργατικό» ή «Αριστερό». Ο κύριος Σωμερίτης, έχει δώσει σαφή δείγματα γραφής για το πώς σκέφτεται και κρίνει τα πράγματα όταν το 1999 βάφτιζε «ανθρωπιστικές» τις βόμβες που έριχναν τα ΑμερικανοΝΑΤΟικά αεροπλάνα στα κεφάλια του γιουγκοσλάβικου λαού. με τις ευλογίες των Κλίντον, Μπλερ, Ντ. Αλέμα, Σημίτη και άλλων «αριστερών» κυβερνητών των ΗΠΑ και της Ευρώπης.

Οχι, κύριε Σωμερίτη. Δε θα σας ακολουθήσουμε στον τρόπο σκέψης. Ξέρετε πολύ καλά, πως αν στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη επανήλθαν ήδη ή έρχονται στην κυβερνητική εξουσία τα «καθαρόαιμα» κεντροδεξιά συντηρητικά κόμματα, δεν ευθύνονται οι κομμουνιστές και οι «συνεπείς αριστεροί». Την κύρια και αποκλειστική ευθύνη την έχουν οι αντιλαϊκές και συχνά εγκληματικές πολιτικές που εφάρμοζαν με «φιλολαϊκό» ή «φιλανθρωπικό» μανδύα ο Μπ. Κλίντον, ο Τ. Μπλερ, ο Ντ. Αλέμα, ο Κ. Σημίτης και άλλοι αυτοαποκαλούμενοι «αριστεροί», «εργατικοί» ή «σοσιαλιστές». Είναι αυτοί που έβαψαν τα χέρια τους με το αίμα του αθώου γιουγκοσλαβικού λαού, όταν βάφτιζαν» ανθρωπιστικές τις βόμβες που έριχναν τα αμερικανοΝΑΤΟικά αεροπλάνα επί 72 ημέρες το 1999. Είναι οι ίδιοι, που με τις αντιλαϊκές πολιτικές, τις οποίες εφάρμοσαν, απογείωσαν σε ύψη ρεκόρ τα κέρδη των πολυεθνικών, εντείνοντας την εκμετάλλευση των εργαζομένων και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, με τις εισοδηματικές, φορολογικές και τις γενικότερες οικονομικές πολιτικές τους.

Αντί άλλου σχολίου στις θέσεις του κυρίου Σωμερίτη και όσων ακολουθούν το δικό του τρόπο σκέψης - οι οποίοι έχουν φετιχοποιήσει την ελεύθερη αγορά και την «παγκοσμιοποίηση»- θα παραθέσουμε ένα παλιό ιταλικό ρητό, που λέει πως «δεν είναι κακό να πέσει κανείς στο βούρκο, αλλά να θέλει να παραμείνει σ' αυτόν».


Λάμπρος ΤΟΚΑΣ

Παζάρια με τον Γλύξμπουργκ

Στη λογική της διαπραγμάτευσης με τον Γλύξμπουργκ για το θέμα της λεγόμενης βασιλικής περιουσίας, κινείται, παρά τα αντιθέτως λεγόμενα, η κυβέρνηση Σημίτη. Στην κατεύθυνση αυτή αξιοποιεί τη διαδικασία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ). Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του εκπροσώπου Τύπου Δ. Ρέππα, ο οποίος ανέφερε ότι κατατέθηκε χτες στο ΕΔΑΔ το μνημόνιο της ελληνικής κυβέρνησης για τη βασιλική περιουσία και τώρα περιμένει από την άλλη πλευρά να πράξει το ίδιο. Το μνημόνιο «είναι σήμερα στα χέρια των υπηρεσιών του Δικαστηρίου. Αναμένεται η κατάθεση του μνημονίου της άλλης πλευράς. Η διαδικασία που θα ακολουθήσει είναι η εξής: θα ανταλλαγούν τα μνημόνια, προκειμένου κάθε πλευρά να σχολιάσει τις θέσεις της άλλης, και στη συνέχεια το Δικαστήριο θα εκτιμήσει τα στοιχεία και θα λάβει την απόφασή του, τους επόμενους μήνες», είπε ο υπουργός Τύπου. Απέφυγε ωστόσο να αναφέρει οτιδήποτε για τις προθέσεις και τη στάση της κυβέρνησης λέγοντας ότι «αυτή την ώρα δεν έχουμε να πούμε τίποτε παραπάνω».

Υπενθυμίζεται ότι το ΕΔΑΔ έχει καταδικάσει το ελληνικό δημόσιο «για παραβίαση του δικαιώματος στην ιδιοκτησία» και έχει δικαιώσει τον Γλύξμπουργκ που ζητά αποζημίωση 1,4 δισ. δολάρια, περίπου 560 δισ. δρχ.(!) αν δεν του επιστραφεί... η «περιουσία». Το δικαστήριο αναμένεται να εκδώσει την απόφασή του μέχρι το τέλος του χρόνου.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ