Προεκλογική αφίσα της Αριστεράς στις εκλογές του 1961 που κατήλθε τότε ως ΠΑΜΕ και αναφέρεται στον ολέθριο ρόλο ΗΠΑ - ΝΑΤΟ. Μια αφίσα, ακόμα επίκαιρη

Ετεροδικία υπήρχε τότε, και ασύδοτοι οι Αμερικανοί οργίαζαν στην Ελλάδα, χωρίς να δίνουν λόγο σε κανέναν. Ο Μουζάλι παρέσυρε με το αυτοκίνητό του στον Αλιμο τον Σαράφη μαζί με τη σύζυγό του, την ώρα που κατευθύνονταν στην παραλία. Ο στρατηγός, αφού τινάχτηκε στον αέρα, έπεσε νεκρός στο έδαφος, ενώ η Μάριον τραυματίστηκε βαριά. Ο Μουζάλι έφυγε λίγες μέρες αργότερα για την πατρίδα του, και κανείς δεν ξανάκουσε τίποτα γι' αυτόν, ενώ έντονη υπήρξε τότε η φημολογία, ότι ο φόνος δεν ήταν τυχαίος. Πάγωσε όλη η Ελλάδα από τη φοβερή είδηση εκείνη τη μέρα και στην κηδεία, μια ατέλειωτη λαοθάλασσα συνόδευσε τον Σαράφη στην τελευταία του κατοικία.

Ο τιμημένος στρατηγός του ΕΛΑΣ, Στέφανος Σαράφης

Γεγονός είναι ότι με τη δουλική συγκατάθεση της κυβέρνησης Σημίτη, η Ελλάδα γίνεται πάλι «ξέφραγο αμπέλι» για τα αμερικανοΝΑΤΟικά κέντρα. Η εξωτερική μας πολιτική ασκείται στο σκοτάδι, και ο εκφραστής της κ. Γιωργάκης Παπανδρέου - το «αγαπημένο παιδί» του Στέιτ Ντιπάρτμεντ - σπεύδει στο Λευκό Οίκο, στους αρμοδίους της υπερατλαντικής δύναμης, στα αφεντικά του FBI και σ' εκείνους που χαράζουν την πολιτική για το χώρο των Βαλκανίων. Είναι χαρακτηριστική η φιλοτουρκική στάση του κ. Παπανδρέου, στάση την οποία χαράζει η Ουάσιγκτον. Ο βουλευτής του ΚΚΕ κ. Ορ. Κολοζώφ είχε επισημάνει πολύ ορθά, σ' ένα άρθρο του, ότι η αναβολή στην υλοποίηση των εξοπλιστικών προγραμμάτων της Ελλάδας ήταν αναγκαστική απόφαση, που «επιβλήθηκε» από το «σύμφωνο σταθερότητας της οικονομίας» και της Τουρκίας, κατ' απαίτηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Ο κ. Γ. Παπανδρέου έδωσε χέρι βοηθείας στην Αγκυρα για να ξεπεράσει τις δυσκολίες της από τη γενική κατακραυγή για τις φυλακές του θανάτου. Στις Βρυξέλλες, ο Γερμανός επίτροπος Γκίντερ Φερχόγκεν είπε ότι παρακολουθεί το όλο θέμα, το οποίο εντάσσεται στην πορεία της εταιρικής σχέσης Ευρ. Ενωσης - Τουρκίας. Και ενώ φάνηκε ότι κανείς υπουργός δεν ήθελε να λάβει το λόγο, σηκώθηκε ο κ. Παπανδρέου και ανέλαβε την υπεράσπιση της κυβέρνησης της Αγκυρας, εγκωμιάζοντας τις «προσπάθειες» του καθεστώτος να «ρυθμίσει» το πρόβλημα των φυλακών με το άρθρο 16, το οποίο, κατά την περίεργη αντίληψη του «Μετερνίχου» μας επί των Εξωτερικών, «προχωρεί προς τη σωστή κατεύθυνση», υπό την ...«αίρεση» ότι θα υπάρξει ...«σωστή εφαρμογή»! Και δε σταμάτησε εδώ, αλλά προχώρησε σε ύμνους για το «καλό κλίμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων»...

Το ότι η Αγκυρα δεν έχει δικαίωμα από καμιά συνθήκη στα Δωδεκάνησα, το παρέβλεψε τελείως ο υπουργός μας επί των Εξωτερικών και αναγκάστηκε να του το θυμίσει ο κ. Τσοχατζόπουλος.

Στην ομιλία του ανέφερε χαρακτηριστικά ότι: «Εκείνο που απομένει τώρα, είναι ότι δεν έχει επιτευχθεί ακόμη η επίλυση των μεγάλων ζητημάτων που εκκρεμούν μεταξύ Ελλάδος - Τουρκίας, οι διαφορές για το Αιγαίο, τα κυριαρχικά δικαιώματα σε ορισμένα από τα νησιά, και άλλα θέματα. Αλλά ελπίζω ότι η συνεχιζόμενη βελτίωση των σχέσεων θα βοηθήσει τις δύο χώρες να επιλύσουν όλα τα «προβλήματα»... Και έχει κάθε λόγο να πιστεύει ο κ. Μπερνς ότι θα επιλυθούν αυτά τα «προβλήματα», αφού υπουργός Εξωτερικών εξακολουθεί να παραμένει ο κ. Παπανδρέου, ο οποίος θα φροντίσει και το θέμα της ετεροδικίας για τους Αμερικανούς στη Σούδα.

Το θέμα της ετεροδικίας, μας θύμισε επίκαιρα τον αρχηγό του ΕΛΑΣ, που τέτοια εποχή έπεσε θύμα των Αμερικανών. Εξαιρετικά επίκαιρο, όμως, είναι το άρθρο του, που είχε δημοσιεύσει στις 12 Φεβρουαρίου του 1956 για τους τότες κυβερνώντες, αλλά θα μπορούσε θαυμάσια να είχε γραφτεί και σήμερα. Τόνιζε ο Σαράφης: «Ο Λαός μας νιώθει να τον ταπεινώνουν ανάξιοι διορισμένοι κυβερνήται. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που υπέγραψαν συμμαχίες, χωρίς να ρωτήσουν το Λαό - συμμαχίες που εστράφησαν εναντίον του Λαού. Αυτές οι συμμαχίες ξερίζωσαν σε μια νύχτα, έκαψαν και ξεπούλησαν τον Ελληνισμό της Πόλης. Οι ίδιοι "σύμμαχοι" σκοτώνουν το Λαό της Κύπρου, που ζητάει ελευθερία και οι κυβερνήται της Ελλάδος συνωμοτούν μαζί τους για να του χαλκεύσουν χειρότερα δεσμά...».

Οι ανάξιοι κυβερνήτες υπάρχουν και σήμερα. Ο κ. Σημίτης, στις τελευταίες ρητορικές του κορόνες, είπε ότι «η Νέα Δημοκρατία έχει το στίγμα του παρελθόντος». Μπορεί. Αλλά ο ίδιος και το κόμμα του έχουν το στίγμα του παρόντος...