Τη λήψη μέτρων για τη σύλληψη αυτών που στις 19 του Μάη έκαψαν την τουρκική σημαία έξω από το τουρκικό προξενείο της Θεσσαλονίκης ζήτησε, προχτές, από την ελληνική κυβέρνηση, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, σημειώνοντας ότι «το κάψιμο σημαίας είναι αξιόποινη πράξη σύμφωνα με τον ελληνικό ποινικό κώδικα». Πρέπει να σημειώσουμε, ότι είναι η πρώτη φορά, που η Αγκυρα υποβάλλει ένα τέτοιο αίτημα και η πρώτη ενέργεια της τουρκικής κυβέρνησης, μετά την πρόσφατη ψήφιση στην ελληνική Βουλή της συμφωνίας αστυνομικής και «αντιτρομοκρατικής» συνεργασίας των παρα-ευξείνιων χωρών, ανάμεσά τους και της Τουρκίας.

Είμαστε περίεργοι για την απάντηση που θα δώσει η ελληνική πλευρά...

«Είναι δυνατόν να γίνεται», επίσης, και να μετατρέπονται οι τηλεθεατές σε άμεσους συνενόχους, απορρίπτοντας ή εγκρίνοντας πρόσωπα. Αν αυτό δεν είναι προετοιμασία του λεγόμενου «ανώνυμου μάρτυρα», τότε τι είναι;

«Είναι δυνατόν να γίνεται», δηλαδή, και «να πετυχαίνεις στη ζωή» έτσι εύκολα - μέχρι ποδοσφαιριστής (!) ακούσαμε πως έγινε κάποιος - επειδή δέχτηκες να σου κάνουν μπανιστήρι οι τηλεθεατές, τόσο για να συνηθίσουν στο μπανιστήρι, όσο και, το κυριότερο, να μην είναι εκτός της λογικής τους να δέχονται το μπανιστήρι...

«Είναι δυνατόν να γίνεται» και να παραβιάζεται το Σύνταγμα για την προστασία της προσωπικότητας, που προβλέπει παραβίαση ακόμα και όταν αυτή «δέχεται» να διασυρθεί. Δηλαδή, σε πιο απλά ελληνικά, ακόμα και όταν εγώ είμαι «νούμερο» και σας ζητώ και με την υπογραφή μου σε συμβόλαιο να με κάνετε δημόσια «νούμερο», πάλι παραβιάζετε τα δικαιώματά μου, καθώς και εκείνων που με βλέπουν...

Μυαλό δεν έχουν να σκεφτούν πως πρόκειται για ειδικές συνθήκες, όπου η προσωπικότητα λειτουργεί σε πλαίσια συγκεκριμένου κοινωνικού ρόλου, από την ώρα που στριμώχνεται μαζί με τους άλλους έντεκα στο «κλουβί» με τις κάμερες; Δεν καταλαβαίνουν πως σε ειδικές συνθήκες υπάρχει και ειδική αυτοτελής δράση; `Η το καταλαβαίνουν και θέλουν να γίνει ακριβώς θέαμα και αυτή η μεταβολή του ανθρώπου; Δεν άκουσαν τι έγινε στις άλλες χώρες; `Η, απλά, τους νοιάζει ο «Μεγάλος αδερφός», στο όνομα των μεγάλων αφεντικών;

Δε λέμε, το γεγονός, να ταυτίζει κάποιος -ανεξάρτητα των προθέσεων και των επιδιώξεών του - την αγωνιστική στάση στη ζωή ενός ανθρώπου με την ιδιότητα του κομμουνιστή, περιποιεί τιμή για το Κόμμα μας, έτσι ή αλλιώς. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι δίπλα στους κομμουνιστές αγωνίζονται σήμερα - και γίνονται καθημερινά και περισσότεροι - και πολλοί άλλοι εργαζόμενοι, που έχουν διαφορετικά ιδεολογικά και πολιτικά «πιστεύω». Και είναι μια αλήθεια, που μας χαροποιεί ιδιαίτερα.

Αφορμή, για τη σημείωση αυτή, μας έδωσε το ερώτημα τηλεθεατή, στη διάρκεια της προχτεσινής εκπομπής της Λιάνας Κανέλλη στο κανάλι «Εξτρα», όπου προσκαλεσμένος ήταν ο Θ. Ξανθόπουλος, παραιτηθείς πρύτανης του ΕΜΠ: «Γιατί στην εκπομπή σας καλείτε μόνο κομμουνιστάς;». Και η απάντηση του κ. Ξανθόπουλου: «Δηλώνω ότι δεν είμαι κομμουνιστής, δεν έχω την τιμή να είμαι κομμουνιστής».

Πόσο «μεγάλη» μπορεί να είναι η...«Ιδέα» των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004; Ισα με 70 εκατομμύρια το χρόνο, δηλαδή περίπου 280 εκατομμύρια μέχρι το 2004. Αυτός είναι ο μισθός του νέου διευθύνοντος συμβούλου της «Αθήνα 2004» Γιάννη Σπανουδάκη, όπως ορίστηκε με απόφαση των υφυπουργού Οικονομικών Γ. Δρυ και υπουργού Πολιτισμού Ευαγγ. Βενιζέλου. Και δεν αποκλείεται αυτός ο μισθός να αυξηθεί, όπως άλλωστε προβλέπει η σχετική υπουργική απόφαση που δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως...

Αν πάντως η επιστροφή των Αγώνων στη γενέτειρά τους είναι ένα «όραμα», αν «οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι τρόπος ζωής στην Ελλάδα», «βρίσκονται στα γονίδιά μας», «τους θέλουμε γιατί είναι δικοί μας» και νιώθουμε τόση «εθνική υπερηφάνεια», όπως έχει πει κατά καιρούς η πρόεδρος της εταιρίας «Αθήνα 2004» Γιάννα Αγγελοπούλου, τι τα θέλουν τα εκατοντάδες εκατομμύρια τα στελέχη της Οργανωτικής Επιτροπής; Ας ενταχθούν κι αυτοί στο πρόγραμμα του εθελοντισμού για το 2004 και ας προσφέρουν δωρεάν εργασία στο όνομα των Ολυμπιακών Αγώνων. Οπως δηλαδή ζητούν οι υψηλά αμειβόμενοι να κάνουν χιλιάδες Ελληνες πολίτες, πολλοί από τους οποίους είναι άνεργοι...