Με μια πλούσια δραστηριότητα, η ΤΟ Τηλεπικοινωνιών - Πληροφορικής της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ τιμά τη συμπλήρωση 80 χρόνων από τη μεγάλη απεργία των Τριατατικών, το 1942, την πρώτη νικηφόρα απεργία στην κατεχόμενη Ευρώπη. Συγκεκριμένα:

Την Κυριακή 29 Μάη, στις 11 π.μ., στην πλατεία Κολοκοτρώνη, συνδιοργανώνει εκδήλωση με την ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ. Θα μιλήσει ο Κώστας Σκολαρίκος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ.

Το Σάββατο 21 Μάη συνεχίζονται οι ιστορικοί περίπατοι που ξεκίνησαν την προηγούμενη βδομάδα οι Κομματικές Οργανώσεις της ΤΟ Τηλεπικοινωνιών - Πληροφορικής.

Οι ξεναγήσεις ξεκινούν από την πλατεία Εθνικής Αντίστασης με τις εξής συμμετοχές: Στις 11 π.μ. οι ΚΟ «Nokia», «Unisystems», ΕΔΗΤΕ - ΗΔΙΚΑ. Στις 11.30 π.μ. οι KO Πληροφορικής Βόρειας Αθήνας, «Qualco», «Unify». Στις 12 μ. οι KO Πληροφορικής Βορειοδυτικής Αθήνας, «Skroutz» - «e-food». Στις 6 μ.μ. οι KO «Teleperformance», Τηλεφωνικών Κέντρων.

Για το περιεχόμενο αυτής της δραστηριότητας ο «Ριζοσπάστης» μίλησε με τον Ανδριανό Μπούκουρη και τον Βασίλη Βήττο, στελέχη της Οργάνωσης Τηλεπικοινωνιών - Πληροφορικής.

-- Ποιοι ήταν οι Τριατατικοί; Τι ξεχωριστό είχε η απεργία τους το 1942;

Α. Μπούκουρης: Τριατατικοί ήταν οι εργαζόμενοι όλων των ειδικοτήτων της εποχής στα Ταχυδρομεία - Τηλεφωνεία - Τηλεγραφεία (ΤΤΤ). Από την υπηρεσία αυτή, που η λειτουργία της ξεκίνησε τη δεκαετία του 1920, πήραν το «όνομά» τους οι εργαζόμενοι και έμειναν στην ιστορία ως «Τριατατικοί». Τα ΤΤΤ, ο ΟΤΕ (1949), είναι οι πρόδρομοι των φορέων Τηλεπικοινωνιών - Πληροφορικής, Ταχυδρομείων - Ταχυμεταφορών που λειτουργούν σήμερα στην Ελλάδα με χιλιάδες εργαζόμενους.

Από το μακρινό παρελθόν μέχρι σήμερα, μπορούμε να διακρίνουμε την αλματώδη εξέλιξη στους δύο κλάδους. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τους νέους εργαζόμενους να γνωρίσουν την ιστορική πορεία, τους αγώνες των Τριατατικών. Ο κύκλος εκδηλώσεων - δραστηριοτήτων του Τομέα με αυτό το θέμα φιλοδοξεί να δέσει το μακρινό χτες με το σήμερα και το αύριο των εργαζομένων, με τους κομμουνιστές - όπως και τότε - στην πρώτη γραμμή.

Β. Βήττος: Η απεργία των Τριατατικών, τον Απρίλη του 1942, έμεινε στην Ιστορία ως η πρώτη νικηφόρα απεργία στην τότε κατεχόμενη Ευρώπη. Είχε προηγηθεί η «απεργία του Φλεβάρη» στην Ολλανδία που ήταν η πρώτη απεργία στην ευρωπαϊκή ήπειρο.

Οταν οι ναζί φαίνονταν ανίκητοι σε όλα τα πολεμικά μέτωπα στην Ευρώπη, όταν «όλα τα 'σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά», οι εργάτες στα ΤΤΤ σήκωσαν το ανάστημά τους και νίκησαν, κερδίζοντας αυξήσεις 300% στα μεροκάματά τους, καθώς και ανάκληση όλων των ποινών που είχαν επιβληθεί στους συλληφθέντες απεργούς. Απέδειξαν στην πράξη τη δύναμη της οργανωμένης εργατικής τάξης.

Το ξεχωριστό που επίσης είχε αυτή η απεργία, είναι ότι «άνοιξε τον δρόμο» για τους μετέπειτα μεγαλειώδεις αγώνες του εργατικού κινήματος στην Αθήνα και στον Πειραιά. Οι Τριατατικοί, με τη δύναμη του παραδείγματός τους, έδωσαν κουράγιο και ελπίδα σε έναν λαό που κυριολεκτικά λιμοκτονούσε. Εδώ βρίσκεται η μεγάλη προσφορά αυτής της απεργίας.

-- Η απεργία είχε κηρυχτεί παράνομη κι όποιος απεργούσε τιμωρούνταν με την ποινή του θανάτου. Τι οδηγεί απλούς ανθρώπους της δουλειάς σε εκδηλώσεις μαζικού ηρωισμού;

Α. Μπούκουρης: Πρέπει να πάρουμε υπόψη μας τις συνθήκες της Κατοχής. Ο λαός αντιμετώπισε τον φοβερό χειμώνα του 1941 - 1942, την πείνα σε τρομακτικές διαστάσεις, με αποτέλεσμα τον θάνατο 65.000 ανθρώπων μόνο στην Αθήνα και τον Πειραιά. Ο καθημερινός αγώνας για την εξασφάλιση τροφής ήταν μαρτύριο, οι μαυραγορίτες οργίαζαν και γέμιζαν τα θησαυροφυλάκιά τους πουλώντας πανάκριβα τα στοιχειώδη της επιβίωσης.

Το διάστημα που προηγήθηκε της απεργίας, συνέβησαν σημαντικά γεγονότα, καθοριστικά για τον αγώνα του λαού ενάντια στην τριπλή φασιστική κατοχή. Πριν απ' όλα, ανασυγκροτήθηκε το ΚΚΕ μετά από τα χτυπήματα που είχε δεχτεί στη διάρκεια της μεταξικής δικτατορίας. Η ανασυγκρότηση του Κόμματός μας, η εξασφάλιση της ίδιας της ύπαρξης και της δράσης του στα χρόνια της Κατοχής, ήταν αυτά που «πυροδότησαν» τον μαζικό λαϊκό ηρωισμό. Το Κόμμα μας άλλωστε ήταν η καρδιά και ο νους του ΕΑΜ που ιδρύθηκε τον Σεπτέμβρη του 1941, που, όπως έχει καταγραφεί στη λαϊκή συνείδηση, «μας έσωσε από την πείνα», ενώ ήδη από τον Φλεβάρη του 1942 ιδρύθηκε ο ΕΛΑΣ.

Σε αυτό το έδαφος της οργάνωσης του λαού, των εργαζομένων, αναπτύσσονται μέσα στις μαύρες συνθήκες της Κατοχής οι πρώτες μαχητικές εκδηλώσεις, οργανωμένες από το ΕΑΜ. Τον Οκτώβρη του 1941, στην πρώτη επέτειο της ιταλικής φασιστικής κατοχής, έγινε η πρώτη παμφοιτητική απεργία. Τον Δεκέμβρη του 1941, η απεργία πείνας των αναπήρων σε όλα τα νοσοκομεία της Αθήνας. Τον Γενάρη του 1942, οι ανάπηροι του ελληνοαλβανικού έπους κατεβαίνουν σε αντιστασιακή διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας.

Ολα αυτά πραγματοποιήθηκαν κάτω από την απειλή των όπλων των κατακτητών, των δυνάμεων «ασφαλείας» της δοσιλογικής κυβέρνησης. Ο γίγαντας λαός άρχισε να σηκώνει κεφάλι, να βλέπει τη δύναμή του. Η λιποθυμία ενός υπαλλήλου στο κεντρικό ταχυδρομείο ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, η σπίθα που άναψε την πυρκαγιά. Ανάμεσα στον θάνατο από την πείνα και στο να αντικρίσουν τον θάνατο από τα όπλα των κατακτητών και των οργάνων τους, προτίμησαν το δεύτερο. Οργανώθηκαν με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές, με τον Χαρίλαο Φλωράκη στο επιτελείο του αγώνα, πάλεψαν, δεν υποχώρησαν, νίκησαν.

-- Ψωμί και λευτεριά ήταν τα αιτήματα του αγώνα των Τριατατικών. Ακρίβεια και πόλεμος τα μεγάλα προβλήματα των ημερών μας. Υπάρχει σύνδεση μεταξύ τους;

Β. Βήττος: Οι Τριατατικοί μέσα στην πάλη πρόβαλαν ότι ο αγώνας για το ψωμί ήταν αλληλένδετος με τον αγώνα για τη λευτεριά. Συνειδητοποίησαν δηλαδή ότι η ίδια αιτία που τους στερούσε το ψωμί, η ίδια αιτία τούς στερούσε και τη λευτεριά. Αυτό το μεγάλο συμπέρασμα ήταν το καθοριστικό στοιχείο που φλόγισε τις καρδιές των μαχόμενων απεργών. Οι Τριατατικοί πήραν οι ίδιοι τη σωτηρία τους στα χέρια τους, οργάνωσαν «από τα κάτω» απεργίες, διαδηλώσεις, συγκρούσεις. Δεν περίμεναν καμία λύση «από τα πάνω», αλλά με τον αγώνα τους κατάφεραν να επιβάλουν το δίκιο τους, να υπερασπιστούν την ίδια τη ζωή τους. Αψήφησαν τον ίδιο το θάνατο και ρίχτηκαν στον αγώνα.

Και σήμερα, το μεγάλο συμπέρασμα που μπορεί να δυναμώσει τον αγώνα απέναντι στην ακρίβεια από τη μια και στον πόλεμο από την άλλη, είναι ότι η ίδια αιτία που γεννά την ακρίβεια, η ίδια αιτία γεννά και τον πόλεμο, ο οποίος με τη σειρά του - εκτός από το να ματώνει τους λαούς - γιγαντώνει κι άλλο την ακρίβεια στο ρεύμα, στα καύσιμα, στα τρόφιμα, «ματώνοντας» το λαϊκό εισόδημα. Τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων, οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστικών μπλοκ, το σύστημα της εκμετάλλευσης είναι ο μεγάλος ένοχος και εκεί που πρέπει να κατευθυνθεί η πάλη σήμερα.

Σ' αυτήν τη διαδρομή μπορούν να υπάρχουν και σήμερα επιμέρους νίκες σε μάχες, κυρίως όμως ο ίδιος ο αγώνας θα αποκαλύπτει στον λαό τη δύναμή του, θα τον εκπαιδεύει και θα τον προετοιμάζει για τη μεγάλη μάχη, η οποία θα κρίνει και τον «πόλεμο». Οι Τριατατικοί κι ο αγώνας τους αποδεικνύουν ότι το σύνθημα «Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό» έχει βαθιές ρίζες. Γιατί πραγματικά, όταν ο λαός πήρε την υπόθεση στα χέρια του, είχε και ψωμί και λευτεριά.

-- Τι μηνύματα στέλνουν οι Τριατατικοί στους σημερινούς εργαζόμενους στις Τηλεπικοινωνίες, στην Πληροφορική και στα Ταχυδρομεία - Ταχυμεταφορές;

Α. Μπούκουρης: Ο Απρίλης 1942, με την πρώτη νικηφόρα απεργία στην κατεχόμενη Ευρώπη, το μήνυμα που έστειλε σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη, στους εργαζόμενους που εργάζονταν κάτω από την απειλή του όπλου των ναζιστικών στρατευμάτων, είναι σημαντική παρακαταθήκη στην ιστορία του εργατικού κινήματος στη χώρα μας.

Σήμερα, με την εργατική τάξη αντιμέτωπη με την πιο σφοδρή επίθεση του κεφαλαίου, η παρακαταθήκη αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία, γιατί όλα τα πυρά κυβέρνησης - κεφαλαίου - εργοδοτικού συνδικαλισμού στοχεύουν στην υποταγή των εργαζομένων στις ράγες των συμφερόντων του κεφαλαίου. Ξορκίζουν την ταξική πάλη, συκοφαντούν όσους δεν θέλουν να «λογικευτούν» στα «θέλω» του κεφαλαίου, τους «συμβουλεύουν» να τα βρουν με την εργοδοσία, τους καλούν «να μη ζητούν πολλά σ' αυτές τις συνθήκες».

Διαχρονικά, από την εμφάνιση της εργατικής τάξης, δύο δρόμοι ανοίγονται μπροστά της. Ο δρόμος της υποταγής, της συνδιαλλαγής με την εργοδοσία για τα ψίχουλα που δίνει, ό,τι περισσεύει από το τραπέζι των κερδών της ή ο δρόμος της οργάνωσης, του αγώνα, της κοινωνικής συμμαχίας για τις ανάγκες των εργαζομένων - σε κάθε ιστορική περίοδο - η ασυμβίβαστη ταξική πάλη. Ετσι τα μηνύματα του νικηφόρου αγώνα των Τριατατικών παραμένουν ζωντανά και στις μέρες μας.