Στην εκδήλωση, στον χώρο των Λιπασμάτων, συμμετείχαν οι Μάρκος Μπεκρής, πρόεδρος του σωματείου ΕΝΕΔΕΠ (COSCO), Μαίρη Αγρογιάννη, παθολόγος στο ΓΝ Νίκαιας, μέλος του ΔΣ της ΕΙΝΑΠ, Αλέκος Περράκης, πρόεδρος του ΣΕΤΗΠ, και Γιώργος Στεφανάκης, πρόεδρος του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων νομού Αττικής, εργαζόμενος στην «e-food».

Ηταν χαρακτηριστικές οι αναφορές τους καταρχάς στη δράση των κομμουνιστών συνδικαλιστών που μπήκαν μπροστά για την οργάνωση σωματείων κάτω από δύσκολες συνθήκες.

Εκεί που «όλα φαίνονταν μαύρα», όπως ανέφερε ο Μάρκος Μπεκρής, μπήκαν μπροστά και κατάφεραν, «μιλώντας εργάτη τον εργάτη, αναδεικνύοντας ποια είναι η ανάγκη και το συμφέρον του, ποιος είναι ο αντίπαλος», να γεννηθεί η ΕΝΕΔΕΠ που πρωτοστάτησε και πρωτοστατεί στην οργάνωση των ηρωικών αγώνων που έφεραν θετικά αποτελέσματα και συνεχίζει για την κατοχύρωση των όσων απέσπασαν και τη διεύρυνσή τους.

Ο Γιώργος Στεφανάκης ανέδειξε το γεγονός ότι οι κομμουνιστές συνδικαλιστές μπήκαν μπροστά, ότι με τη δράση και το πλαίσιο που διαμορφώθηκε από τα σωματεία με τη συμβολή τους, 2.000 εργαζόμενοι του κλάδου στάθηκαν στο πλευρό των 115 που χτυπούσε η εργοδοσία. Οτι πρωτοστάτησαν για τη δημιουργία επιχειρησιακού σωματείου στην «e-food» «και εδώ στην Αττική και σε όλες τις μεγάλες πόλεις και οι εργαζόμενοι συνεχίζουν τις διεκδικήσεις τους γιατί δεν σταμάτησε ο αγώνας».

Η Μαίρη Αγρογιάννη ανέφερε ότι οι κομμουνιστές υγειονομικοί, κόντρα στα περί εθνικής ενότητας της ΝΔ και του «θα λογαριαστούμε μετά» του ΣΥΡΙΖΑ, βγήκαν μπροστά για να δώσουν κουράγιο, ελπίδα, να σπάσουν τον φόβο με το σύνθημα «Κάτω από τις μάσκες έχουμε φωνή» και πρόσθεσε ότι «είμαστε περήφανοι που η Ομοσπονδία, μας με τις ταξικές δυνάμεις στο τιμόνι, οργάνωσε και πραγματοποίησε την πρώτη κινητοποίηση υγειονομικών πανευρωπαϊκά εν μέσω πανδημίας και εν μέσω απαγόρευσης συγκεντρώσεων, τον Μάρτη του 2020 στο υπουργείο Υγείας», προκαλώντας και εδώ τεράστια αλληλεγγύη.

Οσο για το πώς συνδέονται τα καθήκοντα των κομμουνιστών συνδικαλιστών με το σύνθημα του Φεστιβάλ, ο Αλ. Περράκης ανέφερε ανάμεσα σε άλλα ότι «ο ρόλος του κομμουνιστή συνδικαλιστή είναι καταρχάς να είναι πρωτοπόρος στον χώρο εργασίας του. Να δίνει εκείνος το παράδειγμα και στην εργασία του και στην οργάνωση του αγώνα, βγαίνοντας μπροστά, εκφράζοντας καθημερινά την αλληλεγγύη, γνωρίζοντας τα προβλήματα και τους καημούς που αντιμετωπίζει ο κάθε συνάδελφος γύρω του αλλά και ταυτόχρονα να μπαίνει μπροστά για κάθε μορφή οργάνωσης, όπως είναι το σωματείο και μέσα από αυτό να ξεχωρίζουν και πρωτοπόροι εργαζόμενοι».

«Το ΚΚΕ», συμπλήρωσε ο Γιώργος Στεφανάκης, «είναι το κόμμα που γέννησε, γεννάει και θα γεννάει πρωτοπόρους μαχητές - ήρωες της εργατικής τάξης γιατί έχει την πρωτοπόρα θεωρία και την πρωτοπόρα συλλογική επαναστατική δράση μέσα σε μη επαναστατικές συνθήκες. Μέσα από αυτήν τη συλλογική πείρα οι κομμουνιστές που δρουν μέσα στο εργατικό κίνημα αντλούν τη δύναμη για να μπορέσουν να τραβήξουν σημαντικές μάζες εργαζομένων στην ταξική πάλη. Στην κατεύθυνση της ανατροπής αυτού του συστήματος, πρωτοστατώντας να φτιαχτεί μια μεγάλη, ισχυρή κοινωνική συμμαχία με τους φτωχούς αγρότες, αυτοαπασχολούμενους που θα πάνε κόντρα στα μονοπώλια και την εξουσία τους».

Η εμπειρία όλων μας, συμπλήρωσε η Μ. Αγρογιάννη, ειδικά την περίοδο της πανδημίας, ανέδειξε τις τεράστιες δυνατότητες της τεχνολογίας και της επιστήμης. Υπήρχε η δυνατότητα και έγινε πράξη να παραχθεί ένα καινούργιο εμβόλιο με μια προηγμένη τεχνολογία μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, δυνατότητες όμως για τον λαό που μπλοκάρει το καπιταλιστικό σύστημα.

Ο Μάρκος Μπεκρής επισήμανε ότι «έχουν λιώσει τα ποδάρια μας για να μπορέσει να ανακουφιστεί έστω και λίγο ο λαός από αυτήν την πολιτική, όμως αναδεικνύουμε στους συναδέλφους ότι για να ξεμπερδεύουμε μια κι έξω από τα βάσανά μας δεν αρκεί αυτό, αλλά χρειάζεται ένας άλλος πιο σπουδαίος αγώνας, για να γίνει η εργατική τάξη η κυρίαρχη του πλούτου που παράγει».

Από την έκρηξη στο εργοστάσιο ξυλείας στα Γρεβενά

Η ΤΕ Γρεβενών έλαβε την πρωτοβουλία για μια τέτοια εκδήλωση καθώς στα Γρεβενά μέσα σε διάστημα μικρότερο των δύο μηνών έχασαν τη ζωή τους σε εκρήξεις σε εργοστάσια 4 εργάτες.

Το πρώτο εργατικό δυστύχημα από τα παραπάνω έγινε τη Δευτέρα 21 Μάρτη στο εργοστάσιο παραγωγής εκρηκτικών (ΕΛΤΕΚ) στην Ιτέα Γρεβενών, όπου 3 εργάτες βρέθηκαν διαμελισμένοι μετά από τεράστια έκρηξη.

Στη συνέχεια, την Τετάρτη 4 Μάη, μία ακόμα ισχυρή έκρηξη, αυτήν τη φορά στη μονάδα παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος του εργοστασίου επεξεργασίας ξύλου («Alfa Wood») στους Μαυραναίους Γρεβενών, προκάλεσε τον θανάσιμο τραυματισμό ενός εργαζόμενου.

Στην εκδήλωση μίλησε ο Χρήστος Παπάζογλου, γιατρός Εργασίας και μέλος του ΔΣ του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου (ΠΙΣ). Αρχικά αναφέρθηκε στο περιεχόμενο του όρου «υγεία» από τη σκοπιά των σύγχρονων λαϊκών αναγκών: «Οταν μιλάμε για την υγεία, δεν εννοούν και οι δύο πλευρές το ίδιο. Για τους εργοδότες και το κεφάλαιο, "υγιής" είναι ο εργαζόμενος που μπορεί να εργαστεί, που δεν έχει κάποια αναπηρία ή ασθένεια που να τον εμποδίζει στην εργασία του». Για τους εργαζόμενους, από την άλλη, η υγεία πρέπει να προσεγγίζεται ως «η κατάσταση πλήρους σωματικής, πνευματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας του ανθρώπου (...) που να του επιτρέπει όχι μόνο να εργάζεται, αλλά να συμμετέχει δημιουργικά στην οικογενειακή του ζωή, στην κοινωνική και πολιτική δραστηριότητα, στον πολιτισμό, στην ψυχαγωγία».

Με αφετηρία αυτόν τον ορισμό προσεγγίστηκαν ο επαγγελματικός κίνδυνος και οι δυνατότητες πρόληψης και προστασίας της υγείας των εργαζομένων, οι αιτίες που αυτές οι δυνατότητες παραμένουν αναξιοποίητες.

Σε ό,τι αφορά την πρόληψη και αντιμετώπιση του επαγγελματικού κινδύνου, η παρουσίαση εστίασε τόσο στην πρόληψη των εργατικών «ατυχημάτων», που είναι σχεδόν ο μοναδικός δείκτης που μετριέται στα θέματα Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία (ΥΑΕ), όσο και στην πρόληψη των επαγγελματικών ασθενειών, στην πρόληψη της πρόωρης φθοράς της υγείας και της πρόωρης γήρανσης του οργανισμού που προκαλούνται από τις συνθήκες και τους όρους δουλειάς.

Αίσθηση προκάλεσαν τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν και σύμφωνα με τα οποία η καταγραφή επαγγελματικών ασθενειών στη χώρα μας είναι μηδενική. Ενδεικτικά, παρουσιάστηκε το παράδειγμα της νόσου COVID-19, που ενώ είναι επαγγελματική νόσος για τους υγειονομικούς (και όχι μόνο) και παρότι έχει αναγνωριστεί ως βιολογικός παράγοντας επαγγελματικού κινδύνου, δεν έχει καταγραφεί και αναγνωριστεί καμία επαγγελματική ασθένεια ούτε καν στους υγειονομικούς, στους γιατρούς και τους νοσηλευτές που ήταν στην πρώτη γραμμή της μάχης με τον κορονοϊό.

«Αναδεικνύεται και μέσα από την πάλη για την προστασία της ΥΑΕ - και ιδιαίτερα από την πληθώρα παραδειγμάτων για τις αναξιοποίητες δυνατότητες πρόληψης και αντιμετώπισης του επαγγελματικού κινδύνου - η αναγκαιότητα, τελικά, αντιπαράθεσης με την κυρίαρχη αντίληψη, που υποτάσσει αυτές τις δυνατότητες στην ανταγωνιστικότητα και στην καπιταλιστική κερδοφορία, με εργαλείο την προσέγγιση κόστους - οφέλους», τόνισε μεταξύ άλλων ο Χρ. Παπάζογλου.

Κλείνοντας τόνισε πως αυτό που μπορεί να εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις για την ουσιαστική προστασία και της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων, γυναικών και ανδρών, για την αξιοποίηση όλων των τεχνολογικών και επιστημονικών δυνατοτήτων σε αυτήν την κατεύθυνση, είναι «η οργάνωση της παραγωγής και γενικότερα η ανάπτυξη που έχει κριτήριο τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό, τον εργατικό έλεγχο».

Την κεντρική ομιλία ακολούθησε ενδιαφέρουσα συζήτηση, με βάση προβληματισμούς, απορίες αλλά και τη ζωντανή πείρα των εργαζομένων πάνω στο ζήτημα. Ιδιαίτερα απασχόλησε το παράδειγμα των καθαριστριών, που δεν είναι ενταγμένες στα ΒΑΕ, ενώ μεταφέρθηκε και η πείρα από τη μάχη που δόθηκε τα προηγούμενα χρόνια στα έργα κατασκευής της Εγνατίας Οδού για την τήρηση των απαραίτητων μέτρων.

Η συζήτηση συνεχίστηκε για τον ρόλο των Επιτροπών Υγείας και Ασφάλειας στους χώρους δουλειάς. Οι συμμετέχοντες στην εκδήλωση συζήτησαν για το πώς αυτές πρέπει να αξιοποιούνται από τα εργατικά σωματεία και να συνδέονται με τη δράση τους, όπως και για το πώς η μεγαλοεργοδοσία προσπαθεί να περιορίσει τον ρόλο τους σε τυπικά καθήκοντα, ή ακόμα και να τις μετατρέψει σε συνένοχους για τις όποιες ελλείψεις παρουσιάζονται στους χώρους δουλειάς και οδηγούν σε «ατυχήματα».

Σε άλλη μια επιβεβαίωση των παραπάνω, ένας ακόμα εργαζόμενος, οικοδόμος αυτήν τη φορά, έχασε τη ζωή του στο μεροκάματο. Οπως καταγγέλλει το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας,«ο 54χρονος συνάδελφος, πατέρας 2 παιδιών, έχασε τη ζωή του την ώρα που πραγματοποιούσε εργασίες σε έργο της Περιφέρειας Αττικής για όμβρια ύδατα, επί της οδού Κορυτσάς στον Βαρνάβα, όταν τον χτύπησε διερχόμενος με Ι.Χ.».

Ενα 24ωρο μετά το θανατηφόρο δυστύχημα, το αρμόδιο τμήμα του ΣΕΠΕ Παλλήνης, με το οποίο επικοινώνησε το Συνδικάτο, δεν είχε ενημερωθεί από την αστυνομία. Επιπλέον, δεν διαθέτει οδηγό προκειμένου να προχωρήσει σε έλεγχο στο έργο που σημειώθηκε το ατύχημα, καθώς ο ένας και μοναδικός που διαθέτει νοσεί με κορονοϊό. Το Συνδικάτο επικοινώνησε επίσης με το Αστυνομικό Τμήμα Μαραθώνα, το οποίο «έμαθε για το συμβάν τυχαία», ενώ, όπως τελικά κατάφεραν να μάθουν οι συνδικαλιστές, την υπόθεση έχει αναλάβει η Τροχαία Κηφισιάς.

«Δεν θα ανεχτούμε να περάσει "στα ψιλά" ακόμα ένας θάνατος εν ώρα εργασίας», ξεκαθαρίζει το Συνδικάτο. Διεκδικεί να διευκρινιστούν όλα τα αίτια του δυστυχήματος και να δοθούν απαντήσεις σε μια σειρά ερωτήματα σχετικά με τα απαραίτητα μέτρα για την ασφάλεια στο συγκεκριμένο σημείο, την κατάλληλη σηματοδότηση, την ενδεχόμενη ανάγκη να διακοπεί η κυκλοφορία κ.λπ.