Μεταξύ άλλων εκφράζουν τον προβληματισμό τους για το ασαφές περίβλημα της «εθνικής ασφάλειας», που μπορεί να χωρέσει κάθε συμφέρον και εν τέλει να νομιμοποιήσει την παραβίαση του απορρήτου των επικοινωνιών. Καταγγέλλουν επίσης την «αφωνία» της πλειοψηφίας στο ΔΣ της Ενωσης, για «ένα ζήτημα τόσο κομβικό για την προστασία των ατομικών ελευθεριών των πολιτών».

Ολόκληρη η ανακοίνωση έχει ως εξής:

«Η ποιότητα της δημοκρατίας και των συνταγματικών ελευθεριών σε ένα κράτος δικαίου δεν προσδιορίζεται αποκλειστικά ή κυρίως από τους θεσπισμένους κανόνες, αλλά και από τον τρόπο εφαρμογής τους.

Οι θεσπισμένοι κανόνες, είτε αυτοί που περιβάλλονται το κύρος των συνταγματικών ρυθμίσεων, είτε του απλού νόμου, δεν αρκούν αφ' εαυτού, αφού δεν είναι λίγες οι φορές που η ύπαρξή τους έχει αξιοποιηθεί ως άλλοθι και ως βολική νομιμοποιητική βάση της καταπάτησης των στοιχειωδέστερων ανθρωπίνων δικαιωμάτων εκ μέρους της εκάστοτε διοίκησης.

Στον σύγχρονο κόσμο η προστασία του απορρήτου της επικοινωνίας και των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, ενώ τυγχάνουν υψηλής θεσμικής προστασίας, δέχονται διαρκώς πίεση θεσμική και εξωθεσμική.

Παλαιότερα συζήτηση προκάλεσε η Οδηγία 2006/24/ΕΚ (που μεταφέρθηκε στο ελληνικό Δίκαιο με τον ν. 3917/2011) ως προς το ενδεχόμενο de facto κατάργησης της προστασίας των προσωπικών δεδομένων των πολιτών, και εν τέλει κρίθηκε ανίσχυρη από το ΔΕΕ με την από 8/4/2014 απόφασή του. Η δε διασφάλιση του απορρήτου των επικοινωνιών κατοχυρώνεται θεσμικά στα περισσότερα κράτη του κόσμου, ακόμα και στα πιο απολυταρχικά, αφού ακόμα και το ψευδοσύνταγμα της δικτατορίας του 1968 προέβλεπε στο άρθρο 15 το "απόρρητο των επιστολών και της καθ' οιοδήποτε άλλον τρόπον ανταποκρίσεως".

Το εθνικό, διεθνές και ευρωπαϊκό Δίκαιο με σειρά διατάξεων (άρθρο 19 του ελληνικού Συντάγματος, άρθρο 12 της Οικουμενικής Διακήρυξης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, άρθρο 8 της ΕΣΔΑ) προστατεύουν καταρχήν το απόρρητο της επικοινωνίας, αλλά ταυτόχρονα με ένα πλέγμα ρυθμίσεων αποδεσμεύουν τις κρατικές και διεθνείς υπηρεσίες από το καθήκον σεβασμού αυτών των διατάξεων, παραπέμποντας σε λόγους εθνικής ασφάλειας, που όμως δεν εξειδικεύονται σαφώς. Ετσι, κάθε συμφέρον μπορεί να λαμβάνει τον χαρακτηρισμό του "λόγου εθνικής ασφάλειας" και με τον τρόπο αυτό η νομιμοποίηση της παραβίασης του απορρήτου διέρχεται το πρώτο στάδιο, που γεννά την ανάγκη του επόμενου σταδίου "δικαστικής επικύρωσης".

Για τον εισαγγελικό λειτουργό όμως στην Ελλάδα, που είναι επιφορτισμένος με τον έλεγχο της ΕΥΠ και υπογράφει σύμφωνα με την έκθεση της ΑΔΑΕ πάνω από 15.000 διατάξεις άρσης του απορρήτου της επικοινωνίας κάθε χρόνο, στις οποίες, σε αντίθεση με εκείνες που αφορούν διακρίβωση εγκλημάτων, δεν είναι αναγκαίο να αναγράφεται το όνομα του παρακολουθούμενου (άρθρο 5 παρ. 1α ν. 2225/1994), η δυνατότητα άσκησης ουσιαστικού και όχι απλά νομιμοποιητικού ελέγχου συρρικνώνεται επικίνδυνα. Η δε τοποθέτηση δεύτερου εισαγγελικού λειτουργού για τον παραπάνω έλεγχο, που εξαγγέλθηκε πριν λίγες μέρες, ενόψει του αριθμητικού όγκου των υποθέσεων, δεν φαίνεται ικανή να προσφέρει στο πρόβλημα καθαυτό, ενώ κατ' αποτέλεσμα τείνει να επαναλάβει την ίδια διαδρομή ενίσχυσης του κύρους της υπηρεσίας πληροφοριών και της διοίκησης, μέσα από την κατ' ουσίαν αδύναμη παρουσία της δικαστικής αρχής, και τελικά να λειτουργήσει ως παρέμβαση επικοινωνιακού χαρακτήρα.

Αναμέναμε για μεγάλο χρονικό διάστημα την επίσημη τοποθέτηση της πλειοψηφίας του ΔΣ της Ενωσής μας σε ένα ζήτημα τόσο κομβικό για την προστασία των ατομικών ελευθεριών των πολιτών.

Μάταια!

Στο όνομα των εκατοντάδων δικαστών και εισαγγελέων που εκπροσωπούμε, εκφράζουμε την αγωνία μας για τις εξελίξεις και τη συστηματική παρακολούθηση πολιτικών προσώπων, άλλων αξιωματούχων και δημοσιογράφων από την κρατική διοίκηση. Δεν θα έπρεπε να είναι αδιάφορο για την Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων και το ενδεχόμενο δικαστικοί λειτουργοί να έχουν τεθεί ή να τεθούν στο μέλλον υπό παρακολούθηση, υπό τους ίδιους ασαφείς λόγους "εθνικής ασφάλειας".

Σημειωτέον δε ότι βάσει της τροπολογίας 826/145/31.3.2021, το άρθρο 87 ν. 4790/2021 τροποποίησε το άρθρο 5 ν. 2225/1994, και έτσι, πλέον, ειδικά η άρση απορρήτου για λόγους εθνικής ασφάλειας δεν είναι πλέον δυνατό να κοινοποιηθεί στον παρακολουθούμενο από την ΑΔΑΕ μετά τη λήξη της, ενώ αντίθετα είναι εφικτό αυτό για την άρση απορρήτου για τη διακρίβωση εγκλημάτων.

Υπεύθυνα και χωρίς να αδιαφορούμε για τον θεσμικό ρόλο μιας εθνικής υπηρεσίας πληροφοριών, θεωρούμε ότι η συμμετοχή της δικαστικής εξουσίας στον έλεγχό της πρέπει να είναι ουσιαστική και όχι τυπική. Μόνο έτσι οι συνταγματικές διατάξεις που προστατεύουν ατομικά, κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα θα λάβουν νόημα και ουσία, ώστε να αποκατασταθεί και να ενισχυθεί η εμπιστοσύνη του πολίτη στους δημοκρατικούς θεσμούς».

Ενάντια στους σχεδιασμούς εμπορευματοποίησης της γης και εξυπηρέτησης επιχειρηματικών ομίλων, καθώς και στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς που υπηρετεί το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο (ΓΠΣ) Αλεξανδρούπολης - Φερών, το οποίο συζητείται στις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, τοποθετείται η «Λαϊκή Συσπείρωση» Αλεξανδρούπολης.

Οπως αναδεικνύει σε ανακοίνωσή της, τα ΓΠΣ μαζί με τους αντιπεριβαλλοντικούς νόμους (ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ) και τα πολεοδομικά σχέδια, τα οποία εντάσσονται στο Ταμείο Ανάκαμψης, αποτελούν εργαλεία σχεδιασμού και προώθησης των γενικότερων αλλά και ειδικότερων στρατηγικών της αστικής τάξης στην περιοχή και δεν έχουν κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες, ούτε τον σεβασμό στο περιβάλλον.

Στο πλαίσιο ενός τέτοιου σχεδιασμού ήταν επόμενο ότι βασικές ερωτήσεις της «Λαϊκής Συσπείρωσης» δεν απαντήθηκαν από τους μελετητές και τη δημοτική αρχή, ενώ από όσες απαντήθηκαν έγινε ξεκάθαρο ότι το Δημοτικό Συμβούλιο έχει μικρή δυνατότητα παρέμβασης, καθώς η ευθύνη για την τελική έγκριση βρίσκεται στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση, δηλαδή με βάση την κεντρική πολιτική.

Ετσι, δεν απαντήθηκαν μεταξύ άλλων τα εξής: Πώς μπορεί να παρακαμφθεί η αρνητική πολυσέλιδη απόφαση του ΣτΕ για τη μεταφορά του ΚΤΕΛ από το κέντρο της πόλης στα δυτικά. Η απουσία χώρου στο ΓΠΣ για κατασκευή νέου Κέντρου Υγείας και σχολείων που έχει ανάγκη ο δήμος. Η απουσία σχεδιασμού για την επίλυση του οικιστικού προβλήματος της περιοχής Αβαντος, που ταλαιπωρεί πολλές δεκαετίες τους κατοίκους της.

Επίσης, δεν αναφέρονται καν το πεδίο βολής στη Μαυρόπετρα (εντός περιοχής NATURA) και το πιθανολογούμενο στρατόπεδο «Ουρανός», γιατί ...«ο στρατός μπορεί να κάνει ό,τι θέλει». Ενώ και το λιμάνι, με τις στρατιωτικές προτεραιότητες του ΝΑΤΟ, είναι εκτός ΓΠΣ και παραμένει άγνωστο πώς θα συνδέεται με την υπόλοιπη πόλη.

Η «Λαϊκή Συσπείρωση» Αλεξανδρούπολης σημειώνει: «Μέσα σε χρόνο μηδέν έρχονται νομοθετικές ρυθμίσεις και με πρόσχημα την ανάπτυξη απλοποιούνται και δρομολογούνται με fast track διαδικασίες οι επενδυτικές αδειοδοτήσεις επιχειρηματικών ομίλων και στρατιωτικών σχηματισμών. Το λιμάνι, ο αγωγός υγροποιημένου φυσικού αερίου LNG, η Ανατολική Περιφερειακή Οδός είναι τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα».

Σε ό,τι αφορά τις χρήσεις γης και τις λεγόμενες «εμβληματικές» αστικές αναπλάσεις (που εντάσσονται στο Ταμείο Ανάκαμψης), τονίζει ότι «αφορούν και εξυπηρετούν τη "χωροθέτηση" κερδοφόρων επιχειρήσεων, όπως στην περιοχή μας μεταφορές, αποθήκευση εμπορευμάτων, "πράσινη Ενέργεια", συνεδριακός Τουρισμός ή πολυτελείας, εξυπηρέτηση της κρουαζιέρας κ.λπ. Σχολεία, ελεύθεροι χώροι, πράσινο, χώροι αθλητισμού και φυσικής δραστηριότητας, ενδεχόμενη μείωση της αξίας γης και κατοικίας δεν αποτελούν προτεραιότητα, ούτε φυσικά κριτήριο του ΓΠΣ. (...)».

Σε ό,τι αφορά τα ζητήματα πολιτικής προστασίας και προστασίας από φυσικές καταστροφές, «μένει η παραδοχή ενός ελλιπούς αντισεισμικού ελέγχου στα δημόσια κτίρια, μιας ανοχύρωτης παραλιακής ζώνης άνω των 9 μποφόρ, ενός σχεδιασμού διαρροής ορυκτών καυσίμων που πρέπει να γίνει κ.λπ., ενώ ορίζονται χωρίς πολλά - πολλά (μάλλον τυχαία, θα λέγαμε) διάφοροι πιθανοί χώροι συνάθροισης, χωρίς κανέναν σοβαρό σχεδιασμό».

Για τις δομές Εκπαίδευσης «υπάρχει μια γενική διαπίστωση "επάρκειας" σε κάθε βαθμίδα με την κάλυψη της "προϋπόθεσης ενεργοποίησης όλων των προβλεπόμενων χώρων", οι οποίοι ή έχουν αποχαρακτηριστεί ή δεν υπάρχουν, λόγω έλλειψης πολιτικής βούλησης των δημοτικών αρχών».

Χαρακτηριστικά του ύφους και του περιεχομένου του σχεδιασμού είναι ο ζήλος που επιδεικνύεται σε ό,τι αφορά «τουριστικές ζώνες, εμπλησμό (μπάζωμα της θάλασσας στην περιοχή στροφής Εγνατία), διαμόρφωση λιμενίσκου τουριστικών σκαφών, διαμόρφωση της δυτικής παράκτιας ζώνης και ενίσχυση του αστικού και συνεδριακού τουρισμού κ.λπ., για την εξυπηρέτηση γεωστρατηγικών και αναπτυξιακών σχεδιασμών, αλλά και η ταχύτητα ολοκλήρωσης αρτηριών, ακόμα και η επαίσχυντη τοποθέτηση "ευτυχούς συγκυρίας" και η παράδοση της "ασφάλειας" της πόλης και της περιοχής στη δολοφονική μηχανή του ΝΑΤΟ και των ομίλων, που τρίβουν τα χέρια τους».

Η «Λαϊκή Συσπείρωση» αναδεικνύει ότι σήμερα υπάρχουν οι δυνατότητες συνδυασμένης ικανοποίησης του συνόλου των όλο και μεγαλύτερων κοινωνικών αναγκών για: Ασφαλείς, ποιοτικές και υψηλού επιπέδου κατοικία και μεταφορές. Κατάλληλες υποδομές σε σχολεία, νοσοκομεία κ.ά. Επαρκείς δομές Πολιτικής Προστασίας, μέτρα και έργα αντιπλημμυρικής θωράκισης, αντισεισμικής και αντιπυρικής προστασίας. Χώρους πρασίνου και αναψυχής. Δάση και βουνά που θα έχουν ολοκληρωμένη διαχείριση, πραγματική αντιπυρική - αντιπλημμυρική προστασία και υποδομές για ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση για ανάπαυση και αναψυχή. Ποιοτικό ελεύθερο χρόνο για τους εργαζόμενους.

Ξεκαθαρίζει δε ότι «μόνο στο στέρεο έδαφος της κοινωνικής ιδιοκτησίας της γης και των μέσων παραγωγής μπορούν να σχεδιαστούν κεντρικά, επιστημονικά, οι χρήσεις γης με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία».