Εκδηλώνεται ταυτόχρονα μια προσπάθεια εξασφάλισης στοιχειώδους οργανωτικότητας, συνενόησης αυτών των εμφανιζόμενων πολυεθνικών κινημάτων και βεβαίως πιο σαφούς προσανατολισμού, μέσα στην ανομοιογένειά τους. Πιο χαρακτηριστική ανάλογη προσπάθεια έγινε στο φόρουμ του Πόρτο Αλέγκρε και τώρα στην προετοιμασία της διαδήλωσης της Γένοβα. Με με αιχμή του δόρατος κατά της «παγκοσμιοποίησης» το σύνθημα «Ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη».

Στη Γένοβα, τις διαδηλώσεις οργανώνει το «Κοινωνικό φόρουμ της Γένοβας». Το φόρουμ αυτό δημοσίευσε δικό του Μανιφέστο, με τίτλο «Από την ποικιλία της Ευρώπης πορεία εναντίον της αυτοκρατορίας και προς τη Γένοβα». «Η αυτοκρατορία του κακού» για το φόρουμ, εκπροσωπείται «από τους μεγάλους εχθρούς, Παγκόσμια Τράπεζα, Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, G8». «Το κίνημά μας, λένε, είναι ευρωπαϊκό και έρχεται από πολύ μακριά. Ισως και να έχει τις ρίζες του στο σωτήριο έτος 1514, όταν οι αγρότες της Ευρώπης εξεγέρθηκαν για τη φορολογία στο ψωμί, στο κρασί και το κρέας». Ενώ αντιπαρατίθενται στο Σιάτλ, λέγοντας: «Δε θέλουμε να ξανακούσουμε για το Σιάτλ». («Ελεύθερος Τύπος», 11/7/2001. αναδημοσίευση από τη «Ρεπούμπλικα».) Βεβαίως, αυτό το φόρουμ υιοθετεί την εκτίμηση ότι «ο σοσιαλισμός και ο καπιταλισμός είναι τα αποτυχημένα παιδιά του διαφωτισμού» και ως εναλλακτική λύση στη σημερινή πραγματικότητα προτείνει την «πάλη» που το ίδιο διεξάγει. Εδώ γίνεται επίσης εμμέσως εμφανής μια αντίθεση κινημάτων, που προσδιορίζεται γεωγραφικά, παραπέμπει στον ανταγωνισμό ΗΠΑ - ΕΕ. Για παράδειγμα στους «εχθρούς» δεν αναφέρεται η ΕΕ.

Σ' αυτά τα κινήματα κατά της λεγόμενης «παγκοσμιοποίησης», υπάρχουν στο εσωτερικό τους διάφορες και διαφορετικές τάσεις που εκφράζουν διαφορετικά ταξικά συμφέροντα. Σε μεγάλο βαθμό είναι αντικειμενικό. Ετσι συνυπάρχει η τάση μιας γενικής καταδίκης της «παγκοσμιοποίησης», με διέξοδο μια άλλη μορφή διαχείρισης του καπιταλισμού διεθνώς, άρα και με συζητήσεις και συνδιαλλαγή με τους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και ενώσεις για άλλες διακρατικές ρυθμίσεις (αυτό επιδιώκεται από το ΑΤΤΑC), με την τάση μη αποδοχής αυτών των οργανισμών και ενώσεων, αλλά και με την τάση της πάλης ενάντιά τους, σε συνδυασμό με τον αγώνα ενάντια στις εθνικές κυβερνήσεις, για την ανατροπή της πολιτικής και της εξουσίας τους, τάση που έγινε πιο σαφής στις διαδηλώσεις του Γκέτεμποργκ.

Απάντηση αναλυτική σ' όλ' αυτά τα ερωτηματικά δεν είναι εύκολο να δοθεί. Το σίγουρο είναι ότι άνθρωπος και κέρδη είναι ασυμβίβαστα σαν το νερό με τη φωτιά, βρίσκονται αντικειμενικά σε ανειρήνευτη πάλη, και καθορίζουν βασικά τις ταξικές αντιθέσεις του καπιταλισμού. Επομένως, το συγκεκριμένο σύνθημα υπονομεύει την ταξική πάλη ενάντια στον καπιταλισμό.

Επίσης, γίνεται φανερή μια επιχείρηση χειραγώγησης αυτών των κινημάτων, από τη σοσιαλδημοκρατία, δηλαδή από δυνάμεις που υπηρετούν τα μονοπώλια, και άλλα στηρίγματά τους (η «Μοντ Ντιπλοματίκ» κάθε άλλο παρά τους λαούς εκφράζει), αν δεν καθοδηγούν κιόλας ορισμένες από τις δυνάμεις που συγκροτούν αυτά τα φόρουμ.

Ταυτόχρονα, η τάση ανάπτυξης μόνο διεθνικού κινήματος από τις δυνάμεις που επιμένουν μόνο σ' αυτό, η οποία προβάλλεται ως μοναδική απάντηση στη λεγόμενη παγκοσμιοποίηση, αφήνει στο απυρόβλητο τις εθνικές κυβερνήσεις. Οπως και το περιεχόμενο της πάλης όταν επικεντρώνεται αποκλειστικά σε μια άλλη ρύθμιση πιο φιλολαϊκή του καπιταλισμού, σε μια άλλη μορφή διαχείρισης, πολύ περισσότερο συνδιαλλαγής με τους διεθνείς και περιφερειακούς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και ενώσεις, είναι αδιέξοδο. Δεν μπορεί να υπάρξει τέτοια ρύθμιση, αλλά και ως ταχτική δεν οδηγεί στη σύγκρουση και ρήξη με τον καπιταλισμό για την ανατροπή του. Ισα - ίσα τον αποδέχεται.

Η πολιτική υπέρ των λαϊκών συμφερόντων βρίσκεται στη συσπείρωση και πάλη κατά του μεγάλου κεφαλαίου, του ιμπεριαλισμού. Οχι μόνο ενάντια στις συνέπειες από τη δράση τους, αλλά με σκοπό την ανατροπή του καπιταλισμού. Η διεθνοποίηση της πάλης του εργατικού κινήματος, των λαϊκών κινημάτων, είναι μια βασική προϋπόθεση για την ενιαία αντιπαράθεση στην ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων, αυτή είναι η «παγκοσμιοποίηση». Η επίθεση είναι παγκόσμια, παγκόσμια θα είναι και η απάντηση. Ομως, η διεθνοποιημένη πάλη δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική χωρίς την πάλη σε εθνικό επίπεδο. Η ανισόμετρη ανάπτυξη του καπιταλισμού αντανακλά και στην ανισόμετρη ανάπτυξη του κινήματος και των αποτελεσμάτων του. Αλλά και η εξουσία του κεφαλαίου, η ανατροπή της οποίας θα ανοίξει το δρόμο των λαών, παρά την ένταση της δράσης των διακρατικών ρυθμίσεων, εκφράζεται στο επίπεδο του έθνους κράτους. Σ' αυτό το επίπεδο θα ανατραπεί.

Αύριο Δευτέρα, λήγει, σύμφωνα με ανακοίνωση του ΠΑΜΕ, η προθεσμία υποβολής δηλώσεων συμμετοχής στη διαδήλωση της Γένοβας. Το πρόγραμμα της αποστολής είναι:

Αναχώρηση την Πέμπτη, 19 Ιούλη, στις 14.00 με πούλμαν από Αθήνα - πλατεία Καραϊσκάκη στάση Μετρό. Αναχώρηση από Πάτρα στις 19.00.

Αφιξη στην Αγκόνα την Παρασκευή στις 15.00. Επιβίβαση σε πούλμαν και αναχώρηση για Γένοβα, όπου η αποστολή του ΠΑΜΕ θα φτάσει το βράδυ και θα διανυκτερεύσει σε κάμπινγκ κοντά στην πόλη.

Το Σάββατο 21 Ιούλη το πρωί θα αναχωρήσουν για τη Γένοβα, όπου στις 16.00 η αποστολή θα συμμετάσχει στη διαδήλωση.

Την Κυριακή 22 Ιούλη το πρωί θα αναχωρήσει για Αγκόνα και στις 18.00 θα αναχωρήσει από την Αγκόνα για Πάτρα.

Στις 15.00 της Δευτέρας 23 Ιούλη θα φτάσει στην Πάτρα και το βράδυ η αποστολή θα επιστρέψει στην Αθήνα.

Η τιμή κατ' άτομο είναι 35.000 δραχμές και σ' αυτήν συμπεριλαμβάνονται τα εισιτήρια του πλοίου με επιστροφή, τα έξοδα μεταφοράς με τα πούλμαν από και προς Αθήνα και οι μετακινήσεις στην Ιταλία, πρωινό στο κάμπινγκ και ζεστό ντους. Το διαβατήριο είναι απαραίτητο, όπως επίσης σλίπινγκ μπανγκ και σκηνή δύο ατόμων.

Ενας ακόμη πρόσθετος λόγος για να είναι πιο μαζική και δυναμική η συμμετοχή στη διαδήλωση της Γένοβας είναι η προχτεσινή ομόφωνη απόφαση του Συμβουλίου Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ), μπροστά στη συνεδρίαση του «G8» στη Γένοβα (20-22 του Ιούλη), να κηρύξει σε «κατάσταση πολιορκίας» την ΕΕ, να ποινικοποιήσει όλες τις ευρωπαϊκές διαδηλώσεις ως «κατάχρηση δημοκρατικών δικαιωμάτων», ενώ επίσης αποφάσισε τη διευρωπαϊκή «συνεργασία» χαφιέδων, ασφαλιτών και «οργάνων τάξης» πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τις διαδηλώσεις, τη διευρωπαϊκή «πρόσβαση στους υπάρχοντες εθνικούς φακέλους» και τον περιορισμό της «κυκλοφορίας» στην ΕΕ των «ταραχοποιών», με «προληπτικές περιπολίες», «κοινούς ελέγχους» και κατ' εξαίρεση εφαρμογή διατάξεων του Σένγκεν, στο κράτος - μέλος των διαδηλώσεων. Πρόκειται για προκλητική απόφαση η οποία καταργεί ουσιαστικά το δικαίωμα των λαών να αγωνίζονται στο όνομα της ελευθερίας και της ασφάλειάς τους. Είναι ένα ακόμη αποφασιστικό βήμα στην πορεία κατάργησης της κοινωνικοπολιτικής δράσης, όταν αυτή αμφισβητεί το καθεστώς της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας, αποδεικνύοντας ακόμη και τις ανησυχίες, το φόβο των ηγετών της ΕΕ μπροστά στη διογκωμένη λαϊκή αντίδραση ενάντια στο κεφάλαιο. Αυτή είναι η «δημοκρατίας» τους, μια στυγνή δικτατορία των διεθνικών μονοπωλίων που δε διστάζουν να αποκαλύπτουν το αδίστακτο πρόσωπο της βαρβαρότητάς τους ενάντια στον «εχθρό λαό» όταν αμφισβητείται η κυριαρχία τους.