ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΕΦΟΠΛΙΣΤΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ

Εκατόμβες νεκρών στοιχειώνουν το «εφοπλιστικό θαύμα»

Πόσες οικογένειες στα μαύρα κι ούτε ένας εφοπλιστής στο σκαμνί...

Εκατόμβες ναυτεργατών έχουν θυσιαστεί στο βωμό του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Από το 1993 μέχρι και το Γενάρη 1998, σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, 389 ναυτεργάτες, αντί για μεροκάματο, βρήκαν τραγικό θάνατο σε πλοία των Ελλήνων εφοπλιστών με σημαία ευκαιρίας, ενώ άλλοι 134 σε πλοία με ελληνική σημαία, ανάμεσα στους οποίους είναι και οι 83 του ναυαγίου του επιβατηγού - οχηματαγωγού πλοίου «ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ». Μιλάμε για 523 ανθρώπους, οι οποίοι άφησαν τα κόκαλά τους σε συνολικά 31 ναυτικά δυστυχήματα σε πλοία κάθε τύπου ελληνικής και ξένης σημαίας. Ο μακάβριος αυτός αριθμός είναι καθαρά ενδεικτικός για το πόσο ακριβά πληρώνουν οι ναυτεργάτες την αύξηση των υπερκερδών των εφοπλιστών, αφού αφορά απλώς την τελευταία 8ετία. Από το Γενάρη του 1998 μέχρι και σήμερα, δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία για ναυτικά δυστυχήματα σε ελληνόκτητα πλοία, ενώ στον αριθμό αυτό δε συμπεριλαμβάνονται μεμονωμένα περιστατικά που συμβαίνουν σε πλοία. Για παράδειγμα, ο τραγικός θάνατος που βρήκε πρόσφατα ο λιπαντής Ποδημάτης στο πλοίο «ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ», όταν ο κάβος τού έλιωσε το κεφάλι, δε θα καταγραφεί τουλάχιστον σε αυτού του είδους τα στοιχεία του ΥΕΝ και δε γνωρίζουμε, αν τελικά αυτά τα ναυτεργατικά δυστυχήματα καταγράφονται κάπου.

Για τον άδικο και φριχτό θάνατο που βρίσκουν, κάθε δεκαετία, κατά εκατοντάδες οι ναυτεργάτες, το χέρι του νόμου δεν έχει αγγίξει ποτέ ούτε τρίχα εφοπλιστή, αν και πρόκειται για εξόφθαλμα εγκλήματα του εφοπλιστικού κεφαλαίου, που θεωρεί την ανθρώπινη ζωή αναλώσιμο υλικό. Τα πλοία που αποτέλεσαν τα φέρετρα όλων αυτών των ανθρώπινων ψυχών ήταν γερασμένα και κακοσυντηρημένα, όπως, άλλωστε, είναι στην πλειοψηφία του ο περιβόητος πρώτος στον κόσμο στόλος των Ελλήνων εφοπλιστών.

Το κουφάρι του «ΔΥΣΤΟΣ» πέρασε στην Ιστορία σαν η αδιάψευστη μαρτυρία για το έγκλημα

Ορισμένα στοιχεία είναι χαρακτηριστικά. Στις 6 Γενάρη 1993, βυθίζεται το φορτηγό πλοίο «COTY 1» με σημαία Παναμά, 12 μόλις μίλια ανοιχτά της Μονεμβασιάς, παρασέρνοντας 17 ναυτεργάτες (11 Ελληνες και 6 αλλοδαπούς). Οταν το πλοίο αυτό βούλιαξε ήταν 31 ετών. Τριαντάχρονο ήταν και το ψυγείο «ARCTIC REEFER» με σημαία Κύπρου, όταν βούλιαξε την 1η Γενάρη 1994, στέλνοντας στο θάνατο 17 νεκρούς. Εικοσιπεντάχρονο και με λαμαρίνες - «σουρωτήρι» από τη σκουριά ήταν το «ΑΪΡΟΝ ΑΝΤΩΝΗΣ», όταν βούλιαξε στις 3 Σεπτέμβρη 1994, καταπίνοντας 24 ναυτεργάτες. Ετος κατασκευής το 1972 και σάπιες λαμαρίνες είχε το τσιμεντάδικο «ΔΥΣΤΟΣ», που τουμπάρισε στις 28 Δεκέμβρη 1996, πνίγοντας 20 ανθρώπους. Είκοσι δύο χρόνων ήταν το φορτηγό πλοίο «ΑΛΒΙΟΝ 2», που έπνιξε 25 ναυτεργάτες, όταν βυθίστηκε στις 8 Μάρτη 1997. Ετος κατασκευής το 1972 και τρύπιες λαμαρίνες είχε το φορτηγό πλοίο «ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑΣ» με σημαία Ονδούρας, όταν βούλιαξε το Γενάρη 1998, πνίγοντας 9 ναυτεργάτες και πάει λέγοντας. Αλλωστε, είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Ελληνικής Επιτροπής Ναυτιλιακής Συνεργασίας του Λονδίνου (ΚΟΜΙΤΙ), ο μέσος όρος ηλικίας του στόλου των Ελλήνων εφοπλιστών ανέρχεται στα 20,1 έτη, ενώ ο παγκόσμιος στόλος κυμαίνεται στα 17,5 έτη.

Ζητούν τα ρέστα από τους πνιγμένους

Οι εφοπλιστές έχουν γεμίσει τις θάλασσες με πτώματα, όχι μόνο χωρίς να δώσουν ποτέ λόγο σε κανέναν, αλλά ανέκαθεν μετά από κάθε ναυάγιο, σε αγαστή συνεργασία εφοπλιστής - διωκτική αρχή, ζητούν λίγο - πολύ και τα ...ρέστα από τους πνιγμένους ναυτεργάτες! Ορισμένα παραδείγματα «βγάζουν μάτι»: Την επομένη του ναυαγίου του «ΔΥΣΤΟΣ» και πριν ακόμα αρχίσουν οι έρευνες για τα αίτια, ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας Στ. Σουμάκης έσπευσε να ...δώσει γραμμή στις διωκτικές αρχές, δηλώνοντας ότι: «Φταίει ο πλοίαρχος». Τα ξημερώματα της 27ης του περασμένου Σεπτέμβρη και ενώ ανασυρόταν το ένα πτώμα μετά το άλλο των πνιγμένων του «ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ», ο αρχηγός του Λιμενικού Σώματος Α. Συρίγος χαρακτήρισε τον πλοίαρχο «στραβό», επειδή «δεν είδε τα βράχια». Ομως, και όσα ναυάγια πήραν τελικά το δρόμο της Δικαιοσύνης για τα «μάτια» της κοινής γνώμης και βρέθηκαν εφοπλιστές ως κατηγορούμενοι, οι δικαστές τούς αθώωσαν.

Εχει μείνει στην ιστορία η δίκη για το ναυάγιο του «ΑΡΚΤΙΤ ΡΙΦΕΡ» του εφοπλιστή Κομνηνού με 17 νεκρούς. Μετά από μια συνοπτική διαδικασία που καταγράφηκε ως χρόνος - ρεκόρ, ο δικαστής είχε αποφανθεί ότι: «Τίποτα δεν ελέχθη» και κατά συνέπεια δεν είχαν αποδειχθεί οι κατηγορίες κατά του εφοπλιστή. Εξίσου σκανδαλώδες παράδειγμα αποτελεί η απόφαση του Εφετείου Πειραιά στις αρχές του περασμένου Ιούνη να απαλλάξει από κάθε κατηγορία τον εφοπλιστή Αντώνη Ηλιόπουλο για το ναυάγιο του «ΑΪΡΟΝ ΑΝΤΩΝΗΣ», με την τουλάχιστον προκλητική αιτιολογία της «εσφαλμένης κλήτευσης». Ο Α. Ηλιόπουλος είχε καταδικαστεί πρωτόδικα με 5ετή φυλάκιση. Να σημειωθεί ότι αυτό το ναυάγιο, όπως και αυτό του «ΔΥΣΤΟΣ», πήραν το δρόμο της Δικαιοσύνης μετά από συγκλονιστικά στοιχεία που έφερε στην επιφάνεια η Πανελλήνια Ενωση Μηχανικών Εμπορικού Ναυτικού, βοηθώντας ταυτόχρονα τις οικογένειες των θυμάτων να αποκρούσουν τις πιέσεις που ασκούσαν οι πλοιοκτήτριες εταιρίες.

Ως εδώ

Ο πρόεδρος της Ενωσης Κατωτέρων Πληρωμάτων Μηχανής «Ο ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ» Γιάννης Μανουσογιαννάκης, με δήλωσή του στο «Ρ», επισήμανε: «Πολύ συχνά ακούμε διάφορους αφελείς ή κουτοπόνηρους να λένε "δεν υπάρχει κράτος, δε λειτουργεί το κράτος" και άλλα που έχουν να κάνουν με τις δραστηριότητες του κράτους. Οι αφελείς δικαιολογούνται, αλλά οι κουτοπόνηροι το λένε ακριβώς για να καλύψουν τι κράτος έχουμε και ποιον εξυπηρετεί. Κράτος υπάρχει και λειτουργεί πάρα πολύ καλά, για να εξυπηρετεί τους εφοπλιστές και το μεγάλο κεφάλαιο. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα ότι για εκατοντάδες εγκλήματα των εφοπλιστών, που οδήγησαν στο θάνατο χιλιάδες ναυτεργάτες, ελάχιστοι έκατσαν στο σκαμνί, αλλά σχεδόν κανένας δεν πλήρωσε για τα εγκλήματά του. Εκεί η Δικαιοσύνη είναι ..."θεόστραβη". Απεναντίας, τα μάτια της είναι ορθάνοιχτα, όταν πρόκειται για εργαζόμενους και πολύ περισσότερο για αγωνιζόμενους εργαζόμενους. Οι ναυτεργάτες, όλοι οι εργαζόμενοι πρέπει να δώσουν απάντηση στα εγκλήματα αυτά. Ο ταξικός ανυποχώρητος αγώνας των εργαζομένων είναι ο μόνος τρόπος για να πληρώσει το μεγάλο κεφάλαιο για τα εγκλήματά του και να πάψει η Δικαιοσύνη να είναι τελείως τυφλή και άδικη. Εμείς οι συνδικαλιστές στα σωματεία ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ είμαστε αποφασισμένοι να κλιμακώσουμε τους αγώνες μας ενάντια στη φονική εφοπλιστική ασυδοσία, ενάντια σε αυτή την πολιτική, που της φουσκώνει τα πανιά. Εχουμε χρέος απέναντι στους νεκρούς μας συναδέλφους, στις οικογένειές τους, απέναντι σε όλους τους ναυτεργάτες».

Αθηνά ΖΥΜΑΡΗ

Οι ναυτεργάτες φταίνε που βουλιάζουν τα σαπάκια!

Ενα εξοργιστικό νομικό πλαίσιο βγάζει ...λάδι τους εφοπλιστές

Ταγμένες στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των εφοπλιστών, οι οποίοι, άλλωστε, αποτελούν το σκληρό πυρήνα του μεγάλου κεφαλαίου, είναι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η Ευρωπαϊκή Ενωση. Οι διεστραμμένοι ευρωπαϊκοί εγκέφαλοι, τουλάχιστον την τελευταία 10ετία, έχουν εκπονήσει ολόκληρες μελέτες, για να πείσουν ότι για τα ναυτικά ατυχήματα και δυστυχήματα «καθοριστικό ρόλο παίζει ο ανθρώπινος παράγοντας», δηλαδή οι ναυτεργάτες! Είναι ενδεικτικό ότι η Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών, στην ετήσια έκθεσή της 2000 - 2001, αναφέρεται στις μελέτες της ΕΕ, που δείχνουν ότι στον ανθρώπινο παράγοντα αποδίδεται το 80% των ναυτικών ατυχημάτων! Με γνώμονα αυτή την πρόκληση, έχουν εκδοθεί και μια σειρά διεθνείς συμβάσεις, όπως η γνωστή STCW, που επιβάλλει στους ναυτεργάτες να παρακολουθούν σωρεία μαθημάτων και να αποκτήσουν ανάλογο όγκο πιστοποιητικών για να μπαρκάρουν στη συνέχεια στα σαπιοκάραβα.

Ομως, το κακό δε σταματά εδώ. Ειδικά στην Ελλάδα, τους εφοπλιστές «βγάζει λάδι» η ίδια η νομοθεσία της χώρας, που αποτελεί ένα συνεχές σκάνδαλο. Μιλάμε για ένα ολόκληρο νομικό πλέγμα, όπως είναι οι Αναγκαστικοί νόμοι της χούντας 89/1967 και 378/68, οι οποίοι δίνουν «γην και ύδωρ» στους εφοπλιστές. Ειδικότερα με βάση το νομικό αυτό πλέγμα, οι πλοιοκτήτες πλοίων με ξένη σημαία εμφανίζονται ως ...διαχειριστές εταιρίας που έχει έδρα στο εξωτερικό. Κατά συνέπεια, σε περίπτωση ναυαγίου, δεν έχουν καμία ευθύνη. Ηταν χαρακτηριστική η απάντηση του εφοπλιστή Α. Ηλιόπουλου στην ερώτηση του δικαστηρίου ποιος είναι ο πλοιοκτήτης: «Δεν τον ξέρω, δεν τον είδα ποτέ»! Ομως, χάος επικρατεί σε ό,τι αφορά τον άμεσο υπεύθυνο και σε πλοία με ελληνική σημαία. Για παράδειγμα, είναι γνωστό ότι η ΑΝΕ - ΗΡΑΚΛΗΣ είναι η πλοιοκτήτρια του «ΔΥΣΤΟΣ», όμως στα χαρτιά το πλοίο αυτό ανήκει σε ομώνυμη εταιρία. Κάθε πλοίο της ΑΝΕ ανήκει σε διαφορετική εταιρία, οι οποίες έχουν και ξεχωριστό εκπρόσωπο!

Το αποικιοκρατικό αυτό νομικό πλαίσιο καμία κυβέρνηση μέχρι και τώρα δεν έχει τολμήσει να αγγίξει, με εξαίρεση την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η οποία, μέσω του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, το διεύρυνε! Συγκεκριμένα, με Προεδρικό Διάταγμα, αφαίρεσε αρμοδιότητες από τον Κλάδο Ελέγχου Εμπορικών Πλοίων του ΥΕΝ και τις ανέθεσε στον «Ελληνικό Νηογνώμονα», ο οποίος αποτελεί ιδιωτική εταιρία, της οποίας ο έλεγχος ανήκει στους εφοπλιστές! Δηλαδή, ο ελέγχων είναι ταυτόχρονα και ελεγχόμενος!