Ο θίασος λαϊκού θεάτρου «Maticapi» παρουσιάζει τη «Σολομώντεια Λύση» του Γιάννη Καλατζόπουλου σε σκηνοθεσία Γιώργου Τσαγκαράκη στο θέατρο «Καλλιρρόης» (Καλλιρρόης 10, Αθήνα). Ενα έργο βασισμένο σε έναν παλιό κινεζικό μύθο, γνωστό και ως «Ο κύκλος με την κιμωλία», απ' όπου εμπνεύστηκε και ο μεγάλος Γερμανός θεατρικός δραματουργός Μπέρτολτ Μπρεχτ για το ομώνυμο αριστούργημά του.

Ο Γ. Τσαγκαράκης έρχεται με φόρα μετά την παράσταση «Trio Lumpen - Η φράουλα», που αγαπήθηκε και κέρδισε τις εντυπώσεις, ανεβάζοντας μια παράσταση για όλη την οικογένεια. Με κέφι και όρεξη επανασυστήνει και στους νεότερους θεατές το έργο ενός ανθρώπου που χρόνια τώρα αφοσιώθηκε και υπηρέτησε το παιδικό και εφηβικό θέατρο.

Οταν δύο αδέρφια μαλώνουν για μια κούκλα, τότε ο παππούς τους αποφασίζει να τους πει μια ιστορία... «Μια φορά κι έναν καιρό, σ' έναν πόλεμο, μια υπηρέτρια έσωσε το παιδί της βασίλισσάς της, όταν εκείνη το εγκατέλειψε, προκειμένου να πάρει τις γούνες και τα χρυσαφικά της. Το έσωσε και το μεγάλωσε με κίνδυνο της ζωής της κι έτσι ανάμεσά τους αναπτύχθηκε μια σχέση αληθινής αγάπης. Μετά από χρόνια η βασίλισσα γυρίζει με σκοπό να το διεκδικήσει. Σε ποιον ανήκει όμως ένα παιδί; Σε ποιον το γάλα που χρειάζεται για να μεγαλώσει; Σε ποιον πόλεμο βρισκόμαστε άραγε και πόσοι έγιναν πριν από αυτόν; Ενας παράξενος δικαστής δίνει τη λύση στον γρίφο, μέσω ενός κύκλου με κιμωλία».

-- Πρόκειται για το πρώτο σας εγχείρημα στο παιδικό θέατρο. Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες προκλήσεις ή δυσκολίες που συναντήσατε προετοιμάζοντας μια παράσταση για παιδικό κοινό;

-- Υπάρχουν δυσκολίες όταν κάνεις παιδικό θέατρο και επιχειρείς να μιλήσεις στην καρδιά και το νου του παιδιού. Πώς θα του απευθυνθείς; Πώς θα του μιλήσεις; Σαν ομάδα αποφασίσαμε ότι μακριά από εμάς οι διδακτισμοί και οι νουθεσίες. Τα παιδιά είναι παιδιά. Ο αυθορμητισμός και η αθωότητά τους, αλλά και η αποφασιστικότητα που τα διακρίνει είναι στοιχεία που μπορούν να βοηθήσουν στη θεατρική σύμβαση.

Το θέατρο για παιδιά έχει σίγουρα τις δικές του ιδιαίτερες απαιτήσεις. Πώς θα καταφέρεις να κρατήσεις αμείωτο το ενδιαφέρον των παιδιών που μεγαλώνουν στην εποχή της εικόνας, του ψηφιακού κόσμου, των γρήγορων εναλλαγών που κάνουν τα παιδιά πιο απαιτητικά, πιο ανυπόμονα αλλά και πιο ενημερωμένα; Αυτό το στοιχείο μάς προβλημάτισε ιδιαίτερα. Και είναι και ένας λόγος που συνειδητά χρησιμοποιούμε εκπλήξεις, έντονες εικόνες, στοιχεία τσίρκου κ.λπ.

Επίσης, σε αυτές μας τις σκέψεις μας «απάντησε», αν θες, και η ίδια η δομή του έργου. Ο Γ. Καλατζόπουλος αντιμετώπισε με μεγάλη μαεστρία τον μύθο και τον τοποθέτησε ως μια ιστορία που λέει ένας παππούς στα εγγόνια του, που μαλώνουν για μια κούκλα και τους βάζει να υποδυθούν τους ήρωες της ιστορίας. Ετσι, κρατώντας τη σύμβαση του παιχνιδιού, το θέατρο μέσα στο θέατρο μπορέσαμε να μιλήσουμε για «σύνθετες» και «δύσκολες» έννοιες λαμβάνοντας, βέβαια, υπόψιν τις ηλικίες που απευθυνόμαστε.

Και είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι γιατί συναντάμε απήχηση, τα παιδιά παρακολουθούν, συμμετέχουν, προβληματίζονται... Το συναντάμε... Τόσο όταν τα παρατηρούμε από τη σκηνή όσο και μετά στις συνομιλίες που έχουμε με τα παιδιά και τους γονείς τους.

-- Η παράσταση βασίζεται σε έναν παλιό κινέζικο μύθο. Τι μπορεί να πει στα παιδιά σήμερα;

-- Το έργο θίγει διαχρονικά ζητήματα. Μέσα από τον μύθο θίγονται ζητήματα όπως ο πόλεμος, η αγάπη, η αλληλεγγύη, η δικαιοσύνη, η στάση που οφείλει να κρατά ο άνθρωπος, αλλά και το ζήτημα της ιδιοκτησίας και και σε ποιον πρέπει, σε τελευταία ανάλυση, να ανήκουν τα πράγματα.

Ενα άλλο ιδιαίτερο στοιχείο του έργου είναι ότι αναφέρεται στη στάση που οφείλει να κρατήσει ο κάθε άνθρωπος μπροστά σε μια δύσκολη στιγμή. Και κάτι ακόμα. Αυτή η δύσκολη στιγμή δεν είναι απαραίτητα και καταστροφική, δεν σημαίνει, μόνο, το τέλος της ζωής που γνώριζε ο άνθρωπος μέχρι τότε. Μπορεί να σημάνει και την αρχή μιας άλλης ζωής, μιας ζωής που δεν είχε φανταστεί ποτέ του ότι θα ζήσει. Γιατί οι μεγάλες αποφάσεις στη ζωή των ανθρώπων παίρνονται στις δύσκολες και οριακές στιγμές.

Στην παράσταση που δώσαμε στη ΛΑΡΚΟ για τα παιδιά των εργατών, μας είπαν μετά ότι η παράστασή μας κατάφερε και φώτισε το σημερινό σκοτάδι μοιράζοντας απλόχερα ελπίδα... Αυτή είναι και η μεγαλύτερη ανταμοιβή μας!

Παίζουν: Αντώνης Γουγής, Γιώργος Ζιώγαλας, Νίκη Κάβουρα, Ιωάννα Μπιλίρη, Γιώργος Τσαγκαράκης.

Παραστάσεις κάθε Κυριακή στις 12 το μεσημέρι και καθημερινές για σχολεία.

Τηλέφωνα κρατήσεων: 6908.891.066 - 6934.654.289

Πώς μπορεί κανείς να μιλήσει στα παιδιά για όσα συμβαίνουν γύρω τους; Πώς μπορεί μια παιδική παράσταση να ασχοληθεί με θέματα όπως ο πόλεμος, η απώλεια, η απομόνωση, ο ρατσισμός και να μιλήσει στην καρδιά του παιδιού, αλλά και του γονιού του; Η παράσταση «Ραπουνζέλ χωρίς παραμύθι», που ανεβαίνει κάθε Κυριακή στις 11.30 π.μ. στο Θέατρο «Κάππα» (Κυψέλης 2), σε σκηνοθεσία του πάντα πολυπράγμονα Ηλία Καρελλά, τα καταφέρνει.

Αυτήν τη φορά ο Ηλ. Καρελλάς συστήνει στο ελληνικό κοινό το πιο πρόσφατο και επίκαιρο έργο του Μάικ Κένι, ο οποίος μας έχει δώσει προηγουμένως και το αγαπημένο έργο «Το Αγόρι με τη βαλίτσα». Μια παράσταση που συνδυάζει επί σκηνής ηθοποιούς, ζωντανή μουσική και σύγχρονο θέατρο σκιών. Μια παράσταση συγκινητική, μα και διασκεδαστική, μια παράσταση γεμάτη ανατροπές, που μιλώντας για το παρελθόν μιλά και για το σήμερα.

...Είναι 1944, το Λονδίνο βομβαρδίζεται. Η μικρή Λέτι, ένα κορίτσι μεικτής καταγωγής, πρέπει να μείνει ασφαλής, όπως και χιλιάδες άλλα παιδιά λόγω του πολέμου. Με μια βαλίτσα στο χέρι και ένα γράμμα καρφιτσωμένο στο παλτό της, οι γονείς της την βάζουν στο τρένο. Σε μια απομονωμένη φάρμα στην εξοχή, θα έρθει αντιμέτωπη με τους φόβους της συναντώντας την αυστηρή κηδεμόνα κυρία Πιρς, τον νεαρό Κόνραντ και μια πολύ επιθετική... χήνα!

-- Ενα έργο γεμάτο συναισθήματα και ελπίδα. Πώς καταλήξατε να ανεβάσετε το συγκεκριμένο έργο. Τι είναι αυτό που θέλετε να πείτε στα παιδιά;

-- Το «Ραπουνζέλ χωρίς παραμύθι» του Mike Kenny παρουσιάζεται σε πανευρωπαϊκή πρεμιέρα. Η επιτυχία του μου δίνει δύναμη για να συστήσω ένα άλλο παιδικό θέατρο, μακριά από κάθε διδακτισμό. Ενα θέατρο που αντιμετωπίζει τα παιδιά σαν κανονικούς θεατές, χωρίς στερεότυπα, με ορίζοντες ανοιχτούς μιλώντας για το καθετί. Τα παιδιά είναι έτοιμα να τους μιλήσεις ακόμα και για δύσκολα ζητήματα. Θίγοντας τέτοια θέματα, τα προετοιμάζεις για τη ζωή. Το έργο μιλά για τον πόλεμο και τον ρατσισμό με αλληγορικό και απλό τρόπο. Φυσικά δεν είναι το γνωστό παραμύθι, αλλά μια υπέροχη επίκαιρη ιστορία για παιδιά και εφήβους.

-- Χαρακτηριστικό γνώρισμα των παραστάσεών σας είναι ο συνδυασμός πολλών και διαφορετικών μορφών και ειδών τέχνης. Ποια ήταν η ανάγκη που σας οδήγησε σε αυτό το «πάντρεμα»; Πώς το προσλαμβάνουν τα παιδιά;

-- Σε όλες τις παραστάσεις μου έχω ζωντανή μουσική. Μαζί με το σύγχρονο θέατρο σκιών είναι πλέον σήμα κατατεθέν μου. Οι «String Demons» έχουν ένα καταπληκτικό ταλέντο να φτιάχνουν μουσική για θέατρο. Οι δρόμοι μας συναντήθηκαν σε αυτό το έργο με τη μεγαλύτερη αρμονία. Η μουσική έρχεται για να υπογραμμίσει, να προωθήσει τη δράση, αλλά κυρίως για να δώσει συναισθήματα. Το θέατρο σκιών με τη σειρά του να τονίσει συμβολικά έννοιες, έτσι ώστε η παράσταση να γίνεται κατανοητή και σε μικρότερες ηλικίες. Μου αρέσει πολύ να χρησιμοποιώ διαφορετικά μέσα δραματοποίησης και να δημιουργώ ετερόκλητους συνδυασμούς στη σκηνή. Ετσι τις περισσότερες φορές οδηγούμαστε σε ένα θέατρο με ιδιαίτερο εικαστικό ενδιαφέρον, με βάση το παιχνίδι φωτός και σκιάς, χρήση νέων τεχνολογιών, ζωντανής μουσικής, κούκλας και μάσκας και φυσικά τον ηθοποιό.

Στον ρόλο της κυρίας Πιρς η Idra Kayne. Μαζί της, στον ρόλο της μικρής Λέτι, η Εύα Βόγλη. Παίζουν ακόμα οι ηθοποιοί Μάκης Νάνος και Φάνης Παυλόπουλος. Παίζουν μουσική οι «String Demons». Χορογράφος η Αντιγόνη Γύρα.

Την Τετάρτη 28 Δεκέμβρη η γιορτινή ατμόσφαιρα και τα χαρούμενα παιδικά προσωπάκια επιστρέφουν στον Περισσό μετά από τρία χρόνια αναγκαστικής διακοπής λόγω της πανδημίας του κορονοϊού.

Από τις 5.30 το απόγευμα οι πόρτες της έδρας της ΚΕ του ΚΚΕ ανοίγουν και υποδέχονται παιδιά και γονείς για να περάσουν μοναδικές στιγμές. Ξεχωριστή στιγμή της γιορτής είναι η πραγματοποίηση συναυλίας παιδικών τραγουδιών με αγαπημένες συνθέσεις μεγάλων δημιουργών, στις 7 το απόγευμα στην Αίθουσα Συνεδρίων. Τραγουδούν οι Γιάννης Διονυσίου, Βιολέτα Ικαρη, Μιρέλα Πάχου και Απόστολος Ρίζος. Συμμετέχει 12μελής ορχήστρα. Η ενορχήστρωση και η καλλιτεχνική επιμέλεια είναι του Γιάννη Παπαζαχαριάκη.

Η είσοδος είναι ελεύθερη.