Την επιχείρηση υπονόμευσης των φοιτητικών συλλόγων, που ψήφισε με τον αντιδραστικό νόμο - πλαίσιο για τα ΑΕΙ, έχει βάλει μπρος η κυβέρνηση, με την πρόθυμη στάση ορισμένων διοικήσεων, που έσπευσαν να προκηρύξουν ηλεκτρονικές εκλογές με ενιαίο ψηφοδέλτιο για την ανάδειξη εκπροσώπων των φοιτητών στις συνελεύσεις των Τμημάτων τους.

Η Κοινή Υπουργική Απόφαση που καθορίζει αυτή τη διαδικασία εκδόθηκε στις αρχές Οκτώβρη και κοινοποιήθηκε στα ιδρύματα και παρόλο που προβλέπει ότι «η εκλογική διαδικασία και η ανάδειξη των εκπροσώπων των φοιτητών ολοκληρώνεται το αργότερο έως την 15η Νοεμβρίου», μόλις δυο ιδρύματα επιχείρησαν να την υλοποιήσουν αμέσως (Πολυτεχνείο Κρήτης και Ιόνιο Πανεπιστήμιο), ενώ άλλα τρία ιδρύματα της Αττικής (ΕΜΠ, Οικονομικό Πανεπιστήμιο και Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής) εξέδωσαν προκηρύξεις αυτή την περίοδο, ορίζοντας τις εκλογές για τον Γενάρη του 2023. Αντιδρώντας σε αυτή τη μεθόδευση, οι Φοιτητικοί Σύλλογοι του Πολυτεχνείου προχώρησαν χτες το πρωί σε κινητοποίηση στην πρυτανεία και σε κατάληψη του κτιρίου διοίκησης, διαμηνύοντας ότι δεν θα περάσει.

Σύμφωνα με τη διαδικασία που προβλέπει η ΚΥΑ, πρώτα γίνονται οι εκλογές για τους εκπροσώπους των φοιτητών στις Συνελεύσεις Τμημάτων και ακολουθούν άλλες εκλογές για τους εκπροσώπους στις Κοσμητείες των Σχολών (που επιλέγονται μεταξύ των εκλεγέντων στα Τμήματα). Αυτοί που εκλέγονται στις Κοσμητείες αποτελούν το λεγόμενο «Συμβούλιο Φοιτητών», που προβλέπει ο αντιδραστικός νόμος - πλαίσιο.

Πρόκειται για μια διαδικασία που «μπάζει» από πολλές πλευρές και για την οποία το φοιτητικό κίνημα είχε εκφράσει από την πρώτη στιγμή την κάθετη αντίθεσή του, αφού έχει τα δικά του όργανα, τους φοιτητικούς συλλόγους, που αποτελούν αποκούμπι για κάθε φοιτητή και όλα τα ζητήματα που τον απασχολούν και τα ΔΣ τους, που αποτελούν τους γνήσιους εκπροσώπους των φοιτητών. Με τους φοιτητικούς συλλόγους όμως θέλει να ξεμπερδεύει η κυβέρνηση και μάλιστα δεν είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται κάτι τέτοιο. Το είχαν επιχειρήσει παλιότερα κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά οι φοιτητές άφησαν αυτές τις ρυθμίσεις στα χαρτιά.

Συγκεκριμένα: Μέχρι το 2011 οι εκπρόσωποι των φοιτητών στα όργανα διοίκησης αναδεικνύονταν από τις φοιτητικές εκλογές και τους φοιτητικούς συλλόγους (ο τελευταίος νόμος που το κατοχύρωνε αυτό ήταν ο νόμος - πλαίσιο της ΝΔ το 2007). Στον νόμο - πλαίσιο του 2011 από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (γνωστός ως νόμος Διαμαντοπούλου) θεσπίζονται διαφορετικές εκλογές από αυτές των Συλλόγων για την εκπροσώπηση των φοιτητών στα όργανα διοίκησης και ορίζεται ότι αυτές θα γίνονται με ενιαίο ψηφοδέλτιο. Σε μια ξεκάθαρη προσπάθεια υπονόμευσης των Συλλόγων, προβλέπονταν ακόμα σε αυτόν τον νόμο η «δυνατότητα» διεξαγωγής των φοιτητικών εκλογών για τους Συλλόγους ηλεκτρονικά. Στο ίδιο πνεύμα ο νόμος - πλαίσιο του 2017 του ΣΥΡΙΖΑ διατήρησε τις διατάξεις για διαφορετικές εκλογές για την εκπροσώπηση των φοιτητών στα όργανα διοίκησης, χωρίς να αναγνωρίζει κανέναν ρόλο στους Συλλόγους για την ανάδειξη των εκπροσώπων τους. Για πάνω από δέκα χρόνια όμως, όλες αυτές οι διατάξεις έμειναν «στον πάγο», δεν προκηρύχτηκαν ποτέ τέτοιες εκλογές και οι φοιτητές εκπροσωπούνταν για όλα τα ζητήματά τους από τους Συλλόγους τους και τα ΔΣ που αναδείκνυαν κάθε χρόνο με τις φοιτητικές τους εκλογές.

Οπως χαρακτηριστικά σημειώνουν οι εκλεγμένοι με την «Πανσπουδαστική ΚΣ» στους Συλλόγους της Αθήνας: «Τα Διοικητικά Συμβούλια (ΔΣ) των φοιτητικών μας συλλόγων είναι εκλεγμένα όργανα, με ευθύνη να ενημερώνουν, να εκπροσωπούν και να πρωτοστατούν στη διεκδίκηση για όλα τα φοιτητικά θέματα. Δεσμεύονται και λογοδοτούν στους φοιτητές και όχι στα υπουργεία. Αυτοί είναι οι πραγματικοί μας εκπρόσωποι και όχι οι διάφοροι "φοιτητο-παράγοντες" που στοχεύουν να χτίσουν πελατειακές σχέσεις, να επαναφέρουν το ρουσφέτι! Το ΔΣ είναι αρμόδιο να συμμετέχει στις συνεδριάσεις των οργάνων διοίκησης για να ακούγεται η γνώμη των φοιτητών και φοιτητριών, της πλειοψηφίας της ακαδημαϊκής κοινότητας! Η διεξαγωγή των εκλογών είναι καθαρά υπόθεση των φοιτητών και φοιτητριών! Δεν δεχόμαστε την ωμή επέμβαση του υπουργείου και των διοικήσεων!».

Οι εκλεγμένοι με την «Πανσπουδαστική ΚΣ» επίσης θέτουν μια σειρά ζητήματα για τη διάτρητη και διαβλητή διαδικασία της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας που επιχειρείται να επιβληθεί, όπως ότι δεν εξασφαλίζει την ταυτοπροσωπία των φοιτητών, κανείς δεν μπορεί να επιβεβαιώσει ποιοι ή πόσοι ψηφίζουν, δεν εξασφαλίζει τη μυστικότητα της ψήφου, με την έννοια ότι μπορεί να αναγκάζεται κάποιος να ψηφίσει έχοντας κυριολεκτικά πάνω από το κεφάλι του τον οποιονδήποτε (καθηγητή, παράταξη, υποψήφιο κ.λπ.). Επιπλέον στις εκλογές αυτές δεν έχουν το δικαίωμα του «εκλέγειν» και «εκλέγεσθαι» όσοι φοιτητές ή φοιτήτριες έχουν ξεπεράσει τα ν+ν/2 έτη σπουδών, σε περίπτωση ισοψηφίας αντί να επαναληφθούν οι εκλογές γίνεται κλήρωση κ.ά.

Η εμπειρία εξάλλου από το Πολυτεχνείο Κρήτης όπου ήδη επιχειρήθηκε να γίνουν τέτοιες εκλογές, ήταν αποκαλυπτική: Μέλη της ΔΑΠ «κληρώθηκαν» σε εφορευτικές επιτροπές για να εκλέξουν τα υπόλοιπα μέλη της ΔΑΠ που ήταν υποψήφιοι, όλοι με τον μανδύα του «ανεξάρτητου φοιτητή» και του ενιαίου ψηφοδελτίου, για να καταλήξουν τελικά οι φοιτητές που δήθεν εκλέχτηκαν στο συμβούλιο φοιτητών να είναι όλοι τους μέλη και στελέχη της ΔΑΠ. Τόσο αδιάβλητη και ανόθευτη ψηφοφορία τύπου «Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει»... Βέβαια, η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών του πανεπιστημίου γύρισε την πλάτη σε αυτή τη διαδικασία - παρωδία, αφού οι φοιτητικοί σύλλογοι μέσα από τις Γενικές τους Συνελεύσεις κάλεσαν τους φοιτητές σε αποχή και τελικά στις εκλογές - παρωδία συμμετείχε λιγότερο από το 10% των φοιτητών.

Αποδεικνύεται έτσι ότι η πρεμούρα των διοικήσεων που σπεύδουν να υλοποιήσουν τον νόμο - έκτρωμα (ακόμα και μέσα στις γιορτές των Χριστουγέννων όπως επιχειρούν τα ιδρύματα της Αθήνας), είναι γιατί θέλουν να ξεμπερδεύουν με τη φωνή και τους αγώνες των φοιτητικών συλλόγων και να φτιάξουν «συμβούλια φοιτητών» που θα είναι παπαγαλάκια των κυβερνήσεων και των διοικήσεων, με «φυτευτούς» εκπροσώπους που θα επικυρώνουν την πολιτική και τις αποφάσεις που υποβαθμίζουν διαρκώς τις σπουδές και τα δικαιώματα των φοιτητών.

Οι φοιτητικοί σύλλογοι όμως έχουν αποδείξει ότι μπορούν να ακυρώνουν στην πράξη αντιδραστικούς νόμους, όπως έκαναν με την πανεπιστημιακή αστυνομία, όπως έκαναν εδώ και πάνω από δέκα χρόνια με αυτές τις εκλογές - παρωδία για δήθεν εκπροσώπους στη διοίκηση, υπερασπίζοντας τη συλλογική τους έκφραση και τις διεκδικήσεις τους μέσα από τα δικά τους όργανα. Οργανα που τα εκλέγουν οι ίδιοι με δημοκρατικές διαφανείς διαδικασίες, που μπορεί να ελέγξει ο κάθε φοιτητής, και όχι ηλεκτρονικές διαδικασίες - παρωδία, στα χέρια των διοικήσεων.