Σχεδόν 800.000 είναι οι νέοι άνεργοι στη χώρα μας, ενώ η ΔΥΠΑ (πρώην ΟΑΕΔ) καταγράφει τους ανέργους γύρω στο 1 εκατομμύριο συνολικά. Η ανεργία μαστίζει τους νέους, ενώ και όσοι καταφέρνουν να βρουν δουλειά, είναι τα μεγαλύτερα θύματα της «ευελιξίας» και των χαμηλών μισθών, με τους αντεργατικούς νόμους όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ. Αυτό αποτυπώνεται και σε έρευνα του ΙΜΕ της ΓΣΕΒΕΕ, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα.

Η έρευνα επιβεβαιώνει την έκρηξη της μερικής και προσωρινής απασχόλησης, καθώς από το 2017 και μετά, δηλαδή και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και με κυβέρνηση ΝΔ, οι μισές και παραπάνω προσλήψεις νέων εργαζομένων αφορούν τέτοιες προσωρινές και «ελαστικές» μορφές απασχόλησης. Υπενθυμίζεται ότι την περασμένη χρονιά, καταγράφονταν πάνω από 7.000 απολύσεις τη μέρα, αποτέλεσμα ακριβώς της γενικευμένης «ευελιξίας».

Σύμφωνα εξάλλου με την έρευνα, η συντριπτική πλειοψηφία των νέων εργαζομένων καταλήγουν να δουλεύουν με τέτοιους όρους όχι από επιλογή - όπως με θράσος το παρουσιάζουν η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της - αλλά λόγω «αδυναμίας εύρεσης πλήρους απασχόλησης». Αυτό απαντούν το 73,3% σε ηλικίες 25 - 29, το 72,8% σε ηλικίες 30 - 34 κ.ο.κ.

Μάλιστα, την ίδια στιγμή που κυριαρχεί αυτή η μισοδουλειά - μισοζωή, ο εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας έχει απογειωθεί, με τους νέους να δουλεύουν έως και δύο ώρες περισσότερο τη βδομάδα σε σχέση με τους άλλους συναδέλφους τους. Τα στοιχεία αυτά συμπληρώνουν οι ανακοινώσεις της Eurostat, που κατατάσσουν την Ελλάδα πρώτη στη διάλυση της 8ωρης δουλειάς, με το 13% των εργαζομένων να απασχολούνται 49 και πλέον ώρες τη βδομάδα. Η πραγματικότητα βέβαια είναι πολύ χειρότερη από τη στατιστική καταγραφή της.

Το συμπέρασμα είναι ότι πολύ λιγότεροι νέοι εργαζόμενοι καλούνται να βγάλουν πολύ περισσότερη δουλειά, και μάλιστα με σχέσεις εργασίας - λάστιχο, κάτι που απογειώνει την εντατικοποίηση, το ξεζούμισμα στο μεροκάματο για ένα «σκάρτο» κομμάτι ψωμί. Κι όλα αυτά συντελούν προφανώς και στην «πανδημία» εργατικών «ατυχημάτων» που απλώνεται πάνω από τους χώρους δουλειάς.

Σύμφωνα, τέλος, με την έρευνα, η όποια ποσοστιαία μείωση της ανεργίας τα τελευταία χρόνια προέρχεται από τη μείωση συνολικά του εργατικού δυναμικού και του ποσοστού συμμετοχής των νέων σ' αυτό. Με άλλα λόγια, χιλιάδες νέοι εργαζόμενοι που απελπίζονται στην αναζήτηση εργασίας, δηλώνουν ότι πλέον δεν ψάχνουν για δουλειά και έτσι η ανεργία εμφανίζεται μειωμένη ως ποσοστό εκείνων που αναζητούν εργασία.

Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά και για το τι επιφυλάσσει περαιτέρω στη ζωή της εργατικής τάξης η «σταθερότητα» που επιδιώκουν για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, αφού οι νέοι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να έχουν απέναντι όλους τους προηγούμενους νόμους, ενώ θα προστίθενται και νέοι.

Για παράδειγμα, στους νόμους για το ξεπάστρεμα του 8ωρου που νομοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ με τη διευθέτηση, ήρθε να «κουμπώσει» ο νόμος Χατζηδάκη, που με τη σειρά του αφήνει «αναμονές» για να ψηλώσει ακόμα περισσότερο το αντεργατικό οικοδόμημα, με όποια επόμενη κυβέρνηση.

Μέσα από αυτό το πρίσμα πρέπει να δει ο λαός και τις εξαγγελίες των αστικών κομμάτων προεκλογικά για αυξήσεις στους μισθούς, κατάργηση κάποιων επιμέρους νόμων κ.ο.κ. Η τάση να βαθαίνει η εκμετάλλευση θα συνεχίζεται με όποια επόμενη κυβέρνηση, όση χρυσόσκονη κι αν ρίξουν στα αντεργατικά τους τερατουργήματα, όσες «προσαρμογές» κι αν κάνουν στους βάρβαρους νόμους, επειδή αυτό επιβάλλουν τα κέρδη του κεφαλαίου, που με την πολιτική τους υπηρετούν.

Μόνο σε σύγκρουση με αυτήν τη ζοφερή κανονικότητα του κεφαλαίου, της ΕΕ και των κομμάτων τους μπορούν οι εργαζόμενοι να κερδίσουν ανάσες, να ανοίξουν δρόμο αντεπίθεσης και προοπτικής για μια καλύτερη ζωή. Οι χιλιάδες εργατοϋπάλληλοι, οι νέοι εργαζόμενοι που βιώνουν την ανεργία και την ανασφάλεια, τη δουλειά με «ημερομηνία λήξης» και την απογείωση της εκμετάλλευσης, έχουν αμέτρητους λόγους να γεμίσουν την κάλπη με τα ψηφοδέλτια μάχης του ΚΚΕ, απαντώντας από τη σκοπιά των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων στο πραγματικό δίλημμα: «`Η τα κέρδη τους, ή οι ζωές μας».