Παρουσιάστηκε το βιβλίο «Παπα-Ξενάκης. Ο ιερέας που εκτελέστηκε δυο φορές», του Γιώργη Η. Αμπαζή, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»
Το πόνημα αυτό γεννήθηκε ως σκέψη στις καθημερινές μικρές και μεγάλες στιγμές (εργατικά, ναυτεργατικά, αγροτικά συλλαλητήρια) της μεταπολιτευτικής ζωής των «Συρματένιων» αγωνιστών της Χίου. Οι ασπρομάλληδες αγωνιστές της Μέσης Ανατολής 1941 - 1944, που πολέμησαν στο Ελ Αλαμέιν και στις θάλασσες της Μεσογείου για να εμποδίσουν την επέλαση της στρατιάς του Ρόμελ και στη συνέχεια εγκλείστηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Ντεκαμερέ και της Ασμάρας (1944 - 1946) συνέχισαν να γράφουν την ιστορία του εργατικού κινήματος για το δίκιο της φαμίλιας και του νησιού της Χίου.
Η επιλογή του προσώπου του Ιερέα Νικολάου Γ. Ξενάκη σηματοδοτεί μα και συμπυκνώνει το όραμα μια ολόκληρης γενιάς νέων ανθρώπων, που βρέθηκαν στο μετερίζι της ταξικής πάλης και συγκρούστηκαν με τον ταξικό εχθρό, την αστική τάξη. Το όραμα παραμένει ζωντανό και αντανακλάται στους καθημερινούς αγώνες των εργατών - αγροτών και της νεολαίας για να μην περάσουν τα σχέδια της καπιταλιστικής - ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας. Το όραμα αυτό μας οδηγεί και σήμερα να δράσουμε μέχρι την απελευθέρωση της εργατικής τάξης από τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Ξεχωριστή ήταν η παρουσία της Παρασκευής Ξενάκη - Γαλίτη, κόρης του παπα-Νικόλα, η οποία ευχαρίστησε το ΚΚΕ για την τιμή στον πατέρα της. Επίσης η ηθοποιός Λίλα Καφαντάρη διάβασε στιγμές της ζωής του παπα-Νικόλα, ενώ οι Κώστας Βλαχούτσος και Μαριλίζα Λούντζη «έντυσαν» μουσικά τη βραδιά.
Την παρουσίαση του βιβλίου έκανε ο Αναστάσης Γκίκας, μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος σημείωσε μεταξύ άλλων ότι «στο ξεδίπλωμα της μακράς όσο και εξαιρετικά πλούσιας Ιστορίας του εργατικού - λαϊκού κινήματος του τόπου μας, έχουν καταγραφεί πράγματι αμέτρητα παραδείγματα ατομικού και συλλογικού ηρωισμού.
Ναι, αυτοί είναι οι δικοί μας ήρωες. Και ένας από αυτούς ήταν ο παπα-Νικόλας Ξενάκης, για τον οποίο και θα μιλήσουμε σήμερα, αντλώντας μέσα από τις σελίδες του εξαιρετικού αυτού βιβλίου που ερεύνησε και επιμελήθηκε ο σύντροφος Γιώργης Αμπαζής.
Η αλήθεια είναι πως μια ματιά και μόνο στον τίτλο του βιβλίου είναι αρκετή προκειμένου να κινήσει το ενδιαφέρον του υποψήφιου αναγνώστη, παρακινώντας τον να το πάρει στα χέρια του και να μάθει: Μα ποιος τέλος πάντων ήταν αυτός ο παπάς; Και τι το τρομερό μπορεί να έκανε για να τον εκτελέσουν, και μάλιστα δυο φορές;».
Στη συνέχεια, αφού αναφέρθηκε στην πολυτάραχη ζωή του παπα-Νικόλα, ο Α. Γκίκας μίλησε για την παλικαρίσια, αγωνιστική στάση του παπα-Νικόλα όταν συνελήφθη την περίοδο του Εμφυλίου μετά από μάχη:
«Ηθελαν να τον διαπομπεύσουν, ως τρόπαιο και ως φόβητρο για όσους άλλους τολμούσαν να σηκώσουν κεφάλι. Ετσι, αλυσοδεμένο και αιμόφυρτο τον περιέφεραν στους δρόμους, ακόμα και έξω από το σπίτι του, στην οικογένειά του. Αλλά ακόμα και εκείνη την ώρα, που το αίμα του πότιζε τους δρόμους της ιδιαίτερης πατρίδας του, ο παπα-Νικόλας βρήκε το σθένος να φωνάξει: "Το δίκιο και την ελπίδα του φτωχού δεν πρόκειται να την σκοτώσουν οι φασίστες!".
Τέτοια περήφανη και αγωνιστική στάση κράτησε μέχρι τέλους: Και όταν του ζητήθηκε να υπογράψει δήλωση μετανοίας, κάτι βεβαίως που αρνήθηκε, κι ας ισοδυναμούσε σε καταδίκη σε θάνατο. Και όταν βρέθηκε απέναντι στους στρατοδίκες, μετατρέποντας το εδώλιο του κατηγορουμένου σε βήμα υπεράσπισης των δικαίων του λαού και κατηγορίας των δυναστών του. Η απάντησή του στο ερώτημα των κριτών του "τι γύρευε ένας ιερέας στο αντάρτικο" ήταν λιτή και κατηγορηματική: "Γιατί είμαι άνθρωπος".
Ο παπα-Νικόλας καταδικάστηκε δύο φορές σε θάνατο και πράγματι δύο φορές "εκτελέστηκε". Την πρώτη, αν και τον στήσανε στον τοίχο, τελευταία στιγμή τον βγάλανε. Οχι γιατί υπήρξε κάποια "δεύτερη σκέψη" για τον αντάρτη ιερέα. Αλλά ακριβώς γιατί δεν τους έφτανε αυτό. Ηθελαν να τον ατιμάσουν κι άλλο, να τον αποσχηματίσουν, να του στερήσουν το ράσο που τόσο πολύ τίμησε με τη στάση ζωής του και μετά να του αφαιρέσουν και τη ζωή.
Ο παπα-Νικόλας όμως δεν κιότεψε, δεν παρακάλεσε, δεν λύγισε. Εκτελέστηκε όρθιος, αδούλωτος και αλύγιστος, όπως έζησε, στου Γουδή στις 6 Σεπτεμβρίου 1948, προστιθέμενος στους χιλιάδες και χιλιάδες εκείνους που βάλανε πλάτη προκειμένου να γυρίσουν οι τροχοί της Ιστορίας μπροστά, να ανθρωπέψει ο άνθρωπος, να γίνει ο εργαζόμενος λαός πραγματικός κύριος της τύχης του, του τόπου του, του πλούτου που παράγει».
Σήμερα, το πρόγραμμα θα ξεκινήσει στις 4.30 μ.μ. ενώ το Σάββατο και την Κυριακή από το πρωί. Το επιστημονικό συνέδριο θα επιχειρήσει να αναδείξει διάφορες πλευρές του έργου του Κωνσταντίνου Θεοτόκη (πεζογραφικό, ποιητικό και μεταφραστικό).
Επίσης, το πρόγραμμα περιλαμβάνει καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Συγκεκριμένα, αύριο Σάββατο, στις 12.30 μ.μ. στο Παλαιό Φρούριο, θα πραγματοποιηθεί ρεσιτάλ σόλο βιολί από την Μαρία - Μποζένα Σουέρεφ. Επίσης αύριο, στις 8.30 μ.μ. το ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας θα παρουσιάσει στο Δημοτικό Θέατρο το έργο «Γαλάτεια Καζαντζάκη, απ' τη γνωριμία μου με τον άνθρωπο», σε σκηνοθεσία Θάλειας Γρίβα και ερμηνεία Θάλειας Γρίβα, Πέτρου Ραψομανίκη και Θώμης Καρύδη.
Copyright 2017 Robert Erlichma |
Το γλυπτό, με τίτλο Creation with her Children (2017), απεικονίζει, σύμφωνα με τους δημιουργούς του, μια φιγούρα που «έχει υπομείνει εκατοντάδες χρόνια αποικισμού, εμπορευματοποίησης και υποταγής».
Συμμετείχε σε πολλές τηλεοπτικές σειρές, οι οποίες γνώρισαν μεγάλη επιτυχία, ενώ είχε συμμετάσχει και σε κινηματογραφικές ταινίες, καθώς και σε θεατρικές παραστάσεις.
Η Κ. Νικολαΐδου έδωσε για πολλά χρόνια παλικαρίσια μάχη με τον καρκίνο. Οπως είχε αναφέρει: «Κανένας δεν ξέρει τη δύναμη που κρύβει μέσα του και καλύτερα να μη χρειαστεί να την ανακαλύψει. Το λέω εγώ αυτό, βεβαίως όμως όταν βρισκόμαστε σε τόσο δύσκολες καταστάσεις να αντιμετωπίσουμε και τόσο κοντά σε τεράστιες δυσκολίες, υπάρχουν δύο δρόμοι. Ο ένας είναι να τα εγκαταλείψουμε και ο άλλος είναι να προσπαθήσουμε και να πολεμήσουμε...».