Με τις διεκδικήσεις για αποκλειστικά δημόσιες και πραγματικά δωρεάν σπουδές στην προμετωπίδα των κινητοποιήσεών τους, με νέες πρωτοβουλίες που θέτουν στο προσκήνιο τα ζητήματα φοιτητικής μέριμνας, τις ελλείψεις σε διδάσκοντες, τα ζητήματα υποδομών κ.ά. συνεχίζουν τον αγώνα τους οι φοιτητικοί σύλλογοι. Η κατάσταση που επικρατεί στο πανεπιστήμιο, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι φοιτητές στο πλαίσιο της πολιτικής εμπορευματοποίησης της Ανώτατης Εκπαίδευσης και οι αρνητικές εξελίξεις που φέρνει ο νόμος για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, παρουσιάστηκαν πρόσφατα σε συνέντευξη Τύπου εκπροσώπων του Φοιτητικού Συλλόγου και του Σωματείου Εργαζομένων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας (ΠΑΜΑΚ). Η συνέντευξη Τύπου ήρθε σε συνέχεια υλοποίησης των αποφάσεων της μαζικότατης Γενικής Συνέλευσης του συλλόγου φοιτητών τις προηγούμενες μέρες.

Στο πλαίσιο της συνέχισης των δράσεών τους, αύριο Πέμπτη στις 2 μ.μ., στο αμφιθέατρο 9 (1ος όροφος), θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση με τίτλο «Περήφανοι για τους αγώνες μας - Σίγουροι ότι η νίκη θα είναι των φοιτητών - Ο αγώνας συνεχίζεται». Θα μιλήσει η Βιβή Γρηγορίου, εκλεγμένη με την «Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας» στον Σύλλογο Φοιτητών ΠΑΜΑΚ. Παρεμβάσεις θα γίνουν από την Αντωνία Ψάλτου, πρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων ΠΑΜΑΚ και την Ανίτα Τσαμπάζη, πρόεδρο του Σωματείου ΕΤΕΠ ΠΑΜΑΚ.

Ο Νίκος Μουτσίδης, εκλεγμένος με την «Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας» στο ΔΣ του ΣΦ του ΠΑΜΑΚ, ανέφερε ότι «όπως σε όλα τα πανεπιστήμια της χώρας, έτσι και στο ΠΑΜΑΚ οι φοιτητές απορρίψαμε τον νόμο για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Δώσαμε και συνεχίζουμε να δίνουμε έναν δίκαιο αγώνα για τις σπουδές και το μέλλον μας. Εναν αγώνα που μας γεμίζει με περηφάνια, αλλά και δύναμη για τη συνέχεια!

Κάναμε πρώτο θέμα τις διεκδικήσεις μας για αποκλειστικά δημόσιες και πραγματικά δωρεάν σπουδές, κρατική χρηματοδότηση στο ύψος των αναγκών μας, στελέχωση των τμημάτων μας, σύγχρονες υποδομές και υλικοτεχνικό εξοπλισμό, εκσυγχρονισμένα προγράμματα σπουδών, πτυχία με αξία και δουλειά με δικαιώματα!». Και συμπλήρωσε πως η επίθεση στις σπουδές θα συνεχιστεί και οι φοιτητές πρέπει να την αποκρούσουν κλιμακώνοντας τον αγώνα τους, σε σύγκρουση με την πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και των επιχειρηματικών ομίλων.

«Δεν αποδεχόμαστε ως "δεδομένο και αυτονόητο" να χρυσοπληρώνουν οι γονείς μας φροντιστήρια, ενοίκια, δίδακτρα για ένα πτυχίο στην κατ' όνομα δημόσια και δωρεάν Εκπαίδευση. Δεν αποδεχόμαστε το μέλλον των χαμηλών μισθών, της δουλειάς με ελαστικές συνθήκες εργασίας, με πτυχία - σούπα που είτε μας στέλνουν στην ετεροαπασχόληση είτε στην ανεργία», είπε και κάλεσε σε ακόμα πιο μαζική συμμετοχή των φοιτητών στη συλλογική διεκδίκηση. Να μαζικοποιηθούν ακόμα περισσότερο οι φοιτητικοί σύλλογοι και ο πανελλαδικός τους συντονισμός. Να βελτιωθούν οι όροι διεξαγωγής των Γενικών Συνελεύσεων με την ενεργητική συμμετοχή όλων των φοιτητών. Ολα τα όργανα των φοιτητικών συλλόγων, όπως και τα Διοικητικά Συμβούλια, να γίνουν η φωνή των φοιτητών και όχι χειροκροτητές της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής.

Ο Γιώργος Παρλάνης, εκλεγμένος στο ΔΣ του Συλλόγου Φοιτητών ΠΑΜΑΚ με την «Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας», αναφέρθηκε στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι φοιτητές του ΠΑΜΑΚ εξαιτίας της πολιτικής υποχρηματοδότησης και ιδιωτικοποίησης. Οπως είπε, «οδηγηθήκαμε σε μείωση των μελών ΔΕΠ κατά 32,7% και έτσι έχουμε φτάσει στο σημείο στο ΠΑΜΑΚ, όπου υπάρχουν 13.766 φοιτητές, να υπάρχουν μόνο 204 μέλη ΔΕΠ (ουσιαστικά 1 καθηγητής για 70 φοιτητές).

Επίσης, οι φοιτητές του ΠΑΜΑΚ αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα της έλλειψης υποδομών, που αφορά την έλλειψη σε στούντιο μελέτης για τους φοιτητές του Τμήματος Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης, αλλά και συνολικά τις ελλιπείς υποδομές όσον αφορά αίθουσες διδασκαλίας και αμφιθέατρα, ειδικά για τα πιο μεγάλα Τμήματα του ΠΑΜΑΚ (Οικονομικό, Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων), με αποτέλεσμα να στοιβάζονται όλοι ο ένας πάνω στον άλλον στα αμφιθέατρα, κάποιοι να αναγκάζονται να παρακολουθούν μάθημα από το σκαλάκι του αμφιθεάτρου και κάποιοι να αποχωρούν από το μάθημα επειδή δεν χωράνε να καθίσουν».

Ανέφερε παραδείγματα που επιβεβαιώνουν ότι η γνώση και οι σπουδές τους κοστολογούνται, όπως «τα ακριβά δίδακτρα στα μεταπτυχιακά και οι επί πληρωμή πιστοποιήσεις ξένων γλωσσών που, ενώ στα τμήματα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών και Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών παρακολουθούμε για 4 εξάμηνα ξένες γλώσσες, δεν μας δίνεται καμία πιστοποίηση και είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε φροντιστήρια».

Η Τατιάνα Χατζηνίκου, εστιακή φοιτήτρια, μέλος του Φοιτητικού Συλλόγου ΠΑΜΑΚ, αναφέρθηκε στο ζήτημα της φοιτητικής μέριμνας, δηλαδή τη σίτιση και τη στέγαση. Οπως είπε, «στη Λέσχη του ΠΑΜΑΚ δωρεάν σίτιση δικαιούται μόνο το 15% των φοιτητών, ενώ οι υπόλοιποι καλούνται να πληρώνουν αντίτιμο 3,5 ευρώ τη μέρα. Μάλιστα, με την πρόσφατη απαράδεκτη απόφαση της Πρυτανείας και την εξάντληση των αποθεματικών του Πανεπιστημίου, ο αριθμός των δικαιούχων δωρεάν σίτισης, από τον Δεκέμβριο, μειώθηκε ακόμα περισσότερο, από 4.000 σε 2.000».

Αντίστοιχη είναι η κατάσταση στις εστίες του ΠΑΜΑΚ στη Νέα Κρήνη, για την οποία σημείωσε: «Αφού οι εστιακοί φοιτητές κερδίσαμε τον αγώνα φτώχειας, περάσαμε από χίλια φίλτρα και κριτήρια για να πάρουμε ένα δωμάτιο στις εστίες, καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια κατάσταση που όλο και χειροτερεύει. Πρέπει κάθε χρόνο να κάνουμε εκ νέου αίτηση για στέγαση και να πληρούμε κάποια απαράδεκτα κριτήρια, όπως για παράδειγμα να έχουμε περάσει το 50% των μαθημάτων, ή το γεγονός πως αν κάποιος δεν τελειώσει τις σπουδές του στα 4 χρόνια, δεν δικαιούται δωμάτιο - την ίδια στιγμή που το ίδιο το κράτος βάζει εμπόδια στην ομαλή διεξαγωγή των σπουδών ενός φοιτητή.

Δεν είναι λίγοι οι φοιτητές, για παράδειγμα, που αναγκάζονται να δουλέψουν παράλληλα με τις σπουδές τους για να τα βγάλουν πέρα. Αλλά ακόμη και όταν γίνει κάποιος δεκτός, πρέπει να πληρώσει το χαράτσι που φτάνει τα 80 ευρώ τον χρόνο και σε περίπτωση που κάποιος δεν έχει αυτό το ποσό, τον πετάνε στον δρόμο. Η απαξίωση των φοιτητικών εστιών είναι εμφανής και από την κατάσταση των δωματίων, που πλημμυρίζουν, πέφτουν σοβάδες από τα ταβάνια, μαζί με την έλλειψη πλυντηρίων, αλλά και την κακή σύνδεση στο διαδίκτυο, σε περίοδο μάλιστα διαδικτυακής εξεταστικής και μαθημάτων. Το σημαντικότερο είναι ότι το εστιατόριο των εστιών έχει κλείσει, με αποτέλεσμα να κάνουμε διαδρομή έως και μίας ώρας για να μπορέσουμε να φάμε στη Λέσχη του ΠΑΜΑΚ».

Και πρόβαλε τις διεκδικήσεις για δωρεάν και ποιοτική σίτιση για όλους τους φοιτητές χωρίς κριτήρια και προϋποθέσεις, για φοιτητική μέριμνα απαλλαγμένη από εργολαβίες και ανέγερση εστιών αποκλειστικά με ευθύνη του κράτους.

Η Αντωνία Ψάλτου, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων ΠΑΜΑΚ και γγ της Ομοσπονδίας Διοικητικού Προσωπικού Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης (ΟΔΠΤΕ), ανέφερε ότι οι εργαζόμενοι στα πανεπιστήμια στέκονται απέναντι τόσο στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, όσο και στην εμβάθυνση της ιδιωτικοοικονομικής λειτουργίας των πανεπιστημίων, η οποία προχωρά με όλο και ταχύτερους ρυθμούς.

«Οι εργαζόμενοι στάθηκαν δίπλα στους φοιτητές γιατί γνωρίζουν από πρώτο χέρι τις δυσκολίες με τις οποίες έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά οι φοιτητές και οι γονείς τους προκειμένου να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους σε πανεπιστήμια, όπου οι προϋπολογισμοί συνήθως φτάνουν για να καλυφθούν μόνο ανελαστικές δαπάνες, όπου οι υποδομές δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες διδασκαλίας και έρευνας, όπου τα κτίρια είναι συχνά γερασμένα και επισφαλή, όπου βρισκόμαστε σε αδιέξοδο όταν οι γονείς με αγωνία ρωτούν γιατί δεν μπορούν τα παιδιά τους να εξασφαλίσουν δωμάτιο στις εστίες, όταν εξομολογούνται ότι γι' αυτόν τον λόγο δεν μπορούν να τα στείλουν στις σχολές τους», είπε.

Σημείωσε ότι «η περαιτέρω ενίσχυση της ιδιωτικοοικονομικής λειτουργίας του δημόσιου πανεπιστημίου που υπηρετεί και αυτός ο νόμος, αλλά και η ίδια η ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων αντικειμενικά θα εντείνει την υποστελέχωση, θα φέρει χειροτέρευση των όρων εργασίας μας.

(...) Τα πανεπιστήμια γενικά, αλλά και το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στενάζει από τις σοβαρές ελλείψεις σε όλες τις κατηγορίες προσωπικού. Για την εξυπηρέτηση των χιλιάδων προπτυχιακών, μεταπτυχιακών φοιτητών και των εν ενεργεία υποψηφίων διδακτόρων, αλλά και σε όλες τις άλλες υπηρεσίες που καλύπτουν τις λειτουργικές ανάγκες των ιδρυμάτων (υπηρεσίες προσωπικού, τεχνικές υπηρεσίες, οικονομικές υπηρεσίες, βιβλιοθήκες κ.τ.λ.) εργάζονται σχεδόν οι μισοί μόνιμοι ή με συμβάσεις αορίστου χρόνου εργαζόμενοι από αυτούς που προέβλεπαν τα οργανογράμματα πολλά χρόνια πριν.

Η υποστελέχωση έχει οδηγήσει στην ανάθεση πολλαπλών, παράλληλων, συχνά άσχετων μεταξύ τους καθηκόντων στους εργαζόμενους. Για την κάλυψη των αναγκών σε προσωπικό, έχουν επεκταθεί οι ελαστικές σχέσεις εργασίας. (...) Διευρύνονται οι υπηρεσίες που ανατίθενται σε ιδιώτες, όπως η καθαριότητα, φύλαξη, η σίτιση, αλλά και η κατασκευή διάφορων τεχνικών έργων, γεγονός που διπλασιάζει το κόστος για τον κρατικό προϋπολογισμό από τη μία και από την άλλη, συρρικνώνει όλο και περισσότερο τα μισθολογικά, ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα των εργολαβικών εργαζομένων».