- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Ανασκόπηση
- Από μέρα σε μέρα
- Σαν σήμερα
- Ιστορία
- Αρθρα
- Σχόλια
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Πάνω από 800 σκευάσματα αυξήθηκαν έως και 450%
Eurokinissi |
Υπενθυμίζεται ότι από την περασμένη Δευτέρα και με απόφαση της κυβέρνησης ισχύουν οι αυξημένες τιμές για πάνω από 800 συνταγογραφούμενα φάρμακα. Ανατιμήσεις που προστίθενται κι αυτές στα καθημερινά πλήγματα από την ακρίβεια σε είδη λαϊκής κατανάλωσης, στην Ενέργεια, στα καύσιμα κ.ο.κ.
Οι ασφαλισμένοι άλλωστε έχουν ήδη βάλει το χέρι ακόμα πιο βαθιά στην τσέπη αφού διαρκώς μεταφέρονται σκευάσματα στην «αρνητική λίστα», οπότε τα πληρώνουν εξολοκλήρου, ενώ έχουν καθιερωθεί και η ελάχιστη «ασφαλιστική τιμή» στα γενόσημα φάρμακα, το φόρτωμα «χαρατσιών» για τις συνταγογραφήσεις, οι δαπάνες για την κάλυψη της διαφοράς μεταξύ «ασφαλιστικής τιμής» και λιανικής τιμής.
Κι αν τα προηγούμενα χρόνια ως πρόσχημα για τις διαρκείς αυξήσεις προβάλλονταν από τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ η «πολυφαρμακία», το «νοικοκύρεμα» κ.λπ., σήμερα επιστρατεύονται νέοι ισχυρισμοί, με κυριότερο αυτόν για την «αντιμετώπιση των ελλείψεων». Η κυβέρνηση εκβιάζει τον λαό λέγοντας ότι αν δεν πληρώσει πιο ακριβά το φάρμακο η ελληνική αγορά δεν θα είναι «ανταγωνιστική» για τους φαρμακοβιομήχανους, οπότε θα αποσύρουν σκευάσματα και τα ράφια θα αδειάζουν.
Με τον πιο επίσημο τρόπο δηλαδή ομολογείται ότι καπιταλιστική αγορά σημαίνει πως οι ασθενείς θα έχουν φάρμακο μόνο αν αυτό συμφέρει τα κέρδη των φαρμακοβιομηχάνων.
Ομως, ακόμα κι αυτοί οι ισχυρισμοί είναι στον «αέρα» αφού ελλείψεις παρατηρούνται και στα ακριβά φάρμακα, όχι μόνο στα φτηνά. Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια υπήρχαν φάρμακα που παρά τις μειωμένες τιμές συνέχιζαν να κυκλοφορούν, αναδεικνύοντας το τεράστιο περιθώριο κέρδους της φαρμακοβιομηχανίας. Την ίδια στιγμή, και παρά τις μειώσεις των τιμών, οι ασθενείς τα πλήρωναν πιο ακριβά αφού αυξανόταν η συμμετοχή τους.
Πάντα, δηλαδή, το πόσο «φθηνό» ή «ακριβό» είναι το φάρμακο εξαρτάται από τα κέρδη των φαρμακοβιομηχάνων: `Η με αυξήσεις ή με μειώσεις στην τιμή τους, ο ασθενής θα πληρώνει περισσότερα, είτε με αυξημένο ποσοστό συμμετοχής είτε με το ίδιο ποσοστό αλλά με αυξημένη τιμή.
Ενας ακόμα ισχυρισμός της κυβέρνησης είναι ότι όταν ο λαός πληρώνει ακριβότερα το φάρμακό του αποτρέπονται η απόσυρση σκευασμάτων και η αντικατάστασή τους με νέα ακριβότερα φάρμακα. Κι αυτό τη στιγμή που η κυβέρνηση δεσμεύεται για παροχή «ζεστού» χρήματος στους φαρμακοβιομήχανους για «επενδύσεις στην έρευνα και την καινοτομία» μέσω της δραστικής μείωσης του clawback.
Το φαινόμενο λοιπόν της «υποκατάστασης», δηλαδή της κυκλοφορίας νέων φαρμάκων που αντικαθιστούν παλαιότερες φαρμακευτικές αγωγές, συνέβαινε και θα συμβαίνει: Τόσο λόγω της εξέλιξης της επιστήμης που επιτρέπει καλύτερες και πιο στοχευμένες παρασκευές όσο και λόγω του βασικού στόχου των βιομηχάνων για το μέγιστο κέρδος που τους εξασφαλίζει κάθε νέα φαρμακευτική αγωγή, την οποία τιμολογούν πολύ ακριβότερα από τις παλαιότερες. Αλλωστε, ποτέ και κανείς δεν γνωρίζει ποιο είναι το πραγματικό κοστολόγιο για την παραγωγή ενός φαρμάκου από τους επιχειρηματικούς κολοσσούς.
Τα παραπάνω αποτελούν λοιπόν την ουσία της καπιταλιστικής αγοράς και όχι κάποια «εκτροπή από την κανονικότητά της». Κι εδώ κυβερνήσεις, κράτη και ΕΕ δίνουν τα «ρέστα» τους για να στηρίξουν τους φαρμακοβιομήχανους σε ένα πλαίσιο όπου η έρευνα, η παραγωγή και η διακίνηση του φαρμάκου γίνονται με μοναδικό κριτήριο το άμεσο και μέγιστο κέρδος για τους ομίλους.
Με βάση αυτά τα κριτήρια και όχι με τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες αποφασίζεται το αν, πότε και ποια φάρμακα θα παραχθούν, ποια θα μείνουν «παγωμένα» και ποια θα αποσυρθούν. Σε αυτήν τη λειτουργία της καπιταλιστικής αγοράς, που εναλλάσσει την «επάρκεια» με την «έλλειψη», οφείλεται η διαρκής αγωνία του ασθενούς αν θα έχει έγκαιρα το κατάλληλο φάρμακο, αν θα το ξαναβρεί όταν το χρειάζεται.
Αυτό το «φαρμάκι», η πολιτική δηλαδή του κέρδους, είναι που πρέπει να βρεθεί στο στόχαστρο, μέσα από την ενίσχυση της πάλης για το ξήλωμά της. Της πάλης για τον δρόμο ανάπτυξης της παραγωγής και της οικονομίας, με εργατική - λαϊκή εξουσία, όπου στο επίκεντρο θα βρίσκεται η ικανοποίηση των διευρυμένων λαϊκών αναγκών στη φαρμακευτική περίθαλψη, που θα επιβάλει την ανάπτυξη κρατικού φορέα έρευνας, παραγωγής, εισαγωγής και δωρεάν διάθεσης φαρμάκων και εμβολίων από τις κρατικές μονάδες Υγείας, τα νοσοκομεία, τα Κέντρα Υγείας, το δίκτυο των κρατικών φαρμακείων, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στον χώρο του Φαρμάκου.
Αυτή η σύγκρουση θα δυναμώνει μέσα από τη δράση και τις διεκδικήσεις για κατάργηση κάθε συμμετοχής - πληρωμής όλων των ασθενών σε όλα τα φάρμακα, για πλήρη αποζημίωσή τους από τον ΕΟΠΥΥ, με χρηματοδότησή του 100% από τον κρατικό προϋπολογισμό και φορολόγηση του κεφαλαίου.
Είχαν προηγηθεί μέσα στη βδομάδα η καρατόμηση του γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Σωκ. Φάμελλου και η αντικατάστασή του από τον Ν. Παππά, σε συνδυασμό με άλλες αλλαγές προσώπων, η διαγραφή από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Αθ. Λινού, που εκλήφθηκε ως «δικαίωση» του Π. Πολάκη και η ορκωμοσία της Π. Τσαπανίδου - επιλογή του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ για το Επικρατείας - σε αντικατάσταση του Οθ. Ηλιόπουλου που παραιτήθηκε, με τη συζήτηση να επικεντρώνεται.
Κορυφαία στελέχη όπως η Ο. Γεροβασίλη, ο Σ. Φάμελλος και ο Ν. Φαραντούρης θέτουν ανοιχτά ζήτημα προσφυγής στη βάση του κόμματος για την ανάδειξη νέου προέδρου, ενώ και ο ίδιος ο Στ. Κασσελάκης δεν απέκλεισε αυτό το ενδεχόμενο.
Επίδικο αυτής της αντιπαράθεσης, που εντάσσεται στις γενικότερες διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα, είναι η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να ανακτήσει πρωταγωνιστικό ρόλο στην αναστήλωση της σοσιαλδημοκρατίας, για τη διαμόρφωση ενός τέτοιου πόλου στην κυβερνητική εναλλαγή.
Σ' αυτό συμφωνούν όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ, διαφωνούν όμως στο πως θα αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στις νέες συνθήκες την ικανότητα χειραγώγησης της λαϊκής δυσαρέσκειας και την εμπιστοσύνη της αστικής τάξης ως εναλλακτική στη διακυβέρνηση. Από κανέναν, τέλος, δεν περνάνε απαρατήρητες οι αντίστοιχες διεργασίες στο ΠΑΣΟΚ, όπου κορυφώνεται η κούρσα για την εκλογή νέου προέδρου.
Είναι χαρακτηριστικό το άρθρο του Στ. Κασσελάκη στο προηγούμενο «Βήμα της Κυριακής», όπου σημείωνε ότι το κόμμα του θα πρέπει να κάνει στροφή «προς την κυβερνησιμότητα και τον ρεαλισμό», με μεταρρυθμίσεις στο πλαίσιο της «οικονομικής και πολιτικής πραγματικότητας».
«Η σύγχρονη Αριστερά δεν είναι εχθρική απέναντι σε μια ανοικτή οικονομία», ανέφερε χαρακτηριστικά, πασπαλίζοντας τους όρκους πίστης στο κεφάλαιο και στα συμφέροντά του με ξεθωριασμένες αυταπάτες που κατέρρευσαν με πάταγο για νεο-κεϊνσιανό μοντέλο, στο πλαίσιο του οποίου κάτι θα περισσεύει και για τον λαό απ' το «φαγοπότι».
Υπερασπίστηκε ακόμα αντιλαϊκές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που βρίσκονται ούτως ή άλλως στην ατζέντα του κεφαλαίου για την καλύτερη προσαρμογή του κράτους στις ανάγκες της κερδοφορίας του, όπως ο «πλήρης ψηφιακός μετασχηματισμός του Δημοσίου», η «ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης», η «ανταποδοτικότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών», η «ριζική μεταρρύθμιση του ΑΣΕΠ», η «επανεκπαίδευση του προσωπικού», η «ανακατεύθυνση πόρων» και η «καλύτερη αξιοποίηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων».
Πάντως, οι εκφυλιστικές διαδικασίες και ο κατήφορος στην εσωοργανωτική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ, που βγαίνει προς τα έξω ως ένα ξεκαθάρισμα προσώπων ή παλιών λογαριασμών, προκαλεί και ορισμένες «ανησυχίες» στα αστικά επιτελεία.
Πληθαίνουν έτσι τα δημοσιεύματα σε γνωστά συγκροτήματα του Τύπου για το «πλήγμα» που δέχεται η εικόνα συνολικά του αστικού πολιτικού συστήματος από τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ και για την «ανάγκη» γρήγορα να αποκαταστήσει τα χαρακτηριστικά του ως κόμμα «υπεύθυνης αντιπολίτευσης» και «κυβερνητικής εναλλακτικής».
«Οι αυξήσεις είναι μετρημένες», ισχυρίζεται προκλητικά η κυβέρνηση, αλλά υπάρχουν σκευάσματα που η τιμή τους εκτοξεύεται. Για παράδειγμα:
- Ογκολογικοί ασθενείς θα πληρώνουν ακριβότερα κατά 182% το ETOPOSIDE, που από 8,11 φτάνει στα 22,88 ευρώ.
- Το αντιψυχωσικό MILITHIN σχεδόν διπλασιάζεται (5,22 από 2,85 ευρώ).
- Το απαραίτητο Τ3 για τον υποθυρεοειδισμό υπερδιπλασιάζεται (4,79 από 1,59 ευρώ).
- Το FLEXELITE για τις λοιμώξεις τριπλασιάζεται και φτάνει τα 9,60 ευρώ.
- Το NORADREN για τους καρδιοπαθείς φτάνει τα 111,95 ευρώ από 64,97 ευρώ.
- Το αντιβιοτικό BACTRIMEL για τη θεραπεία ουρολοιμώξεων, ωτίτιδας κ.λπ. από 5,46 ευρώ φτάνει στα 15,53 ευρώ.
- Αλλα παραδείγματα: Stedon 9,95 ευρώ από 2,28. Amikacin 41,27 από 33,50. Cycloviran 88,56 ευρώ από 38,04. Orlobin 764 ευρώ από 213,96. Cyprofloxacin 125,11 ευρώ από 99,54.
Συμβασιούχος πυροσβέστης στη Θάσο έχασε τη ζωή του σε τροχαίο δυστύχημα την ώρα που πήγαινε να αναλάβει υπηρεσία. Οπως καταγγέλλουν οι συνάδελφοί του, προηγουμένως βρισκόταν σε υπηρεσία 34 ώρες, με 2,5 ώρες ανάπαυση! Πρόκειται για απαράδεκτο καθεστώς εξαντλητικής υπερεργασίας καθ' όλη την αντιπυρική περίοδο, που καταδεικνύει τις τεράστιες ελλείψεις στην Υπηρεσία (πάνω από 4.000 θέσεις), με ευθύνη διαχρονικά όλων των κυβερνήσεων.
