Αυτήν την περίοδο, κυρίαρχο θέμα ανησυχίας και προβληματισμού, χωρίς να υποβαθμίζονται οι δραματικές συνέπειες στον λαό, της ακρίβειας, των αμοιβών - ψίχουλα, της υποβάθμισης της Υγείας, της Παιδείας, του περιβάλλοντος, της άμεσης και έμμεσης φοροληστείας κ.ά., αποτελούν οι πολεμικές εστίες στην περιοχή μας, κυρίως στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή.
Είναι σε εξέλιξη μάχες σκληρές, με σαφή κλιμάκωση της αναμέτρησης ανάμεσα στον ευρωατλαντικό άξονα και την υπό διαμόρφωση ευρασιατική συμμαχία, για την πρωτοκαθεδρία στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, για τον έλεγχο των σφαιρών επιρροής, το ξαναμοίρασμα των αγορών και εδαφών με οικονομική και στρατιωτική σημασία. Ηδη, πέρα απ' τις στρατιωτικές ενέργειες, υπάρχουν η κλιμάκωση της διαπάλης και η προσπάθεια διαχωρισμού των δύο στρατοπέδων στο ενεργειακό, στο τεχνολογικό και στο νομισματικό επίπεδο.
Τα συμφέροντα που διακυβεύονται είναι τεράστια και φυσικά δεν είναι άσχετες η κατασκευή και η ένταξη στα σχέδια των πυρηνικών δυνάμεων, ακόμη και πυρηνικών όπλων μικρότερης ισχύος (τακτικά πυρηνικά όπλα), που όμως μπορούν να αξιοποιηθούν σε συνδυασμό με τα συμβατικά όπλα, εγκαταλείποντας ταυτόχρονα και τις όποιες δεσμεύσεις και σχετικές συμφωνίες περιορισμού τους υπήρχαν. Πρόσφατα μάλιστα η Ρωσία δήλωσε ότι «...αν η δυτική βοήθεια στις ουκρανικές Ενοπλες Δυνάμεις απειλήσει σημαντικές κρατικές και στρατιωτικές εγκαταστάσεις ή θέσει σε κίνδυνο την ακεραιότητα και την κυριαρχία της Ρωσίας, θα χρησιμοποιηθούν τα τακτικά πυρηνικά όπλα της».
Σε αυτά τα επικίνδυνα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, καθημερινά βαθαίνει η εμπλοκή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων τόσο στη Μέση Ανατολή όσο και στην Ουκρανία, αλλά και στα υπόλοιπα μέτωπα του ιμπεριαλιστικού πολέμου, που κλιμακώνεται με ανυπολόγιστους κινδύνους για τους λαούς.
Καλούμε να έρθουν να συζητήσουμε, ακόμη κι αν δεν συμφωνούν σε όλα μαζί μας, όσους θεωρούν ότι μπορεί και πρέπει να ανατραπεί ο κόσμος της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, όσους είναι υποψιασμένοι, προβληματισμένοι και δεν τρώνε το κουτόχορτο της αστικής προπαγάνδας, για τη σταδιακή βελτίωση που θα έρθει τα επόμενα χρόνια.
Καλούμε κάθε τίμιο υπαξιωματικό κι αξιωματικό των Ενόπλων Δυνάμεων, παιδιά από λαϊκές οικογένειες, που η θέση τους είναι δίπλα στον λαό, στους αγώνες και στις ανάγκες του, να κοιτάξουν πίσω στην Ιστορία της πατρίδας μας και να διαβάσουν τα κεφάλαια που ποτέ δεν γράφτηκαν στα επίσημα βιβλία κι αυτά είναι χιλιάδες. Τους καλούμε να διαβάσουν για τους 1.100 αξιωματικούς του αστικού στρατού που προσχώρησαν στον ΕΛΑΣ, με κάποιους από αυτούς μέλη του ΚΚΕ ή να εντάχτηκαν σε αυτό στην πορεία. Τους καλούμε να διαβάσουν για τα γεγονότα της 11ης Δεκέμβρη του 1944, που οδήγησαν στην άλωση της Σχολής Ευελπίδων στον χώρο των σημερινών Δικαστηρίων, όπου στις σφοδρότατες μάχες σώμα με σώμα, όροφο τον όροφο, δεκαπέντε Ευέλπιδες αρνήθηκαν να πολεμήσουν κατά του ΕΛΑΣ. Ο επικεφαλής λοχαγός τούς έστησε μπρος στα πολυβόλα και τους απείλησε με εκτέλεση αν δεν δέχονταν να πολεμήσουν. Οι Ευέλπιδες περήφανα και πάλι αρνήθηκαν και εκτελέστηκαν. Τους καλούμε να θυμηθούν την περήφανη στάση ναυτών, υπαξιωματικών και αξιωματικών του αντιτορπιλικού «Θεμιστοκλής» που «έγραψε ιστορία», όταν «ευπειθώς» και με το κεφάλι ψηλά, αρνήθηκαν να υπηρετήσουν το ΝΑΤΟ και τις εντολές του τον Μάρτη του 1999, καταφέρνοντας να αδρανοποιήσουν τη ΝΑΤΟική συμμετοχή του πολεμικού πλοίου στον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας.
Ξέρουμε ότι ο ταξικός πόλεμος είναι σκληρός και αδυσώπητος, δεν είναι περίπατος.
Συνεχίζουμε τον αγώνα με επαναστατική αισιοδοξία, γιατί είμαστε βέβαιοι ότι ο λαός αργά ή γρήγορα θα κοιτάξει μπροστά.
Ελάτε να παλέψουμε ενάντια στην πολιτική που μετατρέπει τη χώρα σε σημαιοφόρο του ΝΑΤΟ, που μπλέκει τους λαούς στο δίχτυ ενός νέου ιμπεριαλιστικού πολέμου, που στέλνει φρεγάτες στο στόμα του λύκου για τα κέρδη εφοπλιστών και μονοπωλίων, που ρίχνει λάδι στη φωτιά της Ουκρανίας στέλνοντας εκεί ελληνικά όπλα και πυρομαχικά. Να απαιτήσουμε μαχητικά να κλείσουν οι αμερικανικές βάσεις και να επιστρέψουν τώρα όλοι οι στρατευμένοι που υπηρετούν σε αποστολές του ΝΑΤΟ έξω από τα σύνορά μας.
Τα συμφέροντα του λαού δεν μπορεί να ταυτίζονται με τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων της χώρας μας ούτε με τα επικίνδυνα σχέδια των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, που μετατρέπουν την πατρίδα μας σε ορμητήριο πολέμου σε βάρος άλλων λαών, αλλά και σε μαγνήτη επιθέσεων.
Ελάτε να βαδίσουμε μπροστά, να παλέψουμε με την πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ, της άρχουσας τάξης που θυσιάζει τις ανάγκες μας στον βωμό του κέρδους. Να ανοίξουμε αγωνιστικά τον δρόμο της κοινωνικής απελευθέρωσης.
Με περηφάνια και δύναμη, συνεχίζουμε αποφασιστικά μέχρι τη Νίκη.
Η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ και η συνεπής δράση του είναι η απάντηση και η διέξοδος στις αγωνίες και τους προβληματισμούς που έχουμε οι φαντάροι αλλά και αξιωματικοί. Είναι σημαντικό πως όλοι όσοι είμαστε ενάντια στην εμπλοκή της χώρας μας στους πολέμους στη γύρω περιοχή έχουμε το ΚΚΕ να μας στηρίζει. Γιατί μόνο το ΚΚΕ σήμερα λέει καθαρά το αυτονόητο: Κανένας Ελληνας φαντάρος και αξιωματικός εκτός συνόρων.
Είναι εξοργιστική η επιλογή της κυβέρνησης με τη σύμπνοια όλων των αστικών κομμάτων, την ίδια στιγμή που η ακρίβεια σπάει κόκαλα, να μας ρουφάει εκατομμύρια για να βαθαίνει την εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, όπως αυτόν που διεξάγεται στο έδαφος της Ουκρανίας μεταξύ Ρωσίας - ΝΑΤΟ, να στηρίζει το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ στη γενοκτονία που διεξάγει στην Παλαιστίνη. Να ξοδεύει κάθε μέρα μισό εκατομμύριο με την αποστολή φρεγάτας στην Ερυθρά θάλασσα, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή του προσωπικού των ελληνικών ΕΔ εκατοντάδες χιλιόμετρα έξω από τα σύνορα.
Είναι δίκαιη η εναντίωση και η αγανάκτηση των στρατιωτικών, που είδε το φως της δημοσιότητας, ενάντια στη διαταγή στους σχηματισμούς του Γ' Σώματος Στρατού για την αποστολή ελληνικού στρατού, με απόφαση της ΕΕ και της κυβέρνησης στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη («EUFOR Althea»).
«Μα καλά γιατί κανείς δεν μιλάει για αυτά;» «Μπορούμε να κάνουμε κάτι;»
Η στάση των κατοίκων του Εβρου, που φέτος τον Μάρτη έστησαν μπλόκο σε τρένο που μετέφερε αμερικανικά άρματα μάχης από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, είναι ένα ελπιδοφόρο παράδειγμα περηφάνιας και υπευθυνότητας. Σε όλον τον πλανήτη βλέπουμε συγκλονιστικές διαδηλώσεις υπέρ του αγώνα του Παλαιστινιακού λαού και ενάντια στο Ισραήλ, τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Παράλληλα, είναι μεγάλης σημασίας να πραγματοποιείται απεργία των εργαζομένων στο Ισραήλ εν μέσω πολέμου, ενάντια στην πολιτική της αστικής κυβέρνησης.
Ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος.
Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό στον αγώνα με το ΚΚΕ.
Οι λαοί έχουν αποδείξει ότι μόνο αυτοί έχουν τη δύναμη και μπορούν να δώσουν τη διέξοδο, για να γίνει ο λαός νοικοκύρης στον τόπο του. Αυτό δείχνει η πλούσια και ηρωική ιστορία του τόπου μας, από τα συγκλονιστικά χρόνια της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ηρωικού αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ). Σε αυτόν τον ένοπλο αγώνα του λαού μας με μπροστάρη το ΚΚΕ πέρασαν χιλιάδες αξιωματικοί και υπαξιωματικοί, παιδιά από αγροτικές και εργατικές οικογένειες, οι οποίοι έθεσαν τις υπηρεσίες τους στον αγώνα για το δίκιο του λαού μας, πυκνώνοντας τις γραμμές του ΕΛΑΣ και αργότερα του ΔΣΕ. Μία προσωπικότητα που αποτελεί παράδειγμα ήταν ο Βασίλης Βενετσανόπουλος, αξιωματικός του Πεζικού, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ από το 1973. Τον Μάη του 1942 πέρασε στον ΕΛΑΣ. Παρά τις φυλακίσεις και τις εξορίες κατάφερε να δραπετεύσει και να είναι πάντα παρών στην πρώτη γραμμή, συμβάλλοντας στην πορεία ως ανώτατος αξιωματικός στη συγκρότηση και δράση στην τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ.
Τέτοια παραδείγματα φωτίζουν τον δρόμο του αγώνα ενάντια σε αυτό το βάρβαρο και αποκρουστικό σύστημα που δικαιολογημένα απωθεί τους νέους ανθρώπους, αφού στηρίζεται στην αδικία, στην απόκρυψη και διαστρέβλωση της πραγματικότητας, στο ξαναγράψιμο της Ιστορίας για να μην πιστέψει ο λαός στη δύναμή του. Δεν είναι τυχαίο ότι η 80ή επέτειος της απελευθέρωσης του Διδυμότειχου από τον ΕΛΑΣ εορτάστηκε στην πόλη μόνο από το ΚΚΕ και την ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ παρότι είναι μια πόλη που «σφραγίζεται» από την παρουσία του ελληνικού στρατού. Οι κομμουνιστές μαζί με τον λαό θα εντείνουν τις προσπάθειες για να «ξημερώσουν για τη χώρα μας καλύτερες, ευτυχισμένες μέρες, χωρίς πείνα και πολέμους» (Απολογία Ν. Μπελογιάννη).