«Η μετανάστευση μπορεί να είναι πηγή ανάπτυξης, αρκεί να είναι οργανωμένη και διαφανής», δήλωσε ο υπουργός Μετανάστευσης σε εκδήλωση στην Αλεξανδρούπολη. Λίγες μέρες πριν, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη είχε εξαγγείλει την επέκταση του φράχτη στον Εβρο, ως «μέσο αποτροπής» της «παράνομης μετανάστευσης». Ο πρώτος δεν έκρυψε μάλιστα την ανησυχία του για την αύξηση των μεταναστευτικών ροών εξαιτίας του πολέμου στη Μέση Ανατολή, που επεκτείνεται στον Λίβανο. Η χώρα μας, ως μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, έχει άμεση εμπλοκή στον πόλεμο που προκαλεί τον εκτοπισμό χιλιάδων από τις εστίες τους και την ίδια ώρα καταστρώνει σχέδια, μαζί με την υπόλοιπη ΕΕ, για το πώς θα φέρουν τις μεταναστευτικές ροές στα μέτρα της ευρωπαϊκής οικονομίας και των αναγκών της σε εργατικό δυναμικό, ειδικά τώρα που κατρακυλάει στην ύφεση. Γι' αυτό, από τη μια κλιμακώνουν την καταστολή (η Γερμανία είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα) και από την άλλη ενισχύουν τους μηχανισμούς «διαλογής» των μεταναστών, οξύνοντας και τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς. Οσοι «δεν κάνουν», εγκλωβίζονται σε τρίτες χώρες ή επιστρέφονται σε αυτές. Να λοιπόν πώς η καταστολή και η «οργανωμένη και διαφανής» μετανάστευση είναι όψεις του ίδιου νομίσματος. Αλλά και του ίδιου σάπιου συστήματος, όπου οι πρωταίτιοι του ξεριζωμού γίνονται και οι πιο άγριοι θύτες σε βάρος των ξεριζωμένων.

Το «στρατηγικό βάθος της σχέσης που έχει η Ελλάδα με τις ΗΠΑ» ανέδειξε ο Κυρ. Μητσοτάκης σε ομιλία του προς τους ομογενείς στη Νέα Υόρκη, εστιάζοντας στους «ανθεκτικούς» ελληνοαμερικανικούς δεσμούς. Διαβεβαίωσε μάλιστα ότι «όποιος κι αν εκλεγεί, όποιον κι αν επιλέξει ο αμερικανικός λαός να τον εκπροσωπήσει στο ανώτατο αξίωμα, αυτή η σχέση θα γίνεται ολοένα και πιο δυνατή». Οχι πως είχαμε καμιά αμφιβολία, αλλά ο πρωθυπουργός επιβεβαίωσε ότι το ...«στρατηγικό βάθος» των ελληνοαμερικανικών σχέσεων επιφυλάσσει μόνο τα χειρότερα στον λαό, ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι ο επόμενος Πρόεδρος των ΗΠΑ. Θυμίζουμε ότι αυτό δεν άλλαξε ούτε όταν στην Ελλάδα κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε όταν ο Μπάιντεν διαδέχτηκε τον Τραμπ. Ο «Στρατηγικός Διάλογος» Ελλάδας - ΗΠΑ και οι διμερείς συμφωνίες για τις βάσεις «έτρεξαν» με όλες τις κυβερνήσεις και κάτω από όλες τις συνθήκες, φτάνοντας σήμερα να αποτελεί η χώρα μας πολεμικό ορμητήριο των ΑμερικανοΝΑΤΟικών για τις εγκληματικές επεμβάσεις τους σε τρεις ηπείρους. «Να δεις τι σου 'χω για μετά» λοιπόν, με «μενού» την παραπέρα επέκταση της βάσης της Σούδας και την παράδοση του Στεφανοβίκειου στους Αμερικανούς, για να το μετατρέψουν σε αμιγώς αμερικανική βάση, εν μέσω πολεμικών συγκρούσεων και με τον κίνδυνο μιας γενικευμένης ανάφλεξης να καραδοκεί.