Η είσοδος της αλγερινής νεολαίας στο κεντρικό αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου Boumediene, τραγουδώντας τον ύμνο της επανάστασης αφιερωμένο στα 2.000.000 θύματα του απελευθερωτικού αγώνα, σήμανε και την έναρξη της τελετής λήξης. Μια τελετή που σήμανε το πέρασμα στην ιστορία του 15ου Φεστιβάλ Νεολαίας και Φοιτητών. Η τελετή λήξης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, μια τελετή «δύο ταχυτήτων» καθώς στο αμφιθέατρο βρέθηκαν μόνο εκπρόσωποι των ξένων, αλλά και της αλγερινής αντιπροσωπείας καθώς, όπως είναι φυσικό, ήταν αδύνατο να χωρέσουν όλοι. Κατά τη διάρκεια της τελετής, που ήταν επίσημη πέραν του δέοντος σε κάποια μέρη της, στην αρχή μίλησε εκ μέρους της αλγερινής Οργανωτικής Επιτροπής, ο Αμπντελαζίζ Μπελαΐτ, επισημαίνοντας στην ομιλία του ότι «είμαστε υπερήφανοι που πήραμε μέρος σε αυτό το Φεστιβάλ και κυρίως που γίναμε η χώρα υποδοχής, όλων των ξένων αντιπροσωπειών» και ότι η επιτυχία αυτού του Φεστιβάλ «δεν είναι μόνο επιτυχία της Αλγερίας, αλλά ολόκληρης της αφρικανικής ηπείρου» και ευχαρίστησε τον πρόεδρο Αμπντελακρίμ Μπουτεφλίκα για τη συμβολή της επίσημης κυβέρνησης στην επιτυχή διεξαγωγή αυτού του Φεστιβάλ. Πάντως, δεν ξέχασε κατά τη διάρκεια της εναρκτήριας ομιλίας του να αναφερθεί και στις υπέρμετρες δυσκολίες που παρουσιάζονταν συνεχώς πριν, κατά τη διάρκεια αλλά πιθανώς και μετά τη λήξη των εργασιών. Κατά τον Μπελαΐτ ήταν πολλοί που θα ήθελαν να καταρρεύσει τόσο ο θεσμός όσοι και η ίδια η διοργάνωση του Φεστιβάλ, αλλά κάτι τέτοιο δεν έγινε», ενώ κλείνοντας την ομιλία του αναφέρθηκε στη διεθνιστική αλληλεγγύη και το κυριότερο ότι αυτή έγινε πράξη σε αυτό το Φεστιβάλ, τονίζοντας παράλληλα ότι η Αλγερία είναι και θα είναι στο πλευρό όλων των χωρών που διεκδικούν το αναφαίρετο δικαίωμά τους, για ελευθερία και ανεξαρτησία, κάνοντας, όπως ήταν αναμενόμενο, ειδική μνεία στον αγώνα που διεξάγει ο παλαιστινιακός λαός για την εγκαθίδρυση του κράτους του αλλά και στη Δυτική Σαχάρα.

Αμέσως μετά οι ολίγοι εντός των «τειχών» ενώθηκαν με τους εκτός των τειχών, αλλά η πανηγυρική τελετή μάλλον δεν ευτύχησε. Καταρχήν, η κάποιου είδους φημολογία που υπήρξε ότι θα υπάρξει βομβιστική επίθεση, έκανε τους οικοδεσπότες να λάβουν δρακόντεια μέτρα ασφαλείας με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μία ασφυκτική κατάσταση, τέτοια που σε ορισμένες περιπτώσεις απέτρεψε για λόγους ασφαλείας αρκετές αντιπροσωπείες να βρεθούν στο δεύτερο μέρος, και πανηγυρικό, της τελετής λήξης, που ήταν ανοιχτή και για το αλγερινό κοινό για πρώτη φορά από τη στιγμή που άνοιξε τις πύλες του Φεστιβάλ- με συναυλία και παράσταση από τη φυλή των Τουαρέγκ, δηλαδή τις φυλές της ερήμου στα νότια της χώρας.

Η ανταρτομάνα Κοκκινιά τίμησε χτες τα παλικάρια της, που πριν από 57 χρόνια εκτελέστηκαν από τους γερμανοφασίστες κατακτητές και τους ντόπιους προδότες συνεργάτες τους. Συγγενείς των θυμάτων, πλήθος αντιστασιακών, εκπρόσωποι του Δήμου Νίκαιας, η Βέρα Νικολαΐδου, πρώην δήμαρχος της πόλης, επικεφαλής της «Δημοκρατικής Ενότητας», και άλλοι εκπρόσωποι τοπικών και μαζικών φορέων απέθεσαν λίγα λουλούδια ως ελάχιστο φόρο τιμής στα σημεία εκείνα, που τα παλικάρια πλήρωσαν με τη ζωή τους την αγάπη τους προς την πατρίδα.

Πρώτος σταθμός του χτεσινού οδοιπορικού ήταν η πλατεία Αγίου Νικολάου, όπου σε εκείνο το σημείο οι Γερμανοί συγκέντρωσαν τους άνδρες της περιοχής και οι κουκουλοφόροι συνεργάτες τους κατέδιδαν τους πατριώτες. Οι εκδηλώσεις συνεχίστηκαν με κατάθεση στεφάνων στην πλατεία Τετάρτου Συγκροτήματος και μετά στην πλατεία Δαβάκη. Εκεί ο ΕΛΑΣ στις 5, 6 και 7 του Μάρτη 1944 έδωσε μια από τις μεγαλύτερες μάχες του για να κρατήσει το κάστρο της Κοκκινιάς. Τέταρτος σταθμός ήταν το νεκροταφείο της Νεάπολης, όπου σε ομαδικούς τάφους οι κατακτητές έθαψαν τους πατριώτες που είχαν εκτελέσει, εμποδίζοντας τους συγγενείς τους να τους πάρουν και να τους θάψουν. Στο σημείο εκείνο τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση, ενώ μια λιτή τελετή έγινε στο μνήμα του 19χρονου ΕΠΟΝίτη Βασίλη Γκιόκα, που πέθανε έπειτα από τα φρικτά βασανιστήρια των κατακτητών, χωρίς ωστόσο να προδώσει την πατρίδα του.

Στη συνέχεια οι εκδηλώσεις τιμής και μνήμης συνεχίστηκαν στην πλατεία Διαμάντως Κουμπάκη, που πήρε το όνομά της από τη νεαρή αγωνίστρια που μαζί με άλλους ΕΛΑΣίτες έδωσε μάχες επί ώρες με τους Γερμανούς και όταν αιχμαλωτίστηκε, βασανίστηκε φρικτά και εκτελέστηκε επί τόπου. Ολόκληρη η Κοκκινιά είναι ένα θυσιαστήριο, σε κάθε της δρόμο, σε κάθε της γειτονιά εξελίχτηκαν ηρωικές στιγμές του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του λαού μας. Οι επόμενοι σταθμοί ήταν στα Αρμένικα, στην πλατεία Ηρώων, στην οδό Μενεμένης και στην οδό Κασταμονής. Το οδοιπορικό έκλεισε στο χώρο της Οσίας Ξένης στη Μάντρα, όπου έγιναν και οι μαζικότερες εκτελέσεις αγωνιστών. Εκεί παραβρέθηκε και ο δήμαρχος της πόλης, Β. Τράπαλης.

Οι εκδηλώσεις τιμής και μνήμης ολοκληρώνονται αύριο Κυριακή 19 του Αυγούστου 2001 και τις διοργανώνουν ο Δήμος Νίκαιας και οι τοπικές αντιστασιακές Οργανώσεις. Το πρόγραμμα θα αρχίσει με συγκέντρωση στις 10.00 π.μ. στο χώρο του Ηρώου στην Πλατεία «17ης Αυγούστου 1944» για να ακολουθήσουν επιμνημόσυνη δέηση, χαιρετισμοί, ομιλίες και πορεία στο χώρο του Κοινοτάφιου. Το βράδυ στις 9.00, στο χώρο της Μάντρας θα πραγματοποιηθεί Μουσική και Ποιητική βραδιά αφιερωμένη στην Εθνική Αντίσταση.