ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 18 Αυγούστου 2001
Σελ. /24
Συνοριοφύλακες στη... Λάρισα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Από το 1897 και εντεύθεν τα σύνορα της χώρας μας «μετακινήθηκαν» από τη Μελούνα της Ελασσόνας. Φαίνεται, όμως, ότι αυτή η «αλλαγή συνόρων» δεν έγινε ακόμα αντιληπτή από την κυβέρνηση, γιατί αλλιώς δεν εξηγείται η απόφασή της να προσλάβει 170 άτομα, τα οποία θα δραστηριοποιηθούν ως... συνοριοφύλακες στη Θεσσαλία και συγκεκριμένα στην Ελασσόνα, στα Τέμπη και στην Καρδίτσα! «Δουλιά» των προσληφθέντων συνοριοφυλάκων θα είναι να κυνηγούν παντού - σε συνεργασία με την αστυνομία - τους λαθρομετανάστες που βρίσκονται στην περιοχή, κάτι, δηλαδή, σαν τη «δουλιά» που έκαναν οι «κυνηγοί επικηρυγμένων» στο αμερικανικό «Φαρ Ουέστ». Αλλά, αν και όποτε χρειαστεί, οι «συνοριοφύλακες της Κεντρικής Ελλάδας» μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για άλλες «δουλιές». Ας μην ξεχνούμε, άλλωστε, ότι στη Λάρισα εδρεύει και λειτουργεί το στρατηγείο του ΝΑΤΟ, που χρειάζεται ειδική «φύλαξη» και «προστασία», καθότι «κινδυνεύει» από τον «εχθρό - λαό», ενώ, γενικότερα στη Θεσσαλία έχει αναπτυχθεί, τα τελευταία χρόνια, μαζικό λαϊκό κίνημα, το οποίο δεν αντιμετωπίζεται και τόσο εύκολα μόνο από τις υπάρχουσες δυνάμεις της αστυνομίας...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Δίχως λέξεις παρηγοριάς

Ετσι, λοιπόν; Ούτε γάτα, ούτε ζημιά; Η εταιρία έσπευσε να ανακοινώσει ότι θα αποκαταστήσει τα τέσσερα ανήλικα παιδιά του ναύτη Γιάννη Καρρά, που μάταια περίμεναν προχτές το βράδυ τον πατέρα τους στο σπίτι. Το υπουργείο των εφοπλιστών έσπευσε να υπογραμμίσει ότι ευθύνη για τον έλεγχο του πλοίου είχαν οι Γάλλοι. Οι Γάλλοι έσπευσαν να ενημερώσουν πως στις προδιαγραφές που έχουν δώσει για το πλοίο αναφέρουν ότι η συγκεκριμένη δέστρα του κάβου δεν έπρεπε να χρησιμοποιηθεί σαν πρωτεύον εργαλείο πρόσδεσης. Οι εκπρόσωποι της Ενωσης Ναυτών ούτε που πήραν χαμπάρι τι έγινε και δεν εμφανίστηκαν καν στο λιμάνι. Οι επιβάτες, οι ανύποπτοι της υπόθεσης, ανέβηκαν κανονικά στο πλοίο και ταξίδεψαν στον προορισμό τους. Κι όμως τα δυο ταξικά συνδικάτα του χώρου, η ΠΕΜΕΝ και ο «Στέφενσων», επιμένουν: Θα υπάρξουν κι άλλα θύματα. Το πλοίο πρέπει να ακινητοποιηθεί.

Δεν είναι η πρώτη φορά. Δυστυχώς, δε θα είναι και η τελευταία. Οσο ο χαμός ενός εργάτη δε συγκλονίζει τόσο που να αντιμετωπίζεται σαν ένα έγκλημα που πρέπει να είναι και το τελευταίο και με μια τέτοια απαιτητικότητα να αξιώνεται η άμεση εφαρμογή μέτρων προστασίας της ανθρώπινης ζωής στις σύγχρονες γαλέρες, όσο, δηλαδή, δε θα έχουμε επανακατακτήσει τη δύναμη να επιβάλουμε με τη γροθιά στο τραπέζι, και όχι μόνο εκεί, τις λύσεις που απαιτούνται, τόσο «μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα» θα μετράμε φέρετρα.

Ο χαμός του ναύτη Γιάννη Καρρά δεν είναι ένα τυχαίο «εργατικό ατύχημα». Είναι καραμπινάτο έγκλημα, που προαναγγέλλει χωρίς περιστροφές τα επόμενα. Με θύματα, βεβαίως, όχι αυτούς που στις αναπαυτικές πολυθρόνες της ακτής Μιαούλη μετράνε δολάρια. Η ταχύτητα με την οποία έσπευσαν όλοι μαζί οι αρμόδιοι κρατικοί λειτουργοί να εξασφαλίσουν την απρόσκοπτη συνέχιση των δρομολογίων του πλοίου δε δείχνει μόνο το εύρος της συνενοχής. Είναι αποκαλυπτική και των συσχετισμών στη σημερινή ταξική αντιπαράθεση. Από τη μια όλοι αυτοί: Απ' τον παπά που ζητά απ' το θεό να συγχωρεθεί το θύμα, λες κι έφταιγε που έχασε τη ζωή του στο μεροκάματο, ως τον υπουργό των εφοπλιστών, που δε θα διστάσει αύριο να υμνήσει για μία ακόμα φορά το δαιμόνιο των Ελλήνων εφοπλιστών. Κι απ' την άλλη, η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, μόνοι τους. Να νιώθουν τη θηλιά να σφίγγει καθημερινά. Μόνοι, αλλά όχι άοπλοι.

Ας κρατάμε καθαρό πάντα ένα: Το μέλλον ανήκει στους παραγωγούς του. Ας αρχίσουμε από έναν στοιχειώδη επανεξοπλισμό της τάξης μας. Τα τέσσερα παιδιά του Γιάννη πρέπει να μάθουν πως το χέρι του εφοπλιστή που εμφανίζεται ως φιλάνθρωπο είναι το χέρι του φονιά. Τα παιδιά του Γιάννη, τα παιδιά του κάθε εργάτη πρέπει να μάθουν πως ο κάθε «γαλονάς» που τους εκφράζει τη συμπάθειά του δεν είναι άλλος από αυτόν που συγκαλύπτει το έγκλημα. Τα παιδιά του Γιάννη, τα παιδιά μας, πρέπει - επιβάλλεται να γνωρίζουν πως κι ο δικός τους χαμός είναι προδιαγεγραμμένος, αν τώρα που είναι νωρίς δε μάθουν πως στο πρώτο σκαμπίλι δε γυρνάς το μάγουλο...

Γερμανικό «τρικ», η μείωση τελών στα Σπάτα;

Το ενδεχόμενο να μειώσουν τα υπέρογκα τέλη που επέβαλαν οι ίδιοι, αναμένεται να εξετάσουν τον ερχόμενο μήνα οι Γερμανοί ιδιοκτήτες του αεροδρομίου Σπάτων. Και μη σπεύσει να σκεφτεί κανείς ότι νοιάζονται το επιβατικό κοινό, το οποίο από την έναρξη λειτουργίας του πανάκριβου ιδιωτικού αεροδρομίου «σηκώνει» ουσιαστικά το βάρος, καταβάλλοντας ακριβότερο εισιτήριο, καθώς οι αεροπορικές εταιρίες για να μην επιβαρυνθούν οι ίδιες το κόστος των υπέρογκων τελών, φρόντισαν να αυξήσουν τις τιμές των εισιτηρίων! Απλά, οι Γερμανοί, βλέποντας τώρα ότι καθημερινά χάνουν «πελατεία», ακριβώς λόγω των υπέρογκων τελών, εξετάζουν το ενδεχόμενο μικρής μείωσής τους τη χειμερινή περίοδο που η επιβατική κίνηση περιορίζεται. Ωστόσο, πολλοί κάνουν λόγο για «τρικ» των Γερμανών, υποστηρίζοντας ότι τα αερολιμενικά τέλη θα «απογειωθούν» εκ νέου με την έναρξη της επόμενης θερινής περιόδου.

Υπενθυμίζεται ότι το ιδιωτικό αεροδρόμιο Σπάτων, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, συγκαταλέγεται μεταξύ των πέντε ακριβότερων αεροδρομίων στον κόσμο!

«Κακοποιός χώρα»...

Οσοι κατηγορούν τους Ελληνες για «άκρατο, ανώφελο κι επικίνδυνο, για τα συμφέροντα της χώρας μας, αντιαμερικανισμό» - βεβαίως, καύχημα των Ελλήνων η ομόθυμη, «πλην Λακεδαιμονίων», αντίθεση του λαού μας στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό - θα πρέπει να συμπεριλάβουν στους κατηγορούμενους κι άλλους λαούς της Ευρώπης. Διότι, όπως δείχνει σχετική σφυγμομέτρηση, και οι λαοί της Αγγλίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Ιταλίας - σε ποσοστό πάνω από 75% - αντιτίθενται στον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ. Η αντίθεση αυτή εκφράζεται στο πρόσωπο του Προέδρου Μπους, όμως αφορά γενικότερα την αμερικανική εξωτερική πολιτική, αν ληφθεί υπόψη ότι ο νέος Πρόεδρος ανέλαβε μόλις πριν λίγο καιρό κι ακολουθεί, εν πολλοίς, την πολιτική του προκατόχου του, Μπιλ Κλίντον. Βεβαίως, η απόφαση του Μπους να προχωρήσει σε «νέο πόλεμο των άστρων» δημιούργησε πρόσθετες αντιδράσεις στους λαούς της Ευρώπης, αλλά πάντα οι ΗΠΑ ήταν η «πρώτη κακοποιός χώρα», ακριβώς επειδή είναι η ηγέτιδα χώρα του ιμπεριαλισμού.

Το γεγονός, λοιπόν, ότι στην Ελλάδα ο «αντιαμερικανισμός» λαμβάνει μεγάλες διαστάσεις δεν οφείλεται ούτε στην «οπισθοδρομικότητα», ούτε στο «κόμπλεξ» του λαού μας - όπως υποστηρίζουν κάτι «τύποι», τύπου Πρετεντέρη και Σωμερίτη - αλλά στην επίγνωση, και εξ ιδίας πείρας, των Ελλήνων, του ρόλου που παίζουν οι ΗΠΑ στην περιοχή μας και του χαρακτήρα του ιμπεριαλισμού.

«Συγκυρίες» κερδών!

Καλά που η ενίσχυση της ισοτιμίας του ευρώ απέναντι στο δολάριο τις τελευταίες μέρες θα οδηγούσε σε μείωση των τιμών των καυσίμων! Γι' αυτό αυξήθηκαν και πάλι αυτή τη βδομάδα οι τιμές των βενζινών πάνω από τρεις δραχμές το λίτρο. Δηλαδή, εάν δεν αναμενόταν μείωση τι θα γινόταν; `Η μήπως, απλώς, αποδεικνύεται περίτρανα για άλλη μια φορά ότι πάνω από τις ισοτιμίες και τις «διεθνείς συγκυρίες» τίθενται τα κέρδη των πολυεθνικών του πετρελαίου και είναι αυτός ο καθοριστικός παράγοντας για τη διαμόρφωση των τιμών;



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ