Ερώτημα πρώτο: Είναι δυνατόν να πιστέψουμε ότι η επίθεση και καταστροφή ενός μεγάλου τμήματος του Πενταγώνου θα μπορούσε να είχε γίνει χωρίς τη συγκατάθεση (αν όχι τη συνεργασία) τουλάχιστον ενός τμήματος της Αμερικάνικης Διοίκησης (από τον κρατικό μηχανισμό, την κυβέρνηση και διάφορες μυστικές υπηρεσίες); Είναι δυνατόν να μας πείσουν ότι κινδύνεψε κατ' αυτόν τον τρόπο το κέντρο, η καρδιά της πολεμικής μηχανής των ΗΠΑ από μια επίθεση απλά θερμοκέφαλων (άσχετα από το φανερό γεγονός ότι αξιοποιήθηκαν τέτοιοι «θερμοκέφαλοι» καμικάζι); Αλήθεια πόσο αφελής πρέπει να είναι κανείς για να πιστέψει κάτι διαφορετικό;

Ερώτημα δεύτερο: Αναρωτιέται αβίαστα ο κάθε άνθρωπος καλής θέλησης, που όμως δε θέλει να τον θεωρούν «Αμερικανάκι»: ποιος ωφελείται από τις τρομοκρατικές επιθέσεις; Ποιος είναι αυτός που θα αξιοποιήσει τα γεγονότα για να προωθήσει νέους αντιτρομοκρατικούς νόμους και νέες επιθέσεις; Η αμερικάνικη κυβέρνηση άδραξε άμεσα την ευκαιρία και επέβαλε την απόλυτη συμμόρφωση των συμμάχων της, ενώ οι ιαχές για στρατιωτική επέμβαση στο Αφγανιστάν για να τιμωρηθεί και να παταχτεί αυτό το κέντρο της διεθνούς τρομοκρατίας, ακούγονται ολοένα και δυνατότερα. Μόνο που όλοι θυμόμαστε ότι αυτούς τους τρομοκράτες τους δημιούργησαν, τους εκπαίδευσαν και τους εξόπλισαν οι ίδιες οι ΗΠΑ. Κάποτε τους είχαν φανεί αρκετά χρήσιμοι, μήπως το ίδιο συμβαίνει και τώρα;

Ερώτημα τρίτο: Οταν πριν από δέκα χρόνια ξεκίνησε η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και η ΝΑΤΟική επέμβαση στα Βαλκάνια, μερικοί είχαν αναδείξει από την πρώτη στιγμή τα αίτια αυτής της ανάμειξης. Το ΚΚΕ, το Ελληνικό Κίνημα Ειρήνης, πολλοί έγκυροι και έντιμοι αναλυτές είχαν προειδοποιήσει από τότε ότι η εισβολή αυτή γίνεται για να μπορέσουν οι ισχυρές δυνάμεις της Νέας Ιμπεριαλιστικής Τάξης Πραγμάτων να ελέγξουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της ευρύτερης περιοχής και να εξασφαλίσουν τους δρόμους μεταφοράς του πετρελαίου. Σήμερα, μετά από δέκα χρόνια ΝΑΤΟικής εισβολής που έχει αφήσει πίσω της εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και εκατομμύρια πρόσφυγες, που έχει πλήξει θανάσιμα το περιβάλλον όλης της χερσονήσου, που προκάλεσε αλλαγή των συνόρων και τη δημιουργία νέων ανίσχυρων κρατών στη θέση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, σήμερα που το ΝΑΤΟ πάτησε το πόδι του σε όλα τα Βαλκανικά κράτη, πληθαίνουν καθημερινά οι άνθρωποι που αναρωτιούνται: μέχρι πού θα φτάσουν οι ιμπεριαλιστές για να εξασφαλίσουν την κυριαρχία τους στις πηγές του πετρελαίου;

Ετσι μία σύντομη ματιά στο χάρτη θα μας δείξει πόσο κοντά στις πετρελαιοπηγές και τα κοιτάσματα της Κασπίας Θάλασσας βρίσκεται το Αφγανιστάν και τα ανάκατα κομμάτια ενός θολού ψηφιδωτού ίσως αρχίσουν να παίρνουν τη θέση τους. Ετσι ίσως πολύ γρήγορα θα καταλάβουμε ποιες χρήσιμες υπηρεσίες προσφέρουν οι διάφοροι «αγωνιστές» - τρομοκράτες στα ιμπεριαλιστικά αφεντικά τους. Αραγε τυχαία δημιουργήθηκαν οι Ταλιμπάν και ο Μπιν Λάντεν, για ποιο λόγο και από πού τροφοδοτούνται και εξοπλίζονται οι αποσχιστές στην Τσετσενία, όσο για τα «καλά παιδιά της Μαντλίν Ολμπράιτ», τους τρομοκράτες του UCK, δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία για το ποιοι είναι και γιατί υπάρχουν (μόνο οι Ελληνες υπουργοί Εξωτερικών και Αμυνας δεν το ξέρουν).

Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο του ιμπεριαλισμού, μπροστά στο κέρδος των λίγων δεν έχει κανένα ηθικό φραγμό να σκοτώσει, να κάψει και να ρημάξει. Ας μην υπάρξει καμία αυταπάτη για την πραγματική ουσία του και για τον τρόπο με τον οποίο μπορούν οι λαοί να τον αντιμετωπίσουν - με την καθημερινή, μαζική, ανειρήνευτη πάλη τους μακριά από τις σειρήνες της προβοκατόρικης τρομοκρατίας.

Την επίθεση στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου και στο Πεντάγωνο καταδίκασαν η υπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης Β. Παπανδρέου και ο Γάλλος ομόλογός της για ζητήματα Δημόσιας Διοίκησης Μ. Σαπέν, με την ευκαιρία της χθεσινής κοινής τους συνέντευξης Τύπου. Οι δύο υπουργοί εξέφρασαν, επίσης, τη συμπαράστασή τους στον αμερικανικό λαό και στην κυβέρνησή του. Ταυτόχρονα, όμως, εξέφρασαν ορισμένες σκέψεις για τον τρόπο που οι ΗΠΑ θα πρέπει να αντιμετωπίσουν το ζήτημα.

«Δεν πρέπει - είπε η Ελληνίδα υπουργός - να οδηγηθούμε σε καταστάσεις αμφισβήτησης των ατομικών δικαιωμάτων, ούτε σε μέτρα που μπορούν να προκαλέσουν αντιπαράθεση πολιτισμών. Αυτό θα ήταν επικίνδυνο και γι' αυτό θεωρώ ότι η Ενωμένη Ευρώπη που σέβεται και υποστηρίζει τη δημοκρατία, τα ατομικά δικαιώματα, αλλά και όλος ο δυτικός κόσμος... όχι μόνο θα πατάξει την τρομοκρατία, αλλά θα κοιτάξει να εξαλείψει ή να μειώσει τα αίτια, τα οποία δημιουργούν ή για κάποιους δικαιολογούν τέτοια φαινόμενα...».

Συμφωνώντας με την Β. Παπανδρέου, ο Μ. Σαπέν πρόσθεσε ότι «οι απαντήσεις που θα δοθούν να είναι απαντήσεις δίκαιες. Κι όταν λέω δίκαιες - διευκρίνισε - θέλω να πω να είναι αποτελεσματικές, να χτυπήσουν το σωστό στόχο, στην κατάλληλη θέση, αλλά επίσης να είναι δίκαιες οι απαντήσεις απέναντι στο λαό, στις σχέσεις με το λαό. Να μη δημιουργήσουν οι αντιδράσεις αυτές άλλες αδικίες με τη σειρά τους». Καταλήγοντας, σημείωσε πως τόσο τα ευρωπαϊκά κράτη, όσο και οι ΗΠΑ συμφωνούν με αυτήν την προσέγγιση και πράττουν ανάλογα.