Ποιος τελικά έχει το πάνω χέρι στη χάραξη της λεγόμενης νομισματικής πολιτικής στην ΟΝΕ; Η απάντηση μέχρι και δυο μέρες πριν ήταν εξαιρετικά ευχερής: Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) (με ό,τι αυτό σηματοδοτεί) είναι το αρμόδιο όργανο, στο οποίο έχουν εκχωρηθεί όλα τα σχετικά «δικαιώματα». Είχε τον πρώτο και μοναδικό λόγο για τα επιτόκια και «πρωταρχικό στόχο» τη διατήρηση της λεγόμενης σταθερότητας των τιμών (του τιμαρίθμου στην ευρωζώνη) στο «ενδεικτικό επίπεδο» του 2%. Η ΕΚΤ μπορούσε να δρα προνομιακά χωρίς να φαίνεται «υπόλογη» σε κυβερνήσεις, με γνώμονα πάντα κάποια... «τεχνοκρατικά» χαρακτηριστικά. Η σχετική αυτονομία που είχε της έδινε και κάποια εχέγγυα, ικανά να εξασφαλίζουν την ομαλή λειτουργία στο χρηματεμπόριο και στους ναούς του τζόγου, την εύρυθμη λειτουργία των πιστωτικών ιδρυμάτων και των άλλων ναών του τζόγου, που είναι εγκαταστημένοι στα διάφορα κράτη της ΟΝΕ. Ολα έδειχναν να πηγαίνουν κατά τις επιταγές και τα κελεύσματά τους. Από προχτές, με τη μείωση των επιτοκίων από την ΕΚΤ, το «στάτους» δείχνει να αλλάζει και η όποια αυτονομία της δείχνει να υποβαθμίζεται. Ελάχιστες ώρες πριν από τη μείωση των επιτοκίων υψηλόβαθμο στέλεχος της ΕΚΤ «διερρήγνυε τα ιμάτιά του», αναφέροντας πως δε συντρέχει λόγος μείωσης επιτοκίων.

Αν και η τελική απόφαση δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, ορισμένοι Ελληνες τραπεζίτες μιλώντας στο «Ρ» έκαναν λόγο για «άνωθεν παρεμβάσεις» από την πλευρά των κυβερνήσεων, που κάτω από τη συγκεκριμένη κατάσταση θα έπρεπε να πάρουν ενεργότερο ρόλο για την «εύρυθμη» λειτουργία του συστήματος, προκειμένου να αποφευχθεί σ' αυτή τη φάση το ξέσπασμα μιας κρίσης. Τα πράγματα, εάν όντως έτσι έχουν, δεν πρέπει να μας ξενίζουν. Οι κρατικομονοπωλιακές ρυθμίσεις είναι αυτές που καθορίζουν τους όρους αναπαραγωγής και επέκτασης του κεφαλαίου, και ειδικά σε περιόδους όπως η σημερινή δεν μπορούν να αφεθούν στα χέρια «ειδικών», «τεχνοκρατών» και πολύ περισσότερο στην αποκλειστική αρμοδιότητα του ιδιωτικού κεφαλαίου. Σε σχετική ερώτηση του «Ρ» ο πρόεδρος της Εμπορικής Τράπεζας, Γ. Στουρνάρας, είχε διαφορετική προσέγγιση: «Σε περιόδους κρίσης πρέπει να υπάρχουν άμεσες αντιδράσεις», αναφέροντας πως με αυτό το δεδομένο αποφάσισε η ηγεσία της ΕΚΤ. Ανεξάρτητα από την όποια προσέγγιση, γίνεται φανερό ότι σε τέτοιες περιόδους ο μηχανισμός του συστήματος προσπαθεί να συγχρονιστεί με τα δεδομένα για την απορρόφηση των κραδασμών. Σε κάθε περίπτωση ο διακηρυγμένος στόχος για πληθωρισμό στο 2% αποδείχνεται παρωχημένος ακόμη και για τους ίδιους. Ηταν άλλωστε όνειρο καλοκαιρινής νύχτας, πολύ καιρό πριν από τα πρόσφατα γεγονότα. Αποδείχνεται ότι όλοι μα όλοι οι στόχοι τους υπηρετούν τις ανάγκες του συστήματος κάτω από ορισμένες συνθήκες, σε ορισμένη συγκυρία και κάτω από συγκεκριμένους συσχετισμούς δύναμης. Δεν είναι πανάκεια για... πάσα νόσο (ακόμη και για τους ίδιους τους καπιταλιστές) και είναι φανερό ότι η λεγόμενη σταθερότητα ήταν απλό ιδεολόγημα και «πρωταρχικός στόχος» μόνο στα λόγια.