Ενα από τα επιχειρήματα κατά της εγκατάστασης του στρατηγείου του ΝΑΤΟ στον Τύρναβο, που χρησιμοποιούσαν οι κομμουνιστές κι οι άλλοι αγωνιστές της ειρήνης της Θεσσαλίας, ήταν και το ενδεχόμενο το στρατηγείο να αποτελέσει στόχο επίθεσης κάποιων, που θα στραφούν κατά του ΝΑΤΟ, αντιδρώντας στην επιθετική, ιμπεριαλιστική πολιτική του. Και τόνιζαν ότι αυτήν την απειλή δεν μπορεί να την ξεπερνάει κανείς εύκολα, ούτε, βεβαίως, να την υποτιμά, καθότι μια τέτοια επίθεση μπορεί να καταστρέψει ολόκληρη την περιοχή και να έχει χιλιάδες αθώα θύματα.
Τώρα, μετά την επίθεση στις ΗΠΑ, πολλοί Θεσσαλοί σκέφτηκαν ότι το στρατηγείο του ΝΑΤΟ, εκτός από πολεμικό ορμητήριο του ιμπεριαλισμού, μπορεί να μετατραπεί και σε στόχο αντιποίνων και έτσι σε εστία ολέθρου. Να, γιατί, πρέπει να συνεχιστούν και να ενταθούν οι αντιΝΑΤΟικές, αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις στην περιοχή, που ως βασικό αίτημα έχουν την απομάκρυνση του στρατηγείου του θανάτου...
Αλλά ποια είναι η διεθνής «νομιμότητα», που επικαλούνται για να δικαιολογήσουν το επόμενο τρομοκρατικό χτύπημα - έγκλημα εναντίον ολόκληρων λαών και ζητάνε, μάλιστα, τη συγκατάβασή μας; Μήπως δεν είναι το δίκαιο του ισχυρότερου που επιβάλλουν οι ιμπεριαλιστές μέσω των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και του ΝΑΤΟ, αλλά και του υποτακτικού τους ΟΗΕ, τελευταία, που λειτουργεί κατά τις εντολές των Αμερικάνων; Η ιμπεριαλιστική «νομιμότητα» επέτρεψε στους Αμερικάνους και τους άλλους ιμπεριαλιστές να κάνουν ό,τι έκαναν στη Χιροσίμα - Ναγκασάκι, στο Βιετνάμ, στη Γιουγκοσλαβία και τα Βαλκάνια, στη Χιλή, στον Παναμά, στη Ρουάντα με τις εκατόμβες αθώων θυμάτων, με τη διχοτόμηση της Κύπρου και τη γενοκτονία των Παλαιστινίων και άλλων λαών.
Ολα αυτά, και όσα δρομολογούνται από τις ΗΠΑ και τις άλλες «αλληλέγγυες» κυβερνήσεις της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, αποκαλύπτουν πως το διεθνές δίκαιο δεν είναι παρά το προκάλυμμα που, και αυτό, γίνεται κουρελόχαρτο, μπροστά στις επιδιώξεις του ιμπεριαλισμού. Κι όσοι, κεντροαριστεροί ιδιαίτερα, προβάλλουν την τήρηση του διεθνούς δικαίου, για να κατευνάσουν τους ανησυχούντες πολίτες, ενόψει νέων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, συνειδητά αποπροσανατολίζουν και εξαπατούν τους εργαζόμενους προβάλλοντας πως, τάχα, μπορεί η τρομοκρατία των ιμπεριαλιστών να έχει διεθνή νομιμότητα!
Ασφαλώς και υπέπεσε στην αντίληψή σας η «στροφή» που έκανε τα τελευταία χρόνια το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Μέχρι και την περασμένη βδομάδα ακόμα και μετά το τρομοκρατικό χτύπημα, ο Γ. Παπαντωνίου εμφανιζόταν αθεράπευτα, όπως πάντα, αισιόδοξος για την πορεία της οικονομίας και διαβεβαίωνε ότι ο ρυθμός ανάπτυξης θα συνεχίσει να κινείται σε υψηλούς ρυθμούς και γενικότερα δεν πρόκειται η ελληνική οικονομία να επηρεαστεί από τις επιπτώσεις της ύφεσης ή και του τρομοκρατικού χτυπήματος... Ξαφνικά από προχτές άρχισε να εκφράζει ανησυχία, βλέπει σύννεφα στην παγκόσμια οικονομία και συστήνει ψυχραιμία... Φυσικά και δεν άλλαξαν μέσα σε αυτές τις λίγες μέρες ριζικά τα δεδομένα για την οικονομία. Αυτό που άλλαξε είναι η βούληση της κυβέρνησης να χρησιμοποιήσει την «απειλή της ύφεσης» και των «δυσμενών επιπτώσεων από το τρομοκρατικό χτύπημα», προκειμένου να δικαιολογήσει την «ανάγκη» επιβολής των αντιλαϊκών μέτρων, όπως οι ιδιωτικοποιήσεις, το ασφαλιστικό, κ.ά. Βλέπετε, η «τρομοκρατία» είναι χρήσιμη παντού.
Μνήμες από τις μαύρες εποχές της κατοχής ξύπνησε η υπόθεση με το κλεμμένο διαβατήριο του μουσικού Ν. Μαρκάκη. Η υπόθεση «ξεκαθάρισε» μόνο όταν η αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία αναφερόταν ότι η σύλληψη των τριών «υπόπτων» στο αεροδρόμιο του Ν. Τζέρσεϊ δεν είχε σχέση με το τρομοκρατικό χτύπημα στις ΗΠΑ. Ισως να ακούγεται υπερβολικό και πρόωρο, αλλά η πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα έδινε την εντύπωση ότι έπαιζε το ρόλο της αλήστου μνήμης «κομαντατούρ» επί γερμανικής κατοχής, όταν η «ανώτατη διοίκηση των δυνάμεων κατοχής» μοίραζε πιστοποιητικά, συγχωροχάρτια, αντίποινα κ.ο.κ. Πολύ φοβούμαστε ότι ο εφιάλτης τώρα αρχίζει.