Ερώτημα πρώτον: Με ποιον βρίσκεται η Ελλάδα σε πόλεμο; Με τον Οσάμα Μπιν Λάντεν και την «αλ Κάιντα»; Το Αφγανιστάν; Τη «διεθνή τρομοκρατία» και τι συμπεριλαμβάνεται σ' αυτή τη γενική και αόριστη έννοια; Με όλα τα προηγούμενα;
Ερώτημα δεύτερον: Τι σημαίνει, ότι η Ελλάδα βρίσκεται ουσιαστικά σε εμπόλεμη κατάσταση; Βρισκόμαστε σε μια άτυπη κατάσταση εκτάκτου ανάγκης - ή σε μια πορεία εφαρμογής της - και τι συνεπάγεται αυτό για τη δημόσια ζωή της χώρας;
Ερώτημα τρίτον: Θεωρεί η κυβέρνηση, ότι έχει το δικαίωμα -χωρίς, ούτε καν μια σχετική συζήτηση στη Βουλή - να προχωρά σε τόσο κρίσιμες για τη χώρα αποφάσεις, πολύ περισσότερο όταν είναι ξεκάθαρα εκφρασμένη η κατηγορηματική αντίθεση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού;
Εχουμε κι άλλα, αλλά ας απαντηθούν τα παραπάνω και επανερχόμαστε...
Το ίδιο έργο επαναλήφθηκε χτες με τις τιμές των υγρών καυσίμων, καθώς οι εταιρίες δε μείωσαν τις τιμές στη χονδρική πώληση όσο ανακοινώθηκε προχτές από το υπουργείο Ανάπτυξης. Ετσι, οι καταναλωτές δεν είδαν ούτε στη λιανική τις αναμενόμενες μειώσεις. Κατά τα άλλα, σύμφωνα με τον υπουργό Ανάπτυξης Ν. Χριστοδουλάκη «συνεχίζονται οι έλεγχοι» στην αγορά υγρών καυσίμων. Δηλαδή, πόσοι έλεγχοι πρέπει να γίνουν ακόμα για να «δουν» αυτό που βλέπει όλος ο κόσμος; Και, βέβαια, δεν πιστεύουμε ότι αυτή η δυστοκία του υπουργείου οφείλεται σε μυωπία της πολιτικής ηγεσίας. Μήπως «ο κόσμος το 'χει τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι;».
Μια μέρα της βδομάδας τής παραχωρείται μια ολόκληρη σελίδα στη δεύτερη σε κυκλοφορία εφημερίδα της χώρας μας, για να προβάλει τις αντικομμουνιστικές «ειδήσεις» και θέσεις της. Ο,τι κι αν γράψει, πρώτα το «βουτάει» στο αντικομμουνιστικό μένος της. Κατά τη γνώμη της, για όλα φταίνε οι κομμουνιστές ή «οι συμπολίτες μας της δηλητηριασμένης πάντα από τον σταλινισμό Αριστεράς», όπως έγραφε και χτες. Για όλα αυτοί φταίνε. Και για τους Ταλιμπάν, και για τη ΝΑΤΟική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία, και για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και για την ανεργία, τη φτώχεια, την πείνα, κλπ., κλπ.
Προφανώς, η κυρία (Τέτα Παπαδοπούλου τ' όνομά της) έχει βρει το μαγικό φάρμακο, να λυθούν όλα τα προβλήματα του πλανήτη. Αρκεί, να εξαφανιστούν οι κομμουνιστές από το πρόσωπο της Γης... Πώς δεν την πήρε μυρωδιά ο Μπους; Ετούτη είναι ...σαφώς ανώτερη από την Κοντολίζα Ράις...
Προχτές ήταν η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ (Fed) και ο διαβόητος διοικητής της, ο Α. Γκρίνσπαν, που, με την -ένατη μέσα στη χρονιά- μείωση, κατέβασε τα επιτόκια κατά μισή ακόμα ποσοστιαία μονάδα, στο 2,5%(!) (4 μονάδες από την αρχή του χρόνου) και τα έφερε στα επίπεδα του...1962. Για να φανταστεί κανείς το μέγεθος της στήριξης που προσφέρει το κράτος στις επιχειρήσεις και το κεφάλαιο, αρκεί να φανταστεί ότι ο πληθωρισμός στις ΗΠΑ «τρέχει» στο 3,8%. Τους προσφέρει, με άλλα λόγια, χρήμα με καθαρή ζημιά του κράτους, δηλαδή των φορολογούμενων. Χτες ο Τζ. Μπους πήρε τη σκυτάλη και πρόσφερε τρίτο πακέτο, ύψους 75 δισ. δολαρίων (προηγήθηκαν τα πρώτα 40 δισ. δολ. και τα 15 δισ. ενίσχυση στις αεροπορικές εταιρίες) με στόχο «να ενθαρρύνει τους επιχειρηματίες να προχωρήσουν σε νέα επενδυτικά προγράμματα» και «να τονώσει την εμπιστοσύνη των καταναλωτών». Είναι ολοφάνερο δηλαδή ότι το καπιταλιστικό κράτος, κόντρα στις ανούσιες φλυαρίες των δήθεν «καθαρών» φιλελεύθερων, που δε δέχονται καμία παρέμβασή του στην οικονομία, έχει επιστρατευτεί για να προστατεύσει το σύστημα από την ύφεση στην οποία ολοένα και περισσότερο βουλιάζει. Η ειρωνεία είναι ότι κάποιοι αστείοι μέμφονταν τους κομμουνιστές για την... αραχνιασμένη θεωρία του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού (ΚΜΚ)...
Οσο για τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους, είναι σαφές το γελοίον του πράγματος, όταν λέει ότι «πρόκειται για πόλεμο του καλού και του κακού» και ότι «θα σώσουμε τον κόσμο»! Το κακό είναι πως πρόκειται για γελοιότητες που συνοδεύονται από μια τεράστια στρατιωτική ισχύ, που μπορεί να τινάξει τον πλανήτη ολόκληρο στον αέρα.
Ισως να αρέσει στους επικοινωνιολόγους του Αμερικανού Προέδρου να του φτιάχνουν ομιλίες κατά τα πρότυπα των χολιγουντιανών σεναρίων, δυστυχώς, όμως, εδώ πρόκειται για την πραγματικότητα και αυτού του είδους τα «τερτίπια» ακούγονται τραγελαφικά.
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΝ υπουργό Εξωτερικών, τον Γιώργο Παπανδρέου, καλά θα κάνει να δείχνει λίγο αυτοσυγκράτηση, όταν μιλά στις αμερικανικές τηλεοράσεις. Γιατί, όταν δηλώνει πως η ελληνική κοινή γνώμη στηρίζει τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς και μάλιστα τους θέλει και πολύ αποτελεσματικούς, το ακούμε και στην Ελλάδα.
Και, βέβαια, εδώ δε χρειαζόμαστε τα γκάλοπ των κάθε λογής εταιριών δημοσκοπήσεων για να μάθουμε τι γνώμη έχουμε. Ουδέποτε στηρίξαμε τέτοιες επιλογές και ουδέποτε θα τις στηρίξουμε.
Βεβαίως, κατανοούμε ότι δε συμβάλλουμε στο φιλοαμερικανικό προφίλ, που θέλει να προβάλει ο Γιώργος Παπανδρέου και για την κυβέρνηση και για τον εαυτό του προσωπικά. Ομως, τι να κάνουμε, αυτοί είμαστε.
Δυστυχώς, η αλήθεια δεν αλλάζει και αυτή σήμερα φωνάζει πως ο ελληνικός λαός δε στηρίζει τον πόλεμο των Αμερικανών. Αντιθέτως, όμως, τον στηρίζουν οι κυβερνώντες, όχι μόνο με λόγια, αλλά και με πράξεις, που είναι, βέβαια, η παράδοση του εναέριου χώρου και του ελληνικού εδάφους, όπως και διάφορα άλλα.