Στο στόχαστρο οι λαοί

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

Συνεχίζουμε τη δημοσίευση αποσπασμάτων από τις ενδιαφέρουσες παρεμβάσεις στην εκδήλωση - συζήτηση που διοργάνωσε το ΚΚΕ σε αίθουσα του ξενοδοχείου «Τιτάνια», στις 2/10/2001, με θέμα: «Οι διεθνείς εξελίξεις μετά το τρομοκρατικό πλήγμα στις ΗΠΑ».

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΣ

Οι γεωπολιτικοί στόχοι των ΗΠΑ

Στην παρέμβασή του ο Π. Κουμουνδούρος, Αρχιτέκτονας, είπε ανάμεσα σ' άλλα: «Είχα την καλή τύχη φέτος το καλοκαίρι να διαβάσω το βιβλίο του Μπρζεζίνσκι, "Η μεγάλη σκακιέρα", γραμμένο το '77. Εκεί αναλύονται όλοι οι στόχοι, οι γεωπολιτικοί, της Αμερικής πώς να καταλάβει την καρδιά της Ευρασίας.

Διαβάζοντας το βιβλίο, βέβαια, πριν το γεγονός είχα καταλήξει ότι είναι χρήσιμο να καταλάβεις το τι θα 'θελαν να κάνουν οι Αμερικανοί, αλλά σκεφτόμουν ότι αυτά ποτέ δεν μπορούν να γίνουν στην πραγματικότητα και κατά το ήμισυ το βιβλίο πρέπει να πεταχτεί στα σκουπίδια.

Βέβαια, μετά το γεγονός του Σεπτέμβρη το βιβλίο απέκτησε ιδιαίτερη σημασία. Σ' αυτό επίσης βλέπει κανείς πως κάποια κράτη ακολουθούσαν επί γράμμα κάποιες επιταγές όπως έκανε π.χ. η Γερμανία. Ο ρόλος που της είχε αναθέσει ο Μπρζεζίνσκι το '77 τον εξετέλεσε στη Γιουγκοσλαβία.

Να περάσω αμέσως στις επιπτώσεις λιγάκι, επειδή έζησα αυτά τα χρόνια στην Αμερική και στη Νέα Υόρκη. Εχω βαθιά την αίσθηση ότι δε θα είναι ποτέ πραγματικά ίδια η Αμερική μετά απ' αυτό.

Για πρώτη φορά ξεγυμνώθηκε αυτή η ιστορία των δύο μέτρων και δύο σταθμών, το double standard που λένε στα αγγλικά, ότι άλλα τα στάνταρντς για την Αμερική και άλλα για τον υπόλοιπο κόσμο. Δε θα μπορέσει άλλη φορά να σταθεί ότι οι Αμερικανοί είναι κάτι διαφορετικό.

Εχει ενδιαφέρον ότι περισσότερο αυτή τη φορά υπάρχουν άνθρωποι στην Αμερική και διανοούμενοι που αντιστέκονται, όπως ο Γκορ Βιντάλ τελευταία που είπε ότι στην Αμερική δεν είχαν καταλάβει ακόμα και τον απλό νόμο της φυσικής, ότι όταν έχεις δράση θα έχεις και αντίδραση. Ή συνεχίζει να το επαναλαμβάνει, το έχει πει πολλές φορές και σε παλιότερες συνεντεύξεις ότι "η Αμερική δεν είναι ακόμα πολιτισμός, ουδέποτε ήταν δημοκρατία κλπ".

Τα αίτια, βέβαια, τα ξέρουμε αλλά πρέπει ιδεολογικά να περάσουμε στην αντεπίθεση. Εκλεισαν τώρα 10 χρόνια απ' την κατάρρευση των σοσιαλιστικών χωρών, αλλά εκείνο που φάνηκε ξεκάθαρα είναι ότι αυτή η κρίση του καπιταλισμού ειδικά τα τελευταία 10 χρόνια για να μην πω τα τελευταία 50, είναι απόδειξη ότι δε δουλεύει αυτό το σύστημα. Ηταν μάλιστα χαρακτηριστικό ότι 2 βδομάδες πριν το γεγονός το εξώφυλλο του Economist είχε ...οδηγίες προς ναυτιλλομένους καπιταλιστές να προμηθευτούν αλεξίπτωτα, για να πέσουν μαλακά απ' την κρίση, τόσο ωραία.

Κλείνοντας, θα έλεγα ότι θα πρέπει η φετινή επέτειος της 17ης Νοέμβρη να έχει μια ευρύτερη βαρύτητα και σημασία, δηλαδή είναι μια στιγμή της ιστορίας μας, αλλά πρέπει να έχει μια ευρύτερη απήχηση, να δει ολόκληρη την ελληνική ιστορία, να γίνει μια παραπομπή σε όλη την ελληνική ιστορία και σ' όλο τον πολιτισμό τον ελληνικό, όχι με μια έννοια βέβαια εθνικιστική, σοβινιστική αλλά από τη θετική άποψη τι σημαίνει ιστορία και τι σημαίνει πολιτισμός.

ΙΩΑΝΝΑ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ

Συμπαράταξη ενάντια στην πολιτική των ΗΠΑ

Η συγγραφέας Ιωάννα Καρατζαφέρη, μιλώντας στην εκδήλωσε αναφέρθηκε και στα εξής:

«Εφυγα από τη Ν.Υόρκη στις 3 Σεπτέμβρη. Είχα όλο το καλοκαίρι πάρει μέρος στις συνεδριάσεις του Διεθνούς Κέντρου Δράσης για τη διαδήλωση που θα γινόταν το Σάββατο στις 29 του μηνός. Ημουνα πάρα πολύ ενθουσιασμένη με το υψηλό ηθικό που προετοιμαζόταν γι' αυτή τη διαδήλωση που θα γινόταν ενάντια στην πολιτική του Μπους, επειδή θα συναντιόνταν στην Ουάσιγκτον η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Βέβαια, όταν ήρθα εδώ ήταν 3 Σεπτέμβρη και στις 11 έγινε αυτό το μεγάλο κακό. Από τις 11 μέχρι τις 28 του μηνός βρισκόμουνα σε διαρκή επαφή με το Διεθνές Κέντρο Δράσης, αν θα πραγματοποιούσαν τη διαδήλωση. Δε θα σταματήσουν με τίποτα.

Και αν είδατε στην τηλεόραση, πραγματικά μαζεύτηκαν 10.000 άνθρωποι. Οι 10.000 άνθρωποι είναι ένα πολύ μεγάλο νούμερο για την Ουάσιγκτον, γιατί εξ αιτίας των γεγονότων έγιναν μικρές συγκεντρώσεις σε πολλές πόλεις κι ίσως να ήταν καλύτερο.

Βεβαίως, το ότι σκοτώνονται 10.000 άνθρωποι μου δημιουργεί ψυχολογικό πρόβλημα, αλλά εκτός από τους ανθρώπους θέλω να σας πω, ότι στεναχωρήθηκα πάρα πολύ και γι' αυτά τα κτίρια. Γιατί αυτά τα κτίρια τα έχουν χτίσει άνθρωποι είναι τα έργα των εργατικών παιδιών.

Δεν μπορώ ξαφνικά να συμπαραταχτώ με ανθρώπους που σκοτώνουν εν γνώσει τους γνωστούς και άγνωστους, όμως που πάνε τη ζωή πίσω. Η ιδεολογία μου είναι, ότι πρέπει να φτιαχτώ σαν ένας καλύτερος άνθρωπος.

Θέλω να συμπαραταχτώ με όλους εκείνους που ή στην Αμερική ή στις Ευρωπαϊκές χώρες ή στις Ασιατικές ή στις Αφρικανικές ή σε όποιο άλλο μέρος του κόσμου συμπαρατάσσονται ενάντια στην πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών, μ' αυτούς θέλω να συμπαραταχτώ. Δε με νοιάζει πού έχουν γεννηθεί, αν έχουν γεννηθεί στις ΗΠΑ, αν έχουν γεννηθεί στη Γερμανία, την οποία δεν μπόρεσα ποτέ να αγαπήσω, αν έχουν γεννηθεί στο Μαρόκο ή οπουδήποτε αλλού».