ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το Χόλιγουντ πάει πόλεμο...

Γρηγοριάδης Κώστας

Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται, αλλά το σημειώνουμε, γιατί δεν πρέπει να περάσει και απαρατήρητο. Αναφερόμαστε στην είδηση πως οι παραγωγοί ταινιών του Χόλιγουντ συναντήθηκαν με αξιωματούχους των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, ώστε να βρεθεί ο καλύτερος τρόπος προβολής της ιμπεριαλιστικής πολιτικής των ΗΠΑ στο εξωτερικό. Οι γνωρίζοντες τα όσα συζητήθηκαν και τους νέους προσανατολισμούς της Μέκκας του κινηματογράφου υπογραμμίζουν πως οι ταινίες, όπου περιέχεται η όποια κριτική στην αμερικανική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία ή οι πράκτορες των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών μπορεί να συγκαταλέγονται και στους «κακούς», κλπ., κλπ., ανήκουν πλέον στο παρελθόν. Από δω και πέρα, η παραγωγή ταινιών του Χόλιγουντ θα εξυμνεί και θα προπαγανδίζει τις ΗΠΑ, την πολιτική της, τη CIA και το FBI και πάει λέγοντας.

Οχι, βέβαια, πως μέχρι σήμερα δε γινόταν αυτό. Ο κανόνας αυτός ήταν, αλλά υπήρχαν και κάποιες εξαιρέσεις. Ε, από δω και πέρα, φαίνεται πως οι παρασπονδίες απαγορεύονται. Πώς να το κάνουμε; Οι μεγάλες πολυεθνικές των οπλικών συστημάτων έχουν σοβαρότατο μερίδιο μετοχών στην αμερικανική βιομηχανία του θεάματος και δε θα άφηναν, βέβαια, το ατού αυτό ανεκμετάλλευτο...

Απολύσεις και προφάσεις

«Ο κόσμος υποφέρει και οι απολύσεις είναι πολλές. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι οι επιθέσεις έχουν επηρεάσει τις ΗΠΑ», δήλωνε ο Τζ. Μπους δυο βδομάδες μετά τα τρομοκρατικά χτυπήματα στο Μανχάταν και την Ουάσιγκτον. Δήλωση, της οποίας η ουσία αναπαράγεται από τότε καθημερινά με πολλές και διάφορες αναλύσεις, άρθρα, κλπ. Και όσο για τις απολύσεις δε χωρά καμιά αμφιβολία. Ορισμένοι πρώτοι υπολογισμοί ανεβάζουν τις απολύσεις στις ΗΠΑ στις 250.000, μετά τις 11 Σεπτέμβρη και μέχρι σήμερα. Την ίδια στιγμή, οι απολύσεις που έχουν ανακοινωθεί σε όλο τον κόσμο, για το ίδιο χρονικό διάστημα, ανέρχονται στις 700.000. Μόλις προχτές, η βρετανική «Ρολς Ρόις» ανακοίνωσε 5.000 απολύσεις και η ιαπωνική «Χιτάτσι» άλλες 3.100.

Ο ισχυρισμός, όμως, ότι οι απολύσεις αυτές οφείλονται στα τρομοκρατικά χτυπήματα είναι αυθαίρετος, αν όχι και συνειδητά αποπροσανατολιστικός. Η αυξητική πορεία των απολύσεων είχε ξεκινήσει πολύ πριν τα τρομοκρατικά χτυπήματα, όπως και τα σημάδια ύφεσης στην καπιταλιστική οικονομία ιδιαίτερα της Ιαπωνίας και κατά δεύτερο λόγο των ΗΠΑ, αλλά και άλλων χωρών, όπως η Γερμανία και η Μ. Βρετανία. Ας αφήσουν, λοιπόν, τις προφάσεις. Οι μαζικές απολύσεις στις καπιταλιστικές χώρες δεν οφείλονται στα τρομοκρατικά χτυπήματα, αλλά στην επιδίωξη των μονοπωλίων να διατηρήσουν τα υπερκέρδη τους και να ρίξουν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων.

«Απίστευτες» βόμβες και ψέματα

Το τηλεγράφημα του ειδησεογραφικού πρακτορείου ήταν όντως συγκλονιστικό: Μόνο από το ένα από τα αεροπλανοφόρα που παίρνουν μέρος στις στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά του Αφγανιστάν έχουν ριφθεί πάνω από 136.000 κιλά βομβών, μέχρι την περασμένη βδομάδα. «Ο υποναύαρχος Τομ Ζέλιμπορ, διοικητής της αμερικανικής δύναμης, δήλωσε χτες ότι μόνο από τα πολεμικά αεροπλάνα που απογειώνονται από το αμερικανικό αεροπλανοφόρο "Καρλ Βίνσον" έχουν ριφθεί πάνω από 136.000 κιλά βομβών κατά του Αφγανιστάν. Ο αμερικανός ανώτατος αξιωματικός χαρακτήρισε μάλιστα "απίστευτη" αυτή την ποσότητα».

Και ενώ έχουν πέσει απίστευτες ποσότητες βομβών, η αμερικανική προπαγάνδα συνεχίζει να μη δέχεται την ύπαρξη θυμάτων από τους αμάχους! Οι Ταλιμπάν υποστηρίζουν ότι από την αρχή των αμερικανικών επιδρομών έχουν σκοτωθεί εκατοντάδες άμαχοι, αλλά στα διεθνή πρακτορεία προστίθεται συνήθως η φράση «ο αριθμός αυτός δεν έχει διασταυρωθεί μέχρι στιγμής από ανεξάρτητη πηγή». Περιμένουν δηλαδή ποτέ οι Αμερικανοί θα επιβεβαιώσουν ότι ματοκυλάνε ένα λαό και δολοφονούν αθώους αμάχους;

Η σιγουριά...

«Γενναίες αυξήσεις μισθών των Δημοσίων Υπαλλήλων - Μέχρι και 100.000 δραχμές μηνιαίως από το 2003». Αυτός ήταν ο πρωτοσέλιδος τίτλος του κυριακάτικου «Βήματος». Ναι, με τόσο μεγάλη σιγουριά, παρότι οι αναλύσεις του πολυσέλιδου οικονομικού του ένθετου για την κατάσταση και τις προοπτικές των δημοσίων οικονομικών, στα αντίθετα ακριβώς συμπεράσματα οδηγούσαν...

Φαίνεται, στο ενδεχόμενο, που η κυβέρνηση δεν επαληθεύσει το ρεπορτάζ, τις αυξήσεις θα της δώσει ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη...

Σκοτώνουν για το κέρδος

Ακόμα κι αν ήταν ένας ο νεκρός, θα μιλούσαμε για έγκλημα. Πόσο μάλλον που είναι πέντε οι οικογένειες που μαυροντύθηκαν από την έκρηξη στο δεξαμενόπλοιο «ΣΕΪΛΟΡ». Γιατί είναι κοινό μυστικό πια πως στη Ζώνη δε συμβαίνουν ατυχήματα. Εγκλήματα μόνο και μάλιστα προδιαγεγραμμένα. «Εδώ κατοικούν οι δολοφόνοι» έγραψαν χτες έξω από το υπουργείο Ναυτιλίας οι διαδηλωτές μεταλλεργάτες. Κι αν ψάχνει κάποιος για την απόδειξη της καταγγελίας τους, δεν έχει παρά να επισκεφτεί τους δεκάδες τάφους στα νεκροταφεία του Πειραιά. Κυβέρνηση και εφοπλιστές σκυλεύουν τους νεκρούς, όταν προσπαθούν να αποδείξουν πως φταίνε οι ίδιοι οι εργάτες που σκοτώνονται. Από τις 9 Δεκέμβρη του 1999 τα σωματεία της Ζώνης έχουν αποδείξει με χαρτιά ποιοι σκοτώνουν τους εργάτες. Ο τίτλος του «Ρ» την επομένη ήταν χαρακτηριστικός: «Να ποιοι "ματώνουν" τη Ζώνη».

Το αποτέλεσμα και της προχτεσινής έκρηξης είναι τραγικό για τις οικογένειες, συνολικά για την εργατική τάξη. Παραμένει όμως αδιάφορο για τους φονιάδες που κερδίζουν και από το θάνατο των εργατών. Στον Πειραιά, στο Πέραμα, στον Κορυδαλλό, στο Κερατσίνι, στη Νίκαια και σε άλλες συνοικίες στην περιοχή εκατοντάδες οικογένειες έχουν κάποιο νεκρό ή ανάπηρο, ή σοβαρά τραυματισμένο. Οταν ακούγονται οι εκρήξεις ή φτάνουν οι πρώτες πληροφορίες από τηλεφωνήματα, το ραδιόφωνο, την τηλεόραση, χιλιάδες είναι εκείνοι που αγωνιούν και αναρωτιούνται «σε ποιο πλοίο;», «σε ποιο συνεργείο;», «ποιοι ήταν μέσα;». Και δεν υπάρχει κανείς που να αμφιβάλλει ότι κι αυτή τη φορά το κύκλωμα έπραξε ένα ακόμη έγκλημα, ότι κάποιος πήγε να κερδίσει χρόνο και χρήμα.

Το κύκλωμα αυτό δεν είναι άγνωστο, έχει ταυτότητα. Οι εκπρόσωποί του βρίσκονται από την περιοχή που γίνεται η επισκευή ενός πλοίου, στα εφοπλιστικά γραφεία, στο Λιμεναρχείο και στις τεχνικές εταιρίες που εκδίδουν πιστοποιητικά για την εκτέλεση εργασιών, στο υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, ακόμη και στο Μέγαρο Μαξίμου, εκεί που αποφασίζεται η εφαρμογή μιας πολιτικής η οποία, για να εξασφαλίσει τα μέγιστα κέρδη στο κεφαλαίο, προβλέπει ως «παράπλευρη απώλεια» την ύπαρξη και νεκρών εργατών. Μια πολιτική που δεδομένο της είναι η ανεργία, η όλο και πιο σκληρή εκμετάλλευση, η φτώχεια και ο θάνατος.

Γι' αυτό δε ρωτάμε πλέον «γιατί η εταιρία αυτή υπάρχει ακόμη», «γιατί ο συγκεκριμένος τεχνικός συνεχίζει να υπογράφει πιστοποιητικά θανάτου», «γιατί δε λαμβάνονται τα απαραίτητα μέτρα ασφάλειας», «ποιος είναι ο ρόλος των Λιμενικών Αρχών και των αρμόδιων διευθύνσεων του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας». Η απάντηση έχει δοθεί χρόνια πριν: Δεν είναι θέμα προσώπων. Εκεί που δραστηριοποιείται η πιο σκληρή έκφραση του κεφαλαίου, οι εφοπλιστές, το έγκλημα κατά της ζωής των εργατών είναι προϋπόθεση για τα κέρδη τους. Αυτό σημαίνει πως οι εργάτες της Ζώνης, όπως συνολικά η εργατική τάξη, δεν πρέπει να περιμένουν σωτηρία από κανέναν. Επιβάλλεται να μετατρέψουν τον αγώνα τους από αγώνα για την προστασία της ζωής, σε αγώνα για την ανατροπή της πολιτικής της εκμετάλλευσης.

Νέα θυσία

Μαυροφορέθηκε

ξανά

στο Πέραμα

η «Ζώνη»,

πέντε καήκαν

ζωντανοί,

πέντε οι νέοι

φόνοι,

τη βιοπάλη

η εργατιά

με αίμα