Ενα πολύ σημαντικό κινηματογραφικό και πολιτιστικό γεγονός αποτελεί πλέον το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για παιδιά και νέους, που συνεχίζεται για τέταρτη χρονιά φέτος. Η θαυμάσια επιλογή των ταινιών και η πλατιά και ενεργός παρουσία των παιδιών, καθώς και η παρουσίαση αξιόλογων νέων ελληνικών ταινιών τα προηγούμενα χρόνια καθιστούν το Φεστιβάλ μια αξιολογότατη και αξιέπαινη προσπάθεια δεδομένου ότι πραγματοποιείται στην περιφέρεια. Το Φεστιβάλ ξεκίνησε το 1997 και είναι μοναδικό στο είδος του στην Ελλάδα. Το 2001 δημιουργήθηκαν δύο ακόμα θεσμοί, η Διεθνής Συνάντηση Πανεπιστημιακού και Νεανικού Θεάτρου Ολυμπίας (ΔΙΣΠΑΝΘΟ) και το Κάμερα Ζιζάνιο (Φεστιβάλ ταινιών που έχουν δημιουργήσει παιδιά και νέοι).

Το «Νεανικό Πλάνο» επίσης προωθεί εκπαιδευτικά προγράμματα σε συνεργασία με σχολεία, δήμους, συλλόγους κλπ. και έχοντας ήδη ένα πλούσιο έργο και μεγάλη εμπειρία, την οργάνωση συνεδρίων και άλλων ειδικών εκδηλώσεων, την παραγωγή ταινιών και εκδόσεις. Στα πλαίσια του «Νεανικού Πλάνου» λειτουργούν το Παράλληλο Κύκλωμα Διανομής Ποιοτικών Ταινιών για Παιδιά και Νέους, το Τμήμα Υποτιτλισμού Ταινιών και το Τμήμα Τεχνικής Υποστήριξης για προβολές σε οποιουσδήποτε χώρους.

Το 4ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους θα πραγματοποιηθεί από 1 έως 8 του Δεκέμβρη, με τη συνεργασία της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ηλείας, της Τοπικής Ενωσης Δήμων και Κοινοτήτων του Νομού Ηλείας και των Δήμων Πύργου, Αρχαίας Ολυμπίας και Αμαλιάδας. Μέρος των εκδηλώσεων θα πραγματοποιηθεί και με τη συνεργασία του Δήμου Πάτρας, με τον οποίο συνεργάστηκαν και στα πλαίσια του 3ου Φεστιβάλ. Σημαντικό επίσης είναι ότι εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν σε πολλές πόλεις του Νομού Ηλείας (Πύργος, Αμαλιάδα, Αρχαία Ολυμπία, Κρέστενα, Ζαχάρω κλπ.), αλλά και στην Πάτρα, καθώς και στην Αθήνα.

Στο διαγωνιστικό πρόγραμμα θα προβληθούν 33 ταινίες μεγάλου και μικρού μήκους. Οι ταινίες θα προέρχονται από 25 περίπου χώρες από όλες τις ηπείρους και θα είναι πρόσφατης παραγωγής. Στο πλαίσιο του «Κάμερα - Ζιζάνιο», που ξεκίνησε από τις 25 του Νοέμβρη και ολοκληρώνεται με τη λήξη του φεστιβάλ (8/12), θα προβληθούν ταινίες που έχουν δημιουργήσει παιδιά και νέοι από 4 έως 20 ετών, ενώ παρουσιάζονται και παιδικές νεανικές καλλιτεχνικές δημιουργίες κάθε είδους. Θα υπάρχει επίσης ειδική παρουσίαση των ταινιών του Ciak Junior Festival, που είναι ταινίες από επαγγελματίες, αλλά στηρίζονται σε ιδέες παιδιών. Ακόμη θα υπάρχουν: Εκθεση αφίσας με θέμα «Το παιδί στον ελληνικό κινηματογράφο», θα εκδίδεται - όπως και σ' όλα τα προηγούμενα Φεστιβάλ - η εφημερίδα «Ζιζάνιο» που γράφεται στο μεγαλύτερο μέρος της από παιδιά. Θα υπάρχει επίσης πλήθος παράλληλων εκδηλώσεων: παιδικά εργαστήρια ζωγραφικής, κινηματογράφου, χορού, σκίτσου, κινουμένων σχεδίων, κατασκευής μάσκας. Θα δοθούν παραστάσεις θεατρικές, μουσικές, κουκλοθεάτρου, Καραγκιόζη. Θα γίνουν κινηματογραφικά αφιερώματα. Καθημερινά καταξιωμένοι συγγραφείς θα παρουσιάζουν το πιο πρόσφατο βιβλίο τους. Θα γίνονται επαγγελματικές συναντήσεις και θεματικές ημερίδες.

Η διεθνής κριτική επιτροπή θα αποτελείται από κορυφαίους παράγοντες του Κινηματογράφου για Παιδιά και Νέους (σκηνοθέτες, παραγωγούς, διανομείς και άτομα με θεσμικό ρόλο). Εκτός από τη διεθνή κριτική επιτροπή, θα υπάρχει και μια κριτική επιτροπή παιδιών που θα απονείμουν τα δικά τους βραβεία. Η πρώτη επιτροπή θα είναι επταμελής και η δεύτερη εικοσιπενταμελής.

Οι ταινίες μεγάλου μήκους είναι: «Αλί Ζάουα» του Ναμπίλ Αγιούς, που γεννήθηκε το 1969 και είναι γιος Μαροκινού και Γαλλίδας, ο ίδιος μεγάλωσε στο Παρίσι.

«Ενα καλοκαιρινό παραμύθι» του Ulf Malmros, που γεννήθηκε το 1965 και σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία για την τηλεόραση σε ηλικία 19 ετών.

«Η πτώση» του Hans Herbots. Ο Hans Herbots γεννήθηκε το 1970. Το 1994 αποφοίτησε από την Κινηματογραφική Ακαδημία των Βρυξελλών.

«Η Πράσινη Ερημος» του Anno Saul. Γεννήθηκε το 1963, στη Βόννη. Αρχικά σπούδασε Φιλοσοφία στο Κολέγιο Ιησουιτών, στο Μόναχο. Από το 1985 έως το 1990 σπούδασε στην Ακαδημία Κινηματογράφου και Τηλεόρασης του Μονάχου.

«Ερημος και ερημιά» του Gavin Hood. Σπούδασε κινηματογράφο στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Αντζελες, όπου κέρδισε το βραβείο σεναρίου Diane Thomas. Ξεκίνησε τη σκηνοθετική του καριέρα με την αναγνωρισμένη μικρού μήκους νοτιοαφρικανική ταινία «The Storekeeper», η οποία κέρδισε 13 βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ και προκρίθηκε για τα βραβεία Οσκαρ το 1998.

«Μαρίκεν» του Andre van Duren, που γεννήθηκε το 1958 στο Reek στην Ολλανδία. Σπούδασε Λογοτεχνία και Γλωσσολογία στο Πανεπιστήμιο του Nijmegen και αργότερα Θέατρο και Κινηματογραφικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης.

«Σάμια» του Φιλίπ Φοκόν, που γεννήθηκε στην Ούτζα, στο Μαρόκο. Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Aix-en-Provence. Ξεκίνησε στο χώρο του κινηματογράφου ως βοηθός παραγωγής.

«Σαρόγια» του Somaratne Dissanayake, ο οποίος πήρε το πρώτο του πτυχίο στη Διαγνωστική Ιατρική Ακτινολογία, στο London University. Σπούδασε θεατρικές τέχνες στο City Art Circle. Στο National Youth Drama Festival, το 1974, απέσπασε τα βραβεία Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Καλύτερου Σεναρίου και Καλύτερου Ηθοποιού.

«Το μόνον της ζωής του ταξείδιον» του Λάκη Παπαστάθη που απέσπασε το βραβείο κοινού στο 42ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και σάρωσε τα κρατικά βραβεία ποιότητας.

«Ο Ανεμος στις Ιτιές» του Mohammad-Ali Talebi, γεννημένου στην Τεχεράνη το 1958. Σπούδασε κινηματογράφο και τηλεόραση στο College of Performing Arts.

«Σουηδική Ομορφιά» του Daniel Fridel και της Alice de Champfleury.

«Τα παιδιά του Πετρελαίου» του Ebrahim Forouzesh Far από την Τεχεράνη. Αποφοίτησε από τη Σχολή Δραματικών Τεχνών το 1970. Διατέλεσε υπεύθυνος του κινηματογραφικού τομέα του Ινστιτούτου για τη Διανοητική Ανάπτυξη των Παιδιών και των Νέων από το 1970 ως το 1979.

«Λέιλα» του Gabriel Axel, γεννήθηκε το 1918 στη Δανία. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε κυρίως στη Γαλλία. Επιστρέφοντας στη Δανία εκπαιδεύτηκε ως ηθοποιός στο Βασιλικό Θέατρο της χώρας. Το 1988 θριάμβευσε αποσπώντας βραβείο Οσκαρ για τη δανική ταινία «Η Γιορτή της Μπαμπέτ» (1987), τη μεταφορά της ομότιτλης νουβέλας της Karen Blixen. Η «Λέιλα» είναι η εικοστή μεγάλου μήκους ταινία του.

«Μικροί Τραγουδιστές της Οπερας του Πεκίνου» της Du Min.

«Το Λευκό» της Angela Pires και της Liliana Sulzbach.

«Σανζίρα» του Nurbek Egen.

«Η Τελευταία Νότα» της Maite Rivera Carbonell.

«Η νύχτα των Αστεριών» του Mauricio Siso.

«Δεν υπάρχει τέλος στη δική μου ιστορία» του Reza Majlesi.

«Το κορίτσι που πουλούσε τον ήλιο» του Djibril Diop Mambety.

«Η υπόσχεση» της Patricia Chica.

«Κλάμα για τον κλόουν» του David Cairns (Σκοτία).

«See no evil» του Αρη Μπαφαλούκα (Β` Βραβείο στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας 2001).

«Via crucis» του Serge Denoncourt.

«Ο Ερνστ και η καινούρια του μπάλα» της Alice de Champfleury (Δανία).

«Σούζαν Σίλεμαν» της Cecilia Holbek Trier (Δανία).

«Το κορίτσι και το Χρυσό Πουλί» της Kine Aune (Νορβηγία).

«Punctured» του Christian Lo (Αγγλία).

«Η τελευταία γλώσσα της αλήθειας» του Γιώργου Κωστόπουλου.

«Ολα με σερβίτσιο» της Franziska Meletzky (Γερμανία).

«Η Φλογέρα» της Ελλης Μαρκοπούλου.

«Το ποδήλατο» του Ronen Menachem (Ισραήλ).

«Φλογισμένες οπλές» του Richard Goleszowski.