Associated Press

Με πρόσχημα - αυτή τη φορά - την τρομοκρατία, οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους ισοπέδωσαν άλλη μια χώρα...

Οι Αμερικανοί (δηλαδή η κυβέρνησή τους) έχουν λανσάρει το πρόσχημα της τρομοκρατίας για να επεμβαίνουν ωμά σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου και να επιβάλλουν τα σχέδιά τους. Τα ευρωπαϊκά κέντρα των Βρυξελλών κατασκευάζουν τις αλυσίδες (την ποινική αντιμετώπιση της τρομοκρατίας) με τις οποίες θα αλυσοδέσουν τους λαούς για να τους ...«προστατεύσουν»! Και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, υπάκουος μαθητής όλων αυτών των «κέντρων της αμαρτίας», σκύβει δουλικά τη μέση και υπερθεματίζει στην «αναγκαιότητα» του αλυσοδέματος, συνεπικουρούμενη από τη Νέα Δημοκρατία, που δέχεται τα πάντα, προκειμένου να αποκτήσει την εύνοια των προαναφερόμενων κέντρων, ώστε να διαδεχθεί κάποτε το αμαρτωλό ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Αν μελετήσει κανείς το τι προβλέπει αυτή η «ποινική αντιμετώπιση», θα διαπιστώσει ότι ο φασισμός της παγκοσμιοποίησης απλώνεται στον ευρωπαϊκό ουρανό, για να φαλκιδεύσει - πέραν όλων των άλλων - και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες.

Κάποιοι «κανόνες» - όπως το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης - που καταργούν ουσιαστικά σύνορα, νομοθεσίες, αρχές κλπ. προωθούν τεχνηέντως και συγκεκαλυμμένα την κατάργηση των εθνικών ιδιαιτεροτήτων των χωρών, για να περάσουν πιο εύκολα οι αλυσίδες της παγκοσμιοποίησης. Σ' αυτό το πλαίσιο, συγκαταλέγεται και η πονηρή αξίωση της επιτρόπου Αννας Διαμαντοπούλου, που με δασκαλίστικο ύφος (κατ' επιεική χαρακτηρισμό) προς «ατακτούντας και δυστρόπους μαθητάς», εδήλωσε: «Νομίζω ότι η χώρα μας εγκαίρως θα πρέπει να ορίσει ως δεύτερη επίσημη γλώσσα τα αγγλικά. Νομίζω ότι οι Ελληνες δε θα πάθουν τίποτε, αν μάθουν να μιλούν το ίδιο καλά τα αγγλικά, όπως τα ελληνικά...»!

Και είναι ν' απορεί κανείς, πώς ουδείς από τα δύο «μεγάλα» κόμματα δε βγήκε να αποδοκιμάσει αυτήν την πρωτοφανή και προκλητική αξίωση της κυρίας επιτρόπου. Αντιθέτως, με «μια φωνή και μια ψυχή», οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ ξεσηκώθηκαν με στεντόρεια φωνή, για να απαιτήσουν την αύξηση της ...βουλευτικής αποζημίωσης! Εκεί εντοπίζεται όλο το πρόβλημα... Δε βγαίνουν πέρα οικονομικά οι άνθρωποι και, όπως τόνισε ο αγορητής της ΝΔ, δε θέλουν οι βουλευτές να καταφύγουν στα ...ταμεία των πολυεθνικών! Ενωμένοι, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ συνόψισαν περίπου το αίτημα για αύξηση, με το σλόγκαν: «Δώστε και σώστε»!.. Την ίδια μέρα, μάλιστα, που έγινε στη Βουλή αυτή η συζήτηση, η επόμενη είδηση στα δελτία των καναλιών ήταν η δεξίωση σε κοσμικό κέντρο του κ. Νεονάκη του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να του ευχηθούν για την εορτή του οι πράσινοι «σύντροφοι»!.. Ετσι, το κοινό κατανόησε καλύτερα το «δίκαιο» του αιτήματος!

- Ποίοι είναι παρακαλώ, οι πόροι σας οι προσωπικοί;

Ας δούμε, όμως, τη συνέχεια, όπως την περιέγραψε ο Πέτρος Πικρός στο «Ριζοσπάστη»: «Ο Κρισναμούρτι θύμωσε, κοκκίνισε, και δεν απάντησε. Η ερώτηση χαρακτηρίστηκε από την ομήγυρη ως "απρεπεστάτη". Δεν έλειψαν εκείνοι που τη χαρακτήρισαν και ως υστερόβουλη. Ως τόσο, συνάδελφοι που ήξεραν τη δουλιά τους, αναγνώρισαν πως μια τέτοια διευκρίνιση, θα ενδιέφερε πολύ το κοινό. Και, πραγματικά, εχθροί και φίλοι κάθε δημόσιου άνδρα ενδιαφέρονται πάντα να μάθουν για το πώς αποζεί αυτός. Γιατί όχι, το ίδιο να μη συνέβαινε και με τον Λένιν, που ασφαλώς, αν τον ρωτούσαν ποτέ δημοσιογράφοι, ούτε θα τα 'χανε, ούτε θα κοκκίνιζε, και, πολύ λιγότερο, θα θύμωνε. Θα έδινε νέτη - σκέτη την απάντηση, γιατί δε θα είχε να κρύψει και τίποτα...».

Καλό θα ήταν οι σύγχρονοι «κοινοβουλευτικοί Μεσσίες» - πράσινοι και μπλε - να προβληματιστούν και να συγκρατούν τις επιθυμίες τους, την ώρα, μάλιστα, που η κυβέρνηση ανακοινώνει ότι θα δώσει ψίχουλα στους εργαζόμενους με μορφή «φοροελαφρύνσεων», ενώ ενισχύονται τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου...

Η κοκκινοφοβία, το κατασκεύασμα της εργοδοσίας, έφερε αποτέλεσμα. Καθυστέρησε για μια γενιά την οργάνωση στα συνδικάτα των μαζικών βιομηχανιών. Διατήρησε τους χαμηλούς μισθούς σε εκατομμύρια εργάτες, ισχυροποίησε το σύστημα ανοιχτών προσλήψεων σε πολλές βιομηχανίες, σπάζοντας μ' αυτόν τον τρόπο τις απεργίες. Ηταν η σίγουρη συνταγή για χαμηλούς μισθούς. Στα μέσα του 19ου αιώνα, οι υποστηρικτές της κατάργησης της δουλείας στην Αμερική ονομάστηκαν Κομμουνιστές! Ο όρος χρησιμοποιήθηκε στη μεγάλη απεργία των σιδηροδρομικών το 1877. Κρέμασαν τους αγωνιστές του οχταώρου το 1887. Οι εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου πάταξαν την απεργία στο χάλυβα το 1919, με το πασίγνωστο σύστημα: Διέσπασαν τους εργάτες και υποκίνησαν εχθρότητα των λευκών εργατών απέναντι στους μαύρους. Την «κοκκινοφοβία» μπορούσαν να την εφαρμόσουν, με ή χωρίς Κομμουνιστικό Κόμμα. Οταν, όμως, το 1919, δημιουργήθηκαν δύο μικρά κομμουνιστικά κόμματα, οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου θορυβήθηκαν και άρχισαν να φωνάζουν για «άμεσο κίνδυνο επανάστασης»! Οι κατευθυνόμενες εφημερίδες γέμισαν τις σελίδες τους με ιστορίες για το «χρυσάφι της Μόσχας» και για Ρώσους «κατασκόπους». Η «Νιου Γιορκ Τρίμπιουν» έγραφε στις 4 Ιουνίου του 1919: «Αρχίζει πανεθνική έρευνα για κόκκινους». Τέσσερις μέρες αργότερα, η «Νιου Γιορκ Τάιμς» ανέφερε: «Οι κόκκινοι Ρώσοι βρίσκουν πολλή δουλιά εδώ». Οι υπεύθυνοι της εφημερίδας, προφανώς, είχαν ξεχάσει τους παρόμοιους τίτλους που χρησιμοποιούσαν επί δεκάδες χρόνια και έφτασαν στο σημείο να διαβεβαιώνουν τους αναγνώστες τους, ότι «οι κόκκινοι που συνελήφθησαν στο Σικάγο εξύφαιναν συνωμοσία για την ανατροπή της κυβέρνησης των ΗΠΑ»!