Μέτρα για την αντιμετώπιση των κρουσμάτων βίας στους αθλητικούς χώρους ανακοίνωσε χθες ο υφυπουργός Δημόσιας Τάξης, Ευάγγελος Μαλέσιος. Μάλιστα, το υπουργείο ευελπιστεί ότι η συγκεκριμένη δέσμη προληπτικών μέτρων θα αντιμετωπίσει αποτελεσματικότερα τα κρούσματα βίας, τα οποία παρατηρούνται πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος των αθλητικών συναντήσεων, ιδιαιτέρως σε περιπτώσεις μαζικών μετακινήσεων οπαδών. Ωστόσο και σ' αυτό το πακέτο μέτρων δε λαμβάνονται υπόψη οι αιτίες που προκαλούν τη βία στα γήπεδα, αφού το συγκεκριμένο ζήτημα δεν αντιμετωπίζεται ως κοινωνικό πρόβλημα, αλλά ως «βεντέτα» μεταξύ των φανατικών οπαδών των ομάδων.

Τα μέτρα πάντως, που περιλαμβάνονται σε σχετική εισήγηση της ΕΛ.ΑΣ, αφορούν:

• Στη διαρκή συνεργασία των ΠΑΕ, ΚΑΕ και λοιπών σωματείων με τις αρμόδιες αστυνομικές αρχές, πριν από κάθε οργανωμένη μετακίνηση οπαδών ποδοσφαιρικών ομάδων ή άλλων αθλητικών σωματείων.
• Στην έγκαιρη ειδοποίηση της Αστυνομίας για τα προγραμματισμένα δρομολόγια μετακίνησης των οργανωμένων συνδέσμων οπαδών των ομάδων.
• Στην παράδοση, πριν από την αναχώρηση, καταλόγου με τον αριθμό των οχημάτων και τα ονόματα των επιβαινόντων σε κάθε όχημα.
• Στον ορισμό ενός προσώπου ως υπευθύνου αποστολής, προκειμένου να υπάρχει συνεχής συνεργασία με την Αστυνομία, η οποία θα αναλάβει τη συνοδεία τους και, τέλος
• Στην εκπόνηση εκ μέρους της ΕΛ.ΑΣ, για κάθε αθλητική συνάντηση χωριστά, σχεδίου για την ασφαλή μετακίνηση από και προς το στάδιο, καθώς και για την πρόσβαση, παραμονή και αποχώρηση των οργανωμένων οπαδών απ' τις κερκίδες.

Να σημειωθεί, τέλος, ότι η δέσμη των μέτρων αυτών τέθηκε υπόψη του αρμόδιου για τον Αθλητισμό υφυπουργού Πολιτισμού Ι. Κουράκη, της Διαρκούς Επιτροπής για την Αντιμετώπιση της Βίας (ΔΕΑΒ), των θεσμοθετημένων οργάνων του αθλητισμού (ΕΠΟ, ΕΠΑΕ, ΕΟΚ, ΕΣΑΚΕ κλπ.), καθώς και της κάθε ΠΑΕ και ΚΑΕ χωριστά.

Ι. Την αύξηση της ζήτησης κατά 85% τον τελευταίο χρόνο για θεραπεία.

II. Τη σημαντική πτώση του ορίου ηλικίας ένταξης στα ναρκωτικά (15 έτη αναφέρει η πρόσφατη έρευνα του ΚΕΘΕΑ).

III. Την αλματώδη άνοδο των θανάτων από τη χρήση (διπλασιασμός των θανάτων κάτω από 20 έτη τα τελευταία 5 χρόνια).

IV. Τη σημαντική αύξηση της πολυτοξικομανίας αφού το 73% των χρηστών κάνει χρήση περισσοτέρων από μία ουσία.

V. Τα ελλείμματα και τη φιλελευθεροποίηση του νομικού πλαισίου, με αποτέλεσμα να συλλαμβάνονται οι χρήστες και να κυκλοφορούν οι έμποροι ελεύθεροι.

VI. Τη μείωση των επιχορηγήσεων των θεραπευτικών κοινοτήτων και προγραμμάτων με ταυτόχρονη αύξηση των επιχορηγήσεων προγραμμάτων υποκατάστασης.

VII. Την καταρράκωση και συρρίκνωση της κοινωνικής πολιτικής σύμφωνα με τις επιταγές της ΕΕ.

VIII. Την παρουσία του μοντέλου της «μείωσης της βλάβης» ως μοναδικού τρόπου αντιμετώπισης της μάστιγας των ναρκωτικών.

IΧ. Την έλλειψη ενιαίας στρατηγικής πρωτογενούς πρόληψης με στόχο τα αίτια του προβλήματος.

Η ίδια η κυβέρνηση, στο πρόσφατο σχέδιο δράσης για την τοξικομανία, που δόθηκε στη δημοσιότητα σχεδόν ταυτόχρονα με το «ναρκωνόμο» των 5 βουλευτών της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ το καλοκαίρι, παραδέχεται την αποτυχία του ΟΚΑΝΑ στην οργάνωση όλων των συναρμόδιων φορέων (εξαιρούνται βέβαια οι φορείς του μαζικού κινήματος και των θεραπευτικών κοινοτήτων), θεωρεί πως το πρόβλημα της τοξικομανίας είναι «πολυέξοδο» (σελ. 9 παρ. 1γ), «ανακαλύπτει» πως η τοξικοεξάρτηση είναι «χρόνια νόσος» (σελ. 8 παρ. 1γ), χωρίς κοινωνικές αιτίες που τη γεννούν και την αναπαράγουν. Στο εν λόγω σχέδιο δράσης εντάσσονται επικίνδυνες έννοιες όπως αυτή της «πρωτογενούς πρόληψης», η οποία, κατά τους συντάκτες του σχεδίου, είναι η ενημέρωση και ιδιαιτέρως αυτή για τον καπνό και το αλκοόλ!! (σελ. 21 παρ. 5.1, σελ. 23 παρ. 5.3). Προσπαθεί σιγά σιγά να περάσει τη γνωστή αντίληψη των «ναρκωκουλτουριάρηδων» πως τσιγάρο και χασίς είναι το ίδιο. Θεωρεί πως τα προγράμματα αποκατάστασης είναι η αιχμή του δόρατος για την αντιμετώπιση του προβλήματος και συνεχίζει να τα επιδοτεί απλόχερα, χωρίς όμως να κάνει το ίδιο και για τις θεραπευτικές κοινότητες, οι οποίες υφίστανται οικονομικό στραγγαλισμό.

Κουβέντα για την «ταμπακέρα» των αιτιών που γεννούν την εξάρτηση, ανατροπή των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, αύξηση της ανεργίας, απώλεια στοιχειωδών ατομικών δικαιωμάτων, ανυπαρξία κοινωνικού κράτους, στραγγαλισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, εμπορευματοποίηση των ανθρωπίνων σχέσεων, θεοποίηση του κέρδους, προώθηση της υποκουλτούρας ως πολιτισμού κλπ. Η λογική αντιμετώπισης του προβλήματος από την κυβέρνηση κινείται στα πλαίσια μόνο της διαχείρισης και όχι της ριζικής αντιμετώπισης.

1. ΟΧΙ σε ΟΛΑ τα ναρκωτικά.

2. Αρνηση του διαχωρισμού «μαλακών»-«σκληρών».

3. ΟΧΙ στην αποποινικοποίηση του χασίς.

4. Πολιτική «μείωσης της ζήτησης» και όχι «μείωσης της βλάβης».

5. Αύξηση των κονδυλίων του προϋπολογισμού για κοινωνική πολιτική και εφαρμογή πανελλαδικού αντιναρκωτικού σχεδίου δράσης (και όχι υπέρογκες δαπάνες για εξοπλιστικά προγράμματα).

6. Θέσπιση προγράμματος για την εφαρμογή πρωτογενούς πρόληψης, που θα στοχεύει τα αίτια και όχι τα αποτελέσματα της τοξικομανίας (εκπαίδευση, εργασία, οικογένεια, πολιτισμός, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα, ΜΜΕ, στρατός).

7. ΟΧΙ στα προγράμματα υποκατάστασης, που συντηρούν και δε θεραπεύουν.

8. Θεραπευτικές κοινότητες «στεγνών» προγραμμάτων σε όλη την επικράτεια.

9. ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση της απεξάρτησης.