Ο λαός μας απουσίαζε από την υποδοχή του πρωθυπουργού της Ρωσίας κ. Πούτιν όταν επισκέφθηκε τη χώρα μας, ή καλύτερα ήταν παγιδευμένος μέσα στ' αυτοκίνητά του, έτσι ώστε οι δρόμοι να 'ναι ελεύθεροι για τη διέλευση των επίσημων επισκεπτών μας. Ο Πούτιν, εάν μπορούσε να δει, θα ζήλευε πολύ τη δική μου υποδοχή (που ήταν και η ευτυχέστερη μέρα της ζωής μου) όταν ως Ελασίτης έμπαινα νικητής και τροπαιούχος στη Θεσσαλονίκη, παρελαύνοντας μαζί με τους συμπολεμιστές μου αντάρτες, γιορτάζοντας τη νίκη μας ενάντια στο φασισμό, κι ας έλεγαν οι ψεύτες του Λονδίνου ότι τη Θεσσαλονίκη την απελευθέρωσαν οι Αγγλοι κομάντος!

Ο κ. Πούτιν ήρθε στη χώρα μας ως διαπραγματευτής εμπορικών συμφωνιών. Υποσχέθηκε αγωγούς πετρελαίου, αερίου και δημιουργία πολλών άλλων επιχειρήσεων. Διερωτώμαι αν όλα αυτά τα μεγαλεπήβολα σχέδια, θα ωφελήσουν τους δυο λαούς. Εμείς στη χώρα μας έχουμε άπειρα παραδείγματα ξεπουλήματος κερδοφόρων επιχειρήσεων. Ηρθε ακόμη, να μας πουλήσει όπλα, μιμούμενος τους άλλους ιμπεριαλιστές της Δύσης και σε αντίθεση με ό,τι ζητά ο λαός μας και όλοι οι λαοί της Γης, δηλαδή την απαλλαγή της ανθρωπότητας από την κατάρα των εξοπλισμών που οδηγεί στους φονικούς και καταστρεπτικούς πολέμους, προς όφελος πάντα των πολεμοκάπηλων.

Ο κ. Πούτιν ηγέτης μιας πολύ μεγάλης χώρας και ενός περήφανου λαού, που επί σοσιαλιστικού καθεστώτος συνέτριψε στο Β' παγκόσμιο πόλεμο το χιτλερικό τέρας και κατάφερε, παρ' όλες τις τεράστιες καταστροφές που υπέστη, να γίνει μια υπερδύναμη και να συναγωνίζεται την Αμερική, που γι' αυτήν ο πόλεμος ήταν και είναι η βασική πηγή πλούτου(βιομηχανία όπλων). Πρώτη λοιπόν η πρώην ΕΣΣΔ στο διάστημα, στο χάλυβα, στο φυσικό αέριο, στον αθλητισμό, στην παιδεία, στην εργασία κλπ, κλπ. Οι Σοβιετικοί πολίτες ζήσανε με αξιοπρέπεια και περηφάνια. Η ανατροφή και διαπαιδαγώγηση του παιδιού, με ιδανικά που προσφέρονται για μια καλύτερη και δικαιότερη κοινωνία, ήταν το πρώτο και κύριο μέλημα του σοσιαλιστικού καθεστώτος.

Σήμερα, δέκα τόσα χρόνια μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στη Ρωσία, όλοι γνωρίζουμε σε τι κατάντια έχει περιπέσει η μεγάλη αυτή χώρα, παρασύροντας το λαό της σε μια αφάνταστη αθλιότητα. Ομως ας ήμαστε αισιόδοξοι. Ετσι και αλλιώς ο καπιταλισμός δεν τους έδωσε τίποτα από αυτά που προπαγάνδιζε, ο σοσιαλισμός θα ανατείλει ξανά, για να δώσει το αληθινό φως.

ΘΟΔΩΡΟΣ ΛΙΛΙΑΚΙΔΗΣ

Θεσσαλονίκη

Φωτιές άναψε με το «Δαυλό» ο μουσικοσυνθέτης Γιάννης Μαρκόπουλος. Και ως ένα βαθμό έχει δίκιο. Θυμάμαι πριν λίγα χρόνια είχε ζητηθεί από τα παιδιά του Λυκείου να γράψουν έκθεση με θέμα το ρατσισμό, με ιδιαίτερη αναφορά στο «ολοκαύτωμα» των Εβραίων. Και όλα αυτά, όταν έχουμε φρέσκα και αχνιστά από τους σύγχρονους νεοναζί τα ολοκαυτώματα τόσων άλλων (όπως των Παλαιστινίων) λαών. Και ποιος δε θυμάται το ξύλο που τρώγαμε μικρά παιδιά, για να απομνημονεύσουμε τα ονόματα των δώδεκα παιδιών του Ιακώβ; Τη στιγμή μάλιστα που τα Ελληνόπουλα αγνοούν τη «δημοκρατία των μεγαλοφυών» φιλοσόφων της αρχαιότητας, για τους οποίους γίνεται λόγος μόνο σε κατ' επιλογήν μάθημα, μόλις στη Γ' Λυκείου...

Οταν ήδη το «ου δει αδικούμενων τινα αντιδικείν» (δεν πρέπει κάποιος, όταν αδικείται, να ανταποδίδει την αδικία) του Σωκράτη, βρίσκεται ασύγκριτα ψηλότερα απ' το «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» του μωσαϊκού νόμου. Κι όταν ο ίδιος ο Χριστός με τα «ερρέθη εν τοις αρχαίοις... εγώ δε λέγω υμίν», άφησε οριστικά και αμετάκλητα πίσω του την Π. Διαθήκη. Αφού, όπως έλεγε «δεν μπορούμε να βάλουμε το καινούριο κρασί σε παλιά ασκιά»... Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και στην Π. Διαθήκη προσωπικότητες (όπως των προφητών) αξιόλογες και κείμενα (όπως οι Ψαλμοί, οι Παροιμίες, ο Εκκλησιαστής κλπ) αριστουργηματικά και αξιομνημόνευτα.

Καυχόμαστε συνήθως οι Ελληνες για την αυτοκρατορία του Μ. Αλεξάνδρου, έστω κι αν ανήκει στο παρελθόν. Αλλά οι "αυτοκρατορίες" του Ηράκλειτου, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη και των τόσων άλλων παραμένουν αιώνιες και παγκόσμιες. Κι όμως κάποιοι, επιμένουν να τις κρατούν θαμμένες στη λήθη...

Με τιμή

Παπά-ΗΛΙΑΣ ΥΦΑΝΤΗΣ

Ράινα Αγρινίου

Βαγγέλης Κοσμίδης Θεσσαλονίκη. Με την ελληνική γλώσσα, την πολιτισμική μας αυτή κληρονομιά, κανείς δεν έχει δικαίωμα να παίζει και να προτείνει να πάρει -μέσα στην ίδια μας τη χώρα- τη δεύτερη θέση ουσιαστικά, σε σχέση με την αγγλική. Θα' θελα να σας αναφέρω ένα μικρό παράδειγμα για το πώς υπερασπίστηκα τη γλώσσα μας και τον πολιτισμό μας, κάποτε. Και πώς, νομίζω πρέπει να στηρίζουμε τη γλώσσα μας.

Πριν χρόνια διάβαζα ένα σοβιετικό περιοδικό, γύρω από διεθνή θέματα, που εκδιδόταν σε τριάντα γλώσσες και επρόκειτο να προστεθούν και άλλες στο μέλλον. Επειδή στην ελληνική δεν εκδιδόταν, απευθύνθηκα στην ένωση συγγραφέων της πρώην ΕΣΣΔ και τους ζήτησα να τυπώνεται το περιοδικό και στη γλώσσα μας. Αρχικά μου απάντησαν ότι δεν είχαν αυτή τη δυνατότητα, αλλά εγώ επέμεινα υπενθυμίζοντάς τους, ότι το αλφάβητό τους το οφείλουν στους δικούς μας Κύριλλο και Μεθόδιο. Μετά από λίγο με πληροφόρησαν ότι σύντομα το περιοδικό θα εκδίδεται και στην ελληνική γλώσσα. Ηταν για μένα μια μεγάλη ικανοποίηση η απόφαση αυτή.

Καλλιόπη Φωτιάδου, Μαρούσι, (σατιρίζοντας την πολιτική επικαιρότητα). «Συνάντησα στο δρόμο προχτές έναν παλιό μου φίλο που μου είπε τα εξής παράξενα. Οτι κυκλοφορούν έντονα φήμες πως τα υπουργεία του Αμερικανο-ελληνικού κρατιδίου "η ωραία Ελλάς", ή "η ισχυρή Ελλάδα», μεταφέρονται στην αμερικάνικη πρεσβεία. Θ' ακολουθήσει, λένε, κι η Βουλή των Αμερικανοελλήνων. Εγκαιρα ανακοινωθέντα από την Αμερικάνικη πρεσβεία θα ενημερώνουν τον πληθυσμό της χώρας. Λέτε να υπάρχει καμιά αλήθεια σ' όλα τούτα;»!

Γρηγόρης Αραβαντινός. Ολο αυτό τον καιρό πολύς λόγος γίνεται για το καινούριο νόμισμα που μας επέβαλλαν οι Βρυξέλλες, το ευρώ. Ο κόσμος διερωτάται αν θα το συνηθίσει και συγχρόνως φοβάται την αισχροκέρδεια των επιτήδειων. Από την άλλη μεριά η κυβέρνηση, προσπαθεί να μας πείσει ότι τώρα με το ευρώ, θα ζήσουμε το χρυσούν αιώνα, γιατί θα είναι ισχυρό, ευρωπαϊκό... και πάει λέγοντας. Ομως από κανέναν κυβερνητικό δεν ακούσαμε, με πόσα και ποια δεινά σχετίζεται το ευρώ για τη χώρα μας.

Εγώ πιστεύω ότι το ευρώ για τη χώρα μας και το λαό μας θα έχει πολλές αρνητικές επιπτώσεις. Ολες οι λύσεις που θα αφορούν στα θέματα της εσωτερικής και εξωτερική μας πολιτικής, θα επιβάλλονται από την Ευρωπαϊκή Ενωση, χωρίς καν να ερωτηθούμε. Με λίγα λόγια, θα χάσουμε και αυτή την όποια ανεξαρτησία ακόμα έχουμε...