Ο συνθέτης - μουσικός Χριστόφορος Κροκίδης μιλά με αφορμή την έκδοση του πρώτου δίσκου του «Ο φύλακας των σκουπιδιών»
Λόγια και νότες, που αιχμαλωτίζουν στιγμές, σκέψεις, όνειρα... Τραγούδια αμφισβήτησης και καταγγελίας μιας ζοφερής πραγματικότητας, μα και ελπίδας... Μιας ελπίδας, που μπορεί να κυοφορείται ακόμη και στις «χωματερές» ή στις σκοτεινιές του κόσμου μας. «Ο Φύλακας των σκουπιδιών» (ΜΙΝΟΣ - ΕΜΙ) τιτλοφορείται ο πρώτος προσωπικός δίσκος του μουσικού και συνθέτη Χριστόφορου Κροκίδη.
Ο δίσκος του, με ερμηνευτή τον ίδιο, περιλαμβάνει 13 καινούρια τραγούδια του, σε στίχους του Απόστολου Μπουλασίκη. Το «διαβατήριο» της μελωδικής τους πρότασης - ένας λόγος ειλικρινής, αιρετικός, καυστικός, ευαίσθητος και μια αξιόλογη μουσική γραφή, που πότε γίνεται οξεία και οργίλη και πότε ονειροπόλα και περισσότερο λυρική. Πολύτιμος αρωγός του «Φύλακα των σκουπιδιών» στο δύσκολο «ταξίδι» του στη φουρτουνιασμένη «θάλασσα» της ελληνικής δισκογραφίας είναι η «Πολιτιστική Παρέμβαση», που αποφασιστικά στήριξε την παραγωγή και στηρίζει την προβολή του δίσκου, πιστεύοντας ότι αποτελεί μια σύγχρονη, προοδευτική πρόταση, τόσο στο στίχο, όσο και στη μουσική.
Πρόκειται για «μια πολυσυλλεκτική δουλιά αμφισβήτησης», λέει ο Χριστόφορος Κροκίδης, αναφερόμενος στο «Φύλακα των σκουπιδιών». «Αυτή τη δουλιά την ξεκινήσαμε με τον Απόστολο πριν 9 περίπου μήνες, καθώς θέλαμε να δώσουμε καινούρια τραγούδια. Ο τίτλος της είναι αλληγορικός. Εχει να κάνει με τα σκουπίδια που βλέπουμε καθημερινά δίπλα μας. Εμείς είμαστε απέξω από τους κάδους των σκουπιδιών και φυλάμε ό,τι καλό έχει μείνει στη ζωή μας σήμερα. Ο φύλακας των σκουπιδιών είναι αυτός που βλέπει τα πάντα να περνάνε γύρω του, βλέπει τη σοφία, το καλό, το κακό, τις εποχές... Ομως, τελικά, μόνο τα μωρά παιδιά, που είναι αγνά, μπορούν να νιώσουν πραγματικά τι θέλει να πει. "Ο φύλακας των σκουπιδιών", αναφέρεται στη σημερινή κατάσταση. Παντού υπάρχουν σκουπίδια, όπου και να γυρίσεις. Ομως, μέσα από αυτή τη χωματερή, θέλουμε να δώσουμε μια δόση αισιοδοξίας. Το θέμα είναι πώς θα σπείρεις αυτά τα σκουπίδια, πώς θα τα κάνεις να φυτρώσουν... Για ν' ανεβαίνουν τα παιδιά, να ονειρευτούν, να δουν κάτι καλύτερο από πιο ψηλά, να μην είναι πια μέσα στα σκουπίδια».
- Ο δίσκος είναι το καινούριο βήμα της δημιουργικής σας διαδρομής, που χαρακτηρίζεται και από μια αξιόλογη σολιστική καριέρα...
- «Πάνω απ' όλα είναι η μουσική. Νιώθω και θα νιώθω πάντα μουσικός. Το ένα, βέβαια, είναι συμπλήρωμα του άλλου. Φτάνεις κάποια στιγμή που νομίζεις, είτε με καλή φωνή είτε με κακή, ότι αυτό που θέλεις να πεις μπορείς, εσύ που είσαι δημιουργός, να το πεις πιο εκφραστικά και να το ευχαριστηθείς. Είναι άλλο ένας μεγάλος ερμηνευτής, όπως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου να ερμηνεύει τα τραγούδια σου και να τα απογειώνει σε ένα τεράστιο ακροατήριο και άλλο να τα λες ο ίδιος, ανεξάρτητα από τη φωνή και το μέγεθος του ακροατηρίου. Εξάλλου, όταν κάνεις μια δουλιά με έναν ερμηνευτή, τα πράγματα προσαρμόζονται αναγκαστικά σ' αυτόν, στη φωνή, στην καριέρα του. Με τον Αποστόλη αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι αυθόρμητο, κάτι τελείως ελεύθερο. Συνήθως, οι δισκογραφικές δουλιές περνάνε από το "κόσκινο" και από τις εταιρίες και από τους παραγωγούς. Αυτή η δουλιά δεν έχει περάσει από κανένα "κόσκινο". Ετσι την είδαμε, έτσι τη βγάλαμε. Θέλαμε να κάνουμε ένα μικρό βήμα, να βάλουμε ένα λιθαράκι σε αυτό το χάος που επικρατεί σήμερα. Μακάρι να αρέσει στον κόσμο και να πάει καλά. Θέλω, επίσης, να πω ότι σε αυτή την προσπάθεια με βοήθησε πάρα πολύ ο Βασίλης και λόγω της μεγάλης εμπειρίας που μου έχει προσφέρει».
- «Το ροκ τι είναι; Είναι να μένεις ζωντανός. Να αντιστέκεσαι. Υπάρχουν κάποιες περίοδοι, που πραγματικά βγαίνουν καλά πράγματα στη χώρα μας. Αλλά για πολλούς λόγους δεν ενισχύεται αυτός ο χώρος, στον οποίο αναπτύσσεται, όχι μόνον η ροκ, αλλά οτιδήποτε άλλο εκτός από το κονσερβοποιημένο ποπάκι που υπάρχει από την άλλη πλευρά. Δεν έχουν καταλάβει ότι αυτός ο χώρος πρέπει να ενισχυθεί. Αυτή τη στιγμή, βγαίνουν 2.000 δίσκοι από τη μια πλευρά και 5 από την άλλη. Πολλοί νομίζουν ότι με το να κάνουν κάποια παιδιά ένα δίσκο θα χάσουν την καρέκλα τους. Δεν είναι έτσι. Γιατί αυτοί που κάνουν καλές δουλιές, ούτως ή άλλως, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Σε τελική φάση, δεν πρέπει να βοηθηθούν και κάποιοι καινούριοι; Γιατί να στερείς από κάποιον νέο που θέλει να κάνει μια δουλιά το δικαίωμα να παρουσιάσει τη δημιουργία του στον κόσμο, που είναι και ο τελικός κριτής;».
- Παρ' όλα αυτά στις γειτονιές της Δυτικής Αθήνας κυρίως βγήκαν κάποια γκρουπ, που με δυσκολίες κατάφεραν ν' αρθρώσουν το λόγο τους...
- «Βγήκαν, αλλά τα έχουν θάψει γιατί δεν υπάρχει υποστήριξη. Ακόμα κι εμείς που έχουμε κάνει τόσες δουλιές κι έχουμε δώσει χιλιάδες συναυλίες με τον Β. Παπακωνσταντίνου αναγκαζόμαστε να τρέχουμε, χωρίς βοήθεια. Γι' αυτό θέλω να ευχαριστήσω ειδικά τον Σταύρο Παπαθανασίου και την "Πολιτιστική Παρέμβαση", οι οποίοι μας έχουν στηρίξει πολύ σ' αυτήν την προσπάθεια. Φαντάσου, όμως, τι έχει να τραβήξει ένα νέο παιδί, που θα θέλει να κάνει μια δουλιά. Δε θα την κάνει ποτέ. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι όσα βλέπουμε κάθε μέρα. Και ο θαμώνας του καναπέ να είναι αραγμένος και να κάνει ζάπινγκ».
Αναφερόμενος στο ρόλο των δισκογραφικών εταιριών, ο Χρ. Κροκίδης λέει ότι «η μόνη ιδεολογία και ο μόνος θεός που έχουν είναι το χρήμα. Δεν τις ενδιαφέρει αν βγει καλή ή κακή μουσική, αρκεί να πουλήσουν την πραμάτεια τους. Εδώ έκαναν μπλουζάκι τον Τσε Γκεβάρα. Ο Ασιμος κάποτε πήγαινε στις εταιρίες και τον έδιωχναν. Και ξαφνικά έγινε ο θεός των θεών. Το ίδιο έγινε με τον Σιδηρόπουλο. Νομίζω ότι ο καλλιτεχνικός κόσμος πρέπει να ενδιαφερθεί πιο πολύ, καθώς οι λίγοι αξιόλογοι ερμηνευτές και συνθέτες που έχουν απομείνει σ' αυτό το χώρο είναι κουρασμένοι. Πρέπει να βγουν καινούρια πρόσωπα. Μη νομίζεις, όμως, ότι και στο χώρο μας δεν υπάρχουν αυτοί που παρασύρονται από το τι γίνεται στον εύκολο χώρο, θέλοντας να φτιάχνουν χιτάκια. Εχουμε φτάσει σε σημείο να προσπαθούμε να τους μιμηθούμε και να διερωτόμαστε γιατί πουλάει η Βανδή ή ο Σφακιανάκης. Το θέμα, όμως, δεν είναι εκεί, αλλά εμείς τι κάνουμε. Τελικά, ο κόσμος είναι ο μεγαλύτερος κριτής. Αν αυτά που ακούει είχαν βάθος, θα τα κράταγε. Ομως, βλέπεις ότι κάθε μέρα βγαίνει ένας καινούριος Πλούταρχος ή Σφακιανάκης». Σχετικά με τις υψηλές τιμές των δίσκων, ο Χρ. Κροκίδης λέει: «Σήμερα οι παραγωγές είναι πολύ πιο φτηνές από ό,τι πριν 10 χρόνια. Ο κάθε μουσικός έχει πλέον τη δυνατότητα να κάνει δουλιές στο σπίτι του και με λίγα λεφτά να κάνει μια παραγωγή. Αντίθετα, οι τιμές των CD ανεβαίνουν. Για μένα και το θέμα της πειρατείας θα μπορούσε να είχε εκλείψει, αν έπεφταν οι τιμές των CD. Οταν ένα κάνει 6, 7, 8 χιλιάδες, πόσα μπορεί κάποιος ν' αγοράσει; Μα πέντε CD είναι ένα νοίκι! Οσο για τις συναυλίες, θεωρώ ότι θα έπρεπε να είναι επιδοτούμενες, ώστε να δίνεται η ευκαιρία σε κάποιον που δεν έχει λεφτά να τις παρακολουθεί. Γιατί εκ των πραγμάτων για να πάει ένα ζευγάρι σε μια συναυλία θέλει 10-15 χιλιάδες... Μα πόσες φορές θα πάει;».
«Ο φύλακας των σκουπιδιών» θα παρουσιαστεί σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας (Λάρισα, Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Ηράκλειο, Πάτρα, Ρόδο κ.α.), ενώ μέσα στο Φεβρουάριο αναμένονται συναυλίες του Χρ. Κροκίδη σε πανεπιστημιακούς χώρους, «προκειμένου ν' ακούσει ο κόσμος αυτή τη δουλιά και να δει μια άλλη οπτική».