Μια μακρόστενη, λίθινη σφραγίδα (2,5Χ5,5 εκατοστά) των αρχών της 5ης χιλιετίας π.Χ., μήτρα ίσως αντιγράφων, αποκάλυψε η επιστημονική συζήτηση για την εξέλιξη της γραφής στα Βαλκάνια.

Η σφραγίδα βρέθηκε με τις ανασκαφές της ΙΖ' ΕΠΚΑ στα Γιαννιτσά και παρουσιάστηκε στο αρχαιολογικό συνέδριο που ολοκληρώθηκε την Κυριακή στη Θεσσαλονίκη. Φέρει συμπλέγματα ευθύγραμμων χαράξεων, τα οποία, μάλλον αποτελούν κώδικα συμβόλων ή σημείων ενός πολύπλοκου συστήματος «πρωτογραφής», σε σχέση με τη δομή των μεταγενέστερων γραφών.

Οι αρχαιολόγοι πιθανολογούν την ύπαρξη πολλών τέτοιων σφραγίδων. Οι χαράξεις έχουν λοξή διευθέτηση προς τα αριστερά ή προς τα δεξιά. Τέτοιοι σχηματισμοί είναι γνωστοί στον ελληνικό και βαλκανικό χώρο της νεολιθικής εποχής, όπως λχ η ξύλινη, νεολιθική πινακίδα του Δισπηλιού στην Καστοριά. Παρόμοια και πανομοιότυπα συμπλέγματα εμφανίζονται σε αγγεία, ειδώλια, σφοντύλια του βαλκανικού πολιτισμού.

Και άλλα ευρήματα στην Πέλλα εντυπωσιάζουν. Λχ το «μίξερ», ηλικίας πάνω των οκτώ χιλιάδων χρόνων. Το πήλινο βαθύ αγγείο, φέρει στον πυθμένα του κοίλωμα που σχηματίστηκε από την έντονη συστροφή ξύλινου στελέχους. Ο επικεφαλής της ανασκαφής του παλαιολιθικού οικισμού, Πανίκος Χρυσοστόμου, θεωρεί ότι με το εύρημα αυτό «τεκμηριώνει την επινόηση του μίξερ και τη χρήση του αναδευτήρα πριν από 8 χιλιάδες χρόνια». Οι έρευνες στην περιοχή έδωσαν και πολλά πήλινα ανθρωπόμορφα και ζωόμορφα ειδώλια της αρχαιότερης νεολιθικής περιόδου.

Αποκαλύφθηκαν επίσης τρία συγκροτήματα κατοικιών, που στον κεντρικό πυρήνα τους υπήρχε ευρύχωρο κτίσμα 8Χ8 μέτρων και τα οποία χρονολογούνται μεταξύ του 6300 και 6000 π.Χ. Στο πήλινο δάπεδο αποκαλύφθηκαν θήκες, λάκκοι, θερμικές κατασκευές και μια κυκλική εστία. Κοντά στα κτίσματα εντοπίστηκαν δύο ταφές νεογνών.

Στην Πέλλα, με εκσκαφή για τη θεμελίωση οικοδομής, αποκαλύφθηκε ο μεγαλύτερος κιβωτιόσχημος μακεδονικός τάφος που βρέθηκε ποτέ στην περιοχή, με εκπληκτικής καλλιτεχνικής ποιότητας εικονογράφηση, η οποία απεικονίζει συγκέντρωση φιλοσόφων (ένας είναι ο ίδιος ο νεκρός), εικονογράφηση που για πρώτη φορά συναντάται σε ταφικό μνημείο της εποχής. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους αποτελεί πρότυπο επιδεξιότητας στη σχεδίαση των μορφών και στη χρήση των χρωμάτων, διεκδικώντας σημαντικότατη θέση την εποχή της μεγάλης ακμής της Μακεδονίας.

Οι συλημένος τάφος (4,5 μέτρα μήκος, 2 πλάτος και 3 ύψος) ήταν καλυμμένος με μεγάλες λίθινες πλάκες που στηρίζονταν σε ξύλινα δοκάρια. Το συγκεκριμένο εικονογραφικό θέμα σχετίζεται με μεταγενέστερες παραστάσεις των ρωμαϊκών χρόνων, όπου απεικονίζονται συγκεντρώσεις πνευματικών ανθρώπων οι οποίες εμπνέονται από ένα πρωθύστερης εποχής έργο, πιθανότατα αυτό.

Τέλος, στο συνέδριο ανακοινώθηκαν και τα αποτελέσματα μελετών στους σκελετούς που βρέθηκαν στους τάφους της Αμφίπολης (5ος-2ος αι. π.Χ). Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι κάτοικοι της αρχαίας Ελλάδας, ιδιαίτερα οι άνδρες, υπέφεραν από οστεοαρθρίτιδες, ανωμαλίες στη σπονδυλική στήλη και τερηδόνα. Η «προτίμηση» των ασθενειών αυτών στον ανδρικό πληθυσμό οφειλόταν στο γεγονός ότι οι άνδρες ήταν περισσότερο εκτεθειμένοι σε συνθήκες που οδηγούσαν σε παθολογικές αλλοιώσεις. Τη μελέτη παρουσίασε στο συνέδριο η οστεολόγος - αρχαιολόγος Σέβη Τριανταφύλλου.

Το «Ταξίδι του Σιχίρο» του Χαγιάο Μιγιαζάκι και η «Ματωμένη Κυριακή» του Πολ Γκρίνγκρας μοιράστηκαν τη «Χρυσή Αρκτο» του 52ου φεστιβάλ κινηματογράφου του Βερολίνου, με πρόεδρο στην κριτική επιτροπή την ινδή σκηνοθέτρια Μίρα Ναΐρ.

«Αργυρή Αρκτος» για τον καλύτερο ανδρικό ρόλο απονεμήθηκε στον Ζακ Γκαμπλέν («Laissez Passer» του Μπερτράν Ταβερνιέ), ενώ το μεγάλο βραβείο της κριτικής επιτροπής απονεμήθηκε στην ταινία «Frites et Folie» του Αντρέας Ντρέσεν. Το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας απονεμήθηκε στον Οταρ Ιοσελιάνι για την ταινία «Δευτέρα πρωί».

«Χρυσή Αρκτος» καλύτερης ατομικής συνεισφοράς απονεμήθηκε σε όλες τις ηθοποιούς της ταινίας «Οκτώ γυναίκες» του Φρανσουά Οζόν. «Χρυσή Αρκτος» για το σύνολο του έργου του απονεμήθηκε στον σκηνοθέτη Ρόμπερτ Αλτμαν. «Χρυσή Αρκτος» για το σύνολο της καριέρας της απονεμήθηκε στην ηθοποιό Κλαούντια Καρντινάλε.

Το βραβείο του «Γαλάζιου Αγγελου» για την καλύτερη ευρωπαϊκή ταινία (25.000 ευρώ) απονεμήθηκε στην ταινία «Minor Mishaps» της Δανέζας Ανέτ Κ. Ολεσεν. Το Βραβείο «Αλφρεντ Μπάουερ» (στη μνήμη του ιδρυτή του Φεστιβάλ) στον Γερμανό Κρίστοφερ Ροθ για την ταινία του «Μπάαντερ».

Το βραβείο «Πίπερ Χάιντζικ» για την καλύτερη νέα ηθοποιό (15.350 ευρώ) απονεμήθηκε στην Ντανιέλ Χαλ («Κάτω από τα σύννεφα» του Ιβαν Σεν). Το ίδιο βραβείο για τον καλύτερο νέο ηθοποιό απονεμήθηκε στον Χιού Μπονβίλ («Ιρις» του Ρίτσαρντ Εϊρ).

Η «Χρυσή Αρκτος» για ταινία μικρού μήκους απονεμήθηκε στον Μάρτιν Τζόουνς («At Dawning») και η «Αργυρή Αρκτος» στην ίδια κατηγορία στον Γιένς Τζόνσον («Ο αδελφός μου»).

Την «Ισμήνη» του Γιάννη Ρίτσου παρουσιάζει το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Καλαμάτας, σε σκηνοθεσία Γιάννη Τσιώλη, σκηνικά - κοστούμια Στέργιου Πρώιου, επιμέλεια μουσικής Νίκου Ξανθούλη. Ερμηνεύουν η Ασπασία Παπαθανασίου και ο Γιώργος Κορμανός. Παίζουν ζωντανά οι μουσικοί: Νίκος Ξανθούλης και Κώστας Λαζαρίδης.

Ο σκηνοθέτης Γιάννης Τσιώλης, σημειώνει: «Ο Γιάννης Ρίτσος όσο κανένας άλλος Ελληνας ποιητής μετά τον Ευριπίδη μάς "σηκώνει ψηλότερα" από τη λήθη της ιστορίας, για να μας θυμίσει κατά πόσο η ανθρώπινη ύπαρξη έχει τη δύναμη και την υποχρέωση να αντιδικήσει με την αρχή και την τάξη, διαφορετικά ο θάνατος είναι μάταιος και ο έρωτας φλυαρία...».

Η Ασπασία Παπαθανασίου τονίζει: «... στο έργο αυτό ο χρόνος και η εποχή δεν έχουν σημασία, γιατί στο πρόσωπο της Ισμήνης ο ποιητής ζωντανεύει μια ανθρώπινη ύπαρξη με όλες τις αντιθέσεις, τις αντιφάσεις, την ειλικρίνεια, τις ενοχές, τις επιθυμίες και τις αναστολές που υπάρχουν σε κάθε άνθρωπο...».