Ο ελληνικός λαός καλά θα κάνει να επαγρυπνεί, κατανοώντας πως η συναίνεση που του ζητούν είναι συναίνεση στην αφαίρεση κεκτημένων δικαιωμάτων του. Και θα πράξει συνετά, αν αντιτάξει ένα σθεναρό και ηχηρό «όχι». Ενα «όχι» που θα μετουσιώσει σε υλική δύναμη - την ισχυρότερη όλων - τον ενωτικό, μαζικό, λαϊκό αγώνα.
Με άλλα λόγια, δυο γάιδαροι μαλώνουνε σε ξένον αχυρώνα. Γιατί, μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία, είτε οι μεν, είτε οι δε βάλουν περισσότερο στο χέρι τα λάφυρα του πολέμου, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει. Οι εργαζόμενοι και ο λαός θα είναι σίγουρα χαμένοι. Οπως ήταν και μέχρι σήμερα. Αυτή είναι η αλήθεια κι όλα τ' άλλα είναι στάχτη στα μάτια και μόνον...
Δεν μπαίνουμε στον «πειρασμό» να σχολιάσουμε την εισαγγελική έρευνα για την υπόθεση της αγοράς δύο πετρελαιοφόρων πλοίων από τα κεφάλαια που άντλησε ο ιδιοκτήτης της «Καθημερινής» από τη Σοφοκλέους. Αλλωστε ο ίδιος ο διευθυντής του «Ελεύθερου Τύπου», στα δημοσιεύματα του οποίου στηρίχτηκε η εισαγγελική έρευνα, αμφιβάλλει έντονα σε χτεσινό άρθρο του για την κάθαρση μέσω της Δικαιοσύνης, επισημαίνοντας ότι «οι δικαστικοί λειτουργοί κάνουν μόνο χρηματιστηριακές νεκροψίες». Από την άλλη, δεν είναι ο ιδιοκτήτης της «Καθημερινής» ο πρώτος που παίρνει τα λεφτά των μικροεπενδυτών από το ΧΑΑ και τα «επενδύει» όπου θέλει. Ομως πάει πολύ η «Καθημερινή» να εμφανίζεται ως «θύμα» στον οικονομικοπολιτικό πόλεμο που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και να ισχυρίζεται ότι στην υπόθεση Κόκκαλη κινήθηκε από «καθαρό δημοσιογραφικό ενδιαφέρον για την αποκάλυψη της αλήθειας»(!). Πολύ της μόδας έχει γίνει τελευταία το σλόγκαν: «καθαρή επιστήμη», «καθαρή τέχνη», «καθαρή δημοσιογραφία», «καθαρά χέρια», κ.ο.κ. Δεν υπάρχει πιο ανόητο και ανούσιο σύνθημα. Πολύ περισσότερο σε μια ταξική κοινωνία, που οι πάντες υπηρετούν συγκεκριμένα ταξικά συμφέροντα και είναι με χιλιάδες νήματα διασυνδεμένοι με αυτά.
Μπορεί ο Κ. Σημίτης να πουλά στο εσωτερικό φούμαρα περί «ισχυρής Ελλάδας», αλλά οι εξελίξεις που δρομολογούνται και σε επίπεδο ΕΕ κινούνται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Μπορεί ο Ελληνας πρωθυπουργός να δηλώνει ότι «συμμετέχουμε ισότιμα στη λήψη αποφάσεων στον πυρήνα της ευρωζώνης», ωστόσο ποτέ αυτό δεν ήταν αλήθεια. Πολύ περισσότερο, δε θα είναι στο μέλλον, όταν ολοκληρωθεί η θεσμική μεταρρύθμιση που αφορά στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων. Ο Κ. Σημίτης προτιμά να περιφέρει τις ψευδαισθήσεις του, ότι, τάχα, δεν πρόκειται να περάσουν τα σχέδια για συγκρότηση διευθυντηρίου των ισχυρών κρατών - μελών, περισσότερο για να περιφρουρήσει το διάτρητο ευρωόραμα. Η προχτεσινή κίνηση, όμως, του Γερμανού καγκελάριου, Γκ. Σρέντερ, και του Βρετανού πρωθυπουργού, Τ. Μπλερ, κάνει πιο φανερή την πραγματικότητα. Η κοινή επιστολή τους, προς τον προεδρεύοντα Ισπανό πρωθυπουργό, Χ. Μαρία Αθνάρ, ζητά την κατάργηση, ουσιαστικά, του βέτο στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και την επέκταση της χρήσης της λεγόμενης «ειδικής πλειοψηφίας». Στην πράξη, αυτό, για παράδειγμα, σημαίνει ότι το αγγλοαμερικανικοτουρκικό κείμενο της Κωνσταντινούπολης για τον ευρωστρατό, θα ήταν ήδη «ευρωπαϊκό κεκτημένο». Παρ' όλα αυτά, δεν τρέφουμε την παραμικρή αυταπάτη ότι η κυβέρνηση Σημίτη θα πλειοδοτήσει στη θεσμοθέτηση της ειδικής πλειοψηφίας και στην ψευδο-συντακτική συνέλευση υπό τον Ζισκάρ ντ' Εστέν που έχει αύριο πρεμιέρα.
Τρέξτε τώρα που γυρίζει... Τ' αφεντικό τρελάθηκε και τα 'βαλε όλα τζάμπα... Κάπως έτσι τα είπε ο επί των οικονομικών υπουργός Ν. Χριστοδουλάκης, μιλώντας προχτές από το βήμα του Εμποροβιομηχανικού Επιμελητηρίου Φρανκφούρτης. «Επενδύστε τώρα στην Ελλάδα. Οι ευκαιρίες δε θα διαρκέσουν για πάντα», είπε χαρακτηριστικά ο υπουργός- απευθυνόμενος στο εκλεκτό ακροατήριο των Γερμανών επιχειρηματιών.
Ο «εκσυγχρονιστής» υπουργός της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ παρέθεσε στους Γερμανούς εμποροβιομήχανους μια σειρά λόγους, για τους οποίους τούς συμφέρει να επενδύσουν τα κεφάλαιά τους στην Ελλάδα, όπως τα πλουσιοπάροχα προνόμια που δίνει το κράτος με επιχορηγήσεις και επιδοτήσεις, τους ελεγχόμενους μισθούς - μεροκάματα με παράλληλη ασυδοσία στη διαμόρφωση των τιμών, τις εκποιήσεις δημόσιων επιχειρήσεων κλπ. Με όσα είπε από τη Φρανκφούρτη ο υπουργός Οικονομίας, ομολόγησε δημόσια και, μάλιστα, σε ξένο έδαφος, ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε ξέφραγο αμπέλι και παράδεισο για το μεγάλο κεφάλαιο, όπου παρέχονται εύκολα και γρήγορα κέρδη για τους μεγάλους Ελληνες και ξένους επιχειρηματίες.
Βέβαια, το να βγαίνει ο επικεφαλής του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης στο εξωτερικό και να διαφημίζει την αντιλαϊκή οικονομική πολιτική, για να προσελκύσει ξένα κεφάλαια στην Ελλάδα, αυτό δεν είναι εκσυγχρονισμός αλλά κατάντια και ξεφτίλα...
Δηλαδή, αν ...συμμετείχε κιόλας στο «παιγνίδι», τι περισσότερο θα έκανε και τι πιο «βαρύ» και «επιθετικό» θα έλεγαν τα στελέχη της; Αφού τόσο σαφής ήταν η πρόθεσή της, που στις δηλώσεις τους ο Καραμανλής και ο Μητσοτάκης χρησιμοποίησαν τις ίδιες φράσεις! Σπάνιο φαινόμενο αυτό...
ΠΑΝΤΩΣ Η πεποίθηση του πρωθυπουργού ότι η όλη κόντρα δεν έχει να κάνει κυρίως με τη «νομή της εξουσίας», αλλά έχει γενικότερο πολιτικό περιεχόμενο, ήταν το ...κερασάκι στην τούρτα της κοκορομαχίας που παρακολουθήσαμε τις προηγούμενες ημέρες.
Σύμφωνα με τον Κώστα Σημίτη, όλα αυτά είναι μια ...πολιτική αντιπαράθεση ανάμεσα στο «σοσιαλιστικό» ΠΑΣΟΚ και τη συντηρητική δεξιά. Καμιά αντίρρηση, αρκεί να υπήρχε και κάποια διαφοροποίηση στις πολιτικές τους θέσεις και στην πρακτική που να το πιστοποιεί. Μόνο που κάτι τέτοιο πρέπει να έχει κανείς πολύ μεγάλη φαντασία για να το ανακαλύψει.
Οσο για τη «νομή της εξουσίας», να υποθέσουμε ότι ουδείς από τους δυο ενδιαφέρεται για τέτοια ποταπά και φτηνά πράγματα και αμφότεροι ασχολούνται με την ιδεολογική πλευρά της ιστορίας; Λίγο τραβηγμένο, δε βρίσκετε;
«ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ θα πάρει έργο από το Γ` ΚΠΣ αν δεν το δικαιούται». Η δήλωση είναι του Χρήστου Πρωτόπαππα και αφορά τη διάθεση των σχετικών κονδυλίων. Μια απορία έχουμε όμως: Αρδευτικά έργα στη Θεσσαλία γιατί δε θα χρηματοδοτηθούν;
Ποιοι τα δικαιούνται; Μα ποιοι άλλοι, αυτοί που τα «έτρωγαν» και μέχρι σήμερα...