Την ανάπτυξη της βαμβακοκαλλιέργειας στη Μοζαμβίκη, που βρίσκεται στην Αφρική, επιδοτεί η ΕΕ, προς μεγάλη ικανοποίηση των πολυεθνικών και του μεγάλου κεφαλαίου. Κι αυτό συμβαίνει τη στιγμή που για τους Ελληνες βαμβακοπαραγωγούς και τους Ισπανούς συναδέλφους τους επιβάλλονται ασφυκτικοί περιορισμοί στο πόσο βαμβάκι θα καλλιεργήσουν, οι θεσμικές τιμές παραμένουν για χρόνια παγωμένες, η χρηματοδότηση περικόπτεται και τα πρόστιμα συνυπευθυνότητας αυξάνονται.

Βέβαια, η ΕΕ δε νοιάζεται για την οικονομική ευημερία των βαμβακοπαραγωγών της Μοζαμβίκης. Οι όποιες επιδοτήσεις δοθούν στη χώρα αυτή, αποσκοπούν μόνο και μόνο στην εξυπηρέτηση των κερδοσκοπικών συμφερόντων των πολυεθνικών, που επιδιώκουν να βρουν ακόμα πιο φτηνά εργατικά χέρια και να συμπιέσουν ακόμα πιο κάτω τη διεθνή τιμή στο βαμβάκι. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι προ αρκετών δεκαετιών οι αγρότες της Μοζαμβίκης ήταν κολίγοι στους αποικιοκράτες και τώρα επιδιώκεται να γίνουν κολίγοι των πολυεθνικών, με χρηματοδότηση της ΕΕ! Και θα καλλιεργούν όσο βαμβάκι και ό,τι βαμβάκι θέλουν οι πολυεθνικές, μια και, όπως έχει γίνει γνωστό, έχουν δημιουργηθεί και μεταλλαγμένες ποικιλίες ειδικά για το περιβάλλον της Αφρικής. Πρόκειται για μια μέγιστη πρόκληση, που δείχνει πώς και πόσο οι κεφαλαιοκράτες και οι μηχανισμοί τους υπολογίζουν τους αγρότες της Ελλάδας, της ΕΕ και ολόκληρου του κόσμου. Και φαίνεται τι αξία έχει η λεγόμενη κοινοτική προτίμηση στην ΕΕ, η οποία είναι ελλειμματικότατη σε βαμβάκι. Η κυβέρνηση, βέβαια, παρότι γνωρίζει, δε βγάζει άχνα για όλα αυτά και καλεί τους Ελληνες βαμβακοπαραγωγούς να μη βγαίνουν στους δρόμους του αγώνα, γιατί το βαμβάκι επιδοτείται καλά...

Πάντως, όπως έγινε γνωστό, ΕΕ και Μοζαμβίκη συμφώνησαν σε ένα σχέδιο με βάση το οποίο θα ενισχύεται με κοινοτικά χρήματα η ανάπτυξη της βαμβακοκαλλιέργειας στη χώρα αυτή. Η είδηση αυτή δημοσιεύτηκε στις 22 του Φλεβάρη στο δελτίο του Globe Cot News Network, ενός ιδιωτικού οργανισμού που προσφέρει ενημέρωση στις επιχειρήσεις που εμπλέκονται στο κύκλωμα του βαμβακιού.

Ο «Ρ» δημοσιεύει σήμερα τη μετάφραση του σχετικού κειμένου και τα συμπεράσματα δικά σας:

«Η Μοζαμβίκη και η ΕΕ συμφώνησαν σε ένα σχέδιο βοήθειας, που περιλαμβάνει τη χορήγηση χρημάτων για την ανάπτυξη της βαμβακοκαλλιέργειας στις επαρχίες Κάμπο Ντελγάδο και Ναμπούλα.

Η Μοζαμβίκη κατέστη πρόσφατα το επίκεντρο του ενδιαφέροντος μετά τη νέα κυβερνητική πρωτοβουλία για οικονομική επένδυση της Δύσης και την έγκρισή της σύμφωνα με το Αφρικανικό Σύμφωνο Ευκαιριών και Ανάπτυξης.

Η Μοζαμβίκη έχει μακρά ιστορία ως βαμβακοπαραγωγός χώρα καθώς και τεράστιες εκτάσεις γης κατάλληλης για παραγωγή βαμβακιού, η οποία ξεκίνησε τη δεκαετία του 1930 με πρωτοβουλία της πορτογαλικής κυβέρνησης. Η αποικιακή πορτογαλική κυβέρνηση ανέπτυξε πρόγραμμα παραγωγής βαμβακιού στο οποίο εξασφάλιζε το μονοπώλιο σε εταιρίες για το στήσιμο επιχειρήσεων εκκοκκισμού και αγοράς σε διάφορες περιοχές. Η κυβέρνηση ενθάρρυνε τη βαμβακοπαραγωγή εφαρμόζοντας εγγυημένη και ελκυστική τιμή εξαγωγής.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα αυτό, ο αριθμός των παραγωγών αυξήθηκε πάρα πολύ, φθάνοντας τις 800.000 στα μέσα της δεκαετίας του 1940. Από το σημείο αυτό ο αριθμός των καλλιεργητών μειώθηκε και άρχισαν να αναλαμβάνουν οι έμποροι. Στις αρχές του '70, η εμπορική βαμβακοπαραγωγή αντιστοιχούσε στο 50% με 60% της συνολικής. Μέχρι το 1973, το βαμβάκι είχε γίνει το δεύτερο μεγαλύτερο εξαγώγιμο προϊόν της Μοζαμβίκης.

Με την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της χώρας, η πλειοψηφία των Ευρωπαίων καλλιεργητών που έκαναν εμπόριο έφυγε και η παραγωγή, που έφτανε τους 144.000 τόνους βαμβακόσπορου το 1973, έπεσε στους 36.800 τόνους το 1976. Η σοσιαλιστική κυβέρνηση προσπάθησε να προαγάγει τη θέση του βαμβακιού με τη δημιουργία κρατικών αγροκτημάτων και εμπορικών χωριών. Το αποτέλεσμα ήταν να πέσει και άλλο η παραγωγή (5.200 τόνοι μέχρι το 1985).

Η κυβέρνηση είχε επίσης να αντιμετωπίσει και τον εμφύλιο πόλεμο, που κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος της δομής της χώρας. Το 1990 άρχισε να υιοθετεί μια νέα τακτική. Δημιουργήθηκαν κοινές επιχειρήσεις με ξένες εταιρίες. Αυτό είχε αποτέλεσμα την ανάπτυξη νέων εκκοκκιστηρίων και της υποδομής που χρειαζόταν το βαμβάκι. Προς το τέλος της δεκαετίας του '90, πάνω από 250.000 καλλιεργητές είχαν βάλει βαμβάκι. Η προώθηση του βαμβακιού από την κυβέρνηση και οι επενδύσεις σε αυτόν τον τομέα επέτρεψαν την εξάπλωση της βαμβακοπαραγωγής. Μέχρι φέτος υπάρχουν πάνω από 350.000 βαμβακοκαλλιεργητές. Η τρέχουσα παραγωγή βαμβακόσπορου είναι της τάξης των 60-70.000 τόνων (το μισό της παραγωγής του 1973).

Ολα αυτά πιθανόν θα αλλάξουν. Κυρίως εξαρτάται από το τελικό επίπεδο επενδύσεων που θα προσελκύσει η χώρα για το βαμβάκι. Η έγκριση από το Αφρικανικό Σύμφωνο Ευκαιριών και Ανάπτυξης και το φτηνό εργατικό δυναμικό της χώρας ελκύουν το επενδυτικό ενδιαφέρον του τομέα της υφαντουργίας».

Ξεπερνούν τα 200 δισ. δραχμές οι ζημιές που προκλήθηκαν στον αγροτοκτηνοτροφικό τομέα από την κακοκαιρία του Δεκέμβρη 2001 - Γενάρη 2002. Η αποτίμηση των ζημιών ολοκληρώθηκε σχεδόν για το ζωικό κεφάλαιο και διαπιστώθηκε ότι ήταν πολύ μεγαλύτερες από τις αναμενόμενες, καθώς τα στοιχεία δείχνουν πως έχουν χαθεί περισσότερα από 120.000 ζώα. Κι όσο συνεχίζεται η αποτίμηση δεν αποκλείεται τα 200 δισ δραχμές να φανούν πολύ λίγα, μιας και για παράδειγμα οι ζημιές στο φυτικό κεφάλαιο δεν έχουν γίνει εμφανείς ακόμα, στις περισσότερες περιπτώσεις. Βέβαια, στο νούμερο των 200 δισ δραχμών, δε συνυπολογίζεται η απώλεια εισοδήματος των παραγωγών για φέτος, αλλά και για τα επόμενα έτη.

Πάντως, σύμφωνα με στοιχεία που έγιναν γνωστά στη συνεδρίαση του ΔΣ της ΠΑΣΕΓΕΣ στις 27/2, «οι ζημιές που καλύπτονται από τον ΕΛΓΑ προϋπολογίζονται στα 25 δισ δρχ», ενώ «οι ζημιές των ΠΣΕΑ προϋπολογίζονται στα 128 δισ δραχμές». Στα αξιοσημείωτα είναι πως στο ΔΣ της ΠΑΣΕΓΕΣ έγινε αναφορά ότι αν ζημιές αυτές «πληρωθούν με το συνήθη τρόπο αποζημιώσεων της ΠΣΕΑ, τότε το ποσό των αποζημιώσεων θα κυμανθεί στα 30-50 δισ δρχ. Αν διευρυνθεί η βάση δικαιούχων και τα κριτήρια και οι προϋποθέσεις γίνουν λιγότερα αυστηρά, τότε το κόστος μπορεί να ανέλθει στα 60-70 δισ δρχ».

Από τα παραπάνω αποκαλύπτεται για μια ακόμα φορά το σκηνικό κοροϊδίας που έχει στηθεί, σε βάρος των πληγέντων αγροτοκτηνοτρόφων, από την κυβέρνηση και τους μηχανισμούς της και όπου πρωταγωνιστικό ρόλο έχει αναλάβει η πρασινογάλαζη διοίκηση της ΠΑΣΕΓΕΣ. Φαίνεται δηλαδή ότι και η διοίκηση της ΠΑΣΕΓΕΣ συμφωνεί να δοθούν αποζημιώσεις μέσω ΠΣΕΑ που θα καλύπτουν τις ζημιές από 25% μέχρι 40% το πολύ. Χωρίς, βέβαια, να γίνεται λόγος για κάλυψη της απώλειας εισοδήματος. Οσο για τις ζημιές του ΕΛΓΑ, πληροφορίες αναφέρουν ότι ξεπερνούν τα 40 δισ δραχμές. Κατά τ' άλλα οι διοικούντες της ΠΑΣΕΓΕΣ θέλουν να λένε πως είναι δίπλα στους πληγέντες αγροτοκτηνοτρόφους, επειδή συγκροτήθηκαν κάποιες επιτροπές. Μάλιστα κάποιοι της «γαλάζιας» πτέρυγας της ΠΑΣΕΓΕΣ, δήλωναν ικανοποιημένοι από τις ψευτο - εξαγγελίες του υπουργού Γεωργίας για το θέμα των αποζημιώσεων και διαλαλούσαν οι ίδιοι και άλλοι συνοδοιπόροι τους, πως θα δοθούν αποζημιώσεις 100%. Πρόκειται δηλαδή για κοροϊδία και υποκρισία 100%.

Αλήθεια, μετά το πρόσφατο ΔΣ της ΠΑΣΕΓΕΣ βγήκε κανείς να ανακοινώσει στους πληγέντες αγροτοκτηνοτρόφους τι σόι αποζημιώσεις θα πάρουν και πόσοι θα τις πάρουν; Δήλωσε κανείς τίποτα δημόσια για το τι ακριβώς ειπώθηκε στο ΔΣ και ποια είναι η εκτίμηση για τις αποζημιώσεις που θα δοθούν τελικά; Κι αλήθεια, συζητήθηκε τίποτα στο ΔΣ της ΠΑΣΕΓΕΣ, για τις... αστρονομικές αποζημιώσεις, της τάξης του 1,16 ευρώ, που μοίρασε τελευταία ο ΕΛΓΑ σε πληγέντες αγρότες της χώρας, για προγενέστερες καταστροφές;