Διέξοδος για τα συνεχώς οξυνόμενα προβλήματα της μικρομεσαίας αγροτιάς υπάρχει και είναι στη δημιουργία του λαϊκού μετώπου με τη συμπαράταξη των άλλων λαϊκών στρωμάτων και πρώτα απ' όλα της εργατικής τάξης
Η στήριξη των συμφερόντων, που εξυπηρετεί η κοινή αγροτική πολιτική της ΕΕ είναι αυτό, που υπαγορεύει την κοινή στην ουσία στάση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ, απέναντι στα αιτήματα και τις μορφές πάλης που διαμόρφωσαν οι μικρομεσαίοι αγρότες, μέσω των πανελλαδικών συσκέψεων σε Παλαμά και Φάρσαλα της Θεσσαλίας.
Και επειδή όλο και περισσότεροι αγρότες κατανοούν ότι η κοινή αγροτική πολιτική είναι το εργαλείο, που στηρίζει τους μεταποιητές των αγροτικών προϊόντων, τους εμπόρους και βιομήχανους των γεωργικών εφοδίων και τους μεγαλοαγρότες, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ θορυβήθηκαν, όχι μόνο γιατί κατόρθωσαν να συντονιστούν πανελλαδικά οι μικρομεσαίοι αγρότες, αλλά και γιατί πρόβαλλαν συνθήματα και αιτήματα που άγγιζαν τις αιτίες των προβλημάτων.
Γι' αυτό και τα δύο αυτά κόμματα, από την αρχή προσπάθησαν ν' αποτρέψουν πρώτα το συντονισμό και μετά την ενοποίηση των αιτημάτων.
Οι καλοπληρωμένοι αυτοί αγροτοπατέρες δεν τα κατάφεραν, γιατί τους έχει πάρει είδηση η μεγάλη πλειοψηφία των μικρομεσαίων αγροτών και τους έχει γυρίσει την πλάτη. Τους ξεπέρασαν και συσπειρώθηκαν γύρω από ομοσπονδίες, αγροτικών συλλόγων, ενώσεις συνεταιρισμών, αγωνιστικές συντονιστικές επιτροπές που συμφώνησαν να παλέψουν για το αυτονόητο: Να μην τους αφαιρεθεί το δικαίωμα να παράγουν αγροτικά προϊόντα, που τόσο έχει ανάγκη ο λαός και οι ίδιοι οι αγρότες. Γιατί περί αυτού πρόκειται στην ουσία. Αυτή, άλλωστε, είναι και η ουσία της κοινής αγροτικής πολιτικής, που θέλει να παράγεται τόση ποσότητα και τέτοια σε είδος παραγωγή, που θέλουν τα μονοπώλια για τις ανάγκες τους και για να μεγιστοποιούν τα κέρδη τους. Και εδώ βρίσκονται και οι αντιφάσεις και τα αδιέξοδα όπου οδηγεί τους μικρομεσαίους αγρότες.
Σ' αυτή τη λογική άρχισαν ν' αντιστέκονται οι μικρομεσαίοι αγρότες και ζήτησαν να μπορούν να παράγουν αυτό που η εργασία τους, η γη και η επιστήμη μπορούν να τους εξασφαλίσουν. Αυτό όμως σημαίνει ανυπακοή και απειθαρχία στους κανονισμούς της ΕΕ και κατάργησή τους. Περιορισμό και κατάργηση της εκμετάλλευσης των εμποροβιομηχάνων. Στήριξη των παραγωγικών συνεταιρισμών. Κοντολογίς, χρειάζεται ανατροπή αυτής της πολιτικής. Και επειδή αυτό δειλά - δειλά ξεστομίζεται όλο και από περισσότερους αγρότες και δε βρίσκει σύμφωνους ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και αφού οι εκλεκτοί τους σε ΠΑΣΕΓΕΣ - ΓΕΣΑΣΕ - ΣΥΔΑΣΕ, δεν μπόρεσαν ούτε με το συλλαλητήριο των καπνοπαραγωγών στη Θεσσαλονίκη ν' αποτρέψουν τις πανελλαδικές κινητοποιήσεις, ενεργοποίησαν τις εφεδρείες τους.
Οσο και αν η ΝΔ προσπάθησε να κρύψει την εχθρότητά της απέναντι στα αιτήματα και τις μορφές πάλης των αγροτών δεν τα κατάφερε. Το υποκριτικό σλόγκαν «κατανοούμε τα προβλήματα των αγροτών» δε συνοδεύτηκε ποτέ και από την αποδοχή των αιτημάτων τους, αλλά και των μορφών πάλης.
Και είναι φυσικό να μην κάνει αποδεχτά τα αιτήματα που έρχονται σ' αντίθεση με τα συμφέροντα που εξυπηρετεί και στηρίζει αυτή. Γι' αυτό και εκείνα της τα στελέχη που κάτω από την πίεση των προβλημάτων και των αγροτών σύρθηκαν στην αγωνιστική αντιμετώπισή τους από την αρχή της κινητοποίησης άρχισαν να την υπονομεύουν. Από το κουτσούρεμα των αιτημάτων και την προσαρμογή τους στις πολιτικές επιδιώξεις της ΝΔ και τις προσωπικές τους, μέχρι και την ανοιχτή υπονόμευση των αποφάσεων για κλιμάκωση του αγώνα έφτασαν.
Αυτό, δηλαδή, που δεν πέτυχε το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ με ΠΑΣΕΓΕΣ - ΓΕΣΑΣΕ - ΣΥΔΑΣΕ προσπάθησαν να το πετύχει, μέσω των προέδρων μερικών ενώσεων που είχαν συσπειρωθεί όχι φυσικά γιατί υιοθέτησαν τα αιτήματα των δύο πανελλαδικών συσκέψεων, αλλά σύρθηκαν κάτω από την πίεση των ίδιων των διαθέσεων των αγροτών, αλλά και γιατί έρχονται και νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές. Το ψέμα όμως έχει κοντά ποδάρια. Και όταν είδαν ότι δεν μπορούν να παγιδέψουν το αγροτικό κίνημα σε «μια εντυπωσιακή ενέργεια» και να «λύσουμε τους ζυγούς», όπως δημόσια υποστήριξαν στη Θεσσαλονίκη και τα Τέμπη τα στελέχη αυτά και να οδηγήσουν το κίνημα να εκλιπαρεί για τη σωστή εφαρμογή των κανονισμών του ΟΣΔΕ και κάποια φραγκοδίφραγκα, ανέκρουσαν πρύμναν και θέλουν να κάνουν μια φιέστα στην Αθήνα και να ξεφουσκώσει εκεί το θέμα.
Δεν έχει νόημα, όσο και αν είναι αναγκαίο να παλεύουν για επιμέρους αιτήματα, αν δε δώσουν να καταλάβουν οι μικρομεσαίοι αγρότες ότι με μαθηματική ακρίβεια οδηγούνται σε αδιέξοδο.
Να κάνουν καθαρό ότι και να πάρουν κάτι παραπάνω στην τιμή, κάτι περισσότερο στην ποσόστωση, γρήγορα θα τους τα πάρουν πίσω. Η αγωνιστική διεκδίκηση στα μικρά και μεγάλα προβλήματα πρέπει να συνοδευτεί και με την εξαγωγή πολιτικών συμπερασμάτων.
Η Παναγροτική Συσπείρωση (ΠΑΣΥ) που οι ομοσπονδίες αγροτών συλλόγων, ενώσεις συνεταιρισμών, συντονιστικές επιτροπές, συνδικαλιστές και συνεταιριστές τη στηρίζουν μπορεί να καταξιωθεί στη συνείδηση των μικρομεσαίων αγροτών σαν κίνηση που εκφράζει ό,τι προοδευτικό, αγωνιστικό και ενωτικό υπάρχει στον αγροτικό χώρο.
Ο αγώνας μπορεί και πρέπει να συνεχιστεί και να μην περιοριστεί σε τοπικό επίπεδο. Εκείνοι που πρωτοστάτησαν για τον πανελλαδικό συντονισμό μπορούν, και πάλι και μάλιστα άμεσα, να πάρουν πρωτοβουλία.
Οι κομμουνιστές και κομμουνίστριες στο χωριό, οι ΚΝίτες και οι ΚΝίτισσες μπορούν να πρωτοστατήσουν για να γίνουν γνωστές οι θέσεις του Κόμματος, αλλά και η στάση των άλλων πολιτικών δυνάμεων απέναντι στις κινητοποιήσεις των αγροτών.
Να συμβάλουν ώστε να καταδικαστούν οριστικά στη συνείδηση των μικρομεσαίων αγροτών όχι μόνο τα πολιτικά κόμματα που τους οδηγούν στα αδιέξοδα, αλλά και κείνοι οι συνδικαλιστές και συνεταιριστές που δε διστάζουν στις κρίσιμες καμπές του αγώνα είτε συνειδητά, είτε ασυνείδητα να εγκαταλείπουν τον αγώνα.
Να συμβάλουν ώστε τα αιτήματα και οι μορφές πάλης να είναι αποτέλεσμα συζήτησης των αγροτών, που βρίσκονται στα μπλόκα και όχι κάποιων που εκλέχτηκαν σε κάποια όργανα κάποτε και ο μόνος τους σκοπός είναι να ξαναεκλεγούν ή να αλλάξουν πόστο και καρέκλα.
Το να καταλάβουν όσο το δυνατό περισσότεροι φτωχοί και μεσαίοι αγρότες ότι διέξοδος υπάρχει και είναι στη δημιουργία του λαϊκού μετώπου, με τη συμπαράταξη με τα άλλα λαϊκά στρώματα και την εργατική τάξη, θα 'ναι η μεγαλύτερη προσφορά στους αγρότες και στην κοινωνία γενικότερα.