ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 21 Απρίλη 2002
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
Γιατί δεν απέτυχε η περιοδεία Πάουελ

Ανάμεσα στους νεκρούς της Ναμπλούς, το καμένο πτώμα ενός μικρού παιδιού ετοιμάζεται για την ταφή

Associated Press

Ανάμεσα στους νεκρούς της Ναμπλούς, το καμένο πτώμα ενός μικρού παιδιού ετοιμάζεται για την ταφή
Ηρθε, είδε και απήλθε. Δέκα μέρες, ο Αμερικανός ΥΠΕΞ περιφερόταν από τη μία αραβική πρωτεύουσα στην άλλη, από την Ιερουσαλήμ, στη Ραμάλα, και μετά στα ισραηλινο-λιβανικά σύνορα και μετά πάλι πίσω. Κατά τη διάρκεια των αλλεπάλληλων επαφών, συνάντησε εντελώς διαφορετικές αντιμετωπίσεις: Την αγωνία και την πίεση από τις αραβικές ηγεσίες, ακόμη και τις πιο φιλοαμερικανικές, την αγανάκτηση και την οργή από την παλαιστινιακή ηγεσία και τα χαμόγελα ικανοποίησης και αλαζονείας της ισραηλινής.

Φεύγοντας, δεν άφησε πίσω του τίποτε ουσιαστικό, έστω και σε επίπεδο εντυπώσεων. Αντίθετα, όπως υποστήριζαν Παλαιστίνιοι αξιωματούχοι, η κατάσταση ήταν πολύ χειρότερη. Βέβαια, το ζήτημα είναι τι ακριβώς επιθυμούσε να πετύχει ο Κόλιν Πάουελ. Οταν μετά από μια παρατεταμένη σιωπή του Λευκού Οίκου, ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η ισραηλινή ολομέτωπη στρατιωτική επιχείρηση στη Δυτική Οχθη, ο Τζορτζ Μπους ανακοίνωνε την αποστολή του, συνοδεύοντάς την από τη φράση «άμεση ισραηλινή αποχώρηση», πολλοί άρχισαν να χαριεντίζονται με την ψευδαίσθηση μιας κάποιας λύσης.

Φυσικά, αυτή η «λύση», ακόμη και αν είχε επιτευχθεί, δε θα ήταν τίποτε παραπάνω από μια επιφανειακή και εύθραυστη κατάπαυση του πυρός, άνευ αντικρίσματος ή σημασίας. Η Ουάσιγκτον, από τότε που ανέλαβε ο Τζορτζ Μπους, κράτησε επισταμένα αποστάσεις από τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, διατυπώνοντας σε κάθε δυνατή ευκαιρία την άποψη ότι «η ενεργός εμπλοκή της προεδρίας Κλίντον στην κατάσταση αποδείχτηκε επιζήμια». Για την Ουάσιγκτον, εννοείται.

Το «όραμα» και οι «πρωτοβουλίες»

Την τακτική αυτή ακολούθησε αυστηρά ο Λευκός Οίκος, παρά τη διαρκή όξυνση της βίας, επιμένοντας, από τη μία, να «σνομπάρει» τον Παλαιστίνιο ηγέτη, τον οποίο κανένας υψηλόβαθμος αξιωματούχος δε συνάντησε πλην του Πάουελ, και, από την άλλη, να «οραματίζεται» ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος. Το όραμα συνέπεσε, διόλου τυχαία, με την προετοιμασία της «αντι-τρομοκρατικής» εκστρατείας και της επίθεσης στο Αφγανιστάν, δημιουργώντας, δικαιολογημένα, την εντύπωση ότι δεν αποτελούσε, παρά το «αντάλλαγμα» της Ουάσιγκτον προς τους Αραβες συμμάχους της, προκειμένου να «χρυσωθεί» το χάπι της εκστρατείας στα μάτια μιας αραβικής κοινής γνώμης, που ολοένα και περισσότερο τείνει εκτός ελέγχου.

Καθόλη αυτήν την περίοδο, ο Αριέλ Σαρόν, από την πλευρά του, δεν έπαψε ποτέ να ταυτίζει τις ισραηλινές επιχειρήσεις με την αμερικανική «αντιτρομοκρατική» εκστρατεία, επιλέγοντας, μάλιστα, και τις ίδιες εκφράσεις: «Διάλυση της υποδομής των τρομοκρατών» κλπ. Αρκετοί αναλυτές εκτιμούν ότι ο Λευκός Οίκος δεν είχε την πρόθεση να αναλάβει καμία πρωτοβουλία. Δεν ενδιαφερόταν ιδιαιτέρως για το πώς η συμμαχική ισραηλινή κυβέρνηση αντιμετώπιζε το «πρόβλημα της δικής της τρομοκρατίας» και το «καυτό πεδίο» ήταν πολύ μακριά από το αμερικανικό έδαφος, ώστε «τα κύματα να το αγγίζουν». Αλλωστε, ουδέποτε η Ουάσιγκτον επέδειξε καμία ζέση να λυθεί οριστικά και δίκαια το Παλαιστινιακό, γι' αυτό και εισήγαγε και προώθησε την «ειρηνευτική διαδικασία», που κατέληξε σε αναδιαπραγμάτευση των αποφάσεων του ΟΗΕ.

Η κατάσταση, όμως, άρχισε να περιπλέκεται, όταν το αίμα άρχισε να ρέει ανεξέλεγκτα, με αντίκτυπο εξαιρετικά οδυνηρό για την επιβίωση των φιλο-αμερικανικών καθεστώτων, που μεθοδευμένα είχαν κατευθύνει τη λαϊκή δυσαρέσκειά τους προς αυτό το κανάλι εκτόνωσης, για να αποφύγουν τυχόν άλλες δυσάρεστες συνέπειες. Το διαμορφούμενο αρνητικό και αντι-αμερικανικό κλίμα στις αραβικές χώρες «έδενε τα χέρια» στις φιλοαμερικανικές ηγεσίες τους, ιδιαίτερα ενόψει της δεύτερης φάσης του «αντιτρομοκρατικού» πολέμου που στόχευε το Ιράκ. Ολα αυτά αποσαφηνίστηκαν κατηγορηματικά στον Αμερικανό αντιπρόεδρο Τσένεϊ, ο οποίος, περιοδεύοντας στον αραβικό κόσμο για να συζητήσει για το Ιράκ, κατέληξε να συζητά για το Παλαιστινιακό.

Κάπου σ' αυτό το σημείο, εκτιμούν πολλοί, η Ουάσιγκτον αποφάσισε να προχωρήσει σε πιο «δυναμικές» πρωτοβουλίες. Σύμφωνα, πάντα, με τις ίδιες εκτιμήσεις, στόχος των «πρωτοβουλιών» αυτών δεν ήταν παρά το «κουκούλωμα», όπως όπως, της κατάστασης για να αποκλιμακωθούν κάπως οι αραβικές αντιδράσεις. Με δεδομένη, όμως, την, εδώ και μήνες, αιματοχυσία, η πρόταση της Ουάσιγκτον δεν έβρισκε ακροατές στην παλαιστινιακή πλευρά.

Ο Γιάσερ Αραφάτ, που πολλάκις είχε επικριθεί από όλες σχεδόν τις παλαιστινιακές οργανώσεις για υποχωρητικότητα απέναντι στο Ισραήλ, δεν μπορούσε, ακόμη και να ήθελε, να συνδιαλλαγεί υπό αυτούς τους όρους. Πόσο μάλλον, που μετά από 18 μήνες Ιντιφάντα, ο ισραηλινός στρατός, ακόμη και σε εντελώς πρακτικό επίπεδο, είχε καταφέρει καίρια πλήγματα στον μηχανισμό της Π. Αρχής, διαλύοντας, σχεδόν, κάθε δυνατότητα άσκησης ελέγχου.

Αμηχανία με την εμβέλεια και το χρόνο, όχι το περιεχόμενο

Φαίνεται ότι σ' αυτό το σημείο, η Ουάσιγκτον έδωσε το «πράσινο φως» στο Ισραήλ να προχωρήσει σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις, στοχεύοντας στη διάλυση κάθε έννοιας Παλαιστινιακής Αρχής, δομών και προσώπων της, προκειμένου να «αναδείξει» νέες πολιτικές φυσιογνωμίες στην παλαιστινιακή ηγεσία, που θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν τη διακυβέρνηση ενός Μπαλουχιστάν. Η αλήθεια είναι ότι το μακελειό που προκαλεί από τις 29 Μάρτη ο ισραηλινός στρατός έχει ξεφύγει, κάπως, από τις αμερικανικές προσδοκίες. Η εντεινόμενη πίεση των Αράβων συμμάχων φέρεται να είναι αυτή, που έδωσε και το εναρκτήριο λάκτισμα στην περιοδεία Πάουελ. Οχι απαραίτητα για να βρεθεί ουσιαστική λύση, αλλά για να κατευναστούν τα πνεύματα.

Η επιλογή του Τζορτζ Μπους δέχτηκε και δέχεται πολλές επικρίσεις εντός ΗΠΑ, τόσο από πλευράς των Ρεπουμπλικάνων, όσο και από τους Δημοκρατικούς, που έσπευσαν να εκφράσουν τη «συμπάθειά» τους στο δοκιμαζόμενο Ισραήλ. Πόσο μάλιστα, που, όπως υποστηρίζουν, η αποστολή Πάουελ πέτυχε, αυτό που η Ουάσιγκτον προσπαθούσε να αποφύγει: Να εμπλέξει την αμερικανική διπλωματία σε ένα θέμα, που δεν επιθυμεί να λύσει, δίνοντας λαβή για δυσαρέσκεια και περισσότερη δυσφορία στις αραβικές ηγεσίες.

Εντούτοις, όλο αυτό το σκηνικό πολύ απέχει από το να χαρακτηριστεί «αποτυχία» η επίσκεψη Πάουελ. Ο Αμερικανός ΥΠΕΞ νομιμοποίησε και δικαιολόγησε τις ισραηλινές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις, ενώ περηφανεύεται ότι «πέτυχε» τη συντόμευση της στρατιωτικής μηχανής. Από την πλευρά του, ο ισραηλινός στρατός πέτυχε, όντως, να εκμηδενίσει την Παλαινιακή Αρχή, που, όπως χαρακτηριστικά δήλωνε και ο διαπραγματευτής, Σάεμπ Ερακάτ, «δεν είναι σίγουρο ότι υπάρχει πλέον μετά από τόση καταστροφή στις δομές της». Ο διευθυντής της CIA θα επιστρέψει στην περιοχή για να εκμαιεύσει κάποιου είδους ενδιάμεση συμφωνία και, όπως συμπλήρωναν ορισμένοι, για να «αναζητήσει τους επιθυμητούς Παλαιστινίους συνομιλητές».

Μέχρι εκείνη τη στιγμή, που για πολλούς είναι, αν όχι απίθανη, τουλάχιστον πολύ μακρινή, ο Σαρόν μπορεί να διατείνεται ότι δεν υπάρχει καμία άλλη λύση, παρά η επανάληψη μιας, νέας μορφής, στρατιωτικής κατοχής, που πιθανώς και να αποδειχθεί λιγότερο επιζήμια σε ρέον αίμα, ούτως ώστε να απομακρυνθούν από το προσκήνιο και οι σκηνές που προκαλούν φρίκη. Η ΕΕ, για άλλη μια φορά, κατέστησε σαφές ότι, εκτός από δηλώσεις, δεν προτίθεται να προβεί σε καμία άλλη ενέργεια, που να βλάπτει τα συμφέροντα, έστω και αντικρουόμενα, των χωρών που αποτελούν το «σκληρό» της πυρήνα. Φροντίζει, απλώς, να καλύπτεται με «ανθρωπιστικές ανησυχίες».

Οι αραβικές ηγεσίες, όπως αποδεικνύεται μέχρι σήμερα, ούτε μπορούν ούτε θέλουν να αντιπαρατεθούν με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ. Αυτό που θέλουν είναι να ηρεμήσει ο κόσμος τους. Και ίσως, σε αυτό το σημείο, να βρίσκεται και ο μοναδικός αστάθμητος παράγοντας, που η Ουάσιγκτον γνωρίζει, αλλά δεν μπορεί να αποφύγει. Σε τελική ανάλυση, το πρόβλημα δεν είναι αν θα σφαγιάζεται ο παλαιστινιακός λαός ή όχι. Το πρόβλημα είναι να μη γίνεται αυτό με προκλητικό τρόπο και σε αδόκιμο χρόνο, με αποτέλεσμα να προκαλεί παρενέργειες στα αμερικανικά σχέδια.

Προς στιγμήν, φαίνεται η Ουάσιγκτον να εκτίμησε ότι υπάρχει περιθώριο αποκατάστασης των ισορροπιών της, ή έστω ότι αξίζει τον κόπο να ρισκάρει μια κάποια αναταραχή στον αραβικό κόσμο, αφού οι απώλειες δε θα ήταν και τόσο μεγάλες. Συνεπώς, ο Ισπανός ΥΠΕΞ, προεδρεύων της ΕΕ, Ζοζέ Πικέ, κάτι ήξερε περισσότερο, όταν δήλωνε, πολύ πριν από τον Τζορτζ Μπους, ότι η «περιοδεία Πάουελ είναι πολύ επιτυχημένη».


Ε.Μ.

ΡΩΣΙΑ
Φεύγουν οι αυταπάτες περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Στρογγυλή τράπεζα των συγγραφέων της Ρωσίας: «Η παραβίαση των δικαιωμάτων του ανθρώπου στη Ρωσία έχει μαζικό χαρακτήρα»

Πρόσφατα στην έδρα της Ενωσης Συγγραφέων της Ρωσίας στη Μόσχα πραγματοποιήθηκε «στρογγυλή τράπεζα», την οποία διοργάνωσαν οι συγγραφείς, η Ενωση Ζωγράφων, το περιοδικό «Οικιακή Εγκυκλοπαίδεια για σας», καθώς και εκπρόσωποι της πνευματικής δημιουργικής δουλιάς.

Ανοίγοντας τη συνεδρίαση, ο πρόεδρος της Ενωσης Συγγραφέων της Ρωσίας Βαλέρι Γκάνιτσεφ υπενθύμισε με πόσο ενθουσιασμό στην αρχή της περεστρόικα «η άπειρη στις πολιτικές διαμάχες μερίδα της κοινωνίας δέχτηκε το ρομαντικό, όπως νόμιζε, σύνθημα της προάσπισης των δικαιωμάτων του ανθρώπου». «Κάτω απ' αυτό τον τροχό έσπασε, όπως δηλωνόταν, το ολοκληρωτικό σύστημα. Το οικοδόμημα του προηγούμενου καθεστώτος κατέρρευσε και εδραιώθηκε ή εδραιώνεται η κοινωνία των πολιτών, όπου μια από τις θεμελιώδεις αρχές έγιναν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Να, όμως, ο καπνός, η σκόνη, η καπνίλα της προηγούμενης κατάστασης της κοινωνίας κατακάθεται. Εγιναν όμως τα δικαιώματα του ανθρώπου, στο όνομα ακριβώς των οποίων καταστράφηκε το σύστημα και η δύναμη, ο θεμελιώδης άξονας, γύρω από τον οποίο παρατάσσονται η νέα ζωή, η νέα κοινωνία, το νέο δίκαιο;», μ' αυτό το ερώτημα ο Γκάνιτσεφ όρισε το χαρακτήρα πολεμικής της συζήτησης που ακολούθησε.

Οι μετέχοντες στη «στρογγυλή τράπεζα» στη διάρκεια της συζήτησης έδωσαν λεπτομερή απάντηση στο ερώτημα αυτό και στα προβλήματα που σχετίζονται με την κατάσταση της δημιουργικής προσωπικότητας στη σύγχρονη ρωσική κοινωνία, στο πλαίσιο της γενικής πολιτικής των κρατικών οργάνων της εξουσίας και των συμφερόντων προάσπισης των δικαιωμάτων και ελευθεριών του ανθρώπου στη Ρωσία. Αναφέρουμε ορισμένα στιγμιότυπα από παρεμβάσεις τους:

Μιχαήλ Αλεξέγεφ, συγγραφέας, Ηρωας της Σοσιαλιστικής Δουλιάς: «Απ' όλες τις λεηλασίες η πιο τρομερή είναι η πνευματική. Εχουν την πρόθεση να μας κλέψουν τη Νίκη. Η λέξη "ζω" αντικαταστάθηκε τώρα με τη λέξη "επιβιώνω"».

Γιούρι Λόστσιτς, συγγραφέας: «Ζούμε σε καθεστώς ιδεολογικής κατοχής».

Βαλεντίν Οσίποφ, εκδότης: «Οι περισσότερες εφημερίδες και περιοδικά επέβαλαν την υπαγόρευση της διαφορετικής γνώμης. Η εισαγωγή του φόρου προστιθέμενης αξίας είναι πλήγμα στη δημιουργία. Το βιβλίο γίνεται απρόσιτο στον αναγνώστη».

Ιβάν Σαμπίλο, εκπρόσωπος της οργάνωσης συγγραφέων του Λένινγκραντ: «Εχουν παραβιαστεί τα δικαιώματα των γυναικών και παιδιών».

Ανατόλι Παρπάρα, αρχισυντάκτης της «Ιστορίτσεσκαγια Γκαζέτα»: «Δεν υπάρχει το κύριο δικαίωμα - ο νόμος για την προστασία του υπεδάφους. Δεν υπάρχει το δικαίωμα στην εκμάθηση της ιστορίας μας».

Λεονίντ Κράβτσενκο, αρχισυντάκτης της «Παρλαμέντσκαγια Γκαζέτα»: «Πρέπει να προασπιστούν τα δικαιώματα των δημοσιογράφων και να καταπολεμηθεί η δολοφονική δημοσιογραφία».

Λεονίντ Μποροντίν: «Πρέπει να υπερασπιστεί ο ρωσικός λαός, όπως και οι άλλοι λαοί».

Οι μετέχοντες στη «στρογγυλή τράπεζα» υιοθέτησαν την εξής ανακοίνωση:

«Στη σημερινή κοινωνικοοικονομική κατάσταση στη Ρωσία η παραβίαση των δικαιωμάτων και ελευθεριών του ανθρώπου έχει γενικό και σε σειρά τομείς, σύμφωνα με τους διεθνούς κανόνες και στάνταρ, μαζικό χαρακτήρα. Σχεδόν το 40% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο φτώχειας, πράγμα που δεν αντιστοιχεί στο δικαίωμα του ανθρώπου για αξιοπρεπή ζωή. Μειώνεται καταστροφικά ο πληθυσμός της χώρας, αυξάνει η παιδική θνησιμότητα, ο αριθμός των παιδιών - ορφανών και εγκαταλειμμένων. Ο συνεχιζόμενος πόλεμος στην Τσετσενία και οι τρομοκρατικές πράξεις, η αύξηση της εγκληματικότητας, της βίας κατά των ανθρώπων, οι διεθνικές συγκρούσεις, η ναρκομανία, η πορνεία και τα άλλα αρνητικά φαινόμενα, η απραγία και η αυθαιρεσία των υπαλλήλων δημιουργούν στην κοινωνία διαθέσεις αδιεξόδου και αποχαλίνωσης. Η μόρφωση και οι εστίες πολιτισμού, λόγω της ακρίβειας, γίνονται απρόσιτα για την πλειονότητα της νεολαίας. Η τηλεόραση και τα άλλα ΜΜΕ, λόγω της εμπορευματοποίησης και της μίμησης της Δύσης μετατρέπονται σε φορείς της έλλειψης πνευματικότητας και της ανηθικότητας, επηρεάζοντας έτσι σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό την κατάπτωση της προσωπικότητας και της κοινωνίας στο σύνολό της». Οι μετέχοντες στη «στρογγυλή τράπεζα» εξέφρασαν την ανησυχία τους για την κατάσταση της πολιτιστικής και ηθικής ατμόσφαιρας στη χώρα και δήλωσαν την πρόθεσή τους να ενώσουν τις δυνάμεις για το σεβασμό και την προάσπιση των πολιτιστικών και άλλων δικαιωμάτων των πολιτών. Στην ανακοίνωση σημειώνεται ότι «το κενό στις ψυχές των ανθρώπων, αν δεν πληρωθεί με υψηλής λογοτεχνικής ποιότητας βιβλίο, κινηματογράφο, πίνακα ή γιορτή πραγματικής τέχνης, μπορεί τελικά να καταστρέψει τις μακραίωνες παραδόσεις του λαού και την πολυεθνική κουλτούρα του». Σχετικά μ' αυτό γίνεται έκκληση «να διαμορφωθεί σε κρατικό και περιφερειακό επίπεδο μια κρατική ιδεολογία, που να λαμβάνει υπόψη τις ηθικές και πνευματικές αξίες», οι οποίες είναι αποτέλεσμα όλης της ιστορικής πείρας και των πλούσιων παραδόσεων της Ρωσίας. Να υλοποιηθεί η πρόταση για την πρόσβαση της νεολαίας και των φτωχότερων οικογενειών στις πολιτιστικές αξίες, να τους δοθεί η δυνατότητα να πηγαίνουν στα θέατρα, στα μουσεία και να αγοράζουν λογοτεχνικά βιβλία σε χαμηλές τιμές.

Στην ανακοίνωση εκφράζεται η ανησυχία για τις υπάρχουσες παραβιάσεις των δικαιωμάτων της δημιουργικής διανόησης στη χώρα. «Ο καλλιτέχνης και ο υπάλληλος δεν είναι ίσοι σήμερα απέναντι στο νόμο. Υπάρχουν περιπτώσεις φυσικής αυθαιρεσίας απέναντι στους συγγραφείς. Για παράδειγμα, ξυλοκοπήθηκε στο γραφείο του παρουσία συνεργατών των νομοτελεστικών οργάνων ο πρόεδρος του Διεθνούς Ιδρύματος Λογοτεχνίας Ι.Ι. Περεβέρζιν. Παραβιάζεται το συγγραφικό δικαίωμα. Πολλοί συγγραφείς βρέθηκαν στο όριο άθλιας διαβίωσης. Για θεραπεία και οικονομική βοήθεια χορηγούνται σ' αυτούς άθλια ποσά: 200-400 ρούβλια το χρόνο. Το κράτος δε δημιουργεί τις απαραίτητες συνθήκες δουλιάς για τους συγγραφείς και άλλους καλλιτέχνες, για τη δημιουργία λαμπρών και πρωτότυπων λογοτεχνικών έργων. Τα χρήματα, που χορηγούνται γι' αυτούς τους σκοπούς, περνούν δίπλα από την κοινή συγγραφική τσέπη στα χέρια των επιτήδειων».

Οι μετέχοντες στη «στρογγυλή τράπεζα» κάλεσαν τον Πρόεδρο, την κυβέρνηση και το Κοινοβούλιο της Ρωσίας «να στρέψουν την προσοχή στα προβλήματα που υπάρχουν στο περιβάλλον των συγγραφέων και να εξασφαλίσουν την αξιοπρεπή για τη ζωή και τη δημιουργία τους διαβίωση». Συγχρόνως, οι μετέχοντες στη «στρογγυλή τράπεζα» κάλεσαν τους συγγραφείς, όλη τη δημιουργική διανόηση της Ρωσίας να εργάζονται για τη δημιουργία, να απορρίπτουν στα έργα τους τη χυδαιότητα και την παρουσίαση του ανόητου - καταστροφικού τρόπου ζωής, στον οποίο επικρατεί η εγκληματικότητα, τα ναρκωτικά και η πορνογραφία, καθώς και την επινόηση «ινδαλμάτων» δυτικού τύπου. Υπογράμμισαν την αναγκαιότητα, οι δημιουργοί «να απεικονίζουν το γνήσιο ρωσικό χαρακτήρα, την πίστη στο μέλλον της Ρωσίας, να αγωνίζονται για την καθαρότητα της ρωσικής γλώσσας και τη συνέχιση των παραδόσεων του ρωσικού κλασικού ρεαλισμού».


Ναντιέζντα ΓΚΑΡΙΦΟΥΛΙΝΑ

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας

Οι Επιτροπές Ειρήνης Εξαρχείων - Νεάπολης, Γκύζη, Κολωνακίου, Αμπελοκήπων καθώς και η ΠΕΑΕΑ των περιοχών αυτών, η ΟΓΕ και άλλοι μαζικοί φορείς καλούν τους πολίτες και ειδικά τη νεολαία στις 25 Απρίλη στις 19.00 στο πάρκο Παναθήναια (Λεωφ. Αλεξάνδρας) σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τα εγκλήματα των ιμπεριαλιστών του Ισραήλ με την πλήρη κάλυψη των ΗΠΑ και της ΕΕ ενάντια στο λαό της Παλαιστίνης, που αγωνίζεται για πατρίδα ελεύθερη και ανεξάρτητη.

Εκδήλωση των αραβικών κοινοτήτων στην Ελλάδα

Οι αραβικές κοινότητες στην Ελλάδα - Μαροκινών, Σουδανών, Τυνησίων, Παλαιστινίων, Λίβυων, Σύρων - και ο Σύνδεσμος Αιγύπτιων Εργαζομένων οργανώνουν εκδήλωση αλληλεγγύης και συμπαράστασης στο δοκιμαζόμενο παλαιστινιακό λαό το Σάββατο 27 Απρίλη, στις 20.00, στο Αμφιθέατρο του Εργατικού Κέντρου Πειραιά (Σκυλλίτση 19).



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ