Από τον Νίκο Γιαννόπουλο, μέλος της κίνησης «Διεθνής Δράση» (ΔΔ), λάβαμε μία επιστολή με την οποία εκφράζεται η διαμαρτυρία της ΔΔ για το ρεπορτάζ που αφορούσε τη συνάντηση για το Κοινωνικό Φόρουμ (ΚΦ) στη Θεσσαλονίκη. Στο τίτλο ο Ν. Γ. γράφει: «Ο αγώνας κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης μας χωράει - και μας χρειάζεται - όλους».

Ας αρχίσουμε απ' αυτό: Οι λέξεις δεν είναι κενές φορτίου. Η «νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση» ως όρος βοηθά τη σοσιαλδημοκρατία να χτίζει μέτωπο για μια «αντινεοφιλελεύθερη» διαχείριση του καπιταλισμού, χωράει από τον Κλίντον ως την κυρία Δαμανάκη. Εμάς δε μας χωράει, γιατί επιμένουμε να λέμε τον ιμπεριαλισμό - ιμπεριαλισμό, επιμένουμε να μην καλλιεργούμε αυταπάτες στην εργατική τάξη και άρα επιμένουμε σ' ένα μέτωπο που τουλάχιστον θα έχει καθαρό τι θέλει να ανατρέψει.

Ο Ν. Γ. προσπερνά την ιδεολογική διαφωνία μας και απαντά πως η κριτική που κάνουμε στο ΚΦ είναι «απαξιωτική». Παραθέτει επιχειρήματα για τρία από τα σημεία της κριτικής μας:

Γράφει: «Περί μη αντιπροσωπευτικότητας της Πρωτοβουλίας για το Κοινωνικό Φόρουμ: Εχουμε διευκρινίσει κατ' επανάληψη ότι η Πρωτοβουλία μας αποτελεί ένα τμήμα των δυνάμεων που αγωνίζονται κατά της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής και ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης και πως επιδιώκουμε την ισότιμη συνεργασία - αλλά και τη συνδημιουργία αγωνιστικών συλλογικοτήτων - με τις υπόλοιπες "αντιπαγκοσμιοποιητικές" οργανώσεις, τη Δράση Θεσσαλονίκη 2003, το ΔΡΑΣΕ και την Πρωτοβουλία Γένοβα 2001».

Διαβάζουμε στην «Εποχή» της 9 Ιούνη: «Τι είναι η Πρωτοβουλία για τη Δημιουργία Κοινωνικού Φόρουμ». «Η Πρωτοβουλία δημιουργήθηκε στην Πανελλαδική Συνάντηση της Θεσσαλονίκης στις 1 και 2 Ιουνίου, με σκοπό να εξασφαλίσει τις κοινωνικές, πολιτικές και οργανωτικές προϋποθέσεις που θα επιτρέψουν τη δημιουργία ενός Κοινωνικού Φόρουμ και στην Ελλάδα, το οποίο θα συντονίσει τις κινητοποιήσεις και τις εκδηλώσεις που θα γίνουν στο διάστημα της ελληνικής προεδρίας της ΕΕ».

Ερώτηση: Από πού κι ως πού πριν καν συσταθεί το ΚΦ αναγορεύεται στο όργανο που θα συντονίσει; Πού βρίσκεται η αλήθεια; Στο «είναι ένα τμήμα των δυνάμεων που αγωνίζονται» ή στο «θα συντονίσει»; Με ποια από τις δυο διασφαλίζεται η «ισότιμη συνεργασία»;

Γράφει ο Ν. Γ.: «Ο "Ριζοσπάστης" εμφανίζει τη Δράση θεσσαλονίκη 2003 ως το μοναδικό υποκείμενο διοργάνωσης των κινητοποιήσεων κατά της ελληνικής προεδρίας και της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ».

Η απάντηση βρίσκεται στο φύλλο του «Ρ» στις 9 Ιούνη. Στο ίδιο δισέλιδο παρουσιάζουμε εκτενές ρεπορτάζ τόσο από τη δραστηριότητα της κίνησης «Δράση Θεσσαλονίκη 2003» όσο και από τη συγκρότηση του Φόρουμ. Δεν αρέσει βέβαια η κριτική που κάνουμε...

Γράφει ο Ν. Γ. για το ρεπορτάζ: «Μηδενίζει την παρουσία κινηματικών οργανώσεων σε αυτήν, εμφανίζοντάς τη, λίγο πολύ, ως μια μάζωξη ανθρώπων που εκφράζουν τον εαυτό τους».

Το ρεπορτάζ καταγράφει ό,τι διαβάζουμε και στην «Εποχή». Για παράδειγμα αναφέρει πως συμμετέχουν: Ομάδα Απελευθέρωση, Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών, Συντονιστικό Μεταναστευτικών και Αντιρατσιστικών Οργανώσεων.

Ερώτηση: Οι τέσσερις τίτλοι περιέχουν κάτι άλλο εκτός από τα ίδια πάνω κάτω φυσικά πρόσωπα; Οχι πως είναι κακό ένας αγωνιστής να μετέχει σε διάφορες συλλογικότητες, ίσα ίσα που αυτό είναι και επιβεβλημένο. Ομως είναι άλλο πράγμα ο συνδικαλιστής του σωματείου τσαγκαράδων που μετέχει και στην επιτροπή ειρήνης κι άλλο πράγμα ο συναγωνιστής που στήνει τέσσερις τίτλους. Ας μην το ξύνουμε, λοιπόν, αυτό παραπάνω, γιατί θα πρέπει να ακουμπήσουμε πλευρές που αφορούν στο τι είναι και γιατί υπάρχουν οι περίφημες «Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις»...

«Ομως, το Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών και η Νεολαία Ενάντια στο Ρατσισμό στην Ευρώπη (ΥΡΕ), με τα αντιρατσιστικά φεστιβάλ των δεκάδων χιλιάδων συμμετεχόντων και τις μαζικές μεταναστευτικές διαδηλώσεις εκφράζουν τον εαυτό τους; Το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, με τις πολύχρονες καμπάνιες ενάντια στην κρατική καταστολή και για την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων (Μπαλάφα, Λεσπέρογλου κ.λ.π.), εκφράζει τον εαυτό του; Η Διεθνής Δράση, με το μπλοκ των 1.100 διαδηλωτών-ριών πέρσι στη Γένοβα και την αντίσταση στα ιταλικά ΜΑΤ στο λιμάνι της Ανγκόνα, εκφράζει τον εαυτό της; Η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης, το Espace Marx, το Στέκι Μεταναστών Ρεθύμνου, η Πρωτοβουλία Ενάντια στην Ολυμπιάδα 2004, το Φεμινιστικό Κέντρο Αθήνας, η Οικολογική Κίνησης Θεσσαλονίκης, τα δεκάδες συνδικαλιστικά και φοιτητικά σχήματα και τόσες άλλες συλλογικότητες με συνεχή και μαζική δράση εκφράζουν μόνο τον εαυτό τους;».

Να το ξαναγράψουμε: Ισχυριζόμαστε ότι δεν εκπροσωπούν ΤΑ κινήματα της χώρας μας οι προαναφερόμενες συλλογικότητες που λίγο ως πολύ συγκροτούν τη «Διεθνή Δράση». Σ' αυτήν τη λαθροχειρία αναφέρεται το ρεπορτάζ χωρίς να μειώνει καθόλου τη δράση αυτών καθ' αυτών των συλλογικοτήτων. Να το επεκτείνουμε λίγο: Γιατί πρέπει την προσπάθεια του ΣΥΝ να μαζέψει κάτω από ένα καπέλο αυτές τις συλλογικότητες να τη δεχτούμε ως απόδειξη ότι το ΚΦ είναι ΤΑ κοινωνικά κινήματα της χώρας;

Απάντηση: Πώς γίνεται να είσαι κόντρα στον κυβερνητικό συνδικαλισμό και να ορίζεις τον κυβερνητικό συνδικαλιστή ισότιμό σου και μάλιστα συνδιοργανωτή της μεγάλης διαδήλωσης; Ομολογούμε πως κάτι μας ξεφεύγει ως προς τη συνέπεια λόγων και έργων. Οσο για την αναφορά στα σωματεία, δε γνωρίζει ο Ν. Γ. ότι δυνάμεις του ΣΥΝ δίνουν λυσσαλέα μάχη για να μην περάσουν προτάσεις για κινητοποιήσεις; Δε γνωρίζει τι έγινε στις 3 Απρίλη; Τι έγινε στις 29 Απρίλη; Δε γνωρίζει με ποιων τη συμμετοχή στο διάλογο απάτη πέρασε ο νόμος για την κατάργηση του 8ωρου; Ποιος έδωσε άλλοθι στον Ρέππα να μιλά για ασφαλιστικό - αποτέλεσμα κοινωνικού διαλόγου; Το κείμενο Ρέππα - Πολυζωγόπουλου - Μίχα και λοιπών με τους 25 λόγους για να είναι οι εργάτες απεργοσπάστες είναι κείμενο για ένα αγωνιστικό πρόγραμμα;

Οι φίλοι της ΔΔ μπορούν να συνεργαστούν με όποιον θέλουν. Δε δικαιούνται, όμως, να διεκδικούν και χειροκρότημα για αυτό.

Απαντώντας σε πράγματα που δεν υπάρχουν στο δικό μας ρεπορτάζ ο Ν. Γ. συνεχίζει: «Δεν έχουμε την επιλογή "κόκκινων συνδικάτων", ούτε πιστεύουμε ότι μπορούμε να απευθυνθούμε στους εργαζόμενους που επηρεάζονται από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία χωρίς ένα μίνιμουμ πρόγραμμα δράσης που να απευθύνεται στις συνδικαλιστικές ηγεσίες».

Απάντηση: Ποιος ονειρεύεται «κόκκινα συνδικάτα» εκτός ίσως από την ομάδα του ΣΥΝ στη ΓΣΕΕ που χρόνια τώρα προβλέπει και προσβλέπει σε μια τέτοια εξέλιξη, με την ελπίδα πως θα μπορεί να καταγγείλει τους «διασπαστές» έχοντας και λυμένα τα χέρια στο εσωτερικό της ΓΣΕΕ; Η απάντηση έχει δοθεί ξανά και ξανά: «δε θα τους κάνουμε το χατίρι»! Οι ταξικές δυνάμεις που συσπειρώνονται στο Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο έχουν κάνει καθαρό ξανά και ξανά πως απευθύνονται ανοιχτά στους εργαζόμενους και τους καλούν να καταδικάσουν τις ξεπουλημένες ηγεσίες, να συσπειρωθούν στον ταξικό πόλο. Απευθύνουν ανοιχτά στους ίδιους τους εργάτες ένα ταξικό πρόγραμμα δράσης. Σε ποιον χρειάζεται, λοιπόν, η μεσολάβηση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας για να μιλήσει κατευθείαν στους εργάτες; Μόνο σ' όποιον αποφεύγει να έχει σχέση με τους χώρους δουλιάς. Γίνεται δηλαδή ο ίδιος τμήμα αυτού που υποτίθεται πως καταγγέλλει. Μια γραφειοκρατία που συνδιαλέγεται με μία άλλη πίσω από τις πλάτες του εργάτη.

Γράφει ο Ν. Γ.: «Θέλουμε το σύνολο του συνδικαλιστικού κινήματος να συμμετάσχει στις κινητοποιήσεις κατά της Συνόδου Κορυφής, χωρίς αυταπάτες για το ρόλο της ΠΑΣΚΕ και χωρίς καμιά διάθεση να εκχωρήσουμε το παραμικρό από την αυτοτέλεια και την αγωνιστικότητά μας. Αυτό σημαίνει ότι θέλουμε μαζί με τα συνδικάτα να διοργανώσουμε μια μαζική εργατική διαδήλωση ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό, όπως αυτές που έγιναν στη Νίκαια, τη Γένοβα ή τις Βρυξέλλες, που προφανώς δε θα υπερβαίνει το πλαίσιο των ρεφορμιστικών διεκδικήσεων».

Απάντηση: Κανείς δεν εμποδίζει τη ΔΔ να οργανώσει μία τέτοια διαδήλωση. Κανείς όμως δεν μπορεί επίσης να απαγορεύσει την κριτική ακριβώς σ' αυτό: Το ξέπλυμα των ξεπουλημένων μέσα από μία τέτοια διαδικασία. Ισως ορισμένοι δεν καταλαβαίνουν ότι η μάχη του Ασφαλιστικού δεν είναι μια όποια μάχη, αλλά η μάχη όπου ξεκαθαρίζουν πολλά.

Συνεχίζει ο Ν. Γ.: «Παράλληλα, με πιο συγγενείς, αριστερές και κινηματικές, δυνάμεις να οργανώσουμε την πολιτική ανυπακοή στις "κόκκινες ζώνες" και την κόκκινη αντικαπιταλιστική διαδήλωση».

Απάντηση: Είναι φανερό πως δυο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη δε γίνεται να κρατηθούν. Το κύριο όμως δεν είναι αυτό, αλλά η απάντηση στην ερώτηση: Ολη η φασαρία γίνεται για δύο διαδηλώσεις; Μία με τα ρεφορμιστικά συνδικάτα και μία κόκκινη; Αν είναι έτσι να το πούμε και στον Χρυσοχοΐδη να μη στέλνει από τώρα ΜΑΤ και ασφαλίτες σε κάθε διαδήλωση που γίνεται. Απ' όσο γνωρίζουμε οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στην κίνηση «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003», την οποία και υποστηρίζουμε, αλλιώς καταλαβαίνουν τα πράγματα: Εχουν κάνει καθαρό το μήνυμά τους για ένα από σήμερα κιόλας συνεπή ανυποχώρητο αγώνα, για μια διαρκή απειθαρχία και εναντίωση στην ιμπεριαλιστική νέα τάξη. Αυτό εκφράζεται ήδη στους δρόμους κι απέχει παρασάγγας από το προαναφερόμενο σχέδιο της ΔΔ.

«Θεωρούμε, γράφει ο Ν. Γ., ότι η διακήρυξη που βγήκε από την πανελλαδική συνάντηση της πρωτοβουλίας είναι ένα πλήρες πολιτικό κείμενο, στο οποίο αποσαφηνίζονται η καπιταλιστική φύση και ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, που αποκαλύπτει το ρόλο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ».

Να μας συμπαθεί, αλλά «ΠΑΣΟΚ» δεν υπάρχει πουθενά στο κείμενο. Η δε εφαρμοζόμενη πολιτική πράγματι καταδικάζεται από το κείμενο της Πρωτοβουλίας απλά σαν «νεοφιλελεύθερη», αφήνοντας όλο το πεδίο ανοιχτό για να εφαρμοστεί αύριο από τον ίδιο πολιτικό φορέα μια πολιτική «σοσιαλδημοκρατική». Κατανοούμε την ανάγκη ποιων συμμαχιών προοπτικά εξυπηρετεί το συγκεκριμένο πλαίσιο, ας μας επιτραπεί να μην πάρουμε.

Γράφει ο Ν. Γ. για το πλαίσιο της Πρωτοβουλίας: «Αναδεικνύει διεξοδικά όλα τα μέτωπα της περιόδου, με προεξάρχοντα τον πόλεμο, την κοινωνική επίθεση στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, τη διεθνοποίηση της καταστολής και το ρατσισμό, και, με αυτή την έννοια, πιστεύουμε ότι αποτελεί ένα πλαίσιο που μπορεί να εξασφαλίσει την αγωνιστική ενότητα του συνόλου του κινήματος και της Αριστεράς».

Η εμμονή της ΔΔ να αναφέρεται στο κίνημα σαν αυτό να είναι κάτι που αφορά μόνο την Αριστερά, είναι κάτι με το οποίο επίσης διαφωνούμε. Υπάρχει μία διαφορά ανάμεσα στην επιδίωξη για ταξική ενότητα και την επιδίωξη για μία ενότητα στη βάση όσων αυτοχαρακτηρίζονται «αριστεροί». Κι ο Σημίτης αριστερός δηλώνει...

Στο τέλος της επιστολής ο Ν. Γ. σημειώνει: «Και αυτό σημαίνει ότι επιδιώκουμε με όλες μας τις δυνάμεις τη συνεργασία και την κοινή δράση με τη μεγαλύτερη δύναμη της Αριστεράς, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας».

Ας μας επιτραπεί γι' αυτό το τελευταίο να διατηρούμε μία επιφύλαξη. Καθότι δεν είναι η διακήρυξη προθέσεων που πιστοποιεί την αλήθεια, αλλά η ίδια η πράξη πολλών από τη ΔΔ, που βεβαιώνει μια διαρκή αντιΚΚΕ εμπάθεια που αρκετές φορές εκπίπτει και σε φαινόμενα μιας απαράδεκτα χυδαίας λασπολογίας: Π.χ. τα υπονοούμενα μέσω της εφημερίδας «Εποχή» ότι «το ΚΚΕ συνεργάστηκε με την ιταλική αστυνομία εναντίον μας».

Με αυθαιρεσίες «το ΚΚΕ μας επιτίθεται, άρα υπάρχουμε» δε χτίζεται καμία άλλη ενότητα παρά μόνο μια καθαρά αντικομμουνιστική. Αυτό ενδεχομένως βοηθάει τον ΣΥΝ, αλλά δεν καταλαβαίνουμε σε τι βοηθάει αγωνιστές που δεν επιθυμούν να έχουν καμία ειδική εκλογική σχέση με τον ΣΥΝ και τον Λαλιώτη. Αυτά και τέλος. Με την ελπίδα ότι όλοι όσοι στοχεύουν σε μια πραγματικά εξαιρετικά μεγάλη διαδήλωση τον Ιούνη του 2003 θα κάνουν τα πάντα για να είναι τόση και τέτοια η διαδήλωση που να ταρακουνήσει όσους θα βρίσκονται εντός της «κόκκινης ζώνης». Εκεί θα κριθούν και τα συνθήματα και οι διακηρύξεις. Η «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003» ήδη βεβαιώνει πως όλη η πορεία προς τα εκεί θα είναι μία διαρκής αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση.