Το πρόσφατο σκάνδαλο της ιδιωτικοποίησης των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά μπορεί τυπικά να τελειώσει για την κυβέρνηση, με την τελετή- φιέστα παράδοσής τους στη γερμανική εταιρία HDW/FS. Ενισχύει όμως την εξάρτηση της χώρας στο ξένο μονοπωλιακό κεφάλαιο, και μάλιστα στον τομέα των στρατιωτικών εξοπλισμών. Μόνο έτσι αποδίδεται η πραγματικότητα που διαμορφώνεται, όχι μόνο για τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, αλλά και τη γενικότερη κατάσταση σε τομείς που αφορούν στη λεγόμενη Εθνική Αμυνα της χώρας. Κι αυτό, επειδή τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά μετατρέπονται σε ένα αμιγώς πολεμικό ναυπηγείο, υπό τον έλεγχο του επίσης πολεμικού ναυπηγείου της γερμανικής HDW, η οποία με τη σειρά της έχει πουληθεί στην αμερικανική One Equity Partners. Αν και η τελευταία θεωρείται θυγατρική της Bank One, της τράπεζας του Σικάγου, είναι αδιαμφισβήτητο, πλέον, ότι πίσω από αυτή βρίσκονται οι κολοσσιαίες αμερικανικές πολεμικές βιομηχανίες, η Northrop Grumman και η General Dynamics.

Βέβαια, η παράδοση άλλης μιας μονάδας στρατηγικής σημασίας απευθείας στα χέρια του ιδιωτικού κεφαλαίου δεν είναι πρωτόγνωρο γεγονός για τις κυβερνήσεις του δικομματισμού. Εκείνο που διαφοροποιεί τη μέχρι σήμερα εικόνα που παρουσιάζει η πολιτική του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας είναι ότι η κυβέρνηση παραχώρησε μια παραγωγική μονάδα στρατηγικής σημασίας, με «προίκα» τρισεκατομμυρίων δραχμών, στους διεθνείς προμηθευτές του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος. Δε θα μπούμε τώρα στη διαδικασία να επανέλθουμε σε όλα όσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια στο ναυπηγείο. Θα επιχειρήσουμε μόνο, με συνοπτικό τρόπο, να δούμε, ποιοι και γιατί είχαν συμφέρον από την ιδιωτικοποίηση του μεγαλύτερου και του τελευταίου υπό μερικό δημόσιο έλεγχο ελληνικού ναυπηγείου, και ποιες είναι οι συνέπειες.

Ο υπ' αριθμόν 1 κερδισμένος από την παραχώρηση του Σκαραμαγκά είναι εν γένει το ιδιωτικό κεφάλαιο. Τόσο από την οικονομική πλευρά του θέματος, όσο και από την πλευρά των εντυπώσεων. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η «άποψη» του ΣΕΒ, που αξιώνει να πουληθούν τα πάντα, και μάλιστα χωρίς να λαμβάνεται υπόψη καν το τίμημα. Στην προκειμένη, βέβαια, περίπτωση το τίμημα ήταν ανύπαρκτο. «Ανέρχεται» στα 2,1 δισεκατομμύρια δραχμές. Στην αντίπερα όχθη, βρίσκεται η «προίκα» του Σκαραμαγκά, η οποία, σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα του αγγλικού οικονομικού πρακτορείου AFX, δύο μέρες μετά την ολοκλήρωση του ξεπουλήματος, που επικαλείται στοιχεία της HDW και αναφέρεται σε αναθέσεις του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού και των άλλων δημοσίων οργανισμών, ανέρχεται σε 5,9 δισεκατομμύρια ευρώ, δηλαδή περισσότερα από 2 τρισεκατομμύρια δραχμές.

Είναι γεγονός, και καταγράφηκε από τις αναφορές του υπουργού Εθνικής Αμυνας, Γ. Παπαντωνίου, τη μέρα της υπογραφής παραχώρησης των ναυπηγείων, ότι οι νέοι ιδιοκτήτες έχουν εξασφαλίσει και άλλες παραγγελίες, το συνολικό ύψος των οποίων δεν ανακοινώνεται επισήμως. Την ίδια στιγμή, είναι γνωστό, ότι ο ΟΣΕ υποχρεώθηκε να μη διεκδικήσει από τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά ρήτρες για την καθυστέρηση στην εκτέλεση παραγγελιών, ύψους δεκάδων δισεκατομμυρίων δραχμών, αλλά τη ζημιά αυτή θα την πληρώσει το ελληνικό δημόσιο προς τον ΟΣΕ, με τον όρο μάλιστα ότι το ποσό αυτό θα περικοπεί από τις κρατικές επιχορηγήσεις προς τον ΟΣΕ.

Είχαν και έχουν συμφέρον μια σειρά κυβερνητικών παραγόντων, που εμπλέκονται με τις προηγούμενες αναθέσεις στη HDW για την κατασκευή τριών συν ένα, δηλαδή τεσσάρων, υποβρυχίων για το Πολεμικό Ναυτικό. Παραγγελίες που αποκαλύφθηκε ότι είναι κατά πολύ υπερτιμολογημένες. Ετσι, με την παραχώρηση του Σκαραμαγκά φαίνεται να κλείνει αυτό το ζήτημα, αφού, πλέον, δεν αναμένεται η διεξαγωγή κάποιας έρευνας για τον καταλογισμό ευθυνών. Συμφέρον είχαν -- και αποδείχτηκε ήδη από την πρώτη στιγμή -- τόσο ο διευθύνων σύμβουλος του ναυπηγείου, Σ. Εμμανουήλ, όσο και ο συνδικαλιστής και μεγαλοπαράγοντας του ΠΑΣΟΚ στο ναυπηγείο Γ. Κοντάκης. Ο μεν πρώτος, με τη μεταβίβαση των ναυπηγείων διορίστηκε πρόεδρος του νέου ΔΣ, ο δε δεύτερος, για τις υπηρεσίες του, διορίστηκε μέλος του ΔΣ.

Μπορεί οι Γερμανοί να ανακηρύχτηκαν τα νέα αφεντικά του Σκαραμαγκά, εντούτοις το μέλλον τους επαφίεται πλέον σε αμερικανικά χέρια, αφού η HDW ήδη έχει πουληθεί, όπως προαναφέραμε, στην αμερικανική One Equity Partens. Τον περασμένο Φλεβάρη, όταν ανακοινώθηκε στη Γερμανία η εξαγορά της HDW από τους Αμερικανούς, ξέσπασε σάλος, αλλά γρήγορα καταλάγιασε. Τι συνέβη και κόπασε γρήγορα ο σάλος;

Η HDW, ως πολεμικό ναυπηγείο, και κατά κύριο λόγο κατασκευής συμβατικών υποβρυχίων, κατέχει, σύμφωνα με τους ειδικούς, την κορυφαία τεχνολογία και τεχνογνωσία στο είδος σε ολόκληρο τον κόσμο, ειδικά στην κατασκευή υποβρυχίων που δεν κινούνται με πυρηνική ενέργεια. Την ενέργεια την παρέχουν κύτταρα καύσιμης ύλης, τα οποία παράγουν από οξυγόνο και υδρογόνο συνεχές ρεύμα, μάλιστα με έναν εντυπωσιακό βαθμό απόδοσης, που ανέρχεται στο 68%. Συνεπώς αυτού του τύπου τα υποβρύχια είναι κατά πολύ ανεξάρτητα από εξωτερικό αέρα, με αποτέλεσμα να μπορούν να δρουν υποβρυχίως ακόμα και βδομάδες, ενώ φέρουν και οπλισμό υψηλής τεχνολογίας.

Η αμερικανική πολεμική βιομηχανία έχει σταματήσει εδώ και περίπου 40 χρόνια να κατασκευάζει συμβατικά υποβρύχια, με αποτέλεσμα πλέον να επιθυμεί να δραστηριοποιηθεί και σ' αυτόν τον τομέα. Η τεχνογνωσία των Γερμανών είναι μοναδική. Προσφάτως, ο Πρόεδρος Μπους υποσχέθηκε στην Ταϊβάν 8 σύγχρονα συμβατικά υποβρύχια, ενώ ενδιαφέρον (προς την Αμερική) έχει εκδηλώσει και η Νότια Κορέα. Την ίδια στιγμή, η γερμανική κυβέρνηση απαγορεύει τις εξαγωγές εξοπλισμών σε περιοχές εντάσεων. Ετσι, πλέον, η κατάσταση φαίνεται να παίρνει τέλος με την αμερικανογερμανική σύμπραξη, αφού το γερμανικό λόμπι θα πουλάει οπλικά συστήματα διά μέσου παρακαμπτηρίων οδών.

Με αυτόν τον τρόπο τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, που πλέον θα δραστηριοποιούνται μόνο στην κατασκευή, στη συντήρηση και στην ανασκευή πλοίων του Πολεμικού Ναυτικού, παραχωρούνται στα χέρια του αμερικανογερμανικού κεφαλαίου. Είναι εύκολο να αναλογιστεί κανείς τι συνέπειες μπορεί να επιφέρει αυτή η παραχώρηση για την Εθνική Αμυνα της χώρας, ειδικότερα σε μια περίοδο όπου το ΝΑΤΟ έχει μετατρέψει την ευρύτερη περιοχή σε πυριτιδαποθήκη.

Αυτή είναι η πολιτική και τα αποτελέσματα των αντιδραστικών και αντιλαϊκών διαρθρωτικών αλλαγών, που προωθεί η κυβέρνηση. Πέραν του τεράστιου οικονομικού κόστους για τον ελληνικό λαό, πέραν της απώλειας χιλιάδων θέσεων εργασίας, η κυβέρνηση κλιμακώνει παραπέρα και την εκχώρηση παραγωγικών τομέων που αφορούν στην άμυνα. Και το κάνει αυτό, παρά το δικαίωμα που έχει η χώρα να διατηρήσει ένα ναυπηγείο (του Σκαραμαγκά) υπό δημόσιο έλεγχο. Εντούτοις δε θέλησε να το αξιοποιήσει, επειδή προφανώς το ξεπούλημα ενισχύει πιο αποφασιστικά το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Αυτή είναι η ...ανάπτυξη που ευαγγελίζονται, η ενίσχυση του κεφαλαίου, για την από εδώ και πέρα πορεία του ναυπηγείου, αυτή είναι η «νέα εποχή», που διατυμπάνιζαν πριν λίγες μέρες οι κυβερνώντες, όταν έβαζαν την υπογραφή τους στη συμφωνία ξεπουλήματος...