Οι κινήσεις και οι αναμοχλεύσεις που παρατηρούνται εδώ και καιρό στον κυβερνώντα σερβικό πολυκομματικό συνασπισμό της DOS οδήγησαν, στις 12 του Ιούνη, σε μία ακόμη εξέλιξη. Ενα απ' τα 18 κόμματα του συνασπισμού, το Δημοκρατικό Κόμμα Σερβίας (του Γιουγκοσλάβου Προέδρου, Βόγισλαβ Κοστούνιτσα), φάνηκε να περνά πλέον στην... αντίπερα όχθη. Αφορμή; Η πρωτοφανής «πρωτοβουλία» του Σέρβου πρωθυπουργού να απομακρύνει και να αντικαταστήσει (με «ημέτερους»...) δεκάδες βουλευτές με το πρόσχημα πως αυτοί απουσίαζαν αδικαιολόγητα απ' τις συνεδριάσεις της σερβικής Βουλής! Το γεγονός αυτό, που ήταν η τελευταία σταγόνα στο γεμάτο ποτήρι, ανάγκασε τους 45 βουλευτές του Δημοκρατικού Κόμματος Σερβίας να αποχωρήσουν απ' τη Βουλή παραδίδοντας τις βουλευτικές τους ταυτότητες και καταγγέλλοντας το (Σέρβο πρωθυπουργό) Ζόραν Τζίντζιτς για κοινοβουλευτικό πραξικόπημα!

Βέβαια, εάν το πρωτότυπο κοινοβουλευτικό «μαγείρεμα» του Τζίντζιτς γινόταν (που δεν έγινε!) επί εποχής Μιλόσεβιτς, όχι μόνο θα είχε βουίξει ο διεθνής Τύπος, όχι μόνον το Στέιτ Ντιπάρτμεντ θα κατακεραύνωνε τις σερβικές αρχές ως αντιδημοκρατικές και καταπιεστικές, αλλά θα συγκαλούνταν το Συμβούλιο των Ηνωμένων Εθνών... για να ψηφίσει επίκαιρη πρόταση της Ουάσιγκτον για την επιβολή κυρώσεων σε βάρος του Βελιγραδίου! Ομως, σήμερα, και πέρα από ένα μικρό σχετικά ενδιαφέρον που δείχνει ο ΟΑΣΕ, τίποτε απ' αυτά δε συμβαίνει... Οχι πως θα «έπρεπε», αλλά έχει σημασία να επισημάνει κανείς τη σιγή που παρατηρείται στην άλλη άκρη του Ατλαντικού σε σχέση με τις εξελίξεις στη σημερινή ΟΔ Γιουγκοσλαβίας...

Και αυτό, ασφαλώς, δεν είναι ανεξήγητο... Κυρίως επειδή φαίνεται πως για τους ΝΑΤΟικούς εισβολείς όλα πάνε -- επί του παρόντος τουλάχιστον -- ρολόι. Στο Κοσσυφοπέδιο είναι Πρόεδρος ο -- δήθεν ήπιος -- υπέρμαχος της ανεξαρτησίας Ιμπραχίμ Ρουγκόβα, ενώ οι αυτονομιστές του πρώην «ΟΥΤΣΕΚΑ» κατέλαβαν πόστα υπουργικά υπό τη στενή -- εννοείται... -- κηδεμονία του εκάστοτε ύπατου εκπροσώπου του ΟΗΕ στην περιοχή. Επιπλέον, στη νότια σερβική κοιλάδα του Πρέσεβο αναμένονται τοπικές εκλογές στις 28 του Ιούλη μολονότι το αυτονομιστικό κίνημα εξακολουθεί να σιγοβράζει. Στη δε υπόλοιπη Σερβία το πολυπόθητο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων προωθείται (παρά τις δυσκολίες, την υψηλότατη ανεργία και κάποιες πνιχτές φωνές αντίδρασης), ενώ ο διεθνούς φήμης κερδοσκόπος Τζορτζ Σόρος υπογράφει συμφωνίες με το σερβικό υπουργείο Παιδείας... για τη «νεοφιλελεύθερη αναβάθμιση» της σερβικής Παιδείας. Απ' την άλλη, ο πρώην Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς δίνει στη Χάγη τη δική του μάχη στο -- καθοδηγούμενο απ' την Ουάσιγκτον -- δικαστήριο του ΟΗΕ, ενώ παρά κάποιες γκρίνιες και ενστάσεις όλοι οι πολιτικοί ηγέτες του Βελιγραδίου και της Ποντγκόριτσα πριμοδότησαν και συνυπέγραψαν (στις 14 του Μάρτη, με τη «βοήθεια» του Χαβιέ Σολάνα) τη θανατική ποινή για την κατάργηση της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας και την προσωρινή αντικατάστασή της με ένα ιδιότυπο υβριδικό καθεστώς «ένωσης» που θα αποκαλείται Σερβία-Μαυροβούνιο και θα υφίσταται μέχρι το -- μυστηριωδώς για πολλές εξελίξεις χρονιά-ορόσημο... -- 2005!

Ομως, ενώ για τους μέχρι χτες ΑμερικανοΝΑΤΟικούς εισβολείς τα πράγματα στη -- θνήσκουσα με την παρούσα έννοιά της -- ΟΔ Γιουγκοσλαβίας πάνε καλά, υπάρχουν κάποιες εξελίξεις, εν είδει γενικότερης πολιτικής κρίσης, που σε ένα λίγο πιο θερμό περιβάλλον θα μπορούσαν να προκαλέσουν, ενδεχομένως, αναταραχές και ενδιαφέρουσες εξελίξεις...

Η πολύμηνη -- αν όχι ολιγόχρονη... -- διαμάχη ανάμεσα στον Γιουγκοσλάβο Πρόεδρο, Βόγισλαβ Κοστούνιτσα, και στο Σέρβο πρωθυπουργό, Ζόραν Τζίντζιτς, φαίνεται πως δεν καταλαγιάζει αλλά φουντώνει κατά τακτά χρονικά διαστήματα, αντανακλώντας, τρόπον τινά, τα περισσότερα από ένα πρόσωπα της σερβικής κοινωνίας.

Ο μεν Κοστούνιτσα -- που ας μην ξεχνάμε δέχτηκε να παίξει το 2000 τον ενωτικό ρόλο που του ανέθεσε η Ουάσιγκτον για την τότε σερβική αντιπολίτευση φορώντας ένα «αντιδυτικό» προσωπείο -- εξακολουθεί να υφίσταται ως ένας μάλλον συμβιβαστικός συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο προηγούμενο και στο τωρινό καθεστώς. Εχοντας μάλιστα στο πλευρό του και το δικό του κόμμα (Δημοκρατικό Κόμμα Σερβίας), δε σταματά να μουρμουρίζει πως διαφωνεί με την πολιτική του Ζόραν Τζίντζιτς (του ανθρώπου, που, ας μη λησμονούμε, τάχθηκε δημόσια με το πλευρό των ΝΑΤΟικών εισβολέων!). Και μάλιστα, ο Κοστούνιτσα δε μουρμουρίζει μόνον, αλλά ενίοτε βρυχάται διαφωνώντας και επιλέγει να δρα στο πλαίσιο κανόνων ενός περιβάλλοντος πολιτικο-οικονομικής ανομίας, στο οποίο αδιαμφισβήτητος «βασιλιάς» προβάλλει ο κατ' εξοχήν αντίπαλός του, και εκλεκτός της Δύσης, Ζόραν Τζίντζιτς.

Το θέμα, όμως, είναι για πόσο μπορεί ο Τζίντζιτς να κυριαρχεί επί της σερβικής πολιτικής σκηνής με δεδομένη την πτώση της δημοτικότητάς του μεταξύ των Σέρβων ψηφοφόρων. Και ακόμη περισσότερο, μέχρι πότε και για πόσο είναι ο σερβικός (και όχι μόνον...) λαός διατεθειμένος να ανέχεται τη διακυβέρνησή του από φερέφωνα της ντόπιας και αλλοδαπής ολιγαρχικής πλουτοκρατίας παίρνοντας κουράγιο απ' τις «υποσχέσεις» της Δύσης για πακτωλούς χρημάτων ενώ ζει σε μία γη καμένη απ' τις βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου...

Βέβαια, αυτό το ερώτημα δεν μπορεί παρά να μείνει για την ώρα μετέωρο. Οι «στομαχικές διαταραχές» που προκαλούν, σε πολιτικό επίπεδο, τα «μαγειρέματα» του νυν πρωθυπουργού της Σερβίας αλλά και σε κοινοβουλευτικό (βλέπε αποπομπή βουλευτών) και σε δικαστικό επίπεδο (πρόσφατα προσπάθησε, όπως λέγεται, να επηρεάσει το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας έναντι της υπόθεσης του επικεφαλής των σερβικών Δυνάμεων Ασφαλείας, Ράντε Μάρκοβιτς), θα δείξουν κατά πόσο μπορούν να οδηγήσουν στην «παγιοποίηση» της επιρροής του Τζίντζιτς και να διατηρήσουν την παντοδυναμία που σήμερα ασκεί ενόψει επικείμενων εκλογών. Εκλογές που αφορούν, πρώτα απ' όλα, στην ανάδειξη του νέου Προέδρου της Σερβίας όχι στο τέλος του χρόνου (όπως ρητά προβλέπει το σερβικό Σύνταγμα), αλλά τον προσεχή Οκτώβρη, επειδή, ως γνωστόν, οι Αμερικανοί απαιτούν νωρίτερα την απέλαση και παράδοση του (απερχόμενου Προέδρου της Σερβίας) Μίλαν Μιλουτίνοβιτς στις αρχές του δικαστηρίου της Χάγης! Σ' αυτές τις εκλογές προκαλεί ενδιαφέρον πόσους και ποιους υποψήφιους θα κατεβάσει -- είτε ολόκληρος, είτε σε τμήματα, εάν υφίσταται... -- ο συνασπισμός της DOS και τι θα κάνει στη δεδομένη φάση το Δημοκρατικό Κόμμα Σερβίας αλλά και ο ίδιος ο Πρόεδρος Βόγισλαβ Κοστούνιτσα, που δεν απορρίπτει το ενδεχόμενο να θέσει υποψηφιότητα με προϋπόθεση «συνταγματικές μεταρρυθμίσεις».

Βέβαια, μέχρι τις σερβικές προεδρικές εκλογές θα έχουμε μία μικρή πρόγευση για την εκλογική δύναμη των σερβικών πολιτικών κομμάτων, κατά τις τοπικές εκλογές του ερχόμενου μήνα στη Νότια Σερβία...

Εντούτοις, το φθινόπωρο μπορεί να αποδειχθεί πολιτικά «θερμό» και για έναν ακόμη λόγο, πλην των προεδρικών εκλογών. Πολλοί είναι εκείνοι στη Σερβία που προβλέπουν, αλλά και που επιθυμούν (ανάμεσά τους το Δημοκρατικό Κόμμα Σερβίας του Κοστούνιτσα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα Σερβίας του Σλ. Μιλόσεβιτς, το Ριζοσπαστικό Κόμμα του Σέσελι) τη διεξαγωγή και πρόωρων γενικών εκλογών (εντός του παρόντος έτους και όχι το 2003-2004 όπως προβλέπεται).