Παπαγεωργίου Βασίλης

Πολλά τα ερωτήματα: Πώς έγινε δυνατό, επί 27 χρόνια, να μη γνωρίζουν οι υπηρεσίες των ΗΠΑ (και όχι μόνο), ποιοι και γιατί εκτέλεσαν εν ψυχρώ πρωτοκλασάτα στελέχη της CIA στην Ελλάδα;

Μπορεί να είναι επαναστατική μια οργάνωση δολοφόνων, επειδή υψώνει μια κόκκινη σημαία με τον Κ. Μαρξ και χρησιμοποιεί επαναστατίζουσα φρασεολογία; Οι επαναστάτες δεν είναι δολοφόνοι. Κι εξάλλου έχει περάσει προ πολλού ο καιρός (πάνω από έναν αιώνα), που υπήρχαν ρομαντικοί της ατομικής τρομοκρατίας, στο βαθμό που και τότε ήταν όλοι αυτοί ρομαντικοί...

Παρακάτω: Πώς είναι δυνατόν ο μηχανισμός της «17Ν» να γνωρίζει λεπτομερώς τις κινήσεις τέτοιων ανθρώπων, όπως ο Γουέλς κ.ά., δίχως να έχει διασύνδεση με άτομα του στενού ή παραπλήσιου περιβάλλοντος των αρχιπρακτόρων που εκτέλεσε; Και πώς γίνεται οι αρχές του υπουργείου Δημόσιας Τάξης «να ακουμπάνε» τη «17Ν» και σε συνέχεια να χάνονται τα ίχνη της;

Το κυριότερο: Η δράση της «17Ν» επί 27 χρόνια ποιον εξυπηρέτησε; Το βέβαιο είναι πως δεν εξυπηρέτησε το λαϊκό κίνημα. Και φυσικά δεν ξεγελάει το γεγονός ότι εκείνοι που δολοφονήθηκαν, ή που έγινε απόπειρα εναντίον τους, ήταν Αμερικανοί, χουντικοί, άνθρωποι του κεφαλαίου, νεοδημοκράτες ή και του ΠΑΣΟΚ. Επόμενο ήταν: Πώς θα «αποδείκνυε» τον δήθεν επαναστατικό χαρακτήρα της η «17Ν», αν δολοφονούσε - για παράδειγμα - κομμουνιστές; Ετσι λειτουργεί η προβοκάτσια και η αντιλαϊκή επιχείρηση: Δημιουργεί θύματα από τον αστικό χώρο, για να ενισχύσει συνολικά το χώρο, δηλαδή για να στραφεί καλύτερα κατά του λαού: Διασύροντας την επαναστατική πάλη, αφού ταύτιζε τη δολοφονική δράση της με την επανάσταση!! Δημιουργώντας κλίμα τρομοκρατίας στο λαό, στο όνομα του χτυπήματος του κεφαλαίου(!), κάνοντας σημαία της τον «αντιαμερικανισμό», για να φθείρει τον αντιιμπεριαλισμό, όπως δείχνει - ανάμεσα σε άλλα - και η ονομασία της, κλεψίτυπο και σπέκουλα της κορυφαίας αντιδικτατορικής - αντιιμπεριαλιστικής εκδήλωσης του λαού στο Πολυτεχνείο.

α) Οτι ο ιμπεριαλισμός και τα εθνικά κράτη του είναι φορείς της τρομοκρατίας, που η έντασή της είναι ευθέως ανάλογη της εντεινόμενης εκμετάλλευσης και καταπίεσης και του βαθμού διακύβευσης (τώρα ή στο μέλλον) της εξουσίας και κυριαρχίας του κεφαλαίου.

β) Οτι αυτή η τρομοκρατία - και γενικά η βία - ασκείται καθημερινά: Τρομοκρατία στους τόπους δουλιάς, ξυλοδαρμοί εργατών και άλλων αγωνιζόμενων, ψήφιση νόμων από τα Κοινοβούλια, όπως ο «τρομονόμος», αποφάσεις δικαστηρίων που βγάζουν τις απεργίες παράνομες, δίκες αγωνιζόμενων αγροτών και μαθητών, χαφιέδικοι μηχανισμοί κατά των κινητοποιήσεων, ιδεολογική χειραγώγηση, εξαγορά συνειδήσεων, απειλές, κινδυνολογία. Και κορυφαία, ο πόλεμος, οι επεμβάσεις, η αλλαγή συνόρων, το μοίρασμα σφαιρών επιρροής. Και άλλα, ων ουκ έστιν αριθμός.

γ) Οτι αυτή η τρομοκρατία δεν ασκείται μόνο με το «νόμιμο» τρόπο, αλλά και με τον «παράνομο»: Με τις οργανώσεις τύπου «17Ν», Αλ Κάιντα κ.ά., που με πρόσχημα την πάλη για την... εξάρθρωσή τους (!) ανοίγουν, οι ίδιοι οι αρχιτρομοκράτες, το δρόμο για ένταση της τρομοκρατίας! Ηδη συζητείται και στην Ελλάδα η ψήφιση νέου «τρομονόμου», αφού οι υπάρχοντες δεν επαρκούν! Και εναντίον ποιων θα στρέφεται ο νέος νόμος; Εναντίον του λαϊκού κινήματος, όπως και ο προηγούμενος, ο οποίος θεωρεί τρομοκράτες όσους θέτουν σε κίνδυνο ή απειλούν τα οικονομικά, πολιτικά και άλλα βάθρα του συστήματος!! Σαφής η πρόκληση προς το λαό: Οποιος αγωνίζεται κατά της αντιλαϊκής πολιτικής (αυτά είναι τα... βάθρα), διώκεται!.. Αυτή είναι η δικτατορία του κεφαλαίου.

Θα είχε ενδιαφέρον να πάρουν σήμερα θέση οι διάφοροι λαλίστατοι της αντι-βίας, σε τούτο: Είναι υπέρ της βίας της γαλλικής αστικής επανάστασης ή είναι κατά; Είναι υπέρ της βίας που άσκησαν η αμερικανική (ΗΠΑ) αστική επανάσταση, η αγγλική (Κρόμγουελ), οι άλλες αστικές επαναστάσεις; 'Η είναι κατά, κι ας γιορτάζουν τις επετείους τους; 'Η όσον αφορά τις αστικές είναι υπέρ, αλλά είναι κατά μόνο των σοσιαλιστικών επαναστάσεων του 20ού αιώνα;

Στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» (Σαββατοκύριακο 6-7 Ιουλίου 2002) δημοσιεύτηκαν τέτοιες χαρακτηριστικές «αναλύσεις», όπου η εφημερίδα επιχείρησε να ταυτίσει τη χιτλερική βία με την αντίληψη των μπολσεβίκων (Λένιν) για τη βία, αλλά και την πολιτική δολοφονία με την επαναστατική πάλη! «Η εποχή της αθωότητας είχε τελειώσει. Και η πολιτική δολοφονία, συλλογική ή ατομική, θα εθεωρείτο πλέον το πιο ασφαλές μέσο διατάραξης της καθεστηκυίας τάξεως», γράφεται στα «ΝΕΑ»! Με αφορμή τις αναλύσεις για την «17Ν»!.. Δε γίνεται, βεβαίως, αναφορά στον αντεπαναστατικό (καπιταλιστικό) χαρακτήρα της χιτλερικής βίας, ούτε στη σοσιαλδημοκρατική, όταν η σοσιαλδημοκρατία ηγείτο στη σφαγή της γερμανικής προλεταριακής επανάστασης του 1918!... Ομως η προσπάθεια της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ» είναι σαφής: Βία οι τρομοκράτες, βία και οι επαναστάτες! Εξοβελίστε γενικώς τη βία!!! Πού αναφέρονται όλα αυτά, όταν αυτοί οι κύριοι μιλάνε για την Ελλάδα και τον Λένιν; Η πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και τα μάτια τους... Αλλιώς: Να σκύψουν τα κεφάλια οι εργαζόμενοι και να αποδεχτούν ότι πρέπει να ζουν κάτω κι από τη γη...

Η «17Ν» δεν μπόρεσε να αποκτήσει μαζική λαϊκή βάση, όπως επιδίωκε. Δε νομιμοποιήθηκε στη συνείδηση του λαού. Εχει γίνει αποκρουστικά γραφική. Ο,τι είχε να δώσει, το έδωσε. Πρέπει να βγει από τη μέση. Αλλά, με τι θ' αντικατασταθεί; Η ζωή θα δείξει. Πάντως, κάποια πράγματα βάζουν σε υπόνοιες. Μήπως στη θέση της θα έρθουν «επαναστατικές» οργανώσεις με κάποια βάση στην κοινωνία, που θα γίνουν η «πέμπτη φάλαγγα» στο λαϊκό κίνημα; Θα δούμε. Το θέμα είναι ότι ο λαός πρέπει να επαγρυπνεί. Οι θριαμβολογίες της κυβέρνησης (επειδή πιστεύει ότι θα ωφεληθεί πολιτικά) ή το κλάμα της ΝΔ (επειδή πιστεύει ότι θα χάσει) δεν αξίζουν μια πεντάρα για το λαό. Η αντιμετώπιση της δράσης των όποιων μηχανισμών μπορεί να γίνει μόνο με το λαό οργανωμένο, αποφασισμένο να πάει μπροστά, να συγκρουστεί με την αντιλαϊκή πολιτική και που ξέρει να περιφρουρεί τον αγώνα του από προβοκάτσιες. Συσπείρωση αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή, μέτωπο λαϊκό. Εδώ κρίνεται το ζήτημα.

Eurokinissi

Το δημόσιο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» έχει μετατραπεί σε «φρούριο», λόγω της νοσηλείας σ' αυτό του ύποπτου για τρομοκρατικές ενέργειες Σάββα Ξηρού

Δε θα ήταν υπερβολή να διατυπωθεί η άποψη ότι οι εξελίξεις γύρω από την «17 Νοέμβρη» κινούνται στο πλαίσιο των επιλογών που έχουν κάνει εκείνοι που ουσιαστικά διευκόλυναν τη μέχρι σήμερα δράση της και τώρα επέλεξαν να «ξεμπερδεύουν» μαζί της. Ομως ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας, όπως δεκάδες φορές ακούστηκε τις τελευταίες μέρες από τα τηλεοπτικά παράθυρα, δεν πρόκειται να τελειώσει εδώ. Οι ορκισμένοι - και καλοπληρωμένοι - προπαγανδιστές του συστήματος, στο εξωτερικό και εδώ στην Ελλάδα, αναμασούν συνεχώς το επιχείρημα - απειλή ότι ο αγώνας ενάντια στους τρομοκράτες πρέπει να είναι καθολικός, αέναος και γενικευμένος. Τι θεωρούν, όμως, τρομοκρατία; Ποιοι είναι οι τρομοκράτες που έχουν υπόψη τους; Προς τα πού θέλουν να στρέψουν τα πυρά τους; Ποιους θέλουν να καταστήσουν οιονεί κατηγορούμενους και εν δυνάμει καταδιωκόμενους;

Απαντήσεις, αποκαλυπτικές και μαζί ανατριχιαστικές για όσα μεθοδεύονται σε βάρος των λαϊκών κινημάτων, δίνονται στο κείμενο «Απόφαση πλαίσιο του Συμβουλίου για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας» της Κομισιόν του περασμένου Σεπτέμβρη. Πρόκειται για το κείμενο που συμφώνησαν οι «15» της ΕΕ, αναλαμβάνοντας παράλληλα τη δέσμευση να το εντάξουν στο εθνικό νομοθετικό πλαίσιο. Εκεί με τον πλέον υποκριτικό τρόπο υποστηρίζεται ότι «η τρομοκρατία συνιστά μια από τις σοβαρότερες παραβιάσεις των αρχών της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών και των κανόνων δικαίου, αρχές πάνω στις οποίες βασίζεται η ΕΕ και είναι κοινές σε όλα τα κράτη - μέλη». Και λέμε υποκριτικό, επειδή όταν οι εκπρόσωποι των κυβερνήσεων της ΕΕ πάνε στο «ψητό» εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κανείς ότι με τέτοιου είδους ρυθμίσεις με την κατηγορία περί τρομοκρατίας μπορούν να «τυλιχτούν σε μια κόλλα χαρτί» ολόκληρα κινήματα, κλάδοι εργαζομένων, συνδικαλιστικές οργανώσεις κ.ο.κ.

Τα «κοράκια» της ΕΕ από το τρίτο κιόλας άρθρο της σχετικής απόφασης ομολογούν τους άνομους στόχους τους, αφού συμφώνησαν να υπάρχει η δυνατότητα να διατυπωθούν κατηγορίες για τρομοκρατικό αδίκημα και για περιπτώσεις που μπορεί να αφορούν:

• Παράνομη κατάληψη ή φθορά κρατικών ή κυβερνητικών εγκαταστάσεων, δημόσιων συγκοινωνιακών μέσων, εγκαταστάσεων υποδομής, δημόσιων χώρων και άλλων δημόσιων αγαθών.
• Διαταραχή ή διακοπή του εφοδιασμού ύδατος, ηλεκτρικής ενέργειας ή άλλου σημαντικού πόρου.
• Απειλή διάπραξης μιας εκ των προαναφερομένων αξιόποινων πράξεων.

Επειδή πολλοί είναι εκείνοι που αυτές τις μέρες εμφανίζονται ανίδεοι για τα χαλκεία που προετοιμάζουν τις - «νέας γενιάς» - κατηγορίες για τρομοκρατική δράση, καλό είναι να μη διαφεύγει της προσοχής το νομοθετικό πλαίσιο που έχουν επεξεργαστεί οι κυβερνήσεις των χωρών - μελών και που οσονούπω θα επιχειρήσουν να το κάνουν πράξη. Κι αυτό, επειδή πρόκειται για ένα πλαίσιο που δε στοχεύει στην όποια πάταξη της πραγματικής τρομοκρατίας, αλλά στην τρομοκράτηση όλων όσοι σκοπεύουν σήμερα και στο μέλλον να αντιπαρατεθούν με την εφαρμοζόμενη στην ΕΕ αντιλαϊκή πολιτική. Ενα πλαίσιο που επιδιώκει να δώσει τη δυνατότητα στους κρατούντες να παραπέμπουν με την κατηγορία της τρομοκρατίας ομάδες εργαζομένων, συνδικάτα, μαζικές λαϊκές οργανώσεις, ακόμα και κόμματα.

Με τη σειρά που παρουσιάζονται, λοιπόν, στο άρθρο 3 της «Απόφασης πλαισίου του Συμβουλίου για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας», «τρομοκρατικά αδικήματα» θεωρούνται οι:

• Δολοφονίες.
• Σωματικές βλάβες.
• Απαγωγή ή σύλληψη ομήρων.
• Εκβιασμός.
• Κλοπή και ληστεία.
• Παράνομη κατάληψη ή φθορά κρατικών ή κυβερνητικών εγκαταστάσεων, δημόσιων συγκοινωνιακών μέσων, εγκαταστάσεων υποδομής, δημόσιων χώρων και άλλων δημόσιων αγαθών.
• Διαταραχή ή διακοπή του εφοδιασμού ύδατος, ηλεκτρικής ενέργειας ή άλλου σημαντικού πόρου.
• Απειλή διάπραξης μιας εκ των προαναφερομένων αξιόποινων πράξεων.
• Κατασκευή, κατοχή, αγορά, μεταφορά ή προμήθεια όπλων και εκρηκτικών.
• Απελευθέρωση μολυσματικών ουσιών ή πρόκληση πυρκαγιών, εκρήξεων ή πλημμυρών, έκθεση σε κίνδυνο προσώπων, περιουσιακών αγαθών, ζώων ή του περιβάλλοντος.
• Επιθέσεις μέσω της διαταραχής συστήματος πληροφόρησης.
• Διεύθυνση τρομοκρατικής ομάδας.
• Ενθάρρυνση, υποστήριξη και συμμετοχή σε τρομοκρατική ομάδα.

Είναι απόλυτα βέβαιο πως ακόμα και το «τσουβάλιασμα» εντελώς διαφορετικών κατηγοριών που υποτίθεται πως στοιχειοθετούν «τρομοκρατικό αδίκημα», δεν μπορεί να κρύψει ότι οι εμπνευστές του κειμένου αντιμετωπίζουν το όλο θέμα από συγκεκριμένη οπτική γωνία. Γιατί, από τη στιγμή που δίνεται η δυνατότητα παραπομπής π.χ. για «σωματικές βλάβες», ή «παράνομη κατάληψη ή φθορά δημόσιων εγκαταστάσεων», «διαταραχή ή διακοπή του εφοδιασμού ύδατος ή ηλεκτρικής ενέργειας», στην πραγματικότητα βάλλεται και καταλύεται κάθε δικαίωμα μαζικής κινητοποίησης. Αλλωστε δεκάδες και εκατοντάδες διαδηλωτές έχουν κατηγορηθεί τις τελευταίες δεκαετίες με τέτοιου είδους κατασκευασμένες κατηγορίες.

Να σημειώσουμε, τέλος - χωρίς να είναι τελευταίο σε σημασία - ότι οι κυβερνήσεις της ΕΕ με το κείμενό τους εισάγουν και την ιδέα της ευθύνης των νομικών προσώπων, που κατά περίπτωση μπορεί να είναι οργανώσεις, μαζικοί φορείς, συνδικαλιστικά όργανα, κόμματα κλπ. Τα κράτη - μέλη - σημειώνεται στο σχετικό άρθρο - «λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα ώστε να εξασφαλίσουν ότι τα νομικά πρόσωπα υπέχουν ευθύνη για τα τρομοκρατικά αδικήματα», τα οποία, όπως λένε, «διαπράττονται ή υιοθετούνται για λογαριασμό τους από οποιοδήποτε πρόσωπο, ενεργώντας είτε ατομικά είτε ως μέλος οργάνου του νομικού προσώπου, το οποίο κατέχει εντός του νομικού προσώπου ιθύνουσα θέση»!