Το σκηνικό της αναστροφής του αρνητικού για την κυβέρνηση κλίματος, που στήνεται με όλες τις τελευταίες εξελίξεις περί την τρομοκρατία, προσπάθησε να στηρίξει με τη χτεσινή ομιλία του στην Πανελλήνια Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ ο πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης, ο οποίος συνόδευσε την έναρξη μιας αορίστου χρόνου προεκλογικής εκστρατείας (υπό τη δική του ηγεσία, όπως τόνισε) με ένα σκηνικό «διμέτωπου», που στόχο είχε την εμφάνιση του ΚΚΕ ως μιας άλλης μορφής «συντήρησης» και «λαϊκισμού», που προστίθεται στο συντηρητισμό και το λαϊκισμό της ΝΔ!

Οσο για το εσωκομματικό νόημα της Συνδιάσκεψης, αυτό που αναδείχτηκε είναι η επικύρωση της συμφωνίας «κυρίων», που επιτεύχθηκε στο πρόσφατο δείπνο της ηγετικής ομάδας του κυβερνητικού κόμματος υπό τον Κ. Σημίτη. Κάνοντας αναφορά στην προσωπική του πορεία είπε: «Εχω ταυτίσει την πολιτική μου διαδρομή με την επίτευξη αυτών των μεγάλων στόχων και μέχρι την επίτευξή τους θέλω να είμαι και θα είμαι παρών με τη θέληση και τη νέα εντολή του ελληνικού λαού το 2004».

Ειδικότερα, μίλησε για τη «νέα εποχή που έχει αρχίσει για την Ελλάδα, τον ελληνικό λαό, το ΠΑΣΟΚ, την προοδευτική παράταξη». Η εποχή αυτή χαρακτηρίζεται, κατά τον πρωθυπουργό, από τη σύγκλιση με την Ευρωπαϊκή Ενωση, την προσπάθεια για την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ενωση, τις «τολμηρές πολιτικές» για την επίλυση των προβλημάτων της κοινωνίας, το «μεγάλο και πολυμέτωπο αγώνα» για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Στους «μεγάλους στόχους» της κυβέρνησης συμπεριέλαβε και «τη ρύθμιση του θέματος της υφαλοκρηπίδας» στο Αιγαίο.

Αφού θυμήθηκε τις «χαμηλές συντάξεις», τα προβλήματα της Υγείας, της Παιδείας και της Δημόσιας Διοίκησης, αλλά και της «εργαζόμενης οικογένειας», διαλάλησε ότι «πρώτα ο πολίτης, πρώτα η Ελλάδα»... Κάνοντας έναν απολογισμό της πορείας του ΠΑΣΟΚ, δεν παρέλειψε να διακηρύξει «ερχόμαστε από μακριά για να πάμε πολύ μακριά» και θυμήθηκε την «πολιτική δημοκρατία», που, όπως είπε, εδραίωσε το ΠΑΣΟΚ, την «εθνική συμφιλίωση», αλλά και την Ελλάδα που είναι «αδιαπραγμάτευτη» και στην οποία το ΠΑΣΟΚ «με καθυστέρηση 40 χρόνων έδωσε τη δική της φωνή». Μάλιστα, σ' ένα «σοσιαλιστικό» ξέσπασμά του τόνισε: «Συντρόφισσες και σύντροφοι, είμαστε κόμμα αλλαγής κι όχι κόμμα διαχείρισης της εξουσίας (...) Οι αρχές που μας εμπνέουν είναι οι αρχές του σοσιαλισμού», πρόσθεσε...

Με πρόσχημα την κήρυξη ενός «διμέτωπου αγώνα», ο πρωθυπουργός θεώρησε το βήμα της Συνδιάσκεψης πρόσφορο να επιτεθεί με συκοφαντικούς και πολιτικά ανυπόστατους χαρακτηρισμούς στο ΚΚΕ -χωρίς να έχει τη γενναιότητα να το κατονομάσει- ομολογώντας ότι το κύμα της λαϊκής αμφισβήτησης ενάντια στην κυβερνητική πολιτική είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα για την ολιγαρχία. Ετσι, αναφέρθηκε τόσο στη «συντηρητική παράταξη», όσο και στην «Αριστερά του κρατισμού και του συντηρητισμού», για να οριοθετηθεί εκατέρωθεν των αντιπάλων του ΠΑΣΟΚ. Μιλώντας για τη ΝΔ έκανε λόγο για «την παράταξη του αυταρχισμού. Την παράταξη της παντοκρατορίας της αγοράς και των ισχυρών συμφερόντων. Την παράταξη των αποκλεισμών και των ανισοτήτων. Την παράταξη που θέλει τους πολίτες στη γωνία. Την παράταξη που οδηγεί με τις πολιτικές της στην εθνική εξάρτηση». (Πόσο μοιάζουν όλα αυτά και με το ΠΑΣΟΚ, ε;)

Από την άλλη, αναφερόμενος στην «Αριστερά», είπε: «Υπάρχει σήμερα μια Αριστερά του κρατισμού και του συντηρητισμού και μια συντήρηση του λαϊκισμού και της οπισθοδρόμησης. Υπάρχει μια Αριστερά που θέλει τη γιγάντωση του κράτους, και μια Δεξιά, που υποδαυλίζει και υιοθετεί όλα τα αιτήματα χωρίς διάκριση, χωρίς σχέδιο και χωρίς ευθύνη απέναντι στο σύνολο του ελληνικού λαού», ενώ αργότερα, αναφερόμενος στην «παγκοσμιοποίηση», φρόντισε να επιτεθεί και στο κίνημα της «περιχαράκωσης και της επανεθνικοποίησης», όπως χαρακτήρισε το κίνημα κατά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης... Εφτασε, δε, στο σημείο να συνδέσει την ακροδεξιά με το ΚΚΕ (!) προχωρώντας σε ένα... συνδυασμό των κακών παρενεργειών που προκαλούν και οι δύο! Είπε συγκεκριμένα: «Η νεοφιλελεύθερη άποψη αποδέχεται την παγκοσμιοποίηση άνευ όρων. Ταυτίζεται ιδεολογικά μαζί της στην αρχή ότι τα πάντα είναι αγορά. Γι' αυτό πληρώνουν τα πιο αδύναμα στρώματα τις αρνητικές συνέπειές της. Στον αντίποδα αυτής της άποψης είναι το κίνημα της περιχαράκωσης, της επανεθνικοποίησης. Μερικοί καλλιεργούν ακροδεξιά φαντάσματα άλλων εποχών. Αλλοι πάλι επιμένουν σε αριστερά μοντέλα, τα οποία αποδείχτηκε από την ιστορία ότι δεν είναι εφαρμόσιμα».

Σε μια προσπάθεια συσπείρωσης των δυνάμεων του κυβερνητικού κόμματος, κάλεσε τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να μην επιτρέψουν να γίνει «αναδίπλωση κι επιστροφή στο παρελθόν». «Δε μας ταιριάζει, πρόσθεσε, η εσωστρέφεια, μήτε μπορούμε να προσφέρουμε στο λαό αναπαράγοντας νοοτροπίες της μιζέριας». Και συνέχισε δίνοντας τη συνταγή: «Μετασχηματίζουμε θετικά τη δυσπιστία των πολιτών, που αισθάνονται αποκλεισμένοι από τις εξελίξεις με το να ικανοποιούμε τις ανάγκες και τις προσδοκίες».

Οσον αφορά, τέλος, στις οργανωτικές αλλαγές που προτείνονται, ο Κ. Σημίτης τάχτηκε υπέρ της εκλογής του προέδρου του ΠΑΣΟΚ από το σύνολο των μελών του, που ισχυρίστηκε ότι «έρχεται να υπογραμμίσει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν ανήκει σε μηχανισμούς, δεν ανήκει σε στελέχη, δεν ανήκει σε πρόσωπα». Ωστόσο, δεν έκανε καμία νύξη για εκλογή των μελών του ΕΓ και του γραμματέα από το Συνέδριο, παρά τη σχετική συμφωνία που είχε υπάρξει στο ΕΓ, γεγονός που δείχνει ότι οι διαγκωνισμοί θα συνεχιστούν σήμερα...