ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Συμφωνία κυρίων»

Παπαγεωργίου Βασίλης

«"Δεν οφείλονται σε τυχαίο γεγονός οι απρόβλεπτες θετικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών. Πρόκειται για το αποτέλεσμα μιας στρατηγικής, μιας "συμφωνίας κυρίων" με ένα και μόνο στόχο: την οριστική εξάλειψη της απειλής της 17Ν, χωρίς να αποκαλυφθεί ολόκληρο το δίκτυο των μελών της και πολύ περισσότερο ο ηγετικός της πυρήνας".

Αυτό υποστηρίζουν άνθρωποι - καλοί γνώστες του χώρου της τρομοκρατίας και των μυστικών υπηρεσιών, παρά το γεγονός ότι έχει μεσολαβήσει πολύ λίγο διάστημα από το περασμένο Σάββατο και οποιοδήποτε συμπέρασμα για ένα τόσο σοβαρό θέμα είναι ασφαλώς παρακινδυνευμένο. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ απορρίπτουν δηλαδή την εκδοχή του μοιραίου λάθους και αναζητούν πειστικές απαντήσεις, τόσο για τον τραυματισμό του Σάββα Ξηρού το περασμένο Σάββατο στον Πειραιά όσο και για την ανεύρεση της γιάφκας της 17Ν στα Πατήσια λίγες μόλις ημέρες αργότερα.

... Υποστηρίζουν με άλλα λόγια (σ.σ. οι επαΐοντες) ότι η έκρηξη της βόμβας και ο τραυματισμός του Σάββα Ξηρού στον Πειραιά ενδέχεται να εντάσσονται σε κάποιο σχέδιο εξουδετέρωσης της 17Ν, που εκπονήθηκε τα τελευταία χρόνια σε στενή συνεργασία των ελληνικών και ξένων μυστικών υπηρεσιών. Λέγεται, μάλιστα, ότι στο παιγνίδι αυτό στο οποίο πρωτοστάτησαν Αμερικανοί και Βρετανοί πράκτορες μπήκε δυναμικά και η Μοσάντ, η οποία, όπως λένε, επί πολλά χρόνια επιδείκνυε μια ανεξήγητη απροθυμία συνεργασίας με τις ελληνικές αρχές».

Από τον χτεσινό «Επενδυτή». Τα σχόλια περιττεύουν.

Το πικρό χιούμορ και...

Ενα ανοιχτό γράμμα προς τους συναδέλφους του κυκλοφόρησε ένας τηλεφωνητής στο Νοσοκομείο «Ελενα». «θα μπορούσα, αναφέρει, να σας καταγγείλω πολλά, αλλά επειδή ήρθε το καλοκαίρι και κάνει ζέστη, αρκούμαι στην αναδημοσίευση του τελευταίου προγράμματος του τηλεφωνικού κέντρου».

Απ' το πρόγραμμα, που φέρει τις υπογραφές όλης της διοικητικής ιεραρχίας στο Νοσοκομείο, προκύπτει ότι ο τηλεφωνητής δουλεύει 9 και 10 συνεχόμενες μέρες χωρίς ρεπό. «Οταν απευθύνθηκα στο αρμόδιο γραφείο για να παραπονεθώ η απάντηση ήταν ότι είναι νομότυπο για το τηλεφωνικό κέντρο αλλά αφορά μόνο το δικό μου πρόγραμμα» αναφέρει ο τηλεφωνητής, που τυχαίνει να είναι και Ατομο με Ειδικές Ανάγκες. Μάλιστα, για να πάρει και ένα υπόλοιπο αδείας απ' το 2001 του έκοψαν στη μέση την άδεια για να δουλέψει Σαββατοκύριακο.

Τι άλλο να πει κανείς εκτός απ' το ότι ευτυχώς που υπάρχει το πικρό χιούμορ.

... η περισσή υποκρισία

Στις 25.6.2002, μερικά τετράγωνα πιο πέρα απ' το «Ελενα» ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης εγκαινίασε το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Βοήθειας (ΕΚΑΚΒ)και αναφερόμενος στην πολιτική της κυβέρνησης στον τομέα της Πρόνοιας έλεγε: «Κύριος στόχος είναι η υποβοήθηση του πολίτη. Ο πολίτης να έχει τις δυνάμεις να ζει με αξιοπρέπεια. Να μη βρίσκεται σε εξάρτηση. Οταν χρειάζεται βοήθεια, να έχει τη βοήθεια. Αλλά να μπορεί από εκεί και πέρα (και πριν βέβαια) να είναι αυτόνομος και κύριος του εαυτού του».

Οταν όμως κάποιος είναι εξαρτημένος απ' την πολιτική της λιτότητας - όπως συμβαίνει με τις ελλείψεις στα νοσοκομεία - τότε αποκαλύπτεται και το υποκριτικό προσωπείο του εκσυγχρονισμού απέναντι γενικά στο δημόσιο σύστημα υγείας και ειδικά οι κούφιες κουβέντες της κυβέρνησης για το ενδιαφέρον όσον αφορά στα ΑμΕΑ.

Στόχος εμείς...

Σε πλήρη ισχύ

κι εφαρμογή

ο νέος

«τρομονόμος»

και έτσι άνοιξε

πλατιά,

ε, θα το δεις,

ο δρόμος

κι επάνω

στην καμπούρα μας

να εφαρμοστεί

συντόμως.

* * *

Τώρα με τούτον

κυνηγούν

μονάχα

τρομοκράτες,

μ' αύριο

θα τον στρέψουνε

σε υπάλληλους

κι εργάτες,

σ' όσους εν γένει

θα ζητούν

δουλιά, ψωμί

στις στράτες.

* * *

Γι' αυτό

τον κάναν άλλωστε,

ας μην τα λέμε

πάλι,

στόχος του «νόμου»

η εργατιά

κι η λαϊκή

η πάλη!

Ο οίστρος

Αυταρχισμός

Επίμονα και συστηματικά τις τελευταίες μέρες καλλιεργείται η εντύπωση πως η κυβέρνηση και οι διωκτικές αρχές εργάζονται για την ασφάλειά μας. Και εργάζονται, όπως ισχυρίζονται, με πλήρη σεβασμό στη συνταγματική νομιμότητα, στους κανόνες ενός «κράτους δικαίου». Η υπόθεση που αφορά στη «17Ν» προσφέρεται για τέτοιες ηχηρές διακηρύξεις. Πλην όμως οι εξελίξεις σε άλλα μέτωπα αποδεικνύουν τη βαθύτατη υποκρισία όσων τις εκστομίζουν.

Εδώ και είκοσι μέρες οι ναυτεργάτες της χώρας είναι ντυμένοι στο χακί. Αναγκασμένοι να δουλεύουν κάτω από ένα ιδιότυπο καθεστώς που προσομοιάζει με στρατιωτικό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, κυρίως το «πάγωμα» κάθε δικαιώματός τους. Η πολιτική επιστράτευση, στην οποία προσέφυγε η κυβέρνηση κατ' εντολή του εφοπλιστικού κεφαλαίου προκειμένου να σπάσει τον απεργιακό αγώνα των ναυτεργατών, εξακολουθεί να παραμένει σε ισχύ. Ηταν η πράξη με την οποία έκλεισε το ρεσιτάλ αυταρχισμού και άγριας καταστολής σε βάρος των ναυτεργατών και χιλιάδων άλλων εργαζομένων που έσπευσαν να τους συμπαρασταθούν στους καταπέλτες των πλοίων.

Εδώ και μέρες οι εργαζόμενοι των «Ελληνικών Πετρελαίων», οι οποίοι αγωνίζονται ενάντια στην ιδιωτικοποίησή τους, έρχονται αντιμέτωποι με καρμπόν δικαστικές αποφάσεις, που κηρύττουν παράνομες και καταχρηστικές τις κινητοποιήσεις τους. Το δικαίωμα στην απεργία μόνο θεωρητικά εξακολουθεί να ισχύει. Πρακτικά καταπατείται συστηματικά, τίθεται υπό αίρεση.

Εδώ και χρόνια ο ελληνικός λαός, η εργατική τάξη γίνονται δέκτες μιας σφοδρής επίθεσης σε όλο το πλέγμα των δικαιωμάτων και ελευθεριών τους, βιώνουν τη ραγδαία επιδείνωση της ποιότητας ζωής τους, βυθίζονται όλο και πιο βαθιά στην ανασφάλεια και στην αβεβαιότητα. Το δικαίωμα του λαού σε δουλιά με δικαιώματα, στην απολαβή δωρεάν δημόσιων αναβαθμισμένων κοινωνικών υπηρεσιών είτε αυτές αφορούν στην Παιδεία, είτε στην Υγεία και στην Πρόνοια, μόνο στα χαρτιά υπάρχει.

Στο φόντο αυτής της πραγματικότητας μόνο ειρωνικό μειδίαμα προκαλούν οι ανέξοδες δηλώσεις κυβερνητικών και άλλων παραγόντων περί της προσήλωσής τους στο να διασφαλίσουν την ασφάλεια του λαού, και μάλιστα με σεβασμό στα κεκτημένα δικαιώματα και στις λαϊκές ελευθερίες.

Αυταπόδεικτη αλήθεια πως ασφάλεια για τον ελληνικό λαό, για την εργατική τάξη, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς πλέρια κατοχύρωση όλων των δικαιωμάτων του, όλων των ελευθεριών του. Ασφάλεια δεν μπορεί να νιώσει ο εργάτης, ο αγρότης, ο νέος, όσο εξακολουθεί να εφαρμόζεται μια βαθιά αντιλαϊκή αντεργατική πολιτική, που πάει «πακέτο» με την κρατική τρομοκρατία, τον αυταρχισμό και την καταστολή.

Η τρομοκρατία, η πίεση, ο φόβος, που έχουν εγκατασταθεί μόνιμα στα σπίτια χιλιάδων λαϊκών οικογενειών, μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο με το δυνάμωμα των λαϊκών αγώνων, με την έκφραση αλληλεγγύης στον αγώνα κάθε κλάδου, με συντονισμό της πάλης. Με την έμπρακτη καταδίκη των φορέων τους και της πολιτικής τους. Στο δρόμο της ανατροπής αυτής της πολιτικής ο λαός θα συναντήσει την ασφάλειά του.