Η αλήθεια, βέβαια, είναι πολύ διαφορετική και, ιδιαίτερα, όσοι έζησαν εκείνα τα γεγονότα τη γνωρίζουν πολύ καλά. Το ΚΚΕ ήταν κατηγορηματικά αντίθετο σε λογικές και τακτικές βομβιστικών επιθέσεων, ενεργειών σαμποτάζ ή άλλων παρόμοιων μορφών πάλης, θεωρώντας, ότι αποτελούν σοβαρό εμπόδιο στην προσέλκυση των μαζών στον αντιδικτατορικό αγώνα. Ηταν σταθερά προσηλωμένο στην πολιτική ανάπτυξης της μαζικής αντιδικτατορικής πάλης του λαού και της νεολαίας. Στα πλαίσια αυτά, δε δίστασε να κάνει, ακόμη και δημόσια κριτική, σε όποιες αντιδικτατορικές οργανώσεις της εποχής πρόκριναν ανάλογες μορφές πάλης. Μια πολιτική, η οποία δικαιώθηκε με τη λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Αναφέρουμε τα παραπάνω για δυο λόγους κυρίως: Πρώτον, για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας. Δεύτερον, για να σημειώσουμε, ότι αρκετοί, απ' όσους παραχαράσσουν σήμερα την εποχή εκείνη, γνωρίζουν πολύ καλά την αλήθεια και, επομένως, οι τωρινοί ισχυρισμοί τους μόνον αθώοι ή αφελείς δεν είναι...
«Οι ειδικοί δεν υποστηρίζουν ότι είναι απίθανη η εξεύρεση κοινής συνισταμένης όσον αφορά τα πολλαπλά ελβετικά σφάλματα στα οποία καταλογίζονται τα δυστυχήματα. Αν όμως υπάρχει κοινή συνισταμένη, αυτή ενδεχομένως να βρίσκεται στη δεκαετή προσπάθεια τής ελβετικής βιομηχανίας να αυξήσει τα κέρδη της, μειώνοντας τα έξοδά της. Με άλλους λόγους, στην προσπάθειά της να αντιμετωπίσει τον ανταγωνισμό σε παγκόσμιο επίπεδο».
Τα παραπάνω, τα οποία γράφτηκαν, με αφορμή το πρόσφατο αεροπορικό, πολύνεκρο δυστύχημα στην Ελβετία, δεν αποτελούν τους «αυθαίρετους ισχυρισμούς» κάποιου κομμουνιστή, πολέμιου της «παγκοσμιοποίησης» και των κάθε λογής «απελευθερώσεων». Είναι απόσπασμα, από σχετικό άρθρο του Μαρκ Λάντλερ στην εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς», το οποίο αναδημοσίευσε η «Καθημερινή».
Σημειώνει ακόμη ο αρθρογράφος: «Μία από τις μεταρρυθμίσεις ήταν και η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών εναέριας κυκλοφορίας. Παρόμοιες ιδιωτικοποιήσεις έγιναν και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Στην Ελβετία, όμως, όπου παραδοσιακά οι αγορές προστατεύονται, η κίνηση αυτή είχε σοβαρές συνέπειες. Η εταιρεία "Σκαϊγκίντ", που ανέλαβε το σύστημα εναέριας κυκλοφορίας, προέβη σε μείωση του προσωπικού και σε οικονομικές περικοπές. Κατά συνέπεια, οι Ελβετοί ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, που επιβλέπουν τον πιο πυκνοκατοικημένο εναέριο χώρο της Ευρώπης, δέχτηκαν αφόρητη πίεση. "Το προσωπικό δεν επαρκεί", υπογραμμίζει ο Μαρκ Μπομγκάρντνερ, πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ελεγκτών Εναέριας Κυκλοφορίας. "Η διεύθυνση", καταλήγει, "αποφάσισε να σταματήσει την εκπαίδευση και να μην κάνει επενδύσεις σε νέο υλικό"».
Τα παραπάνω, βέβαια, δεν αποτελούν τη μόνη, ολέθρια συνέπεια της «παγκοσμιοποίησης», του οξυνόμενου συνεχώς ανταγωνισμού, μεταξύ των μονοπωλίων και του κυνηγητού των κερδών. Αλλο ένα σχετικό παράδειγμα αποτελούν οι αλλαγές, που έγιναν στον ευρωπαϊκό κανονισμό εναέριου ελέγχου, στις αρχές του χρονου. Σύμφωνα με το νέο κανονισμό, τα επιβατικά αεροπλάνα θα έχουν τη δυνατότητα να πετούν σε κατακόρυφη απόσταση 305 μέτρων απόσταση το ένα από το άλλο, δηλαδή, τη μισή απ' αυτή που προβλεπόταν προηγούμενα. Και μπορεί οι αρμόδιοι να βεβαιώνουν ότι οι ραγδαίες εξελίξεις της τεχνολογίας επιτρέπουν τη διατήρηση της ασφάλειας των πτήσεων, στα ίδια με πριν επίπεδα, αλλά οι ανησυχίες του καθένα είναι εύλογες. Πολύ περισσότερο, όταν γνωρίζει ότι οι βασικοί παράγοντες που επέβαλαν και το μέτρο αυτό είναι η αύξηση της εναέριας κυκλοφορίας κατά 20%, η εξοικονόμηση καυσίμων και η μείωση των καθυστερήσεων. Με άλλα λόγια, η αύξηση των εσόδων και των κερδών των μεγάλων αεροπορικών εταιριών.
Σύμφωνα, με υπολογισμούς ειδικών, μόνον από την εξοικονόμηση των καυσίμων, οι εταιρίες αεροπορικών μεταφορών λογαριάζουν σε μια μείωση των εξόδων τους - και αντίστοιχη αύξηση των κερδών τους - κατά 3,9 δισεκατομμύρια ευρώ ή 1.329 δισεκατομμύρια δραχμές περίπου.