Πρόκειται για μια μεθοδευμένη πλύση εγκεφάλου πάνω από 100 χρόνια και συνεχίζεται και μάλιστα εντείνεται τον τελευταίο καιρό, και θα ενταθεί. Οι παλιότεροι θα θυμούνται τα περίφημα «κονσερβοκούτια», το απόλυτο δηλαδή όπλο των κομμουνιστών να εξολοθρεύουν τους αντιπάλους τους.

Ενα χαρακτηριστικό των «17Νοεμβριτών» είναι και οι γρήγορες ομολογίες τους, για συμμετοχή σε τρομοκρατικές πράξεις, ενοχοποιώντας ο ένας τον άλλο.

Η ιστορία του επαναστατικού κινήματος στη χώρα μας, και όχι μόνο, έχει να επιδείξει πληθώρα ανθρώπων, που στάθηκαν αγέρωχοι μπροστά στα εκτελεστικά αποσπάσματα, πιστοί στις ιδέες τους και στους συντρόφους τους.

Λοιπόν, τι σχέση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο;

Α 1. Γράκχος Μπαμπέφ: (Ο Μαρξ τον χαρακτήρισε σαν τον πρώτο κομμουνιστή αγκιτάτορα. Γράκχος, επειδή οι αγροτικές μεταρρυθμίσεις του έμοιαζαν μ' αυτές του ομώνυμου Ρωμαίου πολιτικού του 2ου π.Χ. αιώνα).

Στις 10 Μάη 1796 (21 του Ανθεστηρίωνα του χρόνου IV) το Διευθυντήριο, οι διεφθαρμένοι ηγέτες της θερμοδοριανής αντίδρασης, έβαζαν τέλος με τη σύλληψη των «ίσων» στο τελευταίο ανασκίρτημα, στην τελευταία ευκαιρία της επανάστασης, που κοντά δύο χρόνια πρωτύτερα η πτώση του Ροβεσπιέρου τής είχε σπάσει την ορμή. Η ομάδα των «ίσων» με αρχηγό τον Μπαμπέφ κατηγορείται για: «συνωμοσία ενάντια στην εσωτερική ασφάλεια της Δημοκρατίας, συνωμοσία που έτεινε στην ανατροπή της κυβέρνησης και του συντάγματος του χρόνου III».²

Στην απολογία Μπαμπέφ: «Οντας σταθερά πεισμένος ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι καταπιεστής θα έκανα ό,τι μπορούσα για να την ανατρέψω. Ενώθηκα με όλους τους δημοκράτες της Δημοκρατίας. Δεν είμαι υποχρεωμένος να κατονομάσω κανέναν».

Κι όταν ρωτήθηκε για τα μέσα που λογάριαζε να χρησιμοποιήσει, απάντησε:

Ολα τα μέσα είναι νόμιμα ενάντια στους τυράννους. Δεν είμαι υποχρεωμένος να δώσω λεπτομέρειες για τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν. Μόνο όταν μου κόψουν το χέρι, μόνο όταν οι δήμιοι μου ξεριζώσουν τη γλώσσα, μόνο τότε θα πάψω να γράφω και να υπερασπίζομαι τους καταπιεσμένους πολίτες».

Το χάραμα της 26ης Μάη του 1797 οδηγήθηκε στην γκιλοτίνα.

2. Το Γενάρη του 1832 προσάγονται στο κακουργιοδικείο του Σηκουάνα, δεκαπέντε δημοκράτες των «φίλων του λαού». Οταν ρώτησαν έναν απ' αυτούς με τη σειρά του ποιο ήταν το επάγγελμά του, αυτός απαντά «προλετάριος».

Πρόεδρος: Αυτό δεν είναι επάγγελμα.

Κατηγορούμενος: Πώς; Αυτό δεν είναι επάγγελμα; Είναι επάγγελμα 30 εκατομμυρίων Γάλλων που ζουν απ' τη δουλιά τους και που στερούνται πολιτικά δικαιώματα».

Ποιος είναι αυτός; Ο Μπλανκί. Ο «εγκάθειρκτος». Μια από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες του γαλλικού προλεταριακού κινήματος για μισό αιώνα και πάνω από τριάντα εφτά χρόνια μέσα στις φυλακές.

Καταδικάζεται για τη δράση του σε ισόβια εξορία. Είχε περάσει τα μισά χρόνια της ζωής του στη φυλακή μισό αιώνα παλεύοντας ενάντια στους εχθρούς του λαού, τους δεσμοφύλακες, τους δικαστές του. Σε ηλικία 76 χρόνων την 1η Γενάρη του 1881 πέθανε όρθιος.

3. Πενηνταοκτώ χρόνια πέρασαν από τότε που έγινε αυτός ο διάλογος, ανάμεσα στην Ηλέκτρα Αποστόλου και τους εκτελεστές της.

- Πώς σε λένε;

- Ελληνίδα.

- Πού κατοικείς;

- Στην Ελλάδα.

- Ποιοι είναι οι συνεργάτες σου;

- Οι Ελληνες.

- Τι έκανες;

- Υπηρετούσα το λαό μου.

4. Η κατηγορία κατά του Ν. Μπελογιάννη και των συντρόφων του ήταν ότι έκαναν κατασκοπία σε βάρος της Ελλάδας.

Μπελογιάννης: «Αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο. Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας. Πιστεύω ότι δικάζοντάς μας σήμερα δικάζετε τον αγώνα για την ειρήνη, δικάζετε την Ελλάδα».

«Ο πατριωτισμός ενός κόμματος κρίνεται όταν κινδυνεύει η ανεξαρτησία και η ακεραιότητα της πατρίδας».

Εκτελέστηκε μαζί με τον Μπάτση, τον Καλούμενο και τον Αργυριάδη στις 30 Μάρτη 1952, μέρα Κυριακή, ώρα 04.00 π.μ.

5. Ψηλή, ξερακιανή, τυραγνισμένη, μορφή σκαμμένη από το μόχθο και τα δρολάπια της αγροτιάς. Δουλεύτρα της γης, μεροκαματιάρα, ήταν η θεια - Κουταντιέλαινα. Αιχμάλωτη κι αυτή μ' άλλες ανταρτομάνες, αγναντεύει το Πήλιο, όπου πολεμούσε από τους πρώτους αντάρτες ο γιος και η νύφη της.

Τα πράγματά της: μια τρύπια κουβέρτα που είναι στρώμα η μισή και «σκέπασμα» η άλλη μισή. Το μαξιλάρι γεμάτο ξερά φύλλα ασφοδέλια. Ενα τσίγκινο πιάτο, ένα στραβό πιρούνι κι ένα χάλκινο κύπελλο. Σύνολο 10 έτη εις τόπον χλοερόν, Τρίκερι και άλλα ξερονήσια.³

6. Στη Μακρόνησο μια ογδοντάχρονη ανταρτομάνα, η Μπλαζάκαινα.

Το 1949 το γιο της, το Σωτήρη, τον αντάρτη τον αποκεφάλισαν, ένα μήνα μετά έμαθε το σκοτωμό της αντάρτισσας κόρης της, της Ζωής.

Αυτή την ανταρτομάνα την πίεζαν να υπογράψει τη γνωστή δήλωση μετανοίας.

«Ντα τσι Τούρκους δεν εδούλωσα, σε σας θα δουλώσω;»

«Δε δουλώνω, δεν απογράφω».³

7. «Δέκα είκοσι πόντοι, μισό μέτρο το χιόνι. Μια μεγάλη πορεία κάναμε ως τα σύνορα, να πάρουμε οπλισμό, πυρομαχικά, ρουχισμό και απόψε χάνονται όλα στο αφιλόξενο ηπειρώτικο βουνό. Ε! όχι, δεν είναι και τόσο εύκολη λεία ο Δημοκρατικός Στρατός, οι Ρουμελιώτες αντάρτες. Αρχίζει η αντεπίθεση, η αντίστροφη μέτρηση. Ενας διμοιρίτης, καλή του ώρα αν είναι ζωντανός, παίρνει διαταγή με τη διμοιρία του να ξενυχτίσει στο ψηλότερο σημείο, εκεί που αρχίζει κάποια κατάβαση. Αυτός δεν πρέπει να κοιμηθεί, δεν πρέπει να παγώσει, δεν πρέπει να πεθάνει. Θα σταθεί με τη διμοιρία του άπαρτο και ανίκητο μετερίζι, αλύγισιο ταμπούρι σε πείσμα όλων που θέλουν το χαμό μας. Ούτε λίγο, ούτε πολύ πήρε διαταγή να νικήσει τη θύελλα μαζί με τη διμοιρία του. Ηλία Παπαδάκη τον έλεγαν, απ' τα Σαραντάπορα Ευρυτανίας, μέτριος στ' ανάστημα, λιγνός, φτωχοντυμένος και σεμνός. Δεν είχε τίποτα απ' τη φιγούρα των αντρειωμένων. Με την πίστη του στην ιδέα και τον άνθρωπο ξεπέρασε όλους τους στρατιωτικούς κανονισμούς, τις πολεμικές πείρες και τις ανθρώπινες αντοχές. Αναψε πρώτα φωτιά, τη φωτιά την τάισε με παΐδες από τα σαμάρια των ψόφιων μουλαριών, κι ύστερα με τα κρέατα των ζώων που ρίχνονταν στη φωτιά, προσφέροντας την ύστατη υπηρεσία τους στον αγώνα για λαϊκή προκοπή. Και στάθηκε ο Παπαδάκης άγρυπνος μην πάρει τους άντρες του γλυκός ύπνος ξεγελαστής και τους παγώσει. Καλή του ώρα όπου να 'ναι, καλή του ώρα. Το αριστείο ανδρείας που του κρέμασε το Αρχηγείο του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας ήταν ασήμαντη πληρωμή στο μέγεθος της προσφοράς του».⁴

8. «Εκείνος ο λεγόμενος ταξίαρχος δεν είχε κοιμηθεί στη ζωή του. Ο Μπούας. Αρχαίος μπολσεβίκος από το '25 ακόμα, άνδρας με δυνατές πλάτες, γερά πόδια, γεμάτα ρόζους απ' τις βαριές αγροτικές δουλιές. Από το '42 που βγήκε στην αντίσταση λένε, πως είχε φέρει ως τα 50 του που συνέχιζε τον αγώνα, 40 φορές γύρω τη Θεσσαλία. Διοικητής, Ταξίαρχος και πατέρας. Είχε φάει στις πλάτες του όλους τους δρόλαπες της αντάρτικης ζωής, Αντίσταση και Εμφύλιο αλλά το σώμα του ήταν ακόμα τσιλίκι. Πληγωμένος, βλέποντας το τέλος να φτάνει, τους εξομολογείται. "Τέλος ένα σας παραγγέλνω και να μην το ξεχάσετε, αυτόν τον αγώνα που κάναμε και τον κάναμε με τη θέλησή μας να μην τον ξεχάσετε ποτέ σας, να μην τον προδώσετε. Ασυγχώρητο θα είναι για τα δάκρυα και τα αίματα που χύσαμε στα βουνά και τους κάμπους της πατρίδας. Δεν ηττηθήκαμε απ' τους αντιπάλους μας, ηττηθήκαμε απ' τους ξένους που είχαν μεγάλα μέσα. Πολεμήσαμε και νηστικοί και ξυπόλυτοι και κουρασμένοι, με λίγες σφαίρες και με λίγα όπλα και μέρα και νύχτα, με ήλιο και με χιόνι και δεν είπαμε ποτές μας όχι. Δεν κάναμε τίποτα για να ντρεπόμαστε. Οταν τα χρόνια διαβούν και ησυχάσει ο τόπος ίσως τότε νιώσετε όσοι ζήσετε, πως έχετε ζήσει τα εμορφότερα χρόνια της ζωής σας πάνω στη νιότη σας". Κοιμήθηκε ώρα που η αυγή πρασίνιζε το βουνό».³

Β' (1 Χ 15)

Ερώτηση: Κατηγορήθηκες άλλη φορά και για ποια αιτία;

«17Νοεμβρίτης»: Οχι.

Ερώτηση: Κατηγορείσαι ήδη για τις πράξεις που σου γνωστοποιήθηκαν ανωτέρω. Τι απολογείσαι;

«17Νοεμβρίτης»: Αποφασίσαμε να εκτελέσουμε τον μαζί με τους.... Αποφασίσαμε να χτυπήσουμε το λεωφορείο των MAT μαζί με τους.... Αποφασίσαμε να κάνουμε απαλλοτριώσεις σε Τράπεζα κλπ. για να βγουν τα έξοδα της οργάνωσης. Μετανοώ για τις πράξεις μου και αποκηρύσσω τέτοιου είδους μορφή πάλης γιατί δεν οδηγεί πουθενά.

Ερώτηση: Αναγνωρίζεις το πρόσωπο που εικονίζεται στο φωτοαντίγραφο φωτογραφίας που σου επιδεικνύεται;

«17Νοεμβρίτης»: Ανεπιφύλακτα αναγνωρίζω το πρόσωπο που εμφανίζεται. Είναι ο........ που σας ανέφερα παραπάνω.

Ερώτηση: Τι απολογείστε;

«17Νοεμβρίτης»: Αναφέρομαι στην από.......... προανακριτική μου απολογία, το περιεχόμενο της οποίας επιβεβαιώνω. Εχω αναφέρει ήδη ότι γνώριζα κάποιο άτομο με το ψευδώνυμο........... θέλω να δηλώσω ότι το πραγματικό του όνομα είναι......... και κατάγεται από τη......... Μετανιώνω για τις πράξεις μου. Ζητώ να εφαρμοστεί και για μένα η ευνοϊκή μεταχείριση του νόμου, διότι βοήθησα ουσιωδώς στην εξάρθρωση αυτής αβίαστα.

Ερώτηση: Κατηγορήθηκες άλλη φορά και για ποια αιτία;

«17Νοεμβρίτης»: Ναι έχω κατηγορηθεί για κατοχή εννέα χιλιοστών του γραμμαρίου ινδικής καννάβεως. Δικάστηκα γι' αυτό και αθωώθηκα.

Ερώτηση: Εχεις καταλήξει ιδεολογικά όσον αφορά τα πιστεύω σου;

«17Νοεμβρίτης»: Οχι, θεωρώ ότι τα πολιτικά συστήματα που υπάρχουν σήμερα είναι δογματικά και δεν μπορούν να επιλύσουν τα προβλήματα της εποχής με δογματικές λύσεις.

Ερώτηση: Εχεις τίποτε άλλο να προσθέσεις;

«17Νοεμβρίτης»: Μετανιώνω για όλα αυτά που είπαμε, διότι καταλαβαίνω ότι δεν έδωσαν καμιά λύση σε τίποτα και λυπάμαι που δεν μπόρεσα να βρω έναν τρόπο να απεμπλακώ ενωρίτερα απ' αυτή την ιστορία.⁵

Ετσι είναι. «Τι σχέση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο»;

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Λέγεται για πράγματα που δεν έχουν καμιά σχέση το ένα με το άλλο, που δε συνδέονται με κανέναν τρόπο. Σαν φάντης μπαστούνι, για κάποιον που εμφανίζεται απρόσμενα κατά ενοχλητικό τρόπο.

2. Από το βιβλίο «Η υπεράσπιση κατηγορεί» του Μαρσέλ Βιλάρ, Εκδοτικό «ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ».

3. Από το βιβλίο «Λυρικές Προσεγγίσεις» της Εφης Πανσέληνου, Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

4. Από το βιβλίο «Το χρονικό μιας εποποιίας, Ο ΔΣΕ στη Ρούμελη» του Βασίλη Αποστολόπουλου, Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

5. Από τις εφημερίδες.